Das Mag Uitgeverij B.V.
-
Altijd als mijn ouders uitreiken: iets in mij wat naar binnen klapt, zoals een boksbal op de kermis uit de automaat tevoorschijn komt nadat er een munt wordt ingebracht, klaar om geramd te worden.
Eind 2021 krijgt Lize Spit een mailtje waarin haar moeder laat weten dat ze ongeneeslijk ziek is. Nu haar moeder nog maar kort te leven heeft, onderneemt Lize een laatste toenaderingspoging. Nooit eerder was het vinden van de juiste woorden zo lastig, nooit eerder was het zo noodzakelijk.
Autobiografie van mijn lichaam is een radicaal eerlijk en aangrijpend onderzoek van een dochter die niet alleen de moeizame relatie met haar moeder probeert te begrijpen, maar ook de verstoorde relatie tot haar eigen lichaam.
Lize Spit (1988) schreef eerder de veelgeprezen romans Het smelt en Ik ben er niet. Ook schreef ze het Boekenweekgeschenk van 2023, De eerlijke vinder. -
Een ode aan de niche, aan rituelen en aan het onvermoeibaar vasthouden aan de dingen die, zinvol of niet, het leven de moeite waard maken.
Er zijn verzoeken die je niet kunt weigeren. Zo twijfelt de jonge, ambitieuze Pierre geen moment wanneer hij gevraagd wordt als redacteur van Arabesk, een literair tijdschrift met een rijke geschiedenis. Vol frisse moed treedt hij toe tot de redactie en zo begint zijn nieuwe bestaan.
Pierre komt uit een gezin waar veel gelezen wordt, met een vader die als hoofdredacteur de gloriedagen van het geschreven woord meemaakte. Maar terwijl Pierre groeit in zijn rol als redacteur van Arabesk, kelderen de abonneecijfers. Soms lijkt alleen zijn vader nog te snappen wat de charme van het blad is, maar die zondert zich steeds meer af in zijn werkkamer, tussen stapels papier, obscure dvd's en een radio die nooit uitgaat.
Hoelang moeten tradities en gewoontes in stand worden gehouden? En wanneer is het tijd om los te laten? Het archief van Thomas Heerma van Voss is een zowel geestige als ontroerende roman over een wereld die steeds verder verdwijnt.
'Heerma van Voss heeft een opvallende controle over wat hij bij de lezer aanricht. Hij weet precies wat hij je aandoet. Een meester van de suggestie.' - NRC
Thomas Heerma van Voss (1990) schreef enkele romans en verhalenbundels, waaronder het veelgeprezen Condities (Longlist Boekenbon Literatuurprijs en Libris Literatuur Prijs) en Passagiers/Achterblijvers (genomineerd voor de BNG Literatuurprijs). Ook schrijft hij voor onder andere De Groene Amsterdammer. Hij was zeven jaar redacteur van literair tijdschrift De Revisor. -
Op zoek naar een betere toekomst, een met meer spel, meer dans, meer vrijheid vooral, hink-stap-springt Marian Donner door de popcultuur, langs orka's, 'schreeuwende' planten, oorlogsrecht, kwantummechanica en Ninjago. Onderweg neemt ze de woorden van haar overleden vader mee, voormalig schaakkampioen. De escorts die ze ontmoette bij het bureau waar ze jarenlang de telefoon opnam, laten haar een schaduwwereld zien. En dan is er nog de stem van de Japanse hofdame Sei Shõnagon. Meer dan duizend jaar geleden hield ze een dagboek bij. Wat kan zij ons tonen?
Rooksignalen (een hoofdkussenboek) is een trip, een dans, weg van de hokjes en labels, de huidige controledrift, rechtlijnigheid en zwaarte, naar meer ruimte en lucht.
Marian Donner is essayist en columnist bij De Groene Amsterdammer, waar ze schrijft over popcultuur, technologie en alle overige pijnpunten van het moderne leven. Eerder verschenen van haar De grote weigering en de internationale bestseller Zelfverwoestingsboek. Haar interesse ligt bij alles wat afwijkt van de norm (en de kwantummechanica). -
Een biografie in sleutelmomenten van Nederlands bekendste tekenaar.
Een opleidingengids die open op tafel ligt?
Een praktijkstage bij een kartonnagefabriek?
Een potje inkt drinken met Art Spiegelman?
Het succes van Joost Swarte (1947) was onmogelijk geweest zonder zijn grote talent. Maar wat waren de sleutelmomenten die de loop van zijn leven bepaalden? Hoe is de op brommers scheurende zittenblijver ooit gaan tekenen voor het wereldberoemde tijdschrift The New Yorker? En hoe ging hij van een 'klare lijn' naar het ontwerpen van de Toneelschuur?
