Stien is mijn maatje. Nee, niet mijn vriendin.In het opvanghuis waar ik verblijf, is geen plaats voor echte vriendschap. Hooguit een gevoel van verbondenheid, waarbij je de ene wat liever hebt dan de andere. Ik ben Brillenkas. Simona zegt het zo vaak dat ik het soms nauwelijks nog hoor. Ik draag inderdaad een lelijk brilletje, met dikke ronde glazen. Maar Simona heeft het wel voor me uitgekozen. Zij kiest alles voor ons uit. Zij bepaalt ons leven.
