Filter
Uitgevers
Talen
Formaten
Uitgeverij Pluim
-
Nieuw
Parijs 1867! De hoofdstad van de wereld, met z'n Wereldtentoonstelling, theaters, restaurants en cafés. Abel is er correspondent voor de New York Herald en een nieuwe wereld opent zich. Maar dan breekt in 1870 de Frans-Duitse oorlog uit en zitten Abel en zijn vriend Kalle opgesloten in een door bommen en hongersnood geteisterde stad. Als de vrede is getekend, komt het volk in de sloppenwijken in opstand en roepen de burgers van Parijs `La Commune' uit, de grote revolte. Onder invloed van de anarchiste Louise Michel veranderen langzaam maar zeker Abels opvattingen. Kan hij blijven werken voor de conservatieve Herald?
Voor het eerst sinds ze jongetjes waren reizen de twee vrienden naar hun geboortestreek. Abel zet intussen de zoektocht naar zijn broertje voort. In dit derde deel van 'De memoires van Abel Sikkink' zien we Parijs en het grillige Europa van de tweede helft van de negentiende eeuw. -
Een wervelende, uitbundige vertelling over de kant van Europa die voor de meesten onzichtbaar blijft.
Irad Abergels kroeg in Parijs is het laatste toevluchtsoord voor de zusters en broeders van de nacht. Zijn moeder, Salomé Abergel, is verdwenen, en het meisje Hind vindt in de kelder van Salomé's huis in de Rivierenbuurt in Amsterdam haar nagelaten schilderijen, beelden die tot haar spreken, waar ze 's nachts van wakker ligt.
'Oroppa' gaat over hoe macht mensen dingen kan laten doen waarvan ze niet wisten dat ze ertoe in staat waren. En over degenen die weigeren nog deel te nemen aan dat systeem. Van Amsterdam tot Parijs, van Tunis tot Casablanca hebben ze levens opgebouwd, achtervolgd door spoken uit het verleden. En gezamenlijk heffen zij het glas: op Oroppa! -
Willem de Waal bewoont een tentje in de uiterwaarden van een grote rivier. Hij is jong en sterk en leeft alleen met de natuur die hem omringt, met de bomen en planten en uitgestorven dieren, onder de bescherming van een eeuwenoude zwarte populier. Niemand weet van zijn buitendijkse bestaan, of wel?
Pas wanneer hij wordt verjaagd uit zijn terrein, begrijpt Willem dat zelfs de wildernis wordt beheerst door menselijk ingrijpen. En dat hij in zijn zelfgekozen eenzaamheid afhankelijk is van anderen, die net als hij op hun eigen manier naar vrijheid zoeken, en steeds weer onverwacht opduiken tot duidelijk wordt wat ze van hem willen. Buitendijks is een magisch, ontroerend verhaal over de macht van de natuur en de onmacht van de mens, die ondanks zijn vernuft nooit is opgewassen tegen het onvermijdelijke.
Toine Heijmans werd bekend met romans over de zee en het hooggebergte, en neemt zijn lezers nu mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis. Een schitterend halfland van angst en hoop, ingeklemd tussen hoge dijken, waar alles permanent verandert en niets is wat het lijkt. Hier zijn de seizoenen en de waterstanden nog de baas, en de eeuwige rivier. Een fascinerend decor voor een roman over zoeken naar vrijheid in de onvergeeflijke natuur. -
Zullen we dan maar heel lang leven
Thomas van der Meer
- Uitgeverij Pluim
- 17 Oktober 2024
- 9789493339668
Volkskrant-columnist Thomas van der Meer biedt een inkijk in de levens van de meest kwetsbare en doorgaans onzichtbare patiënten: verpleeghuisbewoners en mensen die langdurig zijn opgenomen in een psychiatrische kliniek. Ook toont Van der Meer de pijnlijke gevolgen van jarenlange bezuinigingen: zorginstellingen moeten steeds meer mensen verzorgen voor steeds minder geld. Hoe is het om te werken in een sector die worstelt om het hoofd boven water te houden? 'Zullen we dan maar heel lang leven' is vooral een boek over menselijkheid en mededogen.