In dit boek wordt een poging gedaan die sleutelmomenten te reconstrueren. Journalist Ward Wijndelts sprak urenlang met Joost Swarte en andere bepalende figuren in diens leven, keerde lades om met jeugdtekeningen en nooit gepubliceerde schetsen - op zoek naar de gebeurtenissen die leidden tot de methode-Swarte.
Ward Wijndelts (1975) was redacteur bij NRC, hoofdredacteur van Vrij Nederland en oprichter van literair striptijdschrift Eisner. Zijn favoriete werk van Joost Swarte is de poster voor het Franse muziekfestival Rencontres Trans Musicales, die zijn hele jeugd in de woonkamer hing en daardoor in zijn geheugen geëtst staat. -
Je zei, schrijf me een brief als ik er niet meer ben. En omdat ik je ken, of heet dat nu dan kende, weet ik dat je toen bedoelde: pak je pen, ga niet verdrinken in verblindende tranen, verstop je niet onder dat dekbed - dat ding dat jij in jouw allerlaatste dagen, of weken veel te zwaar en pijnlijk vond over jouw tere te tengere lijf.
In 2022 overleed Ivan Wolffers, arts, schrijver, en de grote liefde van Marion Bloem aan prostaatkanker. Wat hen van meet af aan bond was reizen en schrijven. In Verkleed in vreugde rijgt Bloem nietsontziend eerlijk haar herinneringen, observaties, gevoelens en tranen over hun tweeënvijftigjarige huwelijk aan elkaar. Ze schrijft door de rouw heen, dwars door kleurrijke decennia, op zoek naar hun geheim. Want ze bleven samen, ondanks - maar vooral ook dankzij - elkaar, tot de dood hen scheidde.
Zinderend en bezwerend, is Verkleed in vreugde het verhaal van een grootse, onstuimige, altijddurende liefde. Een monument.
Naast film-, documentairemaker en beeldend kunstenaar is Marion Bloem sinds haar debuut Geen gewoon Indisch meisje (1983) vooral een gelauwerd schrijver. In februari 2023 ontving ze de Constantijn Huygens-prijs 2022 voor haar oeuvre. -
Ben je twintiger of dertiger (of vooruit, veertiger)?
Woon in je in een voormalige volksbuurt in de Randstad?
Staat er een Aesop-zeep in je keuken?
Bestaat je dieet uit zuurdesembrood en natuurwijn?
Kom je vaker in het buitenland dan in de provincie?
Rijd je rond op een e-bike?
En haal je elke dag koffie of matcha buiten de deur, 'met haver'?
Ja? Dan ben jij ook onderdeel van de zogenoemde 'havermelkelite'- de term die journalist Jonas Kooyman gaf aan de nieuwe yup die hij steeds meer een stempel zag drukken op het stadse leven. Wat blijft er over van de stad als deze groep ongenadig voort blijft consumeren en etaleren?
In De havermelkelite houdt Jonas Kooyman jou én zichzelf een spiegel voor: de elite waar we allemaal graag op haten, maar waar de Randstedeling toch in meer of mindere mate toe behoort.
Jonas Kooyman (1989) studeerde journalistiek aan de Universiteit van Amsterdam en literatuur aan The New School in New York. Als journalist schreef hij voor NRC over de luxe-industrie, het stadsleven en de tijdsgeest, maar hij zegde zijn baan op om fulltime verslag te doen van de nieuwe stedelijke elite. Hij muntte de term 'havermelkelite' en begon een Instagrampagina en een nieuwsbrief om deze yuppen en zichzelf een spiegel voor te houden. Inmiddels heeft hij meer dan 173.000 volgers en 18.000 abonnees. -
Nieuw
Op het drooggevallen wad bij Moddergat wordt het dode lichaam van een vrouw gevonden. Ze wordt geïdentificeerd als Mette Brun, die het wad en getij als geen ander kende.
Haar zussen Riene en Brecht vragen zich af hoe ze heeft kunnen verdrinken en beginnen aan een labyrintische zoektocht langs de barre waddenkust, waar ze vroeger oesters raapten met hun vader en waar, volgens de Romeinse overlevering, waanzin en blindheid regeren.
Autopsie neemt een duik in ene verborgen wereld die onder het oppervlak van het zichtbare sluimert. Een even beklemmend als menselijk verhaal over gebroken familierelaties en de onmogelijkheid aan je eigen blik te ontkomen. Een gelaagde roman waaraan je je moet overgeven als aan de getijden en waarin je telkens opnieuw kopje-onder gaat.
