Meer dan de helft van de Nederlanders heeft het vertrouwen in de politiek verloren. Vooral het vertrouwen in de Tweede Kamer is naar een dieptepunt gezakt. Burgers voelen zich niet gehoord, niet gezien en niet serieus genomen. Dat kan en moet anders, vindt Caroline van der Plas, fractievoorzitter van de BoerBurgerBeweging, de nieuwe politieke partij die tijdens de Tweede Kamerverkiezingen van 2021 vanuit het niets op het politieke strijdveld leek te verschijnen. Van der Plas is op een missie. Ze wil niets liever dan dat er weer politiek wordt bedreven waar de burger in kan geloven, met volksvertegenwoordigers die strijden voor de belangen van de burger.

Van der Plas vertelt hoe ze als nieuw Kamerlid geconfronteerd wordt met de Haagse cultuur en wandelgangen en beschrijft hoe zij van de ene verbazing in de andere valt. Via 'functie elders', het formatiedebacle, de toeslagenaffaire, het Groningergas en het corona- en stikstofdebat laat Van der Plas zien hoe de menselijke maat uit de politiek verdwenen is. Als luis in de pels verwoordt Van der Plas scherp wat zich in Den Haag afspeelt. Tegelijkertijd zoekt ze naar oplossingen, opdat de politiek weer betrouwbaar, integer en rechtvaardig wordt.

Caroline Van Der Plas (1967) is sinds 2021 Tweede Kamerlid en fractievoorzitter voor de BoerBurgerBeweging. Lees meer Lees minder

Hoe wist Mark Rutte zo veel moeilijke debatten te doorstaan? Hoe kan het dat hij met de VVD keer op keer verkiezingen won? En wat maakt hem zo moeilijk te interviewen? Robbert Wigt zocht het antwoord in de taalkunde en retorica, en sprak met journalisten, oud-politici, wetenschappers en communicatiedeskundigen. Zo ontstond 'Supergaaf', een blauwdruk van Ruttes overtuigingsmiddelen.

'Toen ik het boek uit had, was ik onder de indruk, maar vooral moe. Moe van alle trucjes. Want dat zijn het uiteindelijk.' - Leon Verdonschot, De Limburger

'Robbert Wigt kraakt de code en ontrafelt het enigma Mark Rutte via zijn taal.' - Gijs Groenteman

De symptomen zijn onmiskenbaar. Een economie die werkt voor een enkeling maar niet voor de samenleving. Een democratie die wordt gegijzeld door markt en kapitaal. En een groeiende tweedeling in dat wat van ons allemaal is. Het neoliberalisme is niet voorbij maar gemeengoed geworden. Met een minister-president die het zich kan permitteren om het hele bestaan ervan te ontkennen.

Hoe is het zover gekomen? Waarom lukt het, ook linkse partijen, onvoldoende om de ideeënstrijd te voeren en met een echt alternatief te komen? Hoe kan een radicale democratisering het antwoord zijn op de problemen van de huidige tijd?

In De winst van eerlijk delen legt Lilian Marijnissen ons politiek systeem op de snijtafel. Met een vlijmscherpe analyse komt ze tot een onverbiddelijke conclusie. Dit doet ze op de toegankelijke en open manier die we van haar kennen. Doorspekt met persoonlijke anekdotes, actuele feiten en keiharde argumenten laat ze zien waar Nederland de verkeerde afslag heeft genomen.

Maar daar blijft het niet bij. In haar boek beschrijft ze hoe we de weg terug kunnen vinden. Het is nooit te laat om opnieuw te beginnen. Een fundamentele verandering is nodig.



Lilian Marijnissen (1985) is fractievoorzitter van de SP in de Tweede Kamer. Lees meer Lees minder

De Europese Unie vormt de belangrijkste innovatie van het moderne statenstelsel sinds het einde van de middeleeuwen. De Democratisering van de Europese Unie beschrijft en analyseert hoe de invoering van de rechtsstaatstoets de omslag van een traditionele confederatie naar een transnationale democratie teweeg heeft gebracht. Dit brengt met zich mee dat de EU niet meer beantwoordt aan de wetten van het Westfaalse stelsel van Internationale Betrekkingen en is uitgegroeid tot een nieuw soort internationale organisatie met een eigen, transnationaal bestuursmodel.

