Hoe wist Mark Rutte zo veel moeilijke debatten te doorstaan? Hoe kan het dat hij met de VVD keer op keer verkiezingen won? En wat maakt hem zo moeilijk te interviewen? Robbert Wigt zocht het antwoord in de taalkunde en retorica, en sprak met journalisten, oud-politici, wetenschappers en communicatiedeskundigen. Zo ontstond 'Supergaaf', een blauwdruk van Ruttes overtuigingsmiddelen.
'Het is een boek dat je op twee manieren kunt lezen: als een boek waarin het taalgebruik van Rutte scherp wordt geanalyseerd. Maar ook als een soort inleiding tot de retorica en argumentatieleer, waarin Wigt aan de hand van veel aan Rutte ontleende voorbeelden illustreert wat er allemaal mogelijk is op dit gebied.' - Berthold van Maris, Trouw
'Toen ik het boek uit had, was ik onder de indruk, maar vooral moe. Moe van alle trucjes. Want dat zijn het uiteindelijk.' - Leon Verdonschot, De Limburger
'Robbert Wigt kraakt de code en ontrafelt het enigma Mark Rutte via zijn taal.' - Gijs Groenteman
'een heerlijk boek: een kenner die vol liefde analyseert wat een man die houdt van zijn vak vermag.' - Marc van Oostendorp, neerlandistiek.nl
'Als je het boek gelezen hebt, trap je er nooit meer in.' - Francisco van Jole
Meer dan de helft van de Nederlanders heeft het vertrouwen in de politiek verloren. Vooral het vertrouwen in de Tweede Kamer is naar een dieptepunt gezakt. Burgers voelen zich niet gehoord, niet gezien en niet serieus genomen. Dat kan en moet anders, vindt Caroline van der Plas, fractievoorzitter van de BoerBurgerBeweging, de nieuwe politieke partij die tijdens de Tweede Kamerverkiezingen van 2021 vanuit het niets op het politieke strijdveld leek te verschijnen. Van der Plas is op een missie. Ze wil niets liever dan dat er weer politiek wordt bedreven waar de burger in kan geloven, met volksvertegenwoordigers die strijden voor de belangen van de burger.
Van der Plas vertelt hoe ze als nieuw Kamerlid geconfronteerd wordt met de Haagse cultuur en wandelgangen en beschrijft hoe zij van de ene verbazing in de andere valt. Via 'functie elders', het formatiedebacle, de toeslagenaffaire, het Groningergas en het corona- en stikstofdebat laat Van der Plas zien hoe de menselijke maat uit de politiek verdwenen is. Als luis in de pels verwoordt Van der Plas scherp wat zich in Den Haag afspeelt. Tegelijkertijd zoekt ze naar oplossingen, opdat de politiek weer betrouwbaar, integer en rechtvaardig wordt.
Caroline Van Der Plas (1967) is sinds 2021 Tweede Kamerlid en fractievoorzitter voor de BoerBurgerBeweging.
De symptomen zijn onmiskenbaar. Een economie die werkt voor een enkeling maar niet voor de samenleving. Een democratie die wordt gegijzeld door markt en kapitaal. En een groeiende tweedeling in dat wat van ons allemaal is. Het neoliberalisme is niet voorbij maar gemeengoed geworden. Met een minister-president die het zich kan permitteren om het hele bestaan ervan te ontkennen.
Hoe is het zover gekomen? Waarom lukt het, ook linkse partijen, onvoldoende om de ideeënstrijd te voeren en met een echt alternatief te komen? Hoe kan een radicale democratisering het antwoord zijn op de problemen van de huidige tijd?
In De winst van eerlijk delen legt Lilian Marijnissen ons politiek systeem op de snijtafel. Met een vlijmscherpe analyse komt ze tot een onverbiddelijke conclusie. Dit doet ze op de toegankelijke en open manier die we van haar kennen. Doorspekt met persoonlijke anekdotes, actuele feiten en keiharde argumenten laat ze zien waar Nederland de verkeerde afslag heeft genomen.