Jilt Jorritsma (1991) is schrijver en historicus. Zijn debuutroman Was stond op de longlist van de Libris Literatuur Prijs en de shortlist van de Anton Wachterprijs. Door NRC werd Jorritsma uitgeroepen tot Rijzende Ster in de Literatuur. Hij won de Joost Zwagerman Essayprijs en de Essaywedstrijd Nexus Connect. Zijn essays en korte verhalen verschenen onder meer in De Gids, De Revisor en de Nederlandse Boekengids. Aan de Open Universiteit doet hij onderzoek naar zinkende steden. Autopsie is Jorritsma's tweede roman en zijn eerste boek bij Das Mag -
'Niemand kan zo luchtig over zulke vreselijke ellende schrijven als Tove Ditlevsen.' - Connie Palmen
Lise en Vilhelm - zij een instabiele kinderboekenauteur, hij een opvliegende krantenman - hebben oprechte strijd en minstens zo oprechte verzoeningen. Maar na twintig jaar van aantrekken en afstoten lijkt hun huwelijk finaal te knappen wanneer Vilhelm daadwerkelijk zijn biezen pakt om er met zijn zoveelste minnares vandoor te gaan en zijn kamer leeg komt te staan.
In Vilhelms kamer ontmaskert Tove Ditlevsen het huwelijk als een loopgravenoorlog waar zelfs de liefde niet kan overwinnen. Wie vernietig je eerst: jezelf of de ander? Het is Ditlevsens meest gewaagde roman en wordt, samen met de Kopenhagen-trilogie, gezien als haar meesterwerk.
Tove Ditlevsen (1917-1976) is een van de belangrijkste stemmen van de Deense literatuur. Nu wordt haar rauwe en springlevende oeuvre wereldwijd herontdekt.
Lammie Post-Oostenbrink (1970) vertaalt uit het Deens, Noors en Zweeds. Ze is de vaste vertaler van Tove Ditlevsen. -
Nu verfilmd door Veerle Baetens!
In Eva's geboortejaar worden in het kleine Vlaamse Bovenmeer slechts twee andere kinderen geboren, allebei jongens. De drie maken er hun hele jeugd samen maar het beste van, tot de puberteit aanbreekt. Opeens ontstaan er andere verhoudingen. De jongens bedenken wrede plannen en de bedeesde Eva kan hieraan meedoen of haar enige vrienden verraden. Die keuze is geen keuze.
Dertien jaar na een snikhete zomer die volledig uit de hand loopt, keert Eva terug naar haar geboortedorp met een blok ijs in de kofferbak. Gaandeweg wordt duidelijk dat zij dit keer de plannen bepaalt.
Vanaf de eerste bladzijde grijpt debutante Lize Spit de lezer bij de strot, om die tot het eind niet los te laten. Genadeloos maar liefdevol: Het smelt is een roman die je verslagen achterlaat.
Lize Spit (1988) debuteerde in 2016 met Het smelt, waarvan meer dan 200.000 exemplaren zijn verkocht. Er volgden vertalingen in zestien landen en een verfilming die in het najaar van 2023 wordt uitgebracht. Het boek won De Bronzen Uil, de Boekhandelsprijs, de Hebban Debuutprijs, de Lucy B. en C.W. van der Hoogt-prijs, werd NRC Boek van het Jaar en haalde de shortlist van de Libris Literatuur Prijs en de Premio Strega Europeo. Lize Spit is gastdocent creatief schrijven aan het RITCS en columnist bij De Morgen. Haar tweede - volgens NRC 'onweglegbare' - roman verscheen in 2023: Ik ben er niet. In 2023 was ze de auteur van het boekenweekgeschenk. -
In Eva's geboortejaar worden in het kleine Vlaamse Bovenmeer slechts twee andere kinderen geboren, allebei jongens. De drie maken er hun hele jeugd samen maar het beste van, tot de puberteit aanbreekt. Opeens ontstaan er andere verhoudingen. De jongens bedenken wrede plannen en de bedeesde Eva kan hieraan meedoen of haar enige vrienden verraden. Die keuze is geen keuze.
Dertien jaar na een snikhete zomer die volledig uit de hand loopt, keert Eva terug naar haar geboortedorp met een blok ijs in de kofferbak. Gaandeweg wordt duidelijk dat zij dit keer de plannen bepaalt.