Structurele veranderingen binnen het moderne statenstelsel zijn zeldzaam. Toch is de transformatie van de EU tot op heden onopgemerkt gebleven. De waarde van dit boek ligt erin dat de auteur de evolutie van de EU nauwgezet volgt en de afzonderlijke stadia in het proces onderzoekt. Deze werkwijze resulteert in een aantal opvallende uitkomsten. De EU is niet van bovenaf opgelegd, maar van onderop tot stand gekomen. Ze heeft zich niet volgens een vooropgezet plan ontwikkeld, maar is spontaan gegroeid. De EU is het beruchte democratisch tekort te boven gekomen door stapsgewijs - en soms tegendraads - te evolueren tot een democratische Unie van democratische Staten. Het belang van deze ontwikkeling voor het publiekrecht is vanuit wetenschappelijk oogpunt vergelijkbaar met de vervanging van het Ptolemeïsche model door het heliocentrische wereldbeeld van Copernicus en Galileï. De EU is niet alleen een nieuwe loot aan de stam van het internationaal recht, maar vormt als Europese democratie van staten en burgers ook een uitdaging voor de politieke theorie. Lees meer Lees minder

Heel lang geloofden we dat Nederland af was. Maar schijn bedriegt. Pieter Omtzigt laat zien dat er in Nederland grote problemen zijn met macht en tegenmacht. De mechanismen van de rechtsstaat functioneren niet goed meer, zoals uit het kinderopvangtoeslagenschandaal is gebleken. Omtzigt pleit vanuit zijn eigen ervaringen in de politiek voor een nieuw sociaal contract.

Het is nodig om het vertrouwen tussen overheid en burgers te herstellen. Dat is zeker niet eenvoudig. We moeten instituties herbouwen door checks-and-balances te hernieuwen. Het vraagt ook om een andere mentaliteit van de overheid én van de burgers zelf. Er is geen simpele oplossing. Het hele weefsel van de rechtsstaat moet worden onderzocht en gerepareerd. In dit boek doet Omtzigt een aantal voorstellen daartoe.

Pieter Omtzigt (1974) is sinds 2003 Kamerlid voor het CDA, en zit sinds 2004 in de Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa.
Dit boek is tot stand gekomen met medewerking van Welmoed Vlieger (1976), filosoof en columnist. Lees meer Lees minder

Charles Groenhuijsen schetst in `Amerika na Donald Trump' een verrassend beeld van het Amerika van morgen. Het goede nieuws: Amerikanen willen in meerderheid een land met meer gelijkheid tussen rijk en arm, beter onderwijs, een goede ziektekostenverzekering en een einde aan racisme. Het slechte nieuws: Donald Trump wil daar niks van weten. Maar blijft hij wel president?

De Republikeinen hebben de afslag naar de eenentwintigste eeuw gemist. Groeiende kiezersgroepen zoals millennials en etnische minderheden stemmen overwegend links. Steeds meer Amerikanen willen een ander beleid rond duurzaamheid, het homohuwelijk en de doodstraf. Deze trends waren al zichtbaar bij de Congresverkiezingen twee jaar geleden. Het verkiezingsjaar 2020 is ongekend spannend. De coronapandemie en de demonstraties tegen racisme leggen bloot wat er mis is met het land. Kunnen de Democraten daar nu van profiteren? Dat blijft de vraag. Lees meer Lees minder

De Verenigde Staten staan op een tweesprong. Polarisatie, ongelijkheid en politieke verlamming in Washington tekenen een verdeeld land dat niet langer de wereld naar zijn hand kan zetten. De komende jaren worden allesbepalend: krijgt Amerika weer grip op zichzelf of raakt het land verder op drift? Onder Joe Biden is het land bezig zichzelf opnieuw uit te vinden. Tegelijk keert het Trumpisme in nog extremere vorm terug. Casper Thomas laat zien hoe de VS die grote strijd met zichzelf voeren en wat dat betekent voor democratieën in de rest van de wereld.