Maar daar blijft het niet bij. In haar boek beschrijft ze hoe we de weg terug kunnen vinden. Het is nooit te laat om opnieuw te beginnen. Een fundamentele verandering is nodig.
Lilian Marijnissen (1985) is fractievoorzitter van de SP in de Tweede Kamer.
De Europese Unie vormt de belangrijkste innovatie van het moderne statenstelsel sinds het einde van de middeleeuwen. De Democratisering van de Europese Unie beschrijft en analyseert hoe de invoering van de rechtsstaatstoets de omslag van een traditionele confederatie naar een transnationale democratie teweeg heeft gebracht. Dit brengt met zich mee dat de EU niet meer beantwoordt aan de wetten van het Westfaalse stelsel van Internationale Betrekkingen en is uitgegroeid tot een nieuw soort internationale organisatie met een eigen, transnationaal bestuursmodel.
Structurele veranderingen binnen het moderne statenstelsel zijn zeldzaam. Toch is de transformatie van de EU tot op heden onopgemerkt gebleven. De waarde van dit boek ligt erin dat de auteur de evolutie van de EU nauwgezet volgt en de afzonderlijke stadia in het proces onderzoekt. Deze werkwijze resulteert in een aantal opvallende uitkomsten. De EU is niet van bovenaf opgelegd, maar van onderop tot stand gekomen. Ze heeft zich niet volgens een vooropgezet plan ontwikkeld, maar is spontaan gegroeid. De EU is het beruchte democratisch tekort te boven gekomen door stapsgewijs - en soms tegendraads - te evolueren tot een democratische Unie van democratische Staten. Het belang van deze ontwikkeling voor het publiekrecht is vanuit wetenschappelijk oogpunt vergelijkbaar met de vervanging van het Ptolemeïsche model door het heliocentrische wereldbeeld van Copernicus en Galileï. De EU is niet alleen een nieuwe loot aan de stam van het internationaal recht, maar vormt als Europese democratie van staten en burgers ook een uitdaging voor de politieke theorie.
Heel lang geloofden we dat Nederland af was. Maar schijn bedriegt. Pieter Omtzigt laat zien dat er in Nederland grote problemen zijn met macht en tegenmacht. De mechanismen van de rechtsstaat functioneren niet goed meer, zoals uit het kinderopvangtoeslagenschandaal is gebleken. Omtzigt pleit vanuit zijn eigen ervaringen in de politiek voor een nieuw sociaal contract.
Het is nodig om het vertrouwen tussen overheid en burgers te herstellen. Dat is zeker niet eenvoudig. We moeten instituties herbouwen door checks-and-balances te hernieuwen. Het vraagt ook om een andere mentaliteit van de overheid én van de burgers zelf. Er is geen simpele oplossing. Het hele weefsel van de rechtsstaat moet worden onderzocht en gerepareerd. In dit boek doet Omtzigt een aantal voorstellen daartoe.
Pieter Omtzigt (1974) is sinds 2003 Kamerlid voor het CDA, en zit sinds 2004 in de Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa.
Dit boek is tot stand gekomen met medewerking van Welmoed Vlieger (1976), filosoof en columnist.
Charles Groenhuijsen schetst in `Amerika na Donald Trump' een verrassend beeld van het Amerika van morgen. Het goede nieuws: Amerikanen willen in meerderheid een land met meer gelijkheid tussen rijk en arm, beter onderwijs, een goede ziektekostenverzekering en een einde aan racisme. Het slechte nieuws: Donald Trump wil daar niks van weten. Maar blijft hij wel president?