Vanaf de eerste bladzijde grijpt debutante Lize Spit de lezer bij de strot, om die 480 pagina's lang niet los te laten. Genadeloos maar liefdevol: Het smelt is een roman die je verslagen achterlaat. -
'Queer, compromisloos, sexy en slim.' - Hanna Bervoets
Eerst was er het geluid. Toen volgden de sporen: lege Capri-Sunverpakkingen, de huls van een voorgedraaide joint, een gebroken bloempot.
Avond na avond verzamelt dezelfde groep jongens zich onder Davids raam. Ze roken, kletsen, nemen ruimte in. De nachten van de kunstenaar worden steeds korter, maar als de buurt de overlast te veel wordt, weigert hij zich bij hun klaagzang aan te sluiten, al weet hij niet of zijn moed wordt ingegeven door angst, verlangen of opportunisme.
Want de groep ontneemt hem misschien zijn rust, David pakt ook iets van ze terug. En dat heeft desastreuze gevolgen.
Man maakt stuk is een genadeloze ontleding van de man in al zijn hoedanigheden. Grappig en wraakzuchtig, obsessief en subversief.
'Eindelijk een aanklacht tegen masculiniteit. Poëtisch, geil, en mooi.' - Pepijn Keppel
'In vloeiende taal loodst De Bruijn de lezer door dit verhaal over ambitie en afhankelijkheid, angst en macht. Scherp observerend, zelfbewust maar ook fijngevoelig doorkruist hij maatschappelijke bubbels en drukt waar haar het pijn doet. Schrijverschap ten volle!' - Sacha Bronwasser
Maurits de Bruijn (1984) schreef eerder de romans Broer en De achterkant van de zon. In 2020 verscheen zijn non-fictiedebuut Ook mijn Holocaust en afgelopen jaar stelde hij de bundel Op de sofa. Essays over therapie en het leven samen. Daarnaast is hij redacteur van kunsttijdschrift Mister Motley. -
We zijn een land van leeshaters geworden. Nederland bungelt onderaan als het aankomt op leesplezier en -vaardigheid, terwijl we eind jaren negentig nog internationaal aan de top stonden. Ruim tweeënhalf miljoen Nederlanders halen het basisniveau niet, vijfentwintig procent van de jongeren verlaat de middelbare school laaggeletterd en van onze leerkrachten leest veertig(!) procent nooit vrijwillig een boek.
Anne Steenhoff schrok van het lage leesniveau dat ze aantrof in haar klas, maar zat ook onmiddellijk vol ideeën om hier iets aan te doen. Ze kreeg van de schooldirectie de vrijheid om te experimenteren.
Het ongelofelijke resultaat: haar leerlingen haalden eind groep 8 allemaal het streefniveau 1S, het niveau dat iemand nodig heeft om mee te kunnen doen in de maatschappij. Ze lazen allemaal met plezier. Ook het nukkige kind op de laatste rij.
Dit boek is dus een hoopvolle poging het tij in Nederland te keren. Niet met vage ondersteuningsplannen, maar met simpele, haalbare ingrepen.
Een lui letterland is een boek voor de leerkracht, de ouder en beleidsmaker. Vol gerichte boekentips per leeftijd en interesse.
Anne Steenhoff (1996) is leerkracht op een basisschool in Utrecht. Ze behaalde de tweede plek bij WriteNow! Amsterdam 2019 en schreef eerder al fictie voor Tirade, De Optimist en opiniestukken voor NRC. -
Iets wendde zich in mij, zoals je sommige pennen draait om de punt naar buiten te laten komen - en iets anders dan ikzelf kwam bij de opening van mijn mond en ogen, iets gruwelijks floepte naar buiten. Het krijste.
Godverdomme, riep het. Laat me eruit!
Wat als je haast per ongeluk door het vlies heen grijpt dat als een beschermlaagje om je leven heen ligt, en daar een wereld vindt die beangstigend is, maar die je naar zich toe zuigt?
Oersoep is een lyrische leeservaring die bij vlagen meer wegheeft van een trip dan een roman.
Via bevallingspijn, rugby, middeleeuwse mystici, en het innerlijke leven van een wortelkiem, onderzoekt Oersoep het verlangen naar zelfverlies in een onttoverde tijd.
geef me méér, meer en dieper er moet niets overblijven, snap je dat,
niets,
scheur me open desnoods, verkruimel me tussen je vingers, steek gaten in me zodat je overal bij kunt, elke porie vult met je adem en je stem, warm wil ik zijn en los
Bregje Hofstede is schrijver en activist. Haar vorige roman Drift stond op de shortlist van de Libris Literatuur Prijs. Ze is medeoprichter van feministisch platform De Bovengrondse en van Stichting Nationaal Heksenmonument, en lid van Extinction Rebellion. Voor De Correspondent schrijft ze over nieuwe profeten. -
'Van alle plekken van de wereld houd ik denk ik het meest van de keuken.