-
'Van de goden vervuld' is een ontroerende, grappige en filosofische roman over levensbeschouwing, muziek en verlangens.
Als Mikah na een verdrietige periode naar het eiland trekt, de enige plek waar hij zich thuis voelt, ontmoet hij aan een strandvuur Hadassa. Omringd door de zee ontstaat tussen hen wat op het eerste gezicht een vakantieliefde lijkt. In de verstilling van strand en duinen gaan hun gesprekken echter dieper en verder; beiden staan voor belangrijke keuzes in hun levens. Mikah en Hadassa worden gedwongen na te denken over waar ze afscheid van nemen, en wat voor toekomst ze willen op de onvermijdelijke dag dat ze het eiland weer zullen verlaten. -
Het kerngezin is ons culturele ideaal, het biedt man en vrouw een vaste rol en wordt gezien als het beste thuis voor kinderen. Maar de geschiedenis leert ons dat de hedendaagse invulling van het gezinsleven nog maar kort bestaat.
Ook al leven steeds meer mensen alleenstaand, het gezin wordt nog altijd door de overheid als norm gesteund. Houwink ten Cate pleit voor een nieuw politiek beleid om het vrijer te maken. Want de liefde heeft geen vaste vorm. Op basis van historisch onderzoek, feministische inzichten, culturele voorbeelden en haar eigen ervaringen als alleenstaande moeder fileert Houwink ten Cate de mythe van het gezin en biedt nieuwe perspectieven. -
Als Elena's grootmoeder ouder wordt en haar gedachten maar blijven uitgaan naar de verdwenen vader van haar moeder, gaat Elena naar hem op zoek en stuit daarbij op een onvermoed en nieuw verhaal in haar familie: dat van slavenhouder Theodore Bray in Suriname.
Altijd al voelde Beelaerts van Blokland zich niet op haar gemak met de status van freule. De ontdekking van deze voorvader maakt dat zij haar relatie tot haar adellijke naam opnieuw moet bezien. Hoe is het verhaal van Theodore uit hun familiegeschiedenis verdwenen? Elena schetst een beeld van het plantageleven in Suriname, hoe gewoon de gruwelijkheden waren, hoe gereguleerd. Ze laat zien hoe pijnlijk een wereld is die geordend wordt naar ras, en welke verhalen wij vertellen om onszelf vrij te pleiten. -
`Het leven overkomt me nogal,' zegt Roos Schlikker en dat is zeker waar. Roos wil een lichtje schijnen op datgene wat vaak in het donker blijft. Of dat nu de bipolaire stoornis is van haar moeder, een geestig verhaal over haar zoon die plotsklaps de musicalwereld in rolt nadat hij had besloten dat hij volkszanger wilde worden, het litteken van rouw dat altijd een beetje blijft jeuken, een ziek wordende vader die uit alle macht de dood voor zich uit blijft duwen, of haar Franstalige man die vraagt of ze liever nazi of bami bij de Indonesische maaltijd wil, Roos beschrijft het met een precieze pen waardoor zowel de humor als de pijn altijd zichtbaar is.
-
Thomas werd geboren met een andere naam in een ander lichaam. Wanneer hij besluit te worden zoals hij zich voelt, lopen de reacties sterk uiteen. Mevrouw Krabbenborg, zijn manager, steekt haar mening niet onder stoelen of banken en schept er plezier in steeds weer te benadrukken hoe ingewikkeld het is. Dennis van de IT verwelkomt hem met open armen in team XY. En zijn moeder geeft trots voor de tweede keer in zijn leven zijn naam op bij de gemeente. Wanneer zijn transitie achter de rug is, besluit Thomas dat hij klaar is met de vooringenomen reacties, en gooit het roer om. Hij begint een nieuwe baan op een plek waar niemand weet van zijn verleden, maar zelfs dan gaat het niet allemaal vanzelf. Want het hokjesdenken zit er diep in, bij de meeste mensen.