De Republikeinen hebben de afslag naar de eenentwintigste eeuw gemist. Groeiende kiezersgroepen zoals millennials en etnische minderheden stemmen overwegend links. Steeds meer Amerikanen willen een ander beleid rond duurzaamheid, het homohuwelijk en de doodstraf. Deze trends waren al zichtbaar bij de Congresverkiezingen twee jaar geleden. Het verkiezingsjaar 2020 is ongekend spannend. De coronapandemie en de demonstraties tegen racisme leggen bloot wat er mis is met het land. Kunnen de Democraten daar nu van profiteren? Dat blijft de vraag.
In één klap heeft Sigrid Kaag bij de verkiezingen van 2021 haar naam gevestigd. Schijnbaar vanuit het niets werd ze de machtigste vrouw in de politiek. Kaag is de politicus over wie iedereen een mening heeft. Maar wie is zij werkelijk, deze D66-leider en vicepremier? En wat betekent haar belofte van nieuw leiderschap?
Het verhaal van Sigrid Kaag is dat van een opmerkelijke loopbaan. Van een student uit een lerarengezin die op haar twintigste vertrekt naar Caïro. Die topdiplomaat wordt bij de Verenigde Naties en hard onderhandelt met Assad. Die zich thuis voelt in het Midden-Oosten, ook door haar huwelijk met een Palestijnse man.
Sinds haar overstap naar de politiek maakt haar felle verdediging van waarden als tolerantie en de rechtsstaat haar geliefd en gehaat. Het verhaal van Sigrid Kaag is ook dat van een vrouw die 'aangaat' als ze persoonlijk onder vuur ligt. En tegelijk zeer pragmatisch kan zijn.
Dit boek is een portret van de politicus Kaag, die zich eigenzinnig en soms ongrijpbaar een weg baant door politiek Den Haag. Welke gebeurtenissen hebben haar gevormd, hoe denkt zij en wat wil zij bereiken? Zij zocht al vaak de confrontatie met premier Rutte. Brengt zij zelf een andere manier van politiek bedrijven? En vooral: hoe groot zijn de ambities van deze nieuwe schaduwpremier?
Wilma Kieskamp (1965) is journalist. Sinds 2016 werkt zij voor dagblad Trouw als politiek verslaggever op het Binnenhof. Zij volgde de afgelopen jaren D66 en maakte de opkomst van Sigrid Kaag van dichtbij mee. Eerder werkte ze als chef van de buitenlandredactie en de opinieredactie van Trouw, en als verslaggever bij bijlage De Verdieping.
De weg naar slavernij heeft velen geïnspireerd, maar
minstens even zoveel mensen tot woede gedreven:
politici, filosofen, economen, gewone lezers; niemand
blijft onberoerd onder Hayeks klassieker. Het boek
verscheen oorspronkelijk in 1944 en bevat een vurige
waarschuwing tegen de gevaren van een overheid
die de productiemiddelen in handen heeft. Volgens
Hayek leidde het model van een krachtige centrale
overheid met grote economische controle naar de
verschrikkingen van nazi-Duitsland en fascistisch
Italië en niet, zoals velen dachten, naar een utopische
samenleving waarin de lasten worden verdeeld.
In de afgelopen zeventig jaar heeft De weg naar
slavernij zich bewezen als een tijdloos werk dat nog
steeds van invloed is op het politieke, filosofische en
economische discours en de discussie over de relatie
tussen individuele vrijheid en overheidsbemoeienis
blijft voeden.
De Verenigde Staten staan op een tweesprong. Polarisatie, ongelijkheid en politieke verlamming in Washington tekenen een verdeeld land dat niet langer de wereld naar zijn hand kan zetten. De komende jaren worden allesbepalend: krijgt Amerika weer grip op zichzelf of raakt het land verder op drift? Onder Joe Biden is het land bezig zichzelf opnieuw uit te vinden. Tegelijk keert het Trumpisme in nog extremere vorm terug. Casper Thomas laat zien hoe de VS die grote strijd met zichzelf voeren en wat dat betekent voor democratieën in de rest van de wereld.
