Ellis is veertig jaar oud als ze alle zekerheden in Nederland opgeeft om een nieuw bestaan op te bouwen in een boerendorpje in Turkije. De streek waarop ze tijdens haar vakanties verliefd is geworden is een van de mooiste natuurgebieden van het land. Zelfs tijd voelt hier anders. De dorpelingen leven, zoals ze honderden jaren gedaan hebben. Vol verwondering kijkt en leert Ellis hoe deze mensen zonder vast inkomen een vrijwel stressloos bestaan hebben.
Ze leert de taal en de mensen kennen en doet in haar verhalen openhartig en humoristisch verslag van haar nieuwe leven.
In 2007 woonde en werkte Yvonne Groenleer samen met haar man voor vier maanden in Vietnam. Terwijl haar man zich stort op een project in de stad DaNang om het plaatselijke drinkwaterbedrijf te ondersteunen, worstelt Yvonne met het dagelijkse bestaan in haar nieuwe leefomgeving. Ze ervaart hoe anders het leven is in dit Aziatische land. Het valt niet altijd mee om zich staande te houden, maar de vriendelijke glimlach van de Vietnamezen helpt hierbij. Lees mee over de warme contacten die ze legt met de locale bevolking en over de culturele bijzonderheden van dit prachtige land in Zuidoost Azie, gezien door de ogen van een Nederlandse vrouw. Een prettig leesbaar verhaal voor hen die dromen over een leven in het buitenland, maar ook voor diegenen die Vietnam beter willen leren kennen.
Spanje als besluit is een bundel korte verhalen met observaties en impressies van de auteur gedurende zijn verblijf aan de Spaanse zuidkust. Uiteenlopende onderwerpen als de wurgende bureaucratie, oude mannetjes in het park, meppende leraren en een opgewonden Spaanse koning passeren de revue. Op toegankelijke wijze word je als lezer meegenomen in de dagelijkse beslommeringen van een gezin, dat tracht voet aan de grond te krijgen in Zuid Spanje. En passant worden de verschillen en overeenkomsten tussen de Nederlandse en Zuid Spaanse cultuur luchtig uitgediept. De schrijfstijl is humoristisch, ironisch en soms filosofisch. Verrassend is het verhaal 'de verovering van het Alhambra', met een eigen interpretatie van de belangrijkste historische gebeurtenis van de stad Granada in 1492. Na ruim twee jaar besluit de auteur met zijn gezin terug te keren naar zijn vaderland.
Michiel van der Put (1962) heeft zich naast een juridische loopbaan ontwikkeld tot trainer op het gebied van persoonlijke effectiviteit en organiseert trainingsreizen naar Zuid Spanje. Sinds 2008 is hij fulltime als trainer in Nederland en Spanje werkzaam.
Naar de Noorderzon is een vlotgeschreven boek dat, met leuke humor, de ervaringen van twee Nederlanders weergeeft die een nieuw bestaand zijn begonnen in Zweden.
Bij een emigratie moet natuurlijk erg veel geregeld worden en kunnen soms de meest merkwaardige situaties ontstaan.
Zo wordt de lezer onder andere deelgenoot van een verhuizing die bijna niet doorging, van alle wetenswaardigheden over het leven op het Zweedse platteland en van de oplichtingspraktijken van de vorige eigenaar van het gekochte huis.
Tevens belichten de auteurs uitgebreid de hele voorgeschiedenis van hun emigratie.
Kortom, een aanrader voor wie interesse heeft in het land Zweden of wie zelf plannen heeft om naar het Noord-Europa te verhuizen.
In mei 2002 verhuisden Richard en Patricia van Trigt met hun naar Zweden om in het plaatsje Grangärde in de provincie Dalarna een hotel te beginnen.
Aan de emigratie gingen enkele intensieve jaren vooraf, maar nog voordat het hotel goed en wel was geopend stapelden de problemen zich al op. Ondank dat Zweden een uitstekend ontwikkeld land is dat niet ver van Nederland ligt, blijken er toch grote cultuurverschillen te bestaan die het leven van de kersverse hoteleigenaars soms knap zuur kunnen maken.
Patricia laat u graag kennismaken met Zweden, zijn inwoners en gewoontes en beschrijft de vaak hilarische situaties die kunnen ontstaan als verwachtingen niet overeenstemmen met de werkelijkheid.