In 'The Office'-achtige scènes schetst Van der Meer met de nodige hilariteit een eerlijk beeld van hoe het is om in transitie te gaan en hoe de omgeving daarop reageert, en legt daarbij de vinger op de zere plek: uiteindelijk willen we allemaal toch graag gewoon normaal zijn, en bepaalt dat voor een deel ons gedrag naar anderen toe. -
De collectieve inzinking van de familie Hofmeyer
Julie Cafmeyer
- Uitgeverij Pluim
- 15 Oktober 2024
- 9789493339767
Een vrouw komt in een existentiële crisis terecht als haar vader haar na een relatiebreuk geld biedt om op zijn kosten haar eicellen te laten invriezen. Bovendien wil hij weten wanneer ze van de huurmarkt gaat om te investeren in vastgoed. Nooit eerder bleef ze lang in hetzelfde huis. Bij elk vertrek nam ze alleen haar erfstukken mee, erfstukken die verschillende generaties vrouwen representeren.
Een non die haar genot ontdekt.
Een moeder die de vaatwasser in- en uitlaadt.
Een grootmoeder die knock-out op de keukenvloer ligt.
Een zus die langzaam in een reptiel verandert.
Een weduwe die van wenteltrappen droomt.
Ze besluit een appartement te kopen om haar erfstukken een plek te geven, zodat de duistere krachten van haar spullen eindelijk hun werken zullen doen. Haar zoektocht naar een eigen ruimte destabiliseert de familie Hofmeyer en leidt tot een collectieve inzinking aan het zwembad van het ouderlijk huis. -
Evelyn Roll is als sterverslaggever van de Süddeutsche Zeitung al jaren geobsedeerd door de werking van de hersenen en specifiek het geheugen wanneer een slagader in haar brein scheurt: een aneurysma pericallosa. Het is een wonder dat ze het overleeft. Haar interesse in de hersenen lijkt bijna voorbestemd. Want het levensgevaarlijke monster in haar hoofd blijkt herinneringen te hebben blootgelegd waar ze jarenlang niet bij kon. Dit boek is een literair staaltje journalistiek over de werking van het brein, vervlochten met het ongelooflijke verhaal van Roll zelf. Ze ontdekt familiegeheimen zoals het naziverleden van haar beide grootvaders en wordt uiteindelijk opgenomen in een voor haar volstrekt nieuw deel van haar familie van vaderskant, die naar het voormalige Oost-Duitsland was gevlucht.
-
'Duidelijkheid' is het essay van de Maand van de Filosofie 2024.
Vanaf de eeuwwisseling veranderen politici onder invloed van Pim Fortuyn hun taal. Geen mistige formuleringen meer, geen jargon: duidelijkheid. Geert Wilders blinkt erin uit.
De gevolgen voor de democratie zijn groot. Het bestel vereist matiging terwijl duidelijkheid juist radicalisering stimuleert. Het ene taboe na het andere sneuvelt, grondrechten staan ter discussie, het parlement zelf en de democratische rechtsstaat. Steeds geeft Wilders de aanzet, en andere partijen voegen zich naar hem ondanks hun bezwaren. Den Haag omarmt zijn aandachtspolitiek en spektakelleegte.
Meeus laat aan de hand van Machiavelli zien hoe duidelijkheid bevordert dat de naoorlogse politieke orde bezwijkt, met chaos als resultaat. -
Winterswijk, 1847. Abel Sikkink is acht jaar oud als zijn ouders besluiten te emigreren naar Amerika. Maar het noodlot slaat toe en het schip waarmee ze naar hun eindbestemming varen, de Phoenix, vergaat. Abel overleeft als enige uit het gezin de ramp. Hij groeit op in een klein dorp in Wisconsin, tot hij zijn vleugels uitslaat en zijn vriend Kalle achternareist, die in New York carrière maakt als fotograaf. Daar opent zich een nieuwe wereld. Zo kruisen krantentycoon Gordon Bennett van The New York Herald, dichter Walt Whitman, actrice Ada Clare en de abolitionist John Brown zijn pad. Het is de vooravond van de Amerikaanse Burgeroorlog en Abel bereidt zich voor op een nieuwe rol: die van oorlogsverslaggever. Intussen blijft hij geobsedeerd zoeken naar de verantwoordelijken voor de ondergang van zijn familie.
Phoenix is een zinderende roman over landverhuizers, diepe vriendschap, het noodlot en de tragische gebeurtenissen in het Amerika van de tweede helft van de negentiende eeuw. Phoenix is het eerste deel van een trilogie, gebaseerd op waargebeurde feiten. -
In dit boek schetst Mirjam de Rijk de onthutsende snelheid waarmee het kapitaal grip krijgt op onze basisbehoeften: de zorg, de kinderopvang, de woningmarkt. Nederland is een rijk land, maar er piept en kraakt van alles en het raakt ons allemaal. Onze basisbehoeften zijn een verdienmodel geworden voor grote kapitaalkrachtige partijen. De Rijk ontleedt de oorzaken en stuit daarbij op onder meer ongelijkheid, de belastingwetgeving en zwalkend overheidsbeleid. Toch is het niet te laat: ze biedt concrete maatregelen die het tij kunnen keren.
`In deze toegankelijke, prikkelende analyse stelt Mirjam de Rijk terecht dat het de hoogste tijd is voor nieuwe spelregels: hoe krijgen we de regie weer terug nu essentiële voorzieningen speelbal zijn geworden van de jacht op rendement?' - Jeroen Smit
`Jarenlang is ons wijsgemaakt dat wanneer de koek zou groeien, iedereen een groter stukje koek kreeg. De Rijk prikt deze economische mythe vakkundig door.' - Agnes Jongerius
`Een pijnlijke confrontatie. Het hart van onze samenleving - zorg, wonen, leren - is door private equity ernstig aangetast. Mirjam de Rijk biedt een uitweg.' - Marcia Luyten -
President Xi Jinping probeert China te herscheppen tot de perfecte communistische heilstaat: niemand is nog arm, er is geen misdaad meer en alle wanklank is verstomd. In korte tijd is hij al opvallend ver gekomen. Maar wat moeten Chinezen daarvoor inleveren? Hoe is het om voortdurend camera's op je gericht te weten en om je steeds weer te moeten identificeren? Om eerst maar één kind te mogen krijgen en dan opeens liefst drie?
Hierover gaat Garrie van Pinxteren in gesprek met Chinezen. Ze laat een maatschappij zien die sterk afwijkt van de onze. Mensen denken en voelen er net als wij, maar ze moeten zich zien te redden in een totaal andere politieke en maatschappelijke realiteit. Hoe doen ze dat? Van Pinxteren neemt de lezer mee op een persoonlijke ontdekkingstocht naar de intimiteit van het moderne Chinese leven. -
De Amerikaanse Burgeroorlog is losgebarsten en Abel Sikkink en zijn beste vriend Kalle komen aan in Cairo, Illinois. Met hun fotowagen trekken de twee jongemannen door het Westen van Amerika om de gruwelijke gebeurtenissen aan het front vast te leggen in krantenverhalen en foto's. Intussen blijft Abel zoeken naar de waarheid achter de ramp met het vergane schip Phoenix en wordt het lot van zijn vermeende dode broertje Antonie steeds raadselachtiger.
In het tweede deel van 'De memoires van Abel Sikkink' neemt Bert Wagendorp je weer mee in het kolkende levensverhaal van een journalist in de negentiende eeuw. Oude bekenden als dichter Walt Whitman en krantentycoon James Gordon Bennett keren terug tegen de achtergrond van een verscheurd Amerika en de glamour van de New Yorkse theaterwereld. -
Als je hard je best doet en denkt: dit ga ik voor de rest van mijn leven onthouden, dan onthoud je het. Alleen mensen houd je er niet mee vast. Die kunnen gewoon opstaan en het beeld uit lopen. Gelukkig heeft de hoofdpersoon een tweelingbroer, de enige van wie ze zeker is, waardoor ze dus nooit echt alleen zal zijn. Tenminste, dat denkt ze. Zij
verzamelt truien. Hij heeft twee katten. Ze houden allebei van New York, en zouden er, wat er ook gebeurde, samen heen verhuizen op hun achtentwintigste. Maar opeens wil hij liever een tijdje zonder haar. Waar ik liever niet aan denk beschrijft op bedrieglijk nonchalante, maar uiterst indringende wijze wat er gebeurt als de persoon op wie je je
hele bestaan hebt gebouwd er plotseling niet meer is.
Jente Posthuma debuteerde in 2016 met Mensen zonder uitstraling, dat werd genomineerd voor de Dioraphte Literatour Prijs, de Hebban Debuutprijs en de ANV Debutantenprijs.
`Een verademing. Om haar stijl. Om de fijnzinnige en droge humor. Om de enorme levenspijn die er in haar schijnbaar laconieke regels verscholen zit.' - Trouw -
`Eva heeft altijd al het gevoel gehad dat zich parallel aan het hare een leven afspeelt dat ze zou kunnen leiden als ze maar hard genoeg haar best doet, en nu weet ze eindelijk hoe de hoofdpersoon van dat leven zich zou moeten gedragen. Het is alsof ze de hele dag zichzelf moet spelen, terwijl ze eigenlijk iemand anders is. Die iemand anders, weet ze nu, is Josephine. Dat realiseert ze zich telkens als ze haar van een afstandje bekijkt. Eigenlijk, denkt ze, ben ik jou.'
Josephine is een parodie op autofictie, een boek over navelstaren, esthetiek als culturele analyse en een internet dat verzadigd is van de verhalen die we over onszelf vertellen - of die nou kloppen of niet. -
Bij het overlijden van haar Indische grootmoeder ontdekte Ellen Deckwitz (1982) dat ze de
enige in haar familie is die haar levensverhaal te horen heeft gekregen. Hogere natuurkunde
- deels reisverhaal, deels mythe, deels getuigenis - is het resultaat van de talloze
gesprekken die Deckwitz in de jaren daarna voerde met mensen wier wortels ook in
voormalig Nederlands-Indië liggen. Ze kwam erachter dat ze niet het enige kleinkind is dat
een familiegeheim op haar schouders torst.
Hogere natuurkunde is deels verhaal, deels gedicht - maar vooral een werk dat uit elkaar
spat van verbeeldingskracht en lef. Ontroerend, geestig en confronterend schetst Ellen
Deckwitz de gevolgen van een oorlog die inmiddels in miljoenen Nederlanders doorwerkt, en
tot op de dag van vandaag hun levens tekent.
OVER DE AUTEUR
Vanaf het moment dat Ellen Deckwitz haar entree in de letteren maakte bleek ze niet te stuiten: de afgelopen jaren verschenen prijswinnende bundels (onder meer De steen vreest mij, C. Buddingh'-prijs 2012), boeken over schrijven (het alom geprezen Zo word je een geweldige dichter) en de bestseller Olijven moet je leren lezen. Daarnaast presenteert ze geregeld poetry slams, won er zelf ontelbare, haalde de finale van De Slimste Mens, trekt de wereld over om nieuwe poëzie te ontdekken, maakte theater en schrijft daarnaast wekelijks bejubelde columns in zowel NRC Handelsblad als De Morgen.
-
Dit boek gaat over Danielle - `Daniel' - de Koster. Heldin volgens velen, knettergek volgens sommigen; Daniel leidt een bewogen leven. Na een aantal vormende omzwervingen vindt ze haar bestemming: ze gaat patiënten bijstaan, `kenniszoekers' die nog geen medische diagnose hebben. Maar hoe onbaatzuchtig is ze werkelijk? En hoe weet je wat het goede is? Wanneer Daniels reputatie verslechtert, voelt ze zich in het nauw gedreven.
En nu is Daniel dood. Jodie, haar grote liefde, wil weten waarom en gaat te rade bij de mensen die haar het beste kenden. Bij Sjoerd, met wie Daniel in de jaren negentig voor de hiv-vereniging werkte. Bij Daniels ex Barbara, die altijd een bepalende rol in haar leven bleef spelen. Voor hen was Daniel een getroebleerde vriend en complexe geliefde, die nooit echt heeft leren omgaan met haar eigen gemankeerde lichaam. Zo reconstrueert Jodie Daniels levensverhaal.
'Leer me alles wat je weet' is een indringende liefdesgeschiedenis, een familieroman zonder bloedverwanten en het verhaal van een tijdperk -
Ellen Deckwitz zet zich al jaren onvermoeibaar in voor de poëzie - op het podium, in het klaslokaal en in de krantenkolommen. Deze omnibus bevat de boeken 'Olijven moet je leren lezen' en 'Dit gaat niet over grasmaaien'. Poëzie is moeilijk, raadselachtig, vaag, en kan werkelijk alles betekenen - het zijn maar enkele van de veel gemopperde gemeenplaatsen, die Ellen Deckwitz geduldig en met verve ontkracht. Of je nu een geoefende lezer bent of je eerste schreden in de wondere wereld van de poëzie zet, dit boek mag niet ontbreken op je nachtkastje.
-
In 'Alles wat er was' van Hanna Bervoets komen acht mensen op een zondag in een schoolgebouw samen voor de opnamen van een wetenschapsprogramma. Maar die worden nooit gemaakt. Want plotseling klinkt er een knal. Op bevel van de autoriteiten gaan ramen, deuren en gordijnen dicht. En ze blijven dicht. Eerst dagen, dan weken. Door de ogen van tv-redactrice Merel zien we hoe de groep zich probeert staande te houden in een nieuwe wereld. Een wereld van duisternis en isolatie. Van slapen op een gymmat en tien korrels rijst per dag. Naarmate de voedselvoorraden verder slinken, lopen de spanningen tussen de schoolbewoners steeds hoger op. Als alles wat er was er niet meer is, wat is dan nog de waarde van liefde, loyaliteit en vriendschap?
-
Zo overleef je de apocalyps
David Borgenicht, Josh Piven
- Uitgeverij Pluim
- 25 Juni 2024
- 9789493339491
De doemsdagklok staat op enkele seconden voor middernacht, het risico op een totale apocalyps waarbij de mens permanent het loodje legt is dichterbij dan ooit. Reden genoeg om flink zenuwachtig te worden. Of niet?
David Borgenicht en Joshua Piven gingen in gesprek met tientallen overlevingsexperts en bundelden hun adviezen voor de optimale overlevingskans. Met elk scenario is rekening gehouden. Een nucleaire, alles ontwrichtende oorlog? Zombies? Desastreuze overstromingen? Een alieninvasie? Niet alle hoop is verloren!
Het onderwerp is bloedserieus, hun advies gegrond en gedetailleerd, maar gelukkig valt er om het einde van de wereld ook nog genoeg te lachen. Zodat je monter en goed voorbereid de eindtijd tegemoet schrijdt. -
Hoe begint een man aan zijn pensioengerechtigde leven? Hij pakt zijn boeltje, laat huis en haard voor een half jaartje achter zich en vestigt zich in Luik.
Luik is een stad waar je doorheen rijdt, een geluidswal van flatgebouwen als somber begin van de Route du Soleil met uitgerookte smeerpijpen en andere industriële staketsels.
Bart Jungmann kende Luik al een beetje van zijn werkzaamheden als wielerjournalist. Zijn verblijf overtrof al zijn verwachtingen. Als een verslaggever pelde hij alle vooroordelen af en ontdekte een stad met een roemrijk verleden en een heden dat hoop geeft op de toekomst. Een stad waar vervallen industrie en de beste bal gehakt ter wereld moeiteloos samengaan. Een portret van een van de leukste steden van België.