Sigrid Kaag is misschien wel de meest besproken politicus van dit moment. De afgelopen jaren groeide ze van nieuwkomer in de politiek uit tot vicepremier en eerste vrouwelijke minister van Financiën.
Vanaf het moment dat ze in 2017 haar entree maakte in de politiek spreekt ze zich uit. Haar zorgen over het Nederland van nu, over de tegenstellingen tussen mensen en over de polarisatie in de samenleving voeden haar onvermoeibare strijd voor verzoening, voor een land waarin iedereen mee kan doen en mensen respectvol met elkaar samenleven.
Sigrid Kaag neemt geen blad voor de mond. Waar zij spreekt - in volle zalen, op televisie, online - weet zij mensen te overtuigen. Maar er is ook een keerzijde. Ze wordt dagelijks geconfronteerd met de donkerste kanten van onze samenleving: bedreigingen, online én in haar persoonlijke leven.
In Wij zijn met velen maken we aan de hand van haar vele lezingen, toespraken en zelfs preken kennis met Sigrid Kaag. Wie is zij? Wat drijft haar? En waar wil zij met Nederland naartoe? Wij zijn met velen geeft je een boeiend inkijkje in de denkwereld van een van de meest inspirerende politici van onze tijd.
`De democratie verkeert in crisis', wordt vaak gezegd. Autoritaire leiders zijn wereldwijd in opkomst, democratische rechten staan onder druk en digitale technologieën zorgen voor een verdere afbrokkeling. Volgens experts zou de aanhoudende digitalisering van de samenleving zelfs het einde van de democratie kunnen betekenen. En onze jeugd? Die doet het in de ogen van experts niet veel beter. Generatie Z zou onverschillig, doelloos en apolitiek zijn. Kortom, de democratie is ten dode opgeschreven.
Maar wat als de democratie veel levendiger is dan we denken?
Zonder dat we het doorhebben vindt er wereldwijd een democratische revolutie plaats. Niet in de stembureaus, maar op straat én online. Ondanks het feit dat veel jongeren niet geïnteresseerd zijn in politieke partijen, zijn ze enorm betrokken bij politieke kwesties. Denk bijvoorbeeld aan de wereldwijde Klimaatmars en de #BlackLivesMatter beweging. Geen inspraak in de marges, maar invloed op fundamentele onderwerpen.
Als we de democratie serieus nemen, moeten we deze vormgeven voor de komende generaties. Hoe kunnen we het opbloeiende activisme een plek geven in het politieke systeem? Rudy van Belkom combineert in zijn boek inzichten uit wetenschappelijk onderzoek met inspirerende voorbeelden wereldwijd die de deur openen voor een hoopvolle toekomst.
Wat is de overeenkomst tussen een politicus en een acteur? Welke toneel- en acteerwetten zijn handig voor kiezers om de politiek beter te begrijpen of te ontmaskeren?
Voormalig acteur en politicus Boris van der Ham toont in De koning kun je niet spelen een originele kijk op macht, politiek en democratie. Hij schetst het broeierige heden en verleden van het `theater van de politiek, put uit zijn eigen ervaringen en sprak met acteurs van het Nationale Toneel in Den Haag. Ook komen aan het woord journalisten Frits Wester en Ferry Mingelen, actrice Ellen Vogel (De tweeling) en regisseur Theu Boermans (Anne, Soldaat van Oranje).
De koning kun je niet spelen is een rijk geïllustreerd pleidooi voor méér en vooral beter theater in de politiek.
Boris van der Ham (1973, Amsterdam) was tien jaar Tweede Kamerlid en werd twee keer met voorkeurstemmen gekozen. Hij studeerde geschiedenis en voltooide de Toneelacademie Maastricht.
