-
Het allerlaatste dagboek van Hendrik Groen, de meest geliefde bejaarde van NederlandVoor iedereen die wil weten hoe het met Hendrik Groen gaat na zijn eerdere dagboekenMet de eerste twee dagboeken is Hendrik Groen tweevoudig winnaar van de NS PublieksprijsVan de boeken van Hendrik Groen zijn meer dan 900.000 exemplaren verkocht in Nederland en Vlaanderen en hij is vertaald in 36 landenDe tv-series van de dagboeken trokken wekelijks gemiddeld meer dan 2 miljoen kijkers`Overtuigend en ontroerend.' NRC Handelsblad'Vol humor en tragiek.' Algemeen DagbladVanwege de sluiting van het verzorgingshuis in Amsterdam-Noord is Hendrik Groen overgeplaatst naar Bergen aan Zee. De Oud-Maar-Niet-Dood-club is uit elkaar gevallen. Af en toe is er een Omanido-reünie waarbij het ouderwets gezellig wordt en de drank ruimhartig vloeit, maar verder is er niet veel meer om naar uit te kijken. Hendrik moet constateren dat de tijd niet meer zo mild voor hem is: hij wordt steeds vergeetachtiger en begint het overzicht te verliezen. Dat levert het nodige gestuntel op. Hij besluit opnieuw een dagboek bij te gaan houden in een poging weer wat meer grip op de werkelijkheid te krijgen. En anders kan hij er in ieder geval nog eens nalezen wat hij allemaal vergeten is.Het leven wordt er niet aangenamer op als ook in Bergen aan Zee het coronavirus alles op zijn kop zet. En helaas is er geen Evert meer om er foute grappen over te maken, al doet de voorheen zo brave Hendrik zijn best om zijn vriend hierin te evenaren. Gelukkig heeft hij nog drie trouwe vrienden over om hem op het rechte pad te houden: Leonie (88), Frida (10) en Juffrouw Jansen (4). Die laatste is zijn hond, het afscheidscadeau van Evert. Samen met deze bondgenoten sleept Hendrik zich opgewekt naar de eindstreep.
-
We leerden Hendrik Groen kennen door zijn dagboek Pogingen iets van het leven te maken. Samen met zijn vriend Evert en de andere leden van de Oud-maar-niet-dood-club probeert Hendrik zijn laatste levensjaren in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord zo aangenaam mogelijk te maken.
Van tijd tot tijd valt het Hendrik zwaar om de moed erin te houden. Gelukkig heeft hij de pen weer opgepakt. Met de hem zo kenmerkende charmante humor neemt hij de medebewoners, de directie, zijn vrienden en de ouderdom in het algemeen op de korrel, waarbij hij zichzelf zeker niet spaart.
De pers over Zolang er leven is
'De dagboekfragmenten zijn charmant, soms hilarisch.' Elsevier
'Op elke dag wordt weer even geniaal gereflecteerd. Actualiteit, humor en de zwaarte van het leven komen in perfecte balans aan de orde.' **** Boekenkrant
'Instant humeur-oppepper!' Zin
-
Arthur Ophof had zich het leven toch anders voorgesteld. In plaats van spectaculaire reizen te maken naar verre landen, staat hij vier keer in de week in de file van Purmerend naar Breukelen én in de file van Breukelen naar Purmerend. Groots en meeslepend kun je zijn uitgebluste, kinderloze huwelijk en zijn autovrije hofje voor de deur niet noemen. De vrijdagmiddagen met zijn drie vrienden zijn nog het enige hoogtepunt van de week. En hij wordt vijftig, dus de tijd begint te dringen.Maar als zijn werkgever hem `helaas' moet ontslaan en hij er een riante ontslagvergoeding uit weet te slepen, openen zich onverwachts mooie perspectieven op een geheel nieuw leven...
De pers over Leven en laten leven`De ironische toon en de even scherpe als geestige observaties van menselijk gedrag zijn weer volop aanwezig.' Algemeen Dagblad`De nieuwe Hendrik Groen boeit, mede door de observaties van modern leven en de intermezzo's van de vrouw van de hoofdpersoon.' Elsevier`In Ophofs relativerende levenshouding herkennen we toch veel van Hendrik Groen. De liefhebbers zullen tevreden zijn.' HP/De Tijd -
Hendrik Groen mag dan oud zijn, hij is nog lang niet dood en niet van plan zich eronder te laten krijgen. Toegegeven: zijn dagelijkse wandelingen worden steeds korter omdat de benen niet meer willen en hij moet regelmatig naar de huisarts. Technisch gesproken is hij bejaard. Maar waarom zou het leven dan alleen nog maar moeten bestaan uit koffiedrinken achter de geraniums en wachten op het einde?In korte, ogenschijnlijk luchtige, maar vooral openhartige dagboekfragmenten laat Hendrik Groen je een jaar lang meeleven met alle ups en downs van het leven in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord. Op de laatste dag van het jaar zal het nog moeilijk zijn om afscheid nemen van dit charmante personage...De pers over Pogingen iets van het leven te maken'Hendrik Groen is een ontroerende held.' Trouw'Geestig, tragisch en soms aangrijpend.' Het Parool'Op het omslag wordt beloofd dat het nog moeilijk zal zijn om afscheid te nemen van dit charmante personage. En zo ervaar ik het precies.' Boekhandel Jaspers
-
Nieuw
-
Hendrik Groen is de winnaar van de NS Publieksprijs 2016 én 2018De tv-serie Het geheime dagboek van Hendrik Groen, met Kees Hulst en André van Duin, trok wekelijks ruim twee miljoen kijkersHendrik Groen en Evert Duiker, trouwe vrienden in voor- en tegenspoed, zijn de zeventig ruim gepasseerd en het leven is in kalm vaarwater terechtgekomen. Elke week bezoeken ze elkaar, spelen een potje schaak, drinken een borrel en eten een hapje. Onderwijl nemen ze het leven door.Maar op zekere dag wordt de rust ruw verstoord als Evert bij Hendrik aankomt met als verrassing een onverwachte kleine gast. In een vlaag van verstandsverbijstering is hij aan de wandel gegaan met een éven onbeheerd achtergelaten kinderwagen met baby. Goeie grap, dacht Evert, maar Hendrik denkt daar anders over: die vindt het ongelooflijk stom.Als babysitter doen de vrienden het heel aardig, terwijl ze zinnen op een manier om het kleintje zo snel mogelijk weer ongezien bij de ouders terug te brengen. Maar het blijkt nog helemaal niet zo eenvoudig om van het ongewilde pleegouderschap af te komen.De pers over de boeken van Hendrik Groen:`Hendrik Groen is koning.' Kluun`Geestig, tragisch en soms aangrijpend.' Het Parool`Het zou mij verbazen als "Hendrik Groen" niet ooit in de Canon des Vaderlands terechtkomt. Of tenminste op doktersrecept verkrijgbaar wordt.' Trouw`Groen brengt ons een langzaam ouderenbestaan dat het waard is te leven. Dat wijsheid, humor en levenslust biedt. Hij maakt ons allemaal iets minder bang om oud te worden.' Nederlands Dagblad