In één klap heeft Sigrid Kaag bij de verkiezingen van 2021 haar naam gevestigd. Schijnbaar vanuit het niets werd ze de machtigste vrouw in de politiek. Kaag is de politicus over wie iedereen een mening heeft. Maar wie is zij werkelijk, deze D66-leider en vicepremier? En wat betekent haar belofte van nieuw leiderschap?
Het verhaal van Sigrid Kaag is dat van een opmerkelijke loopbaan. Van een student uit een lerarengezin die op haar twintigste vertrekt naar Caïro. Die topdiplomaat wordt bij de Verenigde Naties en hard onderhandelt met Assad. Die zich thuis voelt in het Midden-Oosten, ook door haar huwelijk met een Palestijnse man.
Sinds haar overstap naar de politiek maakt haar felle verdediging van waarden als tolerantie en de rechtsstaat haar geliefd en gehaat. Het verhaal van Sigrid Kaag is ook dat van een vrouw die 'aangaat' als ze persoonlijk onder vuur ligt. En tegelijk zeer pragmatisch kan zijn.
Dit boek is een portret van de politicus Kaag, die zich eigenzinnig en soms ongrijpbaar een weg baant door politiek Den Haag. Welke gebeurtenissen hebben haar gevormd, hoe denkt zij en wat wil zij bereiken? Zij zocht al vaak de confrontatie met premier Rutte. Brengt zij zelf een andere manier van politiek bedrijven? En vooral: hoe groot zijn de ambities van deze nieuwe schaduwpremier?

Wilma Kieskamp (1965) is journalist. Sinds 2016 werkt zij voor dagblad Trouw als politiek verslaggever op het Binnenhof. Zij volgde de afgelopen jaren D66 en maakte de opkomst van Sigrid Kaag van dichtbij mee. Eerder werkte ze als chef van de buitenlandredactie en de opinieredactie van Trouw, en als verslaggever bij bijlage De Verdieping. Lees meer Lees minder

De weg naar slavernij heeft velen geïnspireerd, maar
minstens even zoveel mensen tot woede gedreven:
politici, filosofen, economen, gewone lezers; niemand
blijft onberoerd onder Hayeks klassieker. Het boek
verscheen oorspronkelijk in 1944 en bevat een vurige
waarschuwing tegen de gevaren van een overheid
die de productiemiddelen in handen heeft. Volgens
Hayek leidde het model van een krachtige centrale
overheid met grote economische controle naar de
verschrikkingen van nazi-Duitsland en fascistisch
Italië en niet, zoals velen dachten, naar een utopische
samenleving waarin de lasten worden verdeeld.
In de afgelopen zeventig jaar heeft De weg naar
slavernij zich bewezen als een tijdloos werk dat nog
steeds van invloed is op het politieke, filosofische en
economische discours en de discussie over de relatie
tussen individuele vrijheid en overheidsbemoeienis
blijft voeden.

Pankaj Mishra beschrijft in `Tijd van woede' op een beknopte en briljante manier de geschiedenis van woede als politieke drijfveer. Met verrassende historische parallellen laat hij zien dat deze tijd niet uniek is: ook het begin van de twintigste eeuw was vol van destructiedrift, nationalisme en terrorisme. Dat is geen geruststellende gedachte en `Tijd van woede' is dan ook een alarmerend boek: er zal een mentaliteitsverandering nodig zijn om onze vrijheid, welvaart en stabiliteit te behouden.

In het huidige politieke systeem profileren politici zich ten koste van hun collega's om op te vallen. Niet het argumenteren, maar het debatteren staat centraal. Hierdoor lijken veel burgers hun vertrouwen in de volksvertegenwoordiging te hebben verloren. Het moet dus anders, stelt de jonge denker Dilara Bilgiç.

Daarom stelt zij een alternatief politiek systeem voor: de Black Box Democratie. Na iedere crash lezen we de black box uit om te achterhalen waar het mis ging en om het systeem te verfijnen. In dit systeem wordt de democratie in haar geheel (voortdurend) doorgelicht en worden de pijnpunten blootgelegd. Wat schort er aan onze democratie, en hoe kunnen we die hervormen? Hoe kunnen we tegenstellingen in de samenleving overbruggen, het bestuur over het land efficiënter en eerlijker maken, én ervoor zorgen dat het in de politiek weer over politiek gaat? De Black Box Democratie geeft antwoorden.