Over zijn vorige boek De vrije moraal (2012):
`Een strak betoog. de Volkskrant
`Uitstekend geschreven. Maarten
`Van der Ham geeft Den Haag wat ethiek mee. Trouw
`Rijk aan waardevolle ideeën. Liberales
Toenemende welvaart en industrialisatie brachten ons veel goeds, maar niet voor onze leefomgeving. Sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw staat `het milieu daarom op de politieke agenda. Toen ging het vooral over de aanpak van lokale milieuverontreiniging. In de jaren tachtig werd duidelijk dat vervuiling niet ophoudt bij de landsgrenzen. Begin eenentwintigste eeuw steeg ook het maatschappelijk besef dat we wereldwijd een alarmerend beslag leggen op grondstoffen en we onze aarde steeds verder opwarmen.
Hoe kunnen we het tij keren en voortbouwen op de goede dingen die gezamenlijk al wel tot stand zijn gebracht?
Bij veel mensen in Europa leeft het gevoel dat hun leiders de controle aan het verliezen zijn en dat het beetje welvaart en veiligheid dat ze bezitten verloren dreigt te gaan. Anderen denken dat hun langgekoesterde wens om politieke veranderingen zal worden gerealiseerd.
Rob de Wijk verdedigt in dit boek de stelling dat er momenteel sprake is van een revolutionaire golf, die een internationale oorzaak heeft. Volgens De Wijk is het niet juist om de oorzaken van bijvoorbeeld het opkomend populisme, nationalisme en protectionisme te willen verklaren aan de hand van louter binnenlandse factoren. De opkomst van radicale leiders zoals Le Pen, Trump en Tsipras is slechts een oppervlakkige manifestatie van iets wat veel dieper ligt. Dit boek is een zoektocht naar dat 'diepere', dat per definitie een internationale oorsprong heeft. Hoe kunnen we anders verklaren dat gelijktijdig in zoveel landen populisme en nationalisme opkomen en dat overal ter wereld burgers tegen de heersende elite in verzet komen?
Wie naar de feiten kijken, komt volgens De Wijk al snel tot de conclusie dat veel van wat er om ons heen gebeurt ons niet overvalt, maar verklaarbaar is en voorspelbaar was. Om dezelfde reden is - zonder ingrijpen - onze toekomst ook redelijk voorspelbaar: nationalisme, protectionisme en zelfs extreme ideologieën als fascisme kunnen sturing geven aan een wereld die de gemiddelde burger een steeds dieper gevoel van onthechting oplevert. In dit boek stelt De Wijk vast dat de huidige generatie politici geen oplossingen biedt en dat we een nieuwe manier van politiek bedrijven nodig hebben.
Waarom wordt het referendum ingevoerd, maar ook weer afgeschaft? Waarom lekken politici leugens en schrijven journalisten die op? Hoe komt het dat in naam van de vrijheid steeds vaker woorden worden verboden? Het Binnenhof blijft verbazen. Als Tweede Kamerlid loop je altijd het gevaar te vergroeien met het denken in Den Haag. Schrijven is een middel om uit de bubbel van de Haagse politiek te blijven. Het Binnenhof kent ook veel verborgen geschiedenissen, van woelige nachten in de senaat tot de martelkamers onder de Tweede Kamer. In dit boek schrijf ik over bijzondere gesprekken met agenten en opmerkelijke avonturen op de Antillen, maar ook over dichters en filosofen die mij inspireren in de politiek. Over hoe het Tassenmuseum mij nog kritischer maakte over de identiteitspolitiek en het Uitvaartmuseum mij nieuwe inzichten gaf over de zin van het leven. Door je eigen ervaringen op te schrijven kun je ook andere ideeën krijgen. Maar schrijven over politiek is bovenal leuk.
`Eigen volk' van Kemal Rijken is een opzienbarende reconstructie van het oprukkende Europese rechts-nationalisme. Dit grensoverschrijdende overzichtswerk is een must read vanwege de Europese Verkiezingen in 2019. Niet zo lang geleden werd de rechts-nationalistische beweging in Europa met de nek aangekeken. Politici van dit signatuur waren `fout' en hadden een kleine achterban. Maar door de voortdurende turbulentie in Europa grepen politici als Geert Wilders, Marine Le Pen en Matteo Salvini hun kans.