Bij ons in Zweden bundelt de ervaringen, columns en dagboeknotities van Marc de Jong, Nederlander in Zweden. Hij maakt er kennis met de charmes van het platteland, proeft de ongedwongen stijl van de bevolking, en laat zich gewillig onderdompelen in Zweedse gewoonten. Maar wonen in the middle of nowhere is niet altijd even idyllisch en uiteindelijk verhuist Marc met zijn gezin naar de bebouwde kom. Tussendoor wordt hij zich bewust van de tegenstellingen tussen Nederland en Zweden, en stelt hij vragen bij de beweegredenen en verwachtingen van emigranten. Hij ontrafelt het Zweedse eilandgevoel, beschrijft het leven van zijn driejarige dochter en beleeft de zwaarste winter die het land in vijfentwintig jaar heeft gekend.
Bij Ons in Zweden is vaak luchtig maar nooit leeg, dikwijls serieus maar nooit zwaar, niet zelden grappig maar nooit onnozel, en altijd onderhoudend en to-the-point.
In 'Volgende week misschien...' laat auteur Pieter Mans de lezer het leven van een Nederlandse hotelhouder in Zweden mee beleven. Een leven vol cultuurverschillen die hij luchtig en met humor beschrijft. Van de grote hoeveelheden aardappelen die de Zweden wegwerken en de Zweedse kerstviering met Donald Duck op de televisie tot de Zweedse kijk op huwelijkstrouw en het midzomernachtsfeest. Maar ook de bureaucratie, gezondheidszorg, onderwijs en muziek en film passeren de revue. Kortom een vrolijk boek vol verhalen met een humoristische toon, die de lezer meenemen naar Zweden en het Zweedse manana, oftewel nasta vecka, kanske (Volgende week, misschien...). Een boek voor iedereen die op welke wijze dan ook iets met Zweden heeft. Mensen met het idee te emigreren naar Zweden krijgen met dit boek een aardig voorproefje van het dagelijkse leven in Zweden. Pieter Mans en Andreas Falke verhuisden samen met hun hond in 2005 vanuit Nederland naar Zweden. Zij namen het hotel Wardhuset Spader 2 over in Syssleback, een dorpje in Varmland.
Al jaren zeilden Angelien en haar gezin (man en twee zonen van elf en dertien jaar) in de vakanties naar Scandinavie. Tijdens die reizen ontstond steeds meer het besef dat ze daar een bestaan zouden willen opbouwen. Hoewel er geen vast omlijnde plannen bestonden werden de ogen steeds meer opengehouden voor eventuele mogelijkheden.
In de zomer van 2007 kreeg de echt- genoot van de schrijfster onverwacht een baan aangeboden in Zweden. Onder het motto 'nu of nooit' verhuisde het gezin vier maanden later naar Orust, een eiland in het Zweedse deel van het Skagerrak.
In de vorm van columns is Angelien haar ervaringen gaan opschrijven. De verhaaltjes bieden een luchtig kijkje in het Zweedse leven van alledag en zijn daarmee geschikt voor vrijwel iedereen, of u nou met emigratieplannen rondloopt of gewoon geinteresseerd bent. Ervaringen van een gezin, dat niet zozeer het roer omgooide maar gewoon voor anker ging in een nieuw land.
In 2005 emigreerden Ben en Nicá´le Heerland naar Zweden. In hun eerste boek Naar de noorderzon verhaalden ze al uitgebreid over hun emigratie.
In het hoge noorden is het vervolg op dit verhaal. Hierin geven Ben en Nicá´le op een open en eerlijke wijze weer hoe ze alles wat hen na hun verhuizing naarZweden is overkomen, beleefden. Het is een amusant ervaringsverhaal over een nuchter stel, dat op een positieve manier en met een glimlach omgaat met alle verschrikkingen waaraan ze in hun nieuwe thuisland ten prooi vallen. In het hoge noorden is niet alleen een emigratieverhaal, maar ook een vermakelijk boek over een avontuurlijk leven.
Janet Hofstra en Jeroen Bos besluiten in 2003 de aantrekkingskracht van Canada niet langer links te laten liggen en een emigratie op te starten. Niets lijkt hun in de weg te staan om samen met hun drie kleine kinderen dit avontuur aan te gaan. Maar het loopt anders...
In haar boek beschrijft Janet de ongeplaveide weg richting vertrek uit Nederland. Het visumtraject herbergt de ene begrenzing na de andere onmogelijkheid. Steeds als hun grote vertrek nabij lijkt, ligt er een nieuwe uitdaging op de loer waarmee hun emigratie wordt uitgesteld. Volhardend gooien de emigranten in spe alle wapens in de strijd. Hoe ver moet je gaan om dromen na te jagen?
