In mijn mand, de derde bundel van Lieke Marsman, behandelt de grootste thema's die het menselijke bestaan kenmerken: de waarde van het leven en de plek van de dood in een mensenleven. Hoe leef je met een levensbedreigende ziekte? Hoe verandert dat je blik op de wereld, op wat van waarde is, op wat je je herinnert en het verloop van de tijd? En hoe verhoud je je tot de wereld in dergelijke omstandigheden? Trek je je eruit terug, of laat je je juist gelden en houd je die wereld een spiegel voor? Lieke Marsman kiest resoluut voor het laatste.

Het moment dat een kind opeens weet: ik besta. Weinigen weten de taal te vinden om die ervaring op te schrijven; Tjitske Jansen kan dat. Kraakhelder: `Als elfjarige kwam ik op een middag de trap af en wist ik dat ik er was en er niet meer zomaar niet kon zijn. Ik bestond. Daar had ik zelf niet zoveel over te zeggen.' Zoals uit de titel zowel vervreemding als aanvaarding spreekt, zo is de `ik' even ontredderd als wijs, even verward als begripvol.
Die `ik' is een kind dat zich vragen stelt. Over opgroeien, over haar lichaam, over God, over pleegouders, over de fietsenmaker, over zekerheden van anderen, over de tijd. `Ik was bijna tien. Dat was snel gegaan. Ik was dus eigenlijk al bijna twintig, dertig, veertig, vijftig, zestig, zeventig, tachtig.' Zo dreigend kan het besef van de eindigheid zijn. Zo onontkoombaar kun je dat opschrijven. Lees meer Lees minder

In deze poëziebundel, geïnspireerd op het leven en werk van Emily Brontë, onderzoekt Yentl van Stokkum de grenzen en overeenkomsten tussen poëzie en séance.

Wij waar geen eind aan komt is een ode aan het grootse en rijke
poëzie-oeuvre van Stefan Hertmans. Deze bijzondere bloemlezing
toont het oeuvre in al zijn muzikaliteit en verrast door
onverwachte beelden en wendingen - precies zoals het leven zelf.
Dichter en schrijver Peter Verhelst, een van Hertmans' literaire
geestverwanten, maakte de keuze en schreef de inleiding waarin
hij op hartstochtelijke wijze zijn bewondering voor Hertmans'
poëzie onder woorden brengt.
Tussen de gedichten van Kaneelvingers, de twaalfde en meest
lichamelijke bundel van Hertmans uit 2005, weeft Peter Verhelst
gedichten uit alle bundels, van de ongepubliceerde dichtbundel
De kleine woordwoestijnen (1975-1980) tot en met de laatste
bundel Onder een koperen hemel (2018). Door deze geheel andere
compositie staan de hertmansiaanse thema's en motieven
zoals herinnering, geschiedenis, liefde, erotiek, dood, verlies en
vitale melancholie in een nieuwe orde, en flonkeren de gedichten
van nieuwe mogelijkheden en betekenissen. Lees meer Lees minder

'ga met mij reisgezel
over deze uitgesleten keien'


De Via Appia, de oudste en belangrijkste snelweg van het Romeinse Rijk, is na meer dan tweeduizend jaar nog steeds voelbaar in het Italiaanse schiereiland. De 650 kilometer lange weg verbindt Rome met Brindisi in de hak van de laars. Zij slingert langs ruïnes, groene heuvels, diepe kloven, rivieren en helderblauwe zeeën.

In 2018 en 2020 reisden Michaël Vandebril en Bart Pluym de Via Appia af. Vandebril schreef een episch reisgedicht dat herinnering en fantasie laat samenkomen in een tijdloos Italiaans landschap. Hij vroeg Bart Pluym om tekeningen te maken bij het gedicht en de reis.

Op de weg van Appia combineert de on-the-roadbelevenis met de vele geschiedenislagen die zich op de Appia bevinden tot een poëtische reiservaring. De dichter geeft u als toegift wetenswaardigheden en tips mee om de Appiareis zelf te kunnen aanvatten. Want dat is zijn ultieme wens.