Hoe kan het dat de kleine, obscure partijtjes van toen nu zo groot en haast salonfähig zijn? Kemal Rijken trok voor `Eigen volk' Europa in om op die vraag een antwoord te vinden. Daarvoor sprak hij onder meer met Jean-Marie Le Pen, Alexander Gauland en Filip Dewinter, maar ook met politici van traditionele partijen zoals Yves Leterme, Jozias van Aartsen en Maxime Verhagen. `Eigen volk' is een fascinerende en verhalende kroniek van het populisme in Europa, waarin de persoonlijke verhalen van eigengereide politici de leidraad vormen.
Kemal Rijken (1980) is schrijver, politicoloog en historicus. Hij publiceert onder andere in De Groene Amsterdammer en NRC Handelsblad. Van zijn hand verschenen de boeken `Roma', `De Westermoskee' en de biografie `Van der Laan
In het huidige politieke systeem profileren politici zich ten koste van hun collega's om op te vallen. Niet het argumenteren, maar het debatteren staat centraal. Hierdoor lijken veel burgers hun vertrouwen in de volksvertegenwoordiging te hebben verloren. Het moet dus anders, stelt de jonge denker Dilara Bilgiç.
Daarom stelt zij een alternatief politiek systeem voor: de Black Box Democratie. Na iedere crash lezen we de black box uit om te achterhalen waar het mis ging en om het systeem te verfijnen. In dit systeem wordt de democratie in haar geheel (voortdurend) doorgelicht en worden de pijnpunten blootgelegd. Wat schort er aan onze democratie, en hoe kunnen we die hervormen? Hoe kunnen we tegenstellingen in de samenleving overbruggen, het bestuur over het land efficiënter en eerlijker maken, én ervoor zorgen dat het in de politiek weer over politiek gaat? De Black Box Democratie geeft antwoorden.
Maar helemaal waterdicht is haar systeem niet, geeft ze toe. Geen enkel systeem is dat. Daarom moeten we de politiek, net als elk vliegtuig, toerusten met een black box. De Black Box Democratie is hierdoor een zelflerend politiek systeem; een systeem waarin politici geen winnaars of verliezers meer zijn, waarin burgers directe inspraak hebben, waarin wetenschap een plek heeft en tegengestelde opvattingen worden geïntegreerd.
Dilara Bilgiç (2002) heeft net haar gymnasiumdiploma behaald. Als Koerdisch-Turkse Nederlander en ex-vluchteling is zij in aanraking gekomen met verschillende vormen van democratie. Vanuit deze ervaring ontwikkelde ze een kritische blik op de politiek. Ze besloot in de pen te klimmen om uit te pluizen waar de gebreken in de Nederlandse politiek vandaan komen en of ze zijn op te lossen.
Mijn meningen zijn feiten van Harm Ede Botje en Mischa Cohen is een onthullend portret van politicus Thierry Baudet. Hij kwam als een komeet omhoog in de Nederlandse politiek: een rechtse stoorzender die de zaak wel eens even zou opschudden. Veel kiezers omarmden zijn verzet tegen de gevestigde orde. Waarom maakte Baudet - zelf als gymnasiast, rechtsfilosoof en romancier lid van de elite - diezelfde elite tot zijn aartsvijand? Waar komt zijn angst voor het vreemde en voor het uitwissen van `onze' westerse cultuur vandaan? Hoe ontwikkelde hij zich van conservatief tot radicaal-rechtse populist? Journalisten Harm Ede Botje en Mischa Cohen spraken met familieleden, leraren, medestudenten, (voormalige) vrienden en vriendinnen - en met ideologische voor- en tegenstanders. Mijn meningen zijn feiten laat zien hoe Baudet, nergens thuis en vaak afgewezen, dan maar zijn eigen zuil bouwde. En hoe hij na pogingen in de muziek, de wetenschap, de journalistiek en de literatuur in de politiek - voorlopig - zijn bestemming vond.
Vanaf het moment dat het coronavirus in Nederland om zich heen greep volgden politiek journalisten Thijs Broer en Peter Kee de politieke hoofdrolspelers in de coronacrisis op de voet. In talloze interviews en achtergrondgesprekken op en rond het Binnenhof voelden zij toonaangevende politici, topambtenaren, spindoctors, virologen en zorgbestuurders aan de tand, om te reconstrueren hoe het coronabeleid in de achterkamers van de macht tot stand kwam. Hoe gingen de politiek leiders om met de vele dilemma's waarmee ze werden geconfronteerd, tijdens de grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog? Hoe werden cruciale beslissingen in de bestrijding van het virus genomen? En welke rol speelde corona in de neergang van het [kk]CDA[], de implosie van Forum voor Democratie en de wederopstanding van Mark Rutte?
Code rood biedt een onthullende inkijk in de werking van de macht in crisistijd: hoe de bestrijding van de pandemie telkens weer werd bepaald door onvermogen, angst, opportunisme, partijpolitieke belangen en achterkamertjespolitiek, in een land waar niemand de baas is.
Lange tijd leek het voor iedereen een uitgemaakte zaak. De Franse presidentsverkiezingen van 2022 zouden opnieuw uitdraaien op een duel tussen huidig president Emmanuel Macron en Marine Le Pen van het Rassemblement National. De linkerzijde is hopeloos verdeeld in Frankrijk. Centrumrechts vond slechts met moeite een consensuskandidaat. Het scenario van 2017, toen Macron met gemak de tweede ronde won van Marine Le Pen, moest zich wel herhalen. Een droomscenario voor de zittende president.
Tot Marine Le Pen vorige zomer concurrentie kreeg op haar rechterzijde van de relatief onbekende Eric Zemmour. Haar verwoede pogingen om haar partij salonfähig te maken en het etiket van extreemrechts van zich af te schudden, lijken een averechts effect te hebben op veel van haar kiezers.
Wie is Eric Zemmour, de radicaal-rechtse stoorzender die in april 2022 een gooi doet naar het Frans presidentschap? De gewezen politiek journalist van Le Figaro schoot in enkele weken tijd als een komeet naar boven in de opiniepeilingen. De snedige polemist en omstreden bestsellerauteur van Joodse origine is eind 2021 hét politieke fenomeen van Frankrijk. Hij schudt de politieke kaarten door elkaar en fascineert vriend en vijand.
De verrechtsing van Frankrijk is een proces dat al jaren geleden begon, schrijft Koen Dillen. Eric Zemmour is daar slechts het meest recente symptoom van.
Nederland is een echt wethoudersland. Dat wil zeggen dat veel zaken waarbij inwoners of ondernemers de overheid ontmoeten onder verantwoordelijkheid van wethouders vallen. In onze democratie is het zo geregeld dat iedereen, zonder enige vooropleiding, wethouder kan worden. Dit zogenaamde lekenbestuur wil niet zeggen dat er geen verwachtingen van bestuurders zijn; die zijn juist torenhoog.
In dit boek komen onder redactie van Jeroen van Gool (directeur van de Wethoudersvereniging) diverse auteurs aan het woord die op enige wijze zicht hebben op de veelzijdigheid van het wethoudersambt. Zo probeert de Wethoudersvereniging bestuurders op weg te helpen, steun te bieden, of juist van reflectie te voorzien in het ambt dat ook wel bekendstaat als `de mooiste hondenbaan die er is'.
Handboek voor de wethouder vormt een naslagwerk voor aanstaande, nieuwe, ervaren en aftredende wethouders. Vanuit een afwisselend perspectief, soms beschouwend, soms vanuit de praktijk, wordt inzicht geboden in de dynamiek van het wethoudersambt. Hetgeen ook nuttig is voor mensen die in de omgeving van wethouders werken.
Jij bent precies wat de politiek nodig heeft. Je zit boordevol goede ideeën en je hebt het doorzettingsvermogen om ze te realiseren. Maar hoe onderscheid je jezelf van de concurrentie als nieuwkomer of ervaren politicus?
In dit handboek lees je:
* Hoe de politiek werkt en hoe je invloed kunt uitoefenen
* Hoe je je politieke talent ontwikkelt
* Met welke ongeschreven regels je rekening moet houden
* Hoe je je onderscheidend profileert tussen andere kandidaten
* Hoe je een winnend campagneplan schrijft
* Hoe je na de verkiezingen zorgt voor verandering
Auteur Sanneke Nulkes weet waar ze het over heeft. Ze schreef het boek dat ze zelf had willen lezen toen ze startte in de politiek. Ze werd als vierentwintigjarige zonder enige politieke ervaring gekozen tot statenlid in Zuid-Holland. Sinds haar politieke carrière helpt Nulkes nieuwkomers en ervaren politici om hun politieke en persoonlijke dromen waar te maken.
Nulkes zet zich in voor een diverse en inclusieve politiek. Ze is ervan overtuigd dat we iedereen nodig hebben om de grote problemen van deze tijd op te lossen, zowel nieuwkomers als vernieuwers. Met dit boek wil ze iedereen de kans geven om succesvol te zijn in de politiek.
Inclusief tips van wethouders, gemeenteraadsleden, statenleden, bestuurders en leden van het Europees Parlement over onder meer integriteit, sociale media, campagnes en impact maken. In de best practices lees je wat je kunt leren van bekende politici als Kamala Harris, Michelle Obama, Jacinda Ardern, Donald Trump en Barack Obama.
Voor veel mensen is het lastig grip te krijgen op de Europese Unie: wat gebeurt daar en hoe kun je hier invloed op uitoefenen? Je hoeft de televisie maar aan te zetten en je hoort politici beweren dat `Brussel' iets heeft besloten over onze natuurgebieden, het klimaat of de economie. Zo lijkt het vaak alsof de EU maatregelen neemt waar we helemaal geen invloed op hebben. Dat is niet waar, maar hoe gaat het dan wel?
In Retourtje Brussel praten Chris Aalberts en Mendeltje van Keulen met Nederlanders die in Brussel werken. Zo ontstaat een kleurrijk beeld van de manier waarop Europese samenwerking in de praktijk vorm krijgt en hoe `Nederland' daar invloed op uitoefent. Daarmee is dit boek een must-read voor professionals die met de EU in aanraking komen en voor iedereen die de EU beter wil begrijpen
Al 30 jaar lang zorgt 'de kloof met de burger' voor wanhoop in de Wetstraat. Sinds die beruchte Zwarte Zondag in 1991, is nog niemand erin geslaagd die kloof ook maar een beetje te dichten. Ze lijkt een structureel onderdeel geworden van de democratie.
Waarom mislukken alle pogingen om die zogenaamde kloof te dichten? Met recente en minder recente voorbeelden - federale kieskring, verlaging van de stemgerechtigde leeftijd, afschaffing gemeentelijke opkomstplicht, hervorming Senaat... - illustreert Ivan De Vadder hoe politici met rationele voorstellen de emotionele kiezer proberen te overtuigen. Dergelijke voorstellen gaan bijna altijd terug op recepten die intussen al drie decennia meegaan, sinds de Burgermanifesten van Guy Verhofstadt.
In Wanhoop in de Wetstraat beschrijft politiek journalist Ivan De Vadder hoe de verwoede pogingen van de politiek om dichter bij de burger te komen, steeds stuklopen. Na 30 jaar is het tijd voor nieuwe recepten en nieuwe ideeën. De Wetstraatspecialist doet concrete voorstellen.