Maar dan wordt het voortdurend opgeschorte vertrek onverwacht realiteit. In 2009 zet het gezin eindelijk voet op Canadese bodem. Waar ontroerende verschillen, vermakelijke belevenissen, sprakeloos geluk, maar ook onoverbrugbare kilometers voor een turbulente inburgering zorgen.
In Van polder tot Rockies doet Larita Gerrissen verslag van haar emigratie samen met haar partner en hun hele hebben en houden naar het westen van Canada.
Tijdens een ori1105;ntatiereis in 2004 hadden zij de inspirerende omgeving van de Albertan Foothills in de Rocky Mountains ontdekt. Ze besloten te emigreren. Zij vestigden zich daar in 2006 en bouwden er een nieuw leven op samen met hun dochtertje die daar werd geboren.
Larita Gerrissen vertelt over de ervaringen van haar gezin in Canada en doet in alle eerlijkheid verslag van alle ups en downs die zij op haar pad is tegengekomen. Het veelzijdige verslag is uitermate geschikt voor toekomstige emigranten of voor hen die midden in het proces van emigratie zitten. Het geeft een openhartig beeld van een leven dat door een verhuizing naar het buitenland totaal op zijn kop wordt gezet. Ook krijgt de lezer een goede indruk van Alberta, de streek waar zij zijn neergestreken.
In 2002 is Patricia van Trigt met haar gezin verhuisd naar Zweden.
Patricia is nu arbeidsbemiddelaar bij 'arbetsförmedlingen', het Zweedse arbeidsbureau.
Door haar ervaringen weet zij als geen ander dat het niet eenvoudig is om als Nederlander een baan te vinden in Zweden. Op humoristische wijze deelt Patricia haar ervaringen in Zweden met de lezer in haar inmiddels derde boek over dit prachtige land. Vooroordelen,
integreren en solliciteren alles komt aan bod in de verhalen.
Daarnaast is het boek doorspekt met handige tips voor de Nederlander op zoek naar een baan in Zweden. Wat moet je wel en wat moet je vooral niet doen bij een sollicitatie, studeren in Zweden, jezelf verkopen, het Zweedse werktempo en veel meer wetens-waardigheden passeren de revue.
Samengevat een luchtig geschreven, humoristische frisse kijk op het werkklimaat in Zweden.
Huizenjacht in Toscane is een vlotgeschreven boek dat, met onderkoelde humor, de ervaringen van de schrijver in Italie weergeeft. De zoektocht naar een huis is de rode draad in het verhaal dat als een roman geschreven is. Toch is alles waarheidsgetrouw opgetekend waarmee blijkt dat de werkelijkheid vrijwel altijd boeiender is dan fictie.
Ronald Lever, die directeur was van verschillende IT bedrijven, maakte al heel jong kennis met Italie. Eerst met z'n ouders en vrienden, op vakantie. Later, na zijn studie en in zijn werk. Een advertentie voor een huis in Toscane, in De Telegraaf, was de aftrap voor de huizenjacht en uiteindelijk voor dit boek. Schrijven heeft hij altijd al gedaan, meestal in vakbladen, dit is zijn eerste grande opera, grote werk.
Zoals hijzelf zullen veel Italofielen de schrijvers Frances Mayes, Peter Moore, Annie Howes en vele anderen op hun boekenplank hebben staan. Voor die liefhebbers is Huizenjacht in Toscane een boek dat nog veel toevoegt aan het reeds veelbeschreven Dolce Vita van de Italianen en de Toscanen in het bijzonder.
Tijdens de zoektocht naar zijn huis zijn de vele voetangels en klemmen die potentiele kopers belagen, ook hem niet bespaard gebleven.
In dit boek kijkt Ronald Lever ook regelmatig terug op het Italie van vijfendertig jaar geleden waar hij na zijn studie enkele jaren verbleef. Het dorpsleven, compleet met intriges, wordt boeiend beschreven.
Kortom een must voor Italofielen en zij die overwegen om een huis in La Bella Italia aan te schaffen.
De Nederlander Henk Brugman (1955) woont en werkt sinds eind 2000 in een dorpje ten noorden van Trondheim, samen met zijn vrouw Esther.
In zijn columns (soms serieus, vaak met een knipoog) gunt Brugman ons een blik in zijn wereld en die om hem heen. Waar hij staat weet hij vaak zelf niet. Is hij een geintegreerde Nederlander die Noorse gebruiken heeft overgenomen, of staat hij met verwondering aan de kant te kijken naar hoe het er in Noorwegen aan toe gaat?