Het maakt niet uit waar hij staat of wat voor een het is, zolang het een keuken is, een plek waar je een maaltijd kunt koken, voel ik me niet ellendig.'
Kitchen is een tijdloos boek over rouw, opgroeien, de eenzaamheid van de grote stad, benauwende gendernormen, de liefde voor eten en een ode aan de meest troostrijke plek van elk huis: de keuken. Het bestaat uit de novelle Kitchen en het korte verhaal 'Moonlight Shadow'.
Toen Kitchen in 1988 in Japan verscheen stond de literaire wereld op zijn kop: het debuut van Banana Yoshimoto werd een megahit, overladen met prijzen en stond meer dan een jaar onafgebroken in de bestsellerlijsten. Men sprak zelfs van 'Bananamania', zo geliefd was Kitchen onder Japanse lezers.
Van het boek zijn wereldwijd meer dan vijf miljoen exemplaren verkocht, maar in Nederland wist het het grote publiek destijds niet te bereiken. Nu, ruim 30 jaar later, is het eindelijk weer beschikbaar in een sprankelende nieuwe vertaling van Maarten Liebregts.
Banana Yoshimoto (1964), het pseudoniem van Mahoko Yoshimoto, is een van de meest gelezen Japanse auteurs ter wereld. Ze heeft inmiddels een enorm oeuvre opgebouwd aan korte verhalen en romans. Ze koos het pseudoniem 'Banana' vanwege haar liefde voor de bananenbloem en omdat ze het genderneutraler vindt dan haar eigen naam.
Maarten Liebregts (1984) vertaalde eerder werk van Mieko Kawakami (Borsten en eitjes) en Toshikazu Kawaguchi (Voordat de koffie koud wordt). -
In dit hoopvolle en smakelijke boek schetst Kustaw Bessems onvermoeibaar en scherp een pad naar een overheid die er voor burgers is in plaats van andersom.
Want het beeld van Nederland als land waar alles tot in de puntjes is geregeld, ligt aan diggelen. In hoog tempo volgen misstanden elkaar op. Denk aan het Toeslagenschandaal, de gaswinning en uitwassen in de jeugdzorg. Het wantrouwen woekert en extremisme vlamt op.
Hoe kon dit gebeuren? En vooral: hoe krijgen wij Nederlanders een bestuur dat wel voor iedereen werkt? Want dat hebben we hard nodig om weerbaar te zijn in een onzekere wereld.
Met dezelfde verwondering als jij kijkt journalist Kustaw Bessems hiernaar. Aan experts met goede ideeën vraagt hij hoe we vooruitkomen. Hij duikt in de meestal onzichtbare wereld van ambtenaren, die soms haast net zo bekneld raken in het systeem als de mensen die ze moeten helpen. Maar hij treft daar ook getalenteerde idealisten, waardoor er misschien meer de goede kant op gaat dan ooit. Én er blijkt veel te zijn dat wij burgers zelf kunnen doen.
Op zijn zoektocht ontkomt Bessems niet aan de confrontatie met zijn eigen diepere drijfveren.
'Niet vaak onderzoeken mensen op dit niveau de weerbarstige realiteit. Een perfect recept tegen cynisme.' - Jeroen Wollaars
'Sprankelend. Een eigenzinnig en betrokken journalist die zich vastbijt maar ook openstaat voor het verklarend tegengeluid.' - Jury Anne Vondelingprijs
'Door Kustaw Bessems begrijp ik beter wat er om ons heen gebeurt. Stuurloos ontstijgt de heersende meningen.' - Diederik Ebbinge
'Bij het lezen van Stuurloos wilde ik alles onderstrepen. Mijn brein juicht van instemming. En alles zo vlot, intelligent en helder geschreven.' - Saskia Noort
Kustaw Bessems (1977) is zaterdagcolumnist en redacteur bij de Volkskrant. Voor die krant maakt hij ook de succesvolle podcast Stuurloos waarin hij onderzoekt hoe Nederland beter bestuurd zou kunnen worden. Zijn werk is gericht op de geïnteresseerde leek, maar invloedrijk binnen de wereld van het openbaar bestuur, waar hij veelgevraagd spreker is. Eerder verscheen van hem onder meer Doe eens normaal man. In 7 stappen naar een betere politiek (met Dirk Jacob Nieuwboer). -
De buikband om het boek lijkt misschien normaal, maar dat is hij zeker niet: er zitten namelijk zaadjes in. Plant de buikband in de grond en krijg er veldplanten voor terug!