Maar helemaal waterdicht is haar systeem niet, geeft ze toe. Geen enkel systeem is dat. Daarom moeten we de politiek, net als elk vliegtuig, toerusten met een black box. De Black Box Democratie is hierdoor een zelflerend politiek systeem; een systeem waarin politici geen winnaars of verliezers meer zijn, waarin burgers directe inspraak hebben, waarin wetenschap een plek heeft en tegengestelde opvattingen worden geïntegreerd.

Dilara Bilgiç (2002) heeft net haar gymnasiumdiploma behaald. Als Koerdisch-Turkse Nederlander en ex-vluchteling is zij in aanraking gekomen met verschillende vormen van democratie. Vanuit deze ervaring ontwikkelde ze een kritische blik op de politiek. Ze besloot in de pen te klimmen om uit te pluizen waar de gebreken in de Nederlandse politiek vandaan komen en of ze zijn op te lossen. Lees meer Lees minder

Vanaf het moment dat het coronavirus in Nederland om zich heen greep volgden politiek journalisten Thijs Broer en Peter Kee de politieke hoofdrolspelers in de coronacrisis op de voet. In talloze interviews en achtergrondgesprekken op en rond het Binnenhof voelden zij toonaangevende politici, topambtenaren, spindoctors, virologen en zorgbestuurders aan de tand, om te reconstrueren hoe het coronabeleid in de achterkamers van de macht tot stand kwam. Hoe gingen de politiek leiders om met de vele dilemma's waarmee ze werden geconfronteerd, tijdens de grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog? Hoe werden cruciale beslissingen in de bestrijding van het virus genomen? En welke rol speelde corona in de neergang van het [kk]CDA[], de implosie van Forum voor Democratie en de wederopstanding van Mark Rutte?

Code rood biedt een onthullende inkijk in de werking van de macht in crisistijd: hoe de bestrijding van de pandemie telkens weer werd bepaald door onvermogen, angst, opportunisme, partijpolitieke belangen en achterkamertjespolitiek, in een land waar niemand de baas is. Lees meer Lees minder

Sigrid Kaag is misschien wel de meest besproken politicus van dit moment. De afgelopen jaren groeide ze van nieuwkomer in de politiek uit tot vicepremier en eerste vrouwelijke minister van Financiën.
Vanaf het moment dat ze in 2017 haar entree maakte in de politiek spreekt ze zich uit. Haar zorgen over het Nederland van nu, over de tegenstellingen tussen mensen en over de polarisatie in de samenleving voeden haar onvermoeibare strijd voor verzoening, voor een land waarin iedereen mee kan doen en mensen respectvol met elkaar samenleven.
Sigrid Kaag neemt geen blad voor de mond. Waar zij spreekt - in volle zalen, op televisie, online - weet zij mensen te overtuigen. Maar er is ook een keerzijde. Ze wordt dagelijks geconfronteerd met de donkerste kanten van onze samenleving: bedreigingen, online én in haar persoonlijke leven.
In Wij zijn met velen maken we aan de hand van haar vele lezingen, toespraken en zelfs preken kennis met Sigrid Kaag. Wie is zij? Wat drijft haar? En waar wil zij met Nederland naartoe? Wij zijn met velen geeft je een boeiend inkijkje in de denkwereld van een van de meest inspirerende politici van onze tijd. Lees meer Lees minder

Lange tijd leek het voor iedereen een uitgemaakte zaak. De Franse presidentsverkiezingen van 2022 zouden opnieuw uitdraaien op een duel tussen huidig president Emmanuel Macron en Marine Le Pen van het Rassemblement National. De linkerzijde is hopeloos verdeeld in Frankrijk. Centrumrechts vond slechts met moeite een consensuskandidaat. Het scenario van 2017, toen Macron met gemak de tweede ronde won van Marine Le Pen, moest zich wel herhalen. Een droomscenario voor de zittende president.

Tot Marine Le Pen vorige zomer concurrentie kreeg op haar rechterzijde van de relatief onbekende Eric Zemmour. Haar verwoede pogingen om haar partij salonfähig te maken en het etiket van extreemrechts van zich af te schudden, lijken een averechts effect te hebben op veel van haar kiezers.