Hoe gaat hij om met de taalproblemen die hij ondervindt, hoe kijkt hij aan tegen de Noorse tradities en gewoontes? En doet hij daaraan mee? Hoe is het om weer even in Nederland te zijn? Zou hij terug willen of heeft hij zijn plek gevonden in Noorwegen? Een boek vol verbazing, verwondering en vertwijfeling, waarin duidelijk wordt dat integreren in een ander land met vallen en opstaan gaat, letterlijk en figuurlijk.
De Nederlander Henk Brugman (1955) woont en werkt sinds eind 2000 in een dorpje ten noorden van Trondheim, samen met zijn vrouw Esther. In een serie persoonlijke obeservaties, geschreven in 2008 en 2009 gunt Brugman de lezer een blik in zijn wereld.
Een wereld waarin hij zich steeds meer thuisvoelt in Noorwegen en tussen de Noren. Op het moment dat hij zich tot Noor laat naturaliseren wordt hij even overvallen door twijfel. Maar beseft al snel dat hij met een Noors paspoort zijn Hollandse roots niet hoeft te verloochenen.
Dit is de tweede bundel met columns van Henk Brugman. De eerste bundel verscheen onder de titel 'Een leven in Noorwegen'.
Het Zuid-Frankrijk waar ze meer dan een kwart eeuw geleden verliefd op werd bestaat niet meer. Maar nog steeds zou Renée Vonk- Hagtingius nergens anders willen wonen. Ooit kocht ze een paar muren en een half dak ter hoogte van zo'n schilderachtig dorpje in de Provence. Sindsdien houdt ze haar belevenissen en ervaringen bij op haar veelgelezen blog. Een aantal van die verhalen werd gebundeld en verscheen onder de titel 'Kijk, Zuid-Frankrijk!' Gevolgd door een tweede bundel, 'Kijk, nog meer Zuid-Frankrijk!' En nu is er dan bundel drie: 'Kijk, meer dan ooit Zuid-Frankrijk!' "Want het is er nog steeds fantastisch toeven."
Renée Vonk-Hagtingius is schrijver, journalist en hoofdredacteur van het Zuid- Frankrijk Magazine 'Côte & Provence'. Ze woont met echtgenoot en wisselende huisdierbezetting al meer dan een ruime kwarteeuw in de Provence Verte. Op haar blog kijkzuidfrankrijk.com vertelt ze erover, en publiceert ze ook elke week een Méditerraan recept.
Wybrich Kaastra en Gerard Tonen besluiten op een dag hun theaterleven volledig achter zich te laten en in het Zuid-Franse plaatsje Saint-Hippolyte-du-Fort een chambres d'hôtes over te nemen. Het pittoreske dorp ligt aan de voet van de Cevennen, iets boven de stad Montpellier. In Een paradijs met zorgen tekenen Wybrich en Gerard hun verhaal op, waarbij de lezer deelgenoot wordt bij alles wat het tweetal meemaakt. Waarom zetten zij eigenlijk deze grote stap? Hoe vinden ze het om in Frankrijk te wonen en waar krijgen ze mee te maken bij het opzetten van hun nieuwe bedrijfje? In het allereerste jaar ontvangen de kersverseondernemers maar liefst negenhonderd gasten, wat tal van bizarre avonturen en bijbehorende verhalen oplevert. Maar na deze prachtige start slaat het noodlot toe en strooit corona zand in de raderen. Er is weinig wat het tweetal bespaard blijft. Een paradijs met zorgen is een meeslepend boek vol geluk en domme pech.
Ludique le Vert is het pseudoniem van een geboren en getogen Groninger en oud-docent Hoger Onderwijs. Kort na zijn pensionering emigreerde hij naar Zuidwest Frankrijk, waar hij samen met zijn vrouw Maria woont en `werkt' in en rond hun oude boerderij op het Franse platteland.
Het tweetal houdt van het Bourgondische leven, de twee honden, vijf katten, traditioneel koken, goede wijnen, oude spullen, restauratie, schilderen, schrijven en muziek.
Op internetfora publiceert Ludique zijn veelgewaardeerde columns over zijn leven in Frankrijk. Deze werden k gebundeld in een eerste uiterst succesvol boek, genaamd Hilarisch Frankrijk. Op veler verzoek heeft Ludique nu een vervolg op zijn geslaagde debuut geschreven. Kolderiek Frankrijk gaat op dezelfde meeslepende wijze verder, waar de bestseller Hilarisch Frankrijk was gebleven.
Enige jaren geleden maakten Nollie Knoop en haar vriend Wilco de keuze om samen met hun dochter Jytte te emigreren naar naar het plaatsje Albacken in Jämtland, Zweden. Ze bouwden daar een nieuw leven op en lieten hun familie en vrienden achter in Nederland. Ook Nollies beste vriendin Tanja kwam hierdoor op afstand te wonen. Zou hun vriendschap ondanks dat kunnen blijven bestaan?
Er wordt een plan gesmeed om samen iets te ondernemen. Ze besluiten van de Noordkaap in 1700 km terug te fietsen naar Nollies nieuwe huis in Jämtland. Ze knopen er nog een goed doel aan vast, bereiden alles goed voor en gaan samen het avontuur tegemoet. Wat zal deze reis doen met hun vriendschap?
n 2003 leerde Heleen Sloots haar nieuwe partner Ed kennen. Samen woonden ze enkele jaren in Zeeland, waar Heleen werkte als ergotherapeut. Jarenlang fantaseerden ze om een B&B te beginnen in het zonnige ltalië, liefst een met een eigen olijfgaard. Na een lange zoektocht vonden ze een pand dat weliswaar behoorlijk wat achterstallig onderhoud vertoonde, maar wel voldeed aan het idee dat ze voor ogen hadden. Hun beider droom ging zo in vervulling en ze emigreren naar Italië, op de voet gevolgd door de camera's van "Ik vertrek". Voordat ze de deuren konden openen van hun countryhouse, moest er wel eerst heel wat werk worden verzet.
Enkele jaren geleden trok Pieter Mans samen met zijn partner naar Midden-Zweden om daar een hotel-restaurant over te nemen en het leven een hele andere wending te geven. Pieter hield alle nieuwsgierigen op de hoogte via vlotgeschreven columns die exclusief op Emigratieboek.nl gepubliceerd werden.
Retourtje Midzomer is een gebundelde verzameling met ervaringen van de afgelopen vier jaren, doorspekt met zowel humoristische momenten als waardevolle overpeinzingen van een Nederlandse emigrant in Zweden.
Eerder verscheen van Pieter Mans het boek Volgende week, misschien... over zijn allereerste ervaringen met leven, wonen en werken in Zweden.
Zon, zee, pasta, pizza, ijs, la dolce vita.
In 2006 verruilt Bionda samen met haar man Alwin en zoontjes Mike, Robbie en Jim het koude Nederland voor een nieuw avontuur in het Italiaanse dorpje Montefiore dell'Aso in de regio Le Marche.
Dat betekent: spraakverwarring, cultuurverschillen, het niet na komen van afspraken en de stress met betrekking tot het opstarten van een B&B in Italië, maar ook genieten. Van de zon, de Italiaanse gastvrijheid, de nieuwe Italiaanse vriendjes van de kinderen, het voetballen in Italië en de geweldige avonturen.
Bionda Boerkamp - Hoving (1974)
Na haar studie communicatie werkt Bionda enkele jaren als communicatiemedewerker bij diverse bedrijven. Het leven als werkende moeder met drie jonge kinderen is zwaar. Al jaren droomt ze samen met haar man Alwin van een eigen bedrijfje in het zonnige Italië. Tenslotte hakken ze de knoop door. De banen worden opgezegd, het huis verkocht, klaar voor een nieuw avontuur.
De familie Boerkamp kent u uit de serie Ik Vertrek.
Stef Smulders emigreerde in 2008 met man en hond naar Italië om daar B&B Villa I Due Padroni te beginnen. Hij verkocht zijn huis, liet familie en vrienden achter en deed een sprong in het onbekende. In 2014 deed hij verslag van zijn belevenissen in het boek Italiaanse Toestanden - Leven en overleven in Italië.
Nu is er het vervolg: nog eens een veertigtal humoristische belevenissen over het eten van pizza, het verlengen van een paspoort, het proeven van wijn, een misdadige dierenarts en nog veel meer. Met uitstapjes naar Le Marche en Sardinië, waar ook bijzondere Italianen te ontmoeten zijn.
Lineke Breukel woont met haar gezinsgenoten vanaf 2012 op het Zweedse platteland, omringd door tientallen kilometers bos. Dat bewust gekozen isolement leerde het gezin iets belangrijks en dat is dat ze meer `mensenmensen' zijn dan ze zich van te voren konden indenken.
Het werd belangrijk om in te burgeren en dat doet het gezin vooral samen met de Zweden. Dit boek gaat daarom over de vele - soms knullige - pogingen om deelgenoot te worden van die kleine samenleving, een unieke groep Smålandse bosbewoners met soms rare gebruiken en gewoonten.
`Rare jongens, die Zweden' is het vervolg op `Zweedse buren', het eerste boek dat Lineke Breukel schreef over haar emigratie naar Zweden.