Michaël Vandebril (1972) debuteerde in 2012 met Het vertrek van Maeterlinck, genomineerd voor de C. Buddingh'-prijs en bekroond met de Herman de Coninck Debuutprijs. Hij schreef regelmatig gedichten in opdracht van De Morgen, De Standaard en Radio 1. In 2016 volgde New Romantics, waarvan vertalingen verschenen in het Frans en het Roemeens. Op de weg van Appia is zijn derde bundel.

Bart Pluym (1969) is schilder/tekenaar, dichter en antropoloog. Voor zijn tekeningen haalde hij inspiratie uit Op de weg van Appia, aquarellen van de achttiende-eeuwse Labruzzi en de reizen die hij in 2018 en 2020 met Michaël Vandebril langs de Via Appia maakte.


'Deze bundel is een ode aan cultuur en natuur, aan mythe en geschiedenis, aan vriendschap en gastvrijheid. En de beelden van Bart Pluym geven een extra dimensie aan de woorden van de dichter.'
Patrick Lateur Lees meer Lees minder

Budé bezingt op beeldende wijze de tocht die het beroemde beeld van Rodin door Europa onderneemtOnder de indruk van de sculptuur `L'Homme qui marche' van Auguste Rodin (1840-1917) is het Frans Budé gelukt om in zijn poëzie dit beeldhouwwerk in beweging te brengen. Met zijn sterke verbeeldingskracht geeft hij het menselijke trekken mee - dromen, verwachtingen, emoties, herinneringen - en laat hij het voor een voetreis, waarbij zowel lands- als tijdgrenzen worden gepasseerd, vertrekken vanuit het Parijse atelier. Het einde van de tocht blijft lange tijd een raadsel. Uiteindelijk blijkt de bestemming in Nederland te liggen. De pers over Frans Budé:`Een scherp en eigenzinnig oeuvre dat bij herlezing recht overeind blijft.' NRC Handelsblad`Een tijdloos en nauwgezet onderzoek naar de grenzen van leven en dood, herinneringen en vergetelheid, taal en stilte.' de Volkskrant`Frans Budé laat zien dat mensenlevens wel uiteenlopende halteplaatsen aandoen, maar uiteindelijk dezelfde eindbestemming hebben.' Trouw Lees meer Lees minder

Hop over de sofa lijkt een opgewekte of komische titel, maar er gaat een gruwelijke werkelijkheid achter schuil in het klein en in het groot. De dichter verwondert zich over het kwaad in de wereld, over ongerijmdheden, over vreemde toevalligheden, maar ook over liefde.

Alle mensen die hebben bestaan
zijn vergeten op enkelen na.
Ik vraag me af waarom
ze hebben geleefd en of het van belang
was voor henzelf dat ze hebben geleefd
maar dan toch om het leven zelf
voort te duwen tot meer bewustzijn.

Er zijn plaatsen op de wereld
waar de namen van de gestorvenen
zijn gegraveerd, in steen gehakt
om ze te kunnen behouden, hoe lang nog?

Als iemand belt en zegt dat ik moet
komen, hoe ver, het maakt niet uit.



'Remco Ekkers is een denkend dichter. Hij schuwt de grote thema's niet, maar hij kan daarbij bij het kleine alledaagse beginnen, waarna hij zich naar universele overwegingen toedicht waarbij hij alle middelen inzet, die de poëzie hem aanreikt. Soms krijgen zijn gedichten een strakke vorm, dan zijn ze weer meer parlando, een andere keer stuwt het rijm het gedicht.'
Ineke Holzhaus Lees meer Lees minder