Wie is Eric Zemmour, de radicaal-rechtse stoorzender die in april 2022 een gooi doet naar het Frans presidentschap? De gewezen politiek journalist van Le Figaro schoot in enkele weken tijd als een komeet naar boven in de opiniepeilingen. De snedige polemist en omstreden bestsellerauteur van Joodse origine is eind 2021 hét politieke fenomeen van Frankrijk. Hij schudt de politieke kaarten door elkaar en fascineert vriend en vijand.

De verrechtsing van Frankrijk is een proces dat al jaren geleden begon, schrijft Koen Dillen. Eric Zemmour is daar slechts het meest recente symptoom van. Lees meer Lees minder

`De democratie verkeert in crisis', wordt vaak gezegd. Autoritaire leiders zijn wereldwijd in opkomst, democratische rechten staan onder druk en digitale technologieën zorgen voor een verdere afbrokkeling. Volgens experts zou de aanhoudende digitalisering van de samenleving zelfs het einde van de democratie kunnen betekenen. En onze jeugd? Die doet het in de ogen van experts niet veel beter. Generatie Z zou onverschillig, doelloos en apolitiek zijn. Kortom, de democratie is ten dode opgeschreven.

Maar wat als de democratie veel levendiger is dan we denken?

Zonder dat we het doorhebben vindt er wereldwijd een democratische revolutie plaats. Niet in de stembureaus, maar op straat én online. Ondanks het feit dat veel jongeren niet geïnteresseerd zijn in politieke partijen, zijn ze enorm betrokken bij politieke kwesties. Denk bijvoorbeeld aan de wereldwijde Klimaatmars en de #BlackLivesMatter beweging. Geen inspraak in de marges, maar invloed op fundamentele onderwerpen.

Als we de democratie serieus nemen, moeten we deze vormgeven voor de komende generaties. Hoe kunnen we het opbloeiende activisme een plek geven in het politieke systeem? Rudy van Belkom combineert in zijn boek inzichten uit wetenschappelijk onderzoek met inspirerende voorbeelden wereldwijd die de deur openen voor een hoopvolle toekomst. Lees meer Lees minder

Zelf spreken ze van de 'Haagse kaasstolp' en van 'de vierkante kilometer rond het Binnenhof'. De politici, journalisten, voorlichters en lobbyisten die samen ons beeld van de landelijke politiek bepalen, opereren in een zeer aparte biotoop. Ze kunnen vaak minder zeggen dan ze weten, en moeten soms toneelspelen, voor en achter de schermen.
Joris Luyendijk liep in 2010 een maand rond in de fascinerende en zo en nu dan verbijsterende, beklemmende wereld van de Haagse politiek. Je hebt het niet van mij, maar... is zijn verslag.

Wat is de overeenkomst tussen een politicus en een acteur? Welke toneel- en acteerwetten zijn handig voor kiezers om de politiek beter te begrijpen of te ontmaskeren?
Voormalig acteur en politicus Boris van der Ham toont in De koning kun je niet spelen een originele kijk op macht, politiek en democratie. Hij schetst het broeierige heden en verleden van het `theater van de politiek, put uit zijn eigen ervaringen en sprak met acteurs van het Nationale Toneel in Den Haag. Ook komen aan het woord journalisten Frits Wester en Ferry Mingelen, actrice Ellen Vogel (De tweeling) en regisseur Theu Boermans (Anne, Soldaat van Oranje).
De koning kun je niet spelen is een rijk geïllustreerd pleidooi voor méér en vooral beter theater in de politiek.

Boris van der Ham (1973, Amsterdam) was tien jaar Tweede Kamerlid en werd twee keer met voorkeurstemmen gekozen. Hij studeerde geschiedenis en voltooide de Toneelacademie Maastricht.

Over zijn vorige boek De vrije moraal (2012):

`Een strak betoog. de Volkskrant
`Uitstekend geschreven. Maarten
`Van der Ham geeft Den Haag wat ethiek mee. Trouw
`Rijk aan waardevolle ideeën. Liberales Lees meer Lees minder

Nederland staat bekend als vrijplaats voor `seks, drugs en rock-n-roll. Hoe kregen we dat wilde imago? En is dat imago terecht?
In De vrije moraal duikt politicus Boris van der Ham in de onthullende, schokkende en geestige geschiedenis van seks, drank en drugs. De afgelopen 150 jaar werd in de media en in de Tweede Kamer uitgebreid gesproken over alcoholmisbruik, `prikkellectuur, de pil en grote dancefeesten. Dit boek toont de felle botsingen tussen de christelijke moraal en de vrije moraal. Hoe veranderde ons land van conservatief naar vooruitstrevend?
Van der Ham: `Veel van onze vrijheden hebben we te lang voor lief genomen. Ze liggen nu onder vuur. Om ze goed te kunnen verdedigen en gebruiken, moeten we weten hoe en waarom ze zijn ontstaan.
Van der Ham laat ook zien voor welke dilemmas onze vrije samenleving vandaag de dag staat, en waarom Nederland wereldwijd voorop moet blijven lopen in de discussie over vrijheid.

Boris van der Ham (Amsterdam, 1973) is sinds 2002 lid van de Tweede Kamer voor D66. Hij voert daar onder meer het woord over onderwijs. Op www.vrijzinnig.com publiceert hij wekelijks een videocolumn over vrijheid.
Lees meer Lees minder

De Europese Unie en de open grenzen hebben de nationale staat verzwakt. De soevereiniteit van het parlement wordt steeds verder ondergraven en de nationale identiteit verwatert. In de tweede helft van de twintigste eeuw is in alle West-Europese landen een sluipende aanval gedaan op de natiestaat. In een verrassende kritiek op de naoorlogse elites laat Thierry Baudet zien dat zonder nationale soevereiniteit de democratische rechtsstaat niet kan functioneren. De aanval op de natiestaat neemt de lezer mee vanaf de oorsprong van moderne staten in de zestiende en zeventiende eeuw tot aan de brandende kwesties van nu: immigratie, populisme en de toekomst van de EU. In deze speciale, tiende druk zijn twee nieuwe voorwoorden toegevoegd: een van de Franse essayist Pascal Bruckner en een van de Britse filosoof Roger Scruton.

Dr. mr. Thierry Baudet (1983) is een van de meest markante stemmen in het hedendaagse debat. Hij publiceerde zes non-fictieboeken over filosofie, politiek en geschiedenis, een boek over klassieke muziek en, in september 2014, een roman. De aanval op de natiestaat werd genomineerd voor de Socrates Wisselbeker voor het beste filosofieboek van 2012. Er werden inmiddels meer dan 10.000 exemplaren van verkocht. Lees meer Lees minder

Er is geen politieke partij in Nederland die de politieke agenda zo zeer bepaalt als de Partij voor de Vrijheid. Bijna elke week is er rumoer over voorstellen en uitspraken van Geert Wilders. Vanaf haar oprichting daagt de PVV de gevestigde politieke orde uit en wint de partij aan invloed. Niet alleen vanwege de gedoogsteun aan het kabinet Rutte 1, maar ook omdat andere partijen worden gedwongen hardere standpunten in te nemen. De PVV is niet meer weg te denken uit het politieke landschap.

Ruim anderhalf miljoen mensen hebben al eens op de PVV gestemd en een nog groter aantal kiezers heeft dit overwogen. Het gaat niet om een obscure minderheid van de bevolking. Toch is er weinig aandacht voor de ideeën en opinies van deze PVV-sympathisanten. Wie zijn zij en wat houdt hen bezig? Waar maken ze zich zorgen over? Zijn zij het eens met de voorstellen van Wilders? Of hebben zij andere redenen om op de PVV te stemmen?

In dit boek komen deze burgers aan het woord. PVV-aanhangers blijken geen makke schapen te zijn die kritiekloos achter Geert Wilders aanlopen. Zij komen met eigen visies en ideeën hoe de politiek moet veranderen en hoe de PVV daar een rol in kan spelen. PVV-kiezers staan ver van andere politieke partijen af, maar hebben deze partijen niet definitief de rug toe gekeerd. Wat kunnen andere partijen doen om deze kiezers terug te winnen?

Chris Aalberts is publicist. Hij doceert politieke communicatie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Eerder verschenen van zijn hand onder andere 'Veel gekwetter, weinig wol: de inzet van sociale media door burgers, politiek en overheid' en 'Aantrekkelijke politiek? Een onderzoek naar jongeren en popularisering van politiek'. Lees meer Lees minder

Toenemende welvaart en industrialisatie brachten ons veel goeds, maar niet voor onze leefomgeving. Sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw staat `het milieu daarom op de politieke agenda. Toen ging het vooral over de aanpak van lokale milieuverontreiniging. In de jaren tachtig werd duidelijk dat vervuiling niet ophoudt bij de landsgrenzen. Begin eenentwintigste eeuw steeg ook het maatschappelijk besef dat we wereldwijd een alarmerend beslag leggen op grondstoffen en we onze aarde steeds verder opwarmen.
Hoe kunnen we het tij keren en voortbouwen op de goede dingen die gezamenlijk al wel tot stand zijn gebracht?

In the holiday paradise Vietnam, social media are allowed only to provide and exchange personal information. Bloggers and cyberdissidents who dare to question the government's legitimacy or domestic policies are ruthlessly suppressed.
Political blogger Bui Thanh Hieu (1972) nevertheless uses the Internet to criticize politically hot topics, such as Vietnam's territorial claims within China as well as its handling of land disputes with the Catholic Church. In response to this, Hieu was arrested, his computers confiscated. The license for his Internet café in Hanoi was revoked. Hieu persisted however: his blog was being read by up to 15,000 visitors per day. Because of his commitment, he was arrested and detained on numerous occasions. At the invitation of the city of Weimar, Germany, he was finally able to leave the country. There he finished Speaking in Silence. In this short story he laments, with humour and irony, the behaviour of civil servants of the special judicial, administrative and technological strike force, who control online information.

A publication of the Eva Tas Foundation.

The Eva Tas Foundation encourages publication and promotion of texts that are, no matter where and no matter how, subject to censorship.
Lees meer Lees minder

Wat is de stand van Nederland? We hoeven volgens sommigen alleen maar naar de vele initiatieven van mensen onderling te kijken de buurtinitiatieven, de broodfondsen, de duurzame energiecoperaties om te concluderen dat het prima met ons gaat. Burgers wachten niet langer op de overheid en kunnen met elkaar veel voor elkaar boksen: Het gaat goed! Tegelijkertijd bestaat er naast dit positieve verhaal ook een ander verhaal over Nederland. Er is sprake van een wijdverspreid maatschappelijk onbehagen en de meerderheid van de Nederlanders meent dat het met Nederland de verkeerde kant op gaat: Het gaat slecht!

Twee ogenschijnlijk onverenigbare verhalen, die echter toch meer overeenkomsten hebben dan op het eerste gezicht lijkt. Beide hebben namelijk te maken met dezelfde menselijke behoeftes: de behoefte aan sociale verbondenheid, aan persoonlijke aandacht en menselijke interactie, aan het gevoel ook dat mensen invloed en controle hebben over hun eigen leven. Meer vertrouwen op de eigen kracht van mensen hoort hierbij. Maar wie simpelweg bepleit om `burgers meer zelf te laten doen, op welke manier dan ook, trekt de verkeerde les uit de recente populariteit van initiatieven van mensen onderling. Het gaat om een fundamenteel andere inrichting van onze samenleving waarin de mens weer centraal staat, en niet het systeem.

`Mensen zijn geen beleidsinstrumenten
Alexander Pechtold, Algemene Politieke Beschouwingen 2014 Lees meer Lees minder

Bisrat Woldemichael Handiso (1983) is an Ethiopian journalist who worked as an editor for different local newspapers. He was one of the founders of the Ethiopian Journalists Forum (EJF), an independent association made up of largely young journalists who advocate for greater press freedom in his country. In this function he ran trainig workshops and discussions on press freedom, visited journalist in prison and hospital and facilitated medical assistance for them. EJF was accused of being an illegal organisation associated with terrorism. Woldemichael Handiso was persecuted by the Ethiopian secret service and decided to save his life by fleeing to Nairobi, Kenya where he has received refugee status.

This essay tells the sad story of the Ethiopian media which is faced - after a spell of press freedom and freedom of speech - with prosecutoin, often based on false accusations. The victims are brave journalists and media publishers who were detained or fled Ehtiopia, so that they can continue reporting about the government's violation of human rights. The author's main message is that a government which doesn't respect media freedom, blocks a country's development in the broadest sense of the term.

A publication of the Eva Tas Foundation.

The Eva Tas Foundation encourages publication and promotion of texts that are, no matter where and no matter how, subject to censorship.
Lees meer Lees minder