Rob Duijkers had altijd geleden onder het gemis aan zijn heldhaftige vader Jan. Die verzetsman was van kamp Amersfoort overgebracht naar concentratiekamp Neuengamme en kwam op 3 mei 1945 om het leven toen de Britten bij vergissing het schip Cap Arcona bombardeerden.
Na de dood van Rob ontdekt zijn dochter op zolder een leren koffer met het archief van opa Jan. Daaruit bleek dat opa geen verzetsstrijder was maar op hoog niveau werkte voor nazi's als Seyss-Inquart en Rauter.
In `De vermeende verzetsman' reconstrueert Martine Letterie het levensverhaal van Jan Duijkers.
In 2023 is het 75 jaar geleden dat de staat Israël uitgeroepen werd. In `De Nakba' vertelt Ilan Pappe hoe de Arabisch-Israëlische Oorlog, in het Arabisch de Nakba (ramp) genoemd, leidde tot een van de grootste gedwongen migraties uit de moderne geschiedenis. Circa een miljoen mensen werden uit hun huizen verdreven, Palestijnse dorpen werden verwoest, burgers werden vermoord. Ilan Pappe, een vooraanstaand historicus uit Israël, toont aan hoe de Joden zich in 1948 schuldig maakten aan etnische zuiveringen, en hoe het kon dat de internationale gemeenschap niet ingreep. Het boek werpt nieuw licht op de oorsprong en de ontwikkeling van het Israëlisch-Palestijnse conflict.
Israël-Palestina roept vele associaties op: Exodus, Sabra en Chatilla, intifada, de Muur, zelfmoordterrorisme, 1967, tweestatenoplossing, Joodse kolonisten en Palestijnse vluchtelingen, Davidster en hakenkruis, zionisme en antisemitisme. Vele diplomaten en Amerikaanse presidenten hebben hun tanden erop stukgebeten. Ook in Vlaanderen en Nederland beroert dit conflict de gemoederen.
Ludo Abicht en André Gantman hebben heel wat gemeen, en toch staan ze ook lijnrecht tegenover elkaar over Israël-Palestina. Toch willen ze allebei een verstandige en humanistische oplossing voor het conflict. Abicht en Gantman overlopen chronologisch de geschiedenis van het conflict. Tot 1967 vinden beide polemisten elkaar, maar vanaf de Zesdaagse Oorlog in 1967 wijken hun standpunten steeds verder uiteen. Abicht eist het recht op een Palestijnse Staat. Gantman eist het recht op de erkenning van de Staat Israël. Als gevolg van de recente ontwikkelingen in de regio en de wereld wordt het steeds moeilijker om een voorstel voor een oplossing te schetsen, omdat het 'Vredesproces' al jaren stilgevallen is.
Dit boek is de unieke neerslag van urenlange gesprekken tussen Ludo Abicht en André Gantman over oorzaak, verloop en mogelijke oplossingen voor het conflict Israël-Palestina.
Het vredesverdrag tussen Spanje en de Nederlanden werd 375 jaar geleden op 30 januari 1648 in Münster bevestigd. Op 15 mei werd de vrede getekend en door Nederlandse en Spaanse gezanten met een eed bekrachtigd. In dit overzichtswerk wordt niet alleen aandacht besteed aan de onderhandelingen en het einde van de Tachtigjarige Oorlog, maar ook aan de weerstand van de Oranjes, de geschillen tussen de provincies, de deling tussen de noordelijke en zuidelijke Nederlanden en de andere vredesverdragen in Westfalen.
Tijdens het Ardennenoffensief, een laatste wanhoopspoging de geallieerde
opmars te stoppen, slaagt het Duitse leger erin, de vijand te overrompelen.
Het doel is het zwakste deel van de Amerikaanse linies te splitsen en de
vitale aanvoerhaven van Antwerpen te heroveren.
Het is vanaf het begin een uiterst gewaagde missie. De Duitse tanks moeten
de rivieren Our, Amblève, Ourthe en Maas oversteken. Manoeuvrerend over
wankele bruggen en langs smalle boswegen wordt het in de bittere kou een
race tegen de klok en de elementen. Ook bieden de Amerikanen, eenmaal
van de verrassing bekomen, hardnekkig tegenstand.
Hitlers winter vertelt het verhaal aan de hand van de ervaringen van de
Duitse infanteristen en tankbemanningen. Met de moed der wanhoop
volgen ze de bevelen op van hun legerleiding. Anthony Tucker-Jones biedt
een geheel nieuwe kijk op een van de beroemdste veldslagen uit de Tweede
Wereldoorlog.
Tussen 1945 en 1949 voerde Nederland oorlog tegen de onafhankelijke Indonesische republiek. Recent onderzoek toont aan dat Nederlandse militairen - meer dan 150.000 man sterk - zich te buiten gingen aan structureel excessief geweld tegen Indonesische burgers en revolutionaire strijders, gedoogd én verhuld door de militaire leiding en de Haagse politiek.
Het beeld van de militaire aanwezigheid in 'ons Indië' werd lange tijd bepaald door geruststellende plaatjes in kranten en tijdschriften van 'jongens overzee', verwelkomd door de lokale bevolking die bevrijd moest worden van de terreur van een kleine groep opstandelingen onder leiding van Soekarno. Bewust werd een gekleurd en misleidend beeld gegeven. De veelal onbekende en aangrijpende foto's in dit boek van vluchtende burgers, intimiderende ondervragingen, Indonesische krijgsgevangenen, gesneuvelde en geëxecuteerde strijders en afgebrande kampongs, die destijds gecensureerd werden, tonen de rauwe werkelijkheid.
Onderzoek in archieven in Nederland en Indonesië en bestudering van particuliere verzamelingen en privéalbums van soldaten leverden een selectie foto's op die een ongefilterde kijk op deze dramatische episode geeft met 'gewenste' en 'ongewenste' beelden.
Op een aanzienlijk deel van de bezettingsgeschiedenis van Dordrecht
rust vanaf mei 1945 een taboe. Dit boek onthult deze verzwegen
geschiedenis en toont aan dat er meer geheimen en mysteries aan de
bezetting kleefden dan lange tijd werd gedacht.
Drie Dordtse politiemannen groeiden uit tot beruchte handlangers van de
bezetter. Een van hen, Harry Evers, zou een dubbelspel hebben gespeeld.
Terwijl hij in diverse kringen bekend stond als een fanatiek Jodenjager zou
Evers volgens anderen op ingenieuze wijze hebben samengewerkt met de
top van de illegaliteit.
Omdat enkele leden van deze top Evers tot het bittere einde steunden, kon
hij na de bevrijding schijnbaar moeiteloos het uniform van de Binnenlandse
Strijdkrachten aantrekken. Hij werd zelfs hoofd van het plaatselijke Bureau
Nationale Veiligheid, terwijl zijn directe politiecollega's in interneringskampen
werden opgesloten.
De verschillende groepen binnen de Dordtse illegaliteit raakten tot op
het bot verdeeld. Al tijdens de bezetting en ook daarna zou een blijvende
en onoverbrugbare kloof ontstaan. Was Evers nu een antisemitische
Jodenvervolger of juist een verzetsheld?
Frank van Riet toont met De Dordtse affaire aan dat er nog altijd sprake is
van een open wond die, zelfs na vele jaren, niet wil helen.
Frank van Riet (1964) schreef eerder o.a. De bewakers van Westerbork en Handhaven
onder de Nieuwe Orde. Dit boek werd genomineerd voor de mr. J. Dutilhprijs.
"In 1942 wordt de Slowaakse Jood Rudolf Vrba naar Auschwitz gedeporteerd. Twee jaar later, op 7 april 1944, ontsnapt hij samen met Alfred Wetzler en dankzij hun levenswil, slimheid en soms door puur geluk weten ze te overleven. `Ik ontsnapte uit Auschwitz' is het authentieke verslag van de gruwelijkheden van het vernietigingskamp en Vrba's gewaagde ontsnapping.
Rudolf Vrba was een van de vijf Joden die uit Auschwitz wisten te ontsnappen. Na de oorlog getuigde hij bij vele processen tegen de nazi's. `Ik ontsnapte uit Auschwitz' is zijn ooggetuigenverslag van de verschrikkingen van het kampleven. Er zijn al meer dan 100.000 exemplaren verkocht.
"
Vanaf het einde van de Koude Oorlog ontwikkelde Rusland zich niet tot het democratische, kapitalistische land dat we verwacht hadden, maar tot een nieuw Sovjetrijk. Als geen ander legt Krielaars haarfijn uit hoe Poetin van een cynische, autoritaire president kon uitgroeien tot genadeloze tsaar. In de tussentijd deed het Westen alsof er niets gaande was, en meende het niets meer van Rusland te vrezen te hebben. Pas toen separatisten in 2014 in Oost-Oekraïne vlucht MH17 neerhaalden, werden we op brute wijze wakker geschud en dachten we te zien wie Poetin werkelijk was. Tot hij ons met zijn inval in het democratische Oekraïne opnieuw verraste. Poetin zegt er de fascisten te verslaan, en dat sluit in Rusland naadloos aan bij het beeld dat de Russen van zichzelf hebben door de staatsmedia, die nog steeds de ene na de andere oorlogsfilm uitzenden over broederschap, heldendom en vaderland. In Rusland geldt niet het lijden van het individu, maar de heldenmoed van het collectief. Op die manier functioneert de staat als een continu systeem, of dat nu geleid wordt door Stalin of door Poetin. Ook laat Krielaars zien hoe Poetin de westerse landen tegen elkaar uitspeelde met zijn energiepolitiek, net zo lang tot het Westen geen potentiële tegenstander meer was.
In Oorlog met Rusland beschrijft Michel Krielaars helder en overzichtelijk hoe het zo ver heeft kunnen komen en hoe de verhouding tussen Rusland en het Westen langzaam is verschoven van vermeende vriend naar vijand.
In Buitengewone transporten wordt het verhaal verteld van de deporaties van Joden, Roma en Sinti uit Nederland in de periode 1940-1945. Centraal daarin functioneerde kamp Westerbork, dat voor bijna ieder van hen als depot diende, als een tussenstation tussen huis en haard en de concentratie- en vernietigingskampen elders in Hitler-Duitsland. Met meer dan 100 transporten worden 107.000 personen gedeporteerd. Van hen overleefden slechts 5.000 mensen.
In Buitengewone transporten is voor het eerst de verspreide kennis over de Jodentransporten bijeengebracht. Maar ook is veel nieuwe informatie uit recent onderzoek opgenomen. Het resultaat is dat menig beeld moet worden bijgesteld, zoals over het aantal transporten, het gebruik van personenrijtuigen of over het bekende `treinbord'. Nieuw is ook dat niet alleen de rol van de Nederlandse spoorwegen wordt behandeld maar ook die van de Deutsche Reichsbahn, alsook hun plek in de naoorlogse geschiedenis van de verwerking van de oorlog. Een naoorlogs verhaal waarin pas na veertig jaar de goederenwagen iconisch wordt voor de Holocaust.
Buitengewone transporten. Deportaties van Joden, Roma en Sinti uit Nederland 1940-1945 verschijnt aan de vooravond van de 80-jarige herdenking van het eerste transport met Joden dat op 15 juli 1942 vanuit kamp Westerbork naar Auschwitz vertrok. Deze en alle volgende transporten zijn met vermelding van datum, vertrekplek, bestemming en aantal gedeporteerden opgenomen.
Op 24 februari 2022 ontwaakt de wereld ruw: Rusland valt buurland Oekraïne binnen. Poetin wil terugkeren naar het oude, traditionele Rusland en verandert onze toekomst drastisch. Conflictjournalist Rudi Vranckx verblijft meermaals vele weken aan het front in Oekraïne. Hij spreekt er met soldaten, burgers en hulpverleners. Hij brengt verslag van een oorlog vol bloedvergieten, gruwel en oorlogsmisdaden en met de dreiging van een nog grotere confrontatie, die van een nucleaire oorlog. De vraag die iedereen hem steeds stelt: is dit het begin van de Derde Wereldoorlog?
VERSCHIJNT 18 NOVEMBER
In 'De oorlog van gisteren' neemt Jan Keulen ons mee naar de tijd dat hij correspondent was in Beiroet, tijdens de Libanese burgeroorlog. We leren een ongelovige priester kennen, een straatvechter die zich verhuurt aan verschillende strijdgroepen, politiek activisten die blijven volhouden, spionnen die worden ontmaskerd en ballingen die steeds opnieuw moeten vluchten. Na vijf jaar Beiroet vertrekt Keulen naar Caïro. In de jaren negentig verslaat hij vanuit Amman onder andere het conflict tussen Israël en de Palestijnen. Al die tijd blijven de demonen van de Libanese burgeroorlog hem achtervolgen.
Jaren later krijgt Keulen in Qatar als directeur van het Doha Centre for Media Freedom te maken met een wankelmoedige lakei, een slimme sjeik en een dichter die gevangen wordt gezet. Na bijna drie jaar wordt hem een andere baan aangeboden; veel Qatari vinden het centrum en zijn directeur een pain in the ass. `Ik val stil, ben perplex en ik stamel dat ik geen ander werk in Qatar ambieer. Het enige wat mij interesseert is de journalistiek en persvrijheid in de Arabische wereld.'
Voor journalistiek die ertoe doet moet altijd een prijs worden betaald. Jan Keulen ervoer dat aan den lijve, vanaf het moment dat hij als beginnend journalist in 1979 door Spanje tot persona non grata werd verklaard. Collega-journalisten werden ontvoerd, ontslagen, gevangengezet, gemarteld en zelfs gedood. Zelf kampte Keulen met trauma's en een burn-out, en hij werd beschuldigd van antisemitisme.
Jan Keulen (1950) woonde langdurig in de Arabische wereld. Hij was correspondent in Beiroet en werkte later als journalist in Caïro en Amman voor de Volkskrant, De Standaard en nieuwsrubrieken van de VARA-radio, KRO en NOS. De afgelopen twintig jaar was Keulen vaak in het Midden-Oosten als docent journalistiek en werkzaam voor persvrijheidsorganisaties. Van 2011 tot en met 2014 woonde en werkte hij in Qatar.
Eenderde van alle leden van de NSB was vrouw. Toch is er nauwelijks onderzoek gedaan naar hun beweegredenen en hun verhaal. In `Foute vrouwen' onderzoekt Paul van de Water de soorten collaboratie waaraan Nederlandse en Vlaamse vrouwen zich tijdens de Tweede Wereldoorlog schuldig maakten. Soms betrof het eenvoudige kantoorbanen bij vaak verschrikkelijke organisaties, soms ging het om actieve Jodenjaagsters. Opvallende geschiedenissen die Paul van de Water in `Foute vrouwen' beschrijft zijn die van de Amsterdamse Ans van Dijk, de Vlaamse Irma Laplasse en jeugdboekenschrijfster Tonny Vos-Dahmen von Buchholz.
Waar wordt de volgende oorlog uitgevochten? In Taiwan, Soedan of de Centraal-Afrikaanse Republiek? In de Balkan of zelfs in de Verenigde Staten? Het lijkt doemspraak, maar zo onwaarschijnlijk is een nieuwe golf van gewapende conflicten niet. De oorlog in Oekraïne kwam voor het Westen als een schok. Rationeel was die niet te verklaren. Maar conflicten ontstaan niet uit rationele overwegingen. Bijna altijd is er sprake van een onverwerkt verleden. De val van de Sovjet-Unie was voor Rusland een pijnlijk trauma. Een etterende wonde die ook in de jaren daarna ontstoken bleef, door de hoogmoed van de VS en Europa, de uitbreiding van de NAVO en de kleurenrevoluties in naburige landen. Om dat trauma te verwerken wil Poetin terugkeren naar de geboorte van het tsaristisch Rusland, mét Oekraïne erbij. Rusland is lang niet het enige land met een onverwerkt trauma. Ook landen als Turkije, Egypte en China worstelen met hun verleden. Sinds 9/11 plooien steeds meer naties terug op zichzelf. De globalisering en democratisering van de wereld wordt teruggedraaid. Als die evolutie blijft duren, dan is een nieuwe oorlog onvermijdelijk. Historicus en politiek analist Koert Debeuf gebruikt zijn jarenlange expertise in het geopolitieke veld en zijn persoonlijke ervaringen om aan te tonen dat oorlog niet wordt uitgevochten om economische, maar om psychologische redenen. Hij waarschuwt waar de volgende conflicten zich aandienen, en hoe we die met empathie en begrip alsnog kunnen proberen te vermijden.
Stalingrad: de wreedste veldslag van de Tweede Wereldoorlog, de titanenstrijd tussen Stalin en Hitler, die zes donkere maanden duurde en een keerpunt in de geschiedenis zou betekenen. Van een weelderige stad aan de oevers van de Wolga veranderde Stalingrad in een inferno, waarin honderdduizend mensen zouden verschroeien in het vuur van bombardementen of bevriezen in de meedogenloze Russische winter.
In Stalingrad doet Antony Beevor niet alleen verslag van een oorlogsstrategie, maar laat hij vooral de persoonlijke stemmen klinken van Russische en Duitse soldaten en van gewone mannen, vrouwen en kinderen in hun uiterste krachtmeting met oorlog, honger en kou.
EPUB 3 bestand, niet geschikt voor zwart wit e-readers. Jaarlijks trekken duizenden Nederlanders en Belgen naar Normandië, waar precies 70 jaar geleden, op 6 juni 1944, de geallieerden landden. D-Day: een historische reisgids is een onalledaagse reisgids, die reizigers rondleidt door Normandië. Wiebren Tabak kent daar de weg. Tabak voert zijn lezers langs markeringspunten - forten en bunkers - en musea, terwijl hij als krijgshistoricus die zijn sporen verdiend heeft, het verhaal van operatie Overlord tot in detail vertelt. Daarnaast geeft Wiebren Tabak praktische adviezen over verblijf en logies. De historische reisgids 'D-Day' is rijk voorzien van (kleuren)foto's, routebeschrijvingen en detailkaarten.
Let op: dit e-book is alleen goed te lezen op een tablet of op een computer, niet op een e-reader. Dit in verband met de hoeveelheid illustraties.
Aan wie of wat denk jij tijdens de twee minuten stilte op 4 mei?
Ieder jaar herdenken we op 4 mei alle doden die sinds het begin van de Tweede Wereldoorlog, tussen 1939 en 2020, zijn gevallen ten gevolge van onderdrukking of in de strijd voor de vrijheid. In totaal gaat het tot op heden om ongeveer 300.000 mensen, een duizelingwekkend aantal waarbij we ons maar moeilijk iets kunnen voorstellen. Zeker in deze tijd, nu de Tweede Wereldoorlog lang achter ons ligt en er bijna geen ooggetuigen meer zijn, is het belangrijker dan ooit om de gedachte vast te houden: dit nooit meer.
Dit boek maakt in meer dan 150 visualisaties feitelijk en in volle omvang zichtbaar wie de slachtoffers waren en hoe of waar ze aan hun einde kwamen. Burgers en militairen, jongeren en ouderen; slachtoffers van represailles, luchtaanvallen, executies, de Hongerwinter en deportaties. 4 mei is de gelegenheid om bewust te bedenken wie ons allemaal zijn ontvallen en hoe hoog de prijs is van onderdrukking en de strijd voor de vrijheid.
Over de samenstellers
Jaap Goudsmit, initiatiefnemer en arts-onderzoeker, verbonden aan het Amsterdam Universitair Medisch Centrum en Harvard University, Boston, USA
Johan Heilbron, socioloog, verbonden aan de Erasmus Universiteit en de École des Hautes Études en Sciences Sociales, Parijs
Peter Ekamper, demograaf, verbonden aan het Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen en de Rijksuniversiteit Groningen
Timo van Barneveld, historicus en zelfstandig onderzoeker
Bela Zsigmond, grafisch ontwerper en visueel kunstenaar
In de vroege ochtend van 13 juli 1942 trekt een reserve politiebataljon van de Ordnungspolizei het Poolse dorpje Józefów binnen. Deze Duitsers waren tot voor kort heel gewone mannen uit de omgeving van Hamburg. Maar als de nacht valt, zijn vrijwel alle 1800 Joden uit het dorpje vermoord. Zestien maanden lang werkt het bataljon mee aan de deportatie en executie van Poolse Joden. Hoe kan het dat doodgewone mannen hiertoe in staat bleken? Brownings unieke onderzoek verschaft een tijdloos antwoord op die vraag.
Paultje voelde hoe zijn moeder plotseling verstijfde. Haar hand, die de zijne losjes had vastgehouden, sloot zich opeens krampachtig om zijn vingers. Van het ene op het andere moment leek ze te verkillen tot een schijnbaar willoze robot. Deze plotselinge verandering versterkte de paniek die door hem heen joeg toen hij zag waarnaar zij keek. En net als zij bleef ook hij als versteend staan.
Samen met zijn moeder en zusjes ondergaat de kleine Paul van Denen het leven in de Japanse interneringskampen op Java. Zijn vader werkt als krijgsgevangene in de mijnen van Nagasaki.
Na de Japanse capitulatie breekt voor Paultje de tijd van zijn leven aan. Terwijl het gezin probeert samen te komen is nog niemand zich ervan bewust hoe diep de oorlog al bij hen is binnengedrongen.
Veltman Uitgevers geeft ICHI NI SAN van Peter Edens postuum opnieuw uit opdat met het verdwijnen van de laatste getuigen oorlogsherinneringen niet verloren gaan.
Met een nawoord van Nanette Edens, acteur en dochter van de schrijver.
Paul van de Water onderzoekt in `Langs de lijn' de rol van foute sporters onder het nationaalsocialisme. Het boek bevat portretten van 37 bekende Nederlandse en Vlaamse sporters die tijdens de bezetting lid waren van organisaties als de NSB en de SS. Zo komen Tinus Osendarp, de Nederlandse sprinter die derde werd op de Olympische Spelen in Berlijn na de Amerikanen Metcalfe en Owens, Oranjedoelman en SS'er Gejus van der Meulen, wielrenner Cor Wals (ook SS'er), en bokser Karel Sys aan bod. Waarom omarmden zij het nationaalsocialisme? In `Langs de lijn' gaat Paul van de Water uitgebreid in op de rol van sport in het nationaalsocialisme en op de naoorlogse zuivering van foute sporters.
De missie in Uruzgan (2006-2010) was voor Nederlandse begrippen een immense militaire operatie, de grootste na de Tweede Wereldoorlog. Het hele land keek mee toen onze mannen en vrouwen met zwaar materieel naar Afghanistan werden uitgezonden om het land op te bouwen. De schok was groot toen bleek dat onze militairen keihard moesten vechten tegen een ongrijpbare vijand.
Schaduwoorlog Uruzgan biedt voor het eerst een indringend overzicht van de gehele missie. Open en eerlijk vertellen de militairen over angstige momenten, kameraadschap en trauma's. En ze stellen zichzelf de vraag: Is er te veel geweld gebruikt, zoals bij de beruchte slag om Chora? Of trad Nederland juist te weinig doortastend op? Wegen de 25 Nederlandse doden, honderden gewonde en psychisch beschadigde veteranen op tegen wat er is bereikt?
Dit boek vertelt hoe voedsel het verloop van de Eerste Wereldoorlog bepaalde. De dagelijkse struggle for life van soldaten en burgers om eten te vinden had verstrekkende gevolgen voor het verloop.
De focus van het verhaal ligt op voedsel en alles wat er zoal mee te maken had: productie, distributie, bereiding en ontvangst. Authentieke recepten uit de veldkeukens van soldaten en gewone burgers worden toegevoegd. De historische gebeurtenissen worden verweven met citaten uit dagboeken, handleidingen en getuigenissen.
Een originele invalshoek is dat de auteur zelf wilde ondervinden hoe het was actief te zijn in de de oorlog. Zo nam hij deel aan een re-enactment en werkte hij in een nagebouwde veldkeuken. Bovendien bracht hij een aantal koude en vooral hongerige dagen en nachten door in een authentieke Duitse loopgraaf.
De Britse editie van dit boek behaalde zilver met de Military History Award. Ook werd het bekroond in de categorie War & Military van de Foreword Indies Book of the Year Award.
'(...) een bijzondere en vooral menselijke kijk op het leven tijdens Wereldoorlog I. Een aanrader voor iedereen met interesse in geschiedenis met een persoonlijke touch!
De Brigade Piron bestond uit zo'n 2000 Belgische soldaten, onder wie Victor Hannes, die samen met de geallieerden Frankrijk, België en Nederland moesten bevrijden. Na zware gevechten in Normandië bevrijdden ze in 1944 hun vaderland, waar ze werden onthaald als nationale helden. Daarna trokken ze verder naar Nederland en Duitsland. Na de overgave van de nazi's in 1945 keerden Victor Hannes en zijn strijdmakkers elk terug naar hun thuis. Omdat hij het erg moeilijk had met zijn trauma's, ging Victor nooit naar herdenkingen. Tot enkele jaren geleden sprak hij zelfs nooit over de oorlog, maar nu vertelt hij het Belgische Band of Brothers-verhaal.
Zelfs in de donkerste tijden zijn er dappere mensen die hun
medemenselijkheid laten prevaleren boven haat en eigenbelang.
Terwijl de meeste Duitsers zich afzijdig hielden of de Jodenvervolging
actief of passief ondersteunden, behielden sommigen hun
menslievendheid en boden hulp aan vervolgden in nood.
Een succesvol schrijver en een vrouwelijke dierenarts, een ingenieur
en een politiek gevangene, een kapitein van een cruiseschip en een
blinde bezemfabrikant. Zij - en ze waren de enigen niet - groeiden
stuk voor stuk uit tot onbaatzuchtige mensenredders. Alleen zijn zij, in
tegenstelling tot Oskar Schindler, relatief onbekend gebleven.
Wie waren de Duitsers die met gevaar voor eigen leven hun Joodse
medemensen hielpen, terwijl de meesten van hun landgenoten de
andere kant opkeken of bijdroegen aan de nazimisdaden?
Kevin Prenger deed uitgebreid onderzoek en bracht zes 'Rechtvaardigen
onder de Volkeren' bijeen in In de schaduw van Schindler.
Prenger toont aan dat het kwaad niet altijd zegeviert.