Je zou kunnen zeggen dat 'Fantoommerrie' verder gaat waar haar vorige bundel,'Kalfsvlies', ophield, maar dat suggereert dat we met een vervolg te maken hebben, en dat is niet zo. Deze bundel is een nieuwe verkenning in het universum van Rijneveld, dat paradoxaal genoeg aan de ene kant compleet onnavolgbaar is, maar aan de andere kant ook onmiddellijk herkenbaar en altijd eigen. Over een oma die onsterfelijk had moeten zijn, het noodlottig einde van een onvoorzichtige kat, over dromen natuurlijk: mooie en lelijke, over bidden om speelgoed, de zithouding van de schrijver - en over voorleesvaders, die lastige vragen krijgen: 'waar komen kinderen vandaan als ouders nooit kussen?' 'Fantoommerrie' is een dichtbundel om in te verdwalen, en dan te besluiten om er te blijven. Lees meer Lees minder

omdat ze mensen heeft gekend die geen stofwolk
veroorzaken maar eruit bestaan

Marieke Rijneveld zoekt in haar gedichten de ruimte van een weiland of de zee - maar ook die van een flat of dodemanshoek. Alles krijgt de breedte van haar dichterlijke blikveld, en zo krijgen de gewoonste dingen de ongewoonste proporties. De grote thema's zijn aanwezig in de kleine woorden, en de beeldenrijkdom waarmee fantasie en werkelijkheid elkaar raken zorgt dat haar gedichten niet zijn te vangen. Wat grappig is wordt tragisch, wat stilstaat begint te bewegen, wat onzichtbaar is valt je onverhoeds aan. Dingen, dieren of mensen zijn soms ver weg of ze staan juist dichtbij, een soort kringloop van de weide blik.
De poëzie van Rijneveld is aards en gegrond maar haar stijl laat altijd de mogelijkheid open dat je iets heel anders hebt gelezen dan je dacht. Kalfsvlies is een avontuur. Lees meer Lees minder

In 1938 publiceerde Marsman zijn 'Verzamelde gedichten', waarin hij slechts een beperkt aantal van zijn gedichten opnam en waarin hij de structuur van de oorspronkelijke bundels geheel losliet. Bovendien bepaalde hij dat alleen deze uitgave na zijn dood herdrukt mocht worden.

Daardoor vormde een bloemlezing, die een zeer onvolledig en vertekend beeld geeft van Marsmans dichterschap, na zijn vroege dood in juni 1940 de basis van alle latere herdrukken van de 'Verzamelde gedichten'.

Nu verschijnt voor het eerst een uitgave waarin alle gebundelde, verspreid gepubliceerde en nagelaten gedichten van Marsman zijn opgenomen en waarin de bundels in hun oorspronkelijke vorm zijn hersteld.

'Ik die bij sterren sliep' bevat tientallen gedichten die nooit eerder zijn gepubliceerd. In aantekeningen bij de gedichten zijn de datering, de (voor)publicaties en citaten van Marsman uit brieven of andere documenten vermeld. Verder zijn van elk gedicht de belangrijkste varianten uit eerdere en latere versies opgenomen.

Deze volledige uitgave - bezorgd en toegelicht door H.T.M. van Vliet - biedt een nieuwe en verrassende kennismaking met de poëzie van Marsman. Lees meer Lees minder

Aan het begin van deze eeuw, toen ik nog een puisterige puber was, voelde ik een grote behoefte om in de literatuur de antwoorden op mijn levensvragen te vinden. Dat lukte niet. Hoewel ik het kunstenaarsleven leidde, inclusief een getormenteerde ziel en een geveinsde zucht naar drank, net als mijn literaire helden, duwden de meeste boeken me verder in de put. Tot ik het werk van Levi Weemoedt ontdekte.

De persoonlijke ellende spat van zijn poëzie, maar hij verpakt het in de liefde voor taal en ongebreidelde zelfspot, een combinatie die ik niet voor mogelijk hield. Als hij een mislukking beschreef, bood me dat troost, en moest ik ongemakkelijk lachen om mijn eigen pathetische overdrijvingen. Nog vaker deed hij me huiveren om zijn tekstuele spitsvondigheid en het superieure spel met woorden dat hij telkens speelt. De gedichten kwamen soms wat kort en eenvoudig op me over, maar er zijn maar weinig dichters die het autonoom na kunnen doen.

Het gedicht `Don Juan Lul' tors ik al ruim een decennium ingelijst met me mee naar de verschillende huizen die ik heb bewoond. Nu hangt het pontificaal in onze woonkamer. In al zijn eenvoud schetst het een beeld van iemand die ogenschijnlijk alles al heeft opgegeven. In werkelijkheid houdt de taal hem overeind. Iedereen moet Weemoedt lezen! Vandaar deze bloemlezing, die ik met veel plezier heb samengesteld.'

- Özcan Akyol Lees meer Lees minder

F. Harmsen van Beek - Fritzi voor ingewijden - wordt tot de grootste dichters van Nederland gerekend. Haar debuut Geachte Muizenpoot en achttien andere gedichten werd in 1965 ontvangen als een literaire sensatie. Vandaag de dag is de even fantasierijke als betoverende poëzie van Harmsen van Beek nog altijd springlevend en blijft haar bijzondere leven intrigeren.

FRITZI bevat een keuze uit de gedichten van F. Harmsen van Beek door niemand minder dan de Poezieboys. Dit energieke duo, bestaand uit Jos Nargy (1988) en Joep Hendrikx (1994), maakte de afgelopen jaren furore op theaterfestival de Parade met hun poëtische voorstellingen over Allen Ginsberg, Joseph Brodsky, Simon Vinkenoog en Johnny van Doorn. Hun nieuwste theatershow is een liefdevolle ode aan het werk en leven van Fritzi, van wie zij grote bewonderaars zijn.

`De Poezieboys zijn de grootste pleitbezorgers van de Nederlandse poëzie.'

- Kees `t Hart Lees meer Lees minder

Vijftig jaar na het eerste verschijnen van Kraai in Engeland in 1970 leidt de gitzwarte gedichtencyclus nog altijd tot verwoede discussies. Ted Hughes, voormalig Poet Laureate van Groot-Brittannië, begon de cyclus in de tweede helft van de jaren zestig, na de suïcide van zijn vrouw Sylvia Plath. Hij voltooide de gedichten in 1969, toen hij voor de tweede keer een partner aan zelfmoord verloor.
De bundel Kraai was een stilistisch experiment waarin Hughes zijn rouw en verdriet probeerde vorm te geven. Het hoofdpersonage
Kraai bevindt zich in een landschap dat de ene keer apocalyptisch is, en dan weer rechtstreeks uit Genesis lijkt te komen. God schept de wereld, Adam en Eva bevinden zich in het paradijs, waar achter elke boom een slang op hen wacht. De gedichten sidderen dan ook van angst, woede, geweld en verdriet. Kraai beziet dit alles vanuit het middelpunt met een mengeling van nieuwsgierigheid en een verlangen naar destructie.

Tweetalige editie Lees meer Lees minder

Wislawa Szymborska is een van de meest gelezen én meest gelauwerde dichters van deze tijd. Einde en begin. Verzamelde gedichten omvat de vertaling van vrijwel alle gedichten die ze sinds 1957 heeft gepubliceerd. Szymborska slaagt er telkens in zich over het meest alledaagse te verwonderen en daarin een nieuw perspectief te openen: nuchter, helder, direct en vaak met humor. In een interview met NRC Handelsblad zei ze hierover: `De verbazing, de verwondering mag je niet verliezen. Bij alle desillusie moeten die overeind blijven. De verwondering is de belangrijkste missie van de dichter... het is het hoofdthema van de poëzie.'
Einde en begin is aangevuld met de bundel Het moment. De gedichten zijn vertaald door Gerard Rasch, die voor zijn vertalingen uit het Pools de Martinus Nijhoffprijs voor Vertalingen 1997 ontving.

Lees meer Lees minder

Toon Tellegen maakte voor deze bloemlezing zelf een keuze uit zijn allermooiste gedichten. Vanaf zijn eerste bundel tot aan zijn recentste dicht hij over ons, de mens, over het leven, de liefde, de twijfel en de dood. Soms zijn die gedichten ingetogen en melancholisch, dan weer spreken ze met uitroeptekens van hoop, verlangen en geluk. En steeds gaan ze over herkenbare gedachten en gevoelens, van het verdrietigste treurgedicht tot de gloedvolste liefdespoëzie.

Het werk van J.A. Deelder is als zijn stad: rauw, vitaal en no-nonsense. Voor het eerst in een halve eeuw wordt er van Deelders poëzie een bloemlezing gemaakt, en wie kan dat beter dan de burgervader van Rotterdam? De democraat Aboutaleb heeft zich bij zijn keuze laten leiden door zijn burgers, en brengt daarmee een ode aan een ongekend literair fenomeen.

Een geweldig cadeau voor de feestdagen: de tweede bundel van Tim Hofman!
'Je ziet aan alles dat hij plezier heeft in taal, en in het spelen met taal.' NRC Handelsblad
Er was gelukkig nog genoeg om over te schrijven na zijn eerste bundel Gedichten van de broer van Roos. Tims nieuwe bundel Grappig jammer staat vol met werk over leven en dood, (mislukte) relaties, seks, religie en de maatschappij: thema's die ook in zijn generatie de hoofdrol spelen. Zijn schrijfstijl is luchtig, maar schuwt niet om je mee de diepte in te trekken. Een boek met grappen, innemende persoonlijke anekdotes en taaltechnische vernuftigheden.
De pers over  Gedichten van de broer van Roos
`De variatie in zijn gedichten zou wel eens de reden kunnen zijn waarom Hofmans bundel vooral jongeren aanspreekt.' Trouw
`Een mooi begin van de Poëzieweek.' de Volkskrant
`Een poëziebundel vol persoonlijke liefdesbeslommeringen, grappige observaties, maar ook duistere passages uit zijn verleden.' Algemeen Dagblad
`Tim bespreekt in gedichten de grote thema's van het leven: anorexia, het bankwezen, depressies, relaties en (f)euthenasie. Dit doet hij met humor en rijm.' Tzum

Lees meer Lees minder

Huub Oosterhuis vertelt het verhaal van zijn leven in een nieuwe, grootse verzameling gedichten. In deze monumentale uitgave vertelt Oosterhuis over zijn leven aan de hand van gedichten. Bekende thema's als geloof, verbinding en liefde komen aan de orde. Veel van de gedichten in deze uitgave zijn nieuw, al eerder gepubliceerde gedichten zijn opnieuw bewerkt.

Speels, beeldend, melodisch - op deze manier kan de poëzie van K. Michel in zijn nieuwe bundel & rol door worden gekarakteriseerd. Michel beweegt zich tussen de polen van verbazing en verbijstering. Waar (politiek) onheil onder ogen wordt gezien klinkt er toch een goed humeur in de gedichten door. K. Michel blijft nieuwsgierig en gedreven. Hij experimenteert met vormen: een gedicht in de vorm van een koprol, een mini-toneelstuk, een lang stemmenspel, een ode in bad waarin schimmen worden opgeroepen, een bijna-sonnet waarin de klassieke vraag `wat als' wordt gebruikt om het leven de revue te laten passeren, wat leidt tot de ironisch-serieuze conclusie:
`ja, als ik zelf de belasting had ingevuld
een veerboot later had genomen
als ik niet op die hark was gestapt. Lees meer Lees minder

Meteen na haar schrijversresidentie in Tilburg kreeg Lieke Marsman ernstig nieuws: ze had kanker. In 'De volgende scan duurt vijf minuten' onderzoekt zij in tien gedichten en een essay hoe een ziek lichaam zich verhoudt tot een zieke wereld. 'De kortstondigheid van mijn behandeltraject heeft ervoor gezorgd dat ik sinds mijn operatie het gevoel heb met lege handen te staan en ik heb het schrijven van dit boekje nodig om de tijd kloppend te maken, mijn ziekteproces wat uit te rekken. Maar ik heb geen idee wat ik moet doen als ik dit boekje inlever. Hoe moet ik mijn leven weer oppakken?' In 'De volgende scan duurt vijf minuten' wordt de blik niet uitsluitend naar binnen gericht, integendeel: het is ook een vurig pleidooi om om je heen te kijken en je maatschappelijke verantwoordelijkheid op je te nemen in een zieke samenleving. Lees meer Lees minder

Overal in Drente,
op de hei, in het bos,
geldt: uw hond moet vast,
de wolf mag los.
Nadat Lévi Weemoedt het trieste Vlaardingen verlaten had, besloot hij zijn geluk in Assen te zoeken. Maar een mens kan dan wel van omgeving veranderen, zijn ziel verhuist met hem mee. Ook in de nog grotendeels ongekerstende veengebieden en op de Hondsrug blijft de vrolijke wanhoop uit Weemoedts aderen stromen.
In deze nieuwe verzenbundel heeft Lévi Weemoedt de oude kluizenaar in zichzelf hervonden. Maar dat belemmert hem niet om oog te hebben voor alle gekkigheid van deze tijd - en die belachelijk te maken.

Lévi Weemoedt is schrijver van tragikomische korte verhalen en gedichten, die hij als geen ander voor publiek ten gehore brengt. In 2018 stelde Özcan Akyol de bloemlezing Pessimisme kun je leren! samen, die een ongekend succes werd. Piet Piryns noemde Weemoedts wederopstanding `de meest opzienbarende verrijzenis sinds Lazarus' (Nacht van de Poëzie 2019). Lees meer Lees minder

Van de dichteres Vasalis werden door de jaren heen meer dan 300 000 bundels verkocht. Haar gedichten blijken nog steeds voor veel mensen een waardevolle haven. Haar poëzie wordt sinds jaar en dag veel gebloemleesd en zeer regelmatig aangewend bij 'levensmomenten'.

Boven je ogen zie ik weer de kleine kuil
van smartelijke inspanning, alsof
je op het laatst noodzakelijk nog dat
ontraadslen moet - wat toch je mond
- horizontale accolade - allang
begrepen heeft en samenvat.

Na het overlijden van Rutger Kopland in 2012 is de belangstelling voor zijn poëzie alleen maar toegenomen. Van zijn verzameld dichtwerk werden inmiddels ruim 25 000 exemplaren verkocht. Kopland blijft een groot publiek aanspreken.

De doden zijn zo hevig afwezig, alsof
niet alleen ik, maar ook zij
hier staan
en het landschap hun onzichtbare armen
om mijn schouders slaat.
[...]

In een poging de tijd te grijpen, geven we hem namen. Maar de tijd luistert niet. Of luisteren wij niet? Marjolijn van Heemstra gaat in deze bundel op zoek naar wat ons steeds ontglipt.


Het is moeilijk te bevatten dat dit bestaan,
de volledige weg van schreeuw tot zucht,
zal worden samengevat in een kleine
streep van geboorte- naar sterftejaar.
Een godgans leven uitgedrukt in de smalste
horizon van is naar is geweest, eenzame
kras tussen bron en zee.

'Een wonderschone, uiterst gevarieerde bundel die om onmiddellijke herlezing vraagt.' - Lieke Marsman

'De beelden in woorden en zinnen zijn zo rijk, eigen, vol zoekdrift, aards en hemels.' - Wende Snijders

Marjolijn van Heemstra (1981) is theatermaker, dichter en schrijver. Haar laatste roman En we noemen hem is bekroond met de BNG Bank Literatuurprijs en heeft op de shortlist gestaan van de Libris Literatuur Prijs. Reistijd, bedtijd, ijstijd is haar eerste dichtbundel bij Das Mag. Lees meer Lees minder