Nadat hij in 1986 met hiv werd gediagnosticeerd, koopt de Britse filmmaker en schrijver Derek Jarman (1942-1994) een stuk land met een houten huisje aan de kust van Kent. De houten muren schildert hij pikzwart, de felgele kozijnen laat hij intact, en in de kiezels rond het huis onder de rook van de kerncentrale van Dungeness begint hij aan zijn droomtuin.
Niet alles wat Jarman plant overleeft de felle wind en het opspattende zeewater, maar toch bloeit er genoeg op en ontstaat er in de woestenij een tuin van indrukwekkende schoonheid. Terwijl zijn gezondheid steeds verder achteruitgaat, blijft Jarman zijn dagen in Dungeness tegen de klippen op vastleggen. In zijn dagboeken beschrijft hij hoe hij de tuin aanlegt waar hij zijn hele leven al naar verlangde, en blikt hij terug op zijn leven: zijn jeugd in een conservatief gezin, zijn tijd als jonge, homoseksuele man in het Londen van de jaren zestig, en zijn tegendraadse kunstenaarscarrière.
Tegenwoordig is Jarmans tuin een bedevaartsoord voor tuin- en kunstliefhebbers van over de hele wereld - en Moderne natuur een klassieker die lezers al decennialang mensen troost en hoop biedt. Nu is er voor het eerst een Nederlandse vertaling: dit prachtige, levenslustige dagboek over een tuin aan de rand van het bestaan.
Derek Jarman (1942-1994) was een Britse schrijver, kunstenaar en avant-gardistisch filmmaker. Hij bleef zich fel inzetten voor homorechten en was kritisch op de Britse politiek tot zijn aan arbeidsgerelateerde overlijden in 1994. Zijn werk, maar in het bijzonder Prospect Cottage - Jarmans houten huis omringd door een in kiezels opgetrokken bloemenzee aan de kust van Kent - blijft kunstenaars en kunstliefhebbers over de hele wereld inspireren.
Over de vertalers:
Henny Corver (1952) vertaalde werk van onder anderen Annie Dillard, Olivia Laing en Stephen Fry.
Nico Groen (1965) vertaalde werk van onder anderen Robert Macfarlane, Helen Macdonald en Zadie Smith. -
Het is een snoeihete zomer en ergens in de stad is een blauwe meteoriet neergekomen, al weet niemand precies waar. Als journalist Pyotr die avond thuiskomt, ligt de meteoriet zomaar op zijn bureau. Een primeur lonkt terwijl de rest van de wereld er lustig op los speculeert. Maar iets houdt hem tegen.
Een kern van waarheid is een verhaal over het steeds troebelere onderscheid tussen feiten en gevoelens, over nepvogels, Paul McCartney-look a likes en een genootschap dat gelooft dat Nederland wereldkampioen werd in 2010, en over de dingen die we ons moeten wijsmaken om het leven draaglijk te houden.
Een spitsvondige reis down the rabbit hole, door een van Nederlands geestigste schrijvers.
'Een kern van waarheid bestaat uit wonderlijke paradoxen; vrolijk en toch melancholiek, achteloos maar geraffineerd, en herkenbaar menselijk en tegelijk onvergelijkbaar origineel.' - Joost de Vries
Achter de schermen groeide Peter Buurman (1992) de afgelopen jaren uit tot een van de vertrouwde namen in de Nederlandse satire. Hij schreef voor De Speld, Zondag met Lubach, Makkelijk Scoren, Promenade en Plakshot. In 2020 debuteerde hij met de eigenzinnige roman Een goede nachtrust en werd hij door NRC bestempeld als 'een aanwinst voor de Nederlandse literatuur'. -
In een brief aan haar uitgever legt vertaalster May uit hoe een treffend potloodportret het begin vormde van een verstikkende uitwisseling van woorden met Aline, een jonge vrouw die zich al lijkt te verzoenen met haar nakende dood.
Hoe harder May deze Aline probeert te leren kennen, te begrijpen, te redden, hoe meer May met lege handen lijkt te staan. En lege pagina's.
Tosca is een poëtische roman vol onderhuidse spanning over twee vrouwen die verstrengeld raken in een toxische relatie, waarbij de grens tussen feit en fictie flou wordt en waarin steeds twijfelachtiger wordt wie wie parasiteert. Een even zinderend als poëtisch kat-en-muisspel.
Maud Vanhauwaert is een schrijver die genres oprekt en voor wie vorm minstens zo belangrijk is als de inhoud. Daarom verschijnt tegelijkertijd met de normale editie van Tosca ook een speciale editie in beperkte oplage.
'Vaak heb ik gedacht: zij is een gesloten boek; beter dan ik kan niemand haar lezen,' schrijft May over Aline in Tosca. De speciale editie sluit hierop aan: het is een - letterlijk - gesloten boek, een paperback met japanse binding waarbij je de pagina's zelf moet openscheuren met een bijkomend kaartje, waardoor het verhaal zich op een unieke wijze ontvouwt.
Maud Vanhauwaert is schrijver en performer. Ze publiceerde de gelauwerde bundels Ik ben mogelijk (2011) en Wij zijn evenwijdig (2014) en schrijft cursiefjes voor De Morgen. Uit haar Antwerps stadsdichterschap vloeide Het stad in mij (2020), dat werd bekroond met de Jan Campertprijs en door De Morgen 'een feest' werd genoemd. Tosca is haar romandebuut. -
'Wij waren de twee scheefgezakte pilaren die, zodra je ze tegen elkaar aan deed leunen, steviger zouden staan dan één ongeschonden, op zichzelf staande pilaar ooit kon. Het zou goed komen met ons, zolang we samen bleven.'
De Brusselse Leo is tien jaar samen met haar vriend Simon. Verbonden door een moeizame jeugd, heeft het koppel weinig anders nodig dan elkaar. Tot alles kantelt: Simon komt midden in de nacht thuis en lijkt vanaf dat moment iemand anders. Langzaam valt Leo's minutieus opgebouwde bestaan uiteen, tot het punt waarop het gevaarlijk wordt.
Ik ben er niet is een verhaal over toewijding en verraad, over twee mensen die op hun eigen manier gemankeerd zijn, maar die hun uiterste best doen opgemerkt te worden, lief te hebben en te leven.
Lize Spit (1988) debuteerde in 2016 met Het smelt. Ze werd genomineerd voor vele prijzen, waaronder de Libris Literatuur Prijs en ze won o.a. de Boekhandelsprijs en de Bronzen Uil. Ook in het buitenland oogstte Het smelt veel succes. Ik ben er niet is haar tweede roman. -
Toen neurobioloog en consultant Brankele Frank (1987) een burnout kreeg, merkte ze dat gebrek aan kennis haar genezing in de weg zat. Waar ze behoefte aan had: precies weten wat er in haar lichaam aan de hand was en erkenning voor het feit dat het niet alleen tussen haar oren zat. Ze ging op onderzoek uit met het idee dat wie begrijpt wat een burnout is, er ook sneller weer vanaf kan komen.
Als neurobioloog ontdekte ze zowaar dat je een burnout in je hersenen kunt zien.
Als consultant zette ze die ontdekkingen vervolgens om in een hanteerbaar plan om hem te verjagen (met goede zorg voor zowel lichaam als geest).
En als doorgewinterde ervaringsdeskundige kwam ze er na een tweede burnout (een boek schrijven bleek ook best stressvol) weer bovenop.
Over de kop is het boek dat Frank graag zou hebben gelezen toen ze haar eerste klachten kreeg - of liefst daarvoor nog. Het is even humoristisch als wetenschappelijk, even persoonlijk als inzichtelijk. Kortom, een belangrijk boek voor iedereen die stress ervaart. Oftewel: voor iedereen.
Brankele Frank (1987) studeerde neurobiologie in Amsterdam, Londen en Parijs. Ze schreef eerder voor Hard//hoofd, nrc.next en Vrij Nederland, gaf les aan de UvA, werkte als strategieconsultant bij McKinsey & Company en zat in het managementteam van ARTIS. -
De geschiedenis van mijn seksualiteit
Tobi Lakmaker
- Das Mag Uitgeverij B.V.
- 1 Februari 2021
- 9789493168930
'De geschiedenis van mijn seksualiteit luidt: dat ik altijd op zoek ben geweest naar iemand die de deuren en ramen zou sluiten, zou zeggen: en nu is het goed. Meer concreet viel ik eerst op mannen en toen op vrouwen, natuurlijk altijd al op vrouwen, op Muriël de roodharige bijlesdocente met de lange benen, op wie niet, maar ik hield mijn ogen of iets anders erg cruciaals ongeopend. Dat doet ook eigenlijk weinig ter zake.'
De geschiedenis van mijn seksualiteit is het messcherpe en onconventionele romandebuut van Tobi Lakmaker, ooit tot muze verklaard en later tot lesbische fundamentalist. Een essentieel werk, gedurfder geschreven dan Frenkie de Jong voetbalt. Over het genie dat Tobi Lakmaker is, was of had moeten zijn.
'Sofie Lakmaker en Lil' Kleine delen een brutaal soort eenzaamheid.' - Kees de Koning
Tobi Lakmaker (1994) schrijft columns voor De Groene Amsterdammer en LINDA.meiden. Na korte tijd Russisch en literatuurwetenschap gestudeerd te hebben rondde hij in 2018 zijn opleiding filosofie af. -
Kindertijd
Tove Ditlevsen, Lammie Post-Oostenbrink
- Das Mag Uitgeverij B.V.
- 4 Juni 2020
- 9789493168596
Kindertijd is het eerste deel uit de Kopenhagen-trilogie van Tove Ditlevsen. In Jeugd, het tweede deel, schrijft ze over de tienerjaren die voorafgaan aan haar eerste publicatie. Afhankelijkheid, het slotstuk, is een nietsontziend portret van een verslaving - en de weg daaruit.
`Het laatste voorjaar van mijn kindertijd is koud en winderig. Het smaakt naar stof en ruikt naar pijnlijke breuken en verandering.'
Tove groeit op in een volkswijk in Kopenhagen. Ze voelt zich vaak eenzaam: ze heeft niets met de meisjes om haar heen en hun geroddel over jongens. Haar enige vriendin is de onbevreesde roodharige Ruth, met wie ze chocola uit winkels steelt. Maar ook dat wil Tove eigenlijk niet. Liever duikt ze in de paar boeken die ze van haar vader heeft gekregen, en schrijft ze versjes met de mysterieuze woorden die af en toe in haar opwellen.
Tove Ditlevsen (1917-1976) werd jarenlang gezien als een schrijver die niet in de literaire kringen van haar tijd paste; ze was een huisvrouw uit de arbeidersklasse met vier gestrande huwelijken en een sluimerende drugsverslaving, waar ze ook nog eens openhartig over schreef.
Hoe anders is dat nu: een nieuwe generatie van veelal jonge lezers herontdekt wereldwijd het oeuvre van Tove Ditlevsen. Ze wordt nu gezien als een van de grote literaire sterren van Denemarken. Haar rauwe en springlevende proza krijgt eindelijk de waardering die het verdient.
De Kopenhagen-trilogie is haar meest kenmerkende werk, waarvan het eerste deel nu voor het eerst in het Nederlands vertaald is. In Kindertijd beschrijft Ditlevsen hoe het is om op te groeien als buitenbeentje in het Kopenhagen van na de Eerste Wereldoorlog. Er brandt iets onbestemds, iets groots in haar. En ze weet dat ze op een dag moet ontsnappen uit de omgeving van haar kindertijd. -
Feit: een jonge vrouw trouwt met haar jeugdliefde.
Feit: niet veel later, in het holst van de nacht, loopt ze bij hem weg.
Ze neemt alleen haar dagboeken mee.
Die vrouw ben ik. Die nacht is nu. Alles ervoor en erna is een verhaal.
Drift is een onverbloemd verhaal over iemand die wegloopt van huis omdat ze jarenlang wegliep van zichzelf. Over hoe overweldigend een eerste liefde is, totdat die je benauwt. En hoe elk liefdesverhaal uiteindelijk draait om bedrog.
'Een prachtig boek dat haarfijn blootlegt hoe weerloos geliefden zijn.' - Lize Spit -
Dit is het verhaal van Ismaîl Mamo. Hij ontvluchtte Koerdistan vanwege het oorlogsgeweld en zag onderweg waar mensen op hun best en op hun slechtst toe in staat zijn. Acht jaar geleden kwam hij aan in Ter Apel en besloot: ik ga de taal leren en iedereen vertellen waarom ik hier ben en waarom ik blijf.
We waren alleen mensen met een rugtas waar onze ziel in zat, met een koffer vol herinneringen, verleden, pijn en hoop.
Alles was onvoorspelbaar. Iedereen wilde zo snel mogelijk weg. Op zulke momenten denk je nergens anders aan dan aan hoe je je volgende bestemming bereikt. Je vergeet soms dat je honger of slaaptekort hebt, pijn voelt, dat je kleren aanhebt. Je wilt simpelweg verdwijnen en jezelf terugvinden op een paradijselijk eiland.
Ismaîl Mamo (1996) werd geboren in Koerdistan, Syrië, waar hij op het punt stond om geneeskunde te gaan studeren toen hij voor ISIS moest vluchten. Zeven jaar geleden kwam hij aan in Nederland en begon hij onmiddellijk de taal te leren. In 2022 ging hij viral met een filmpje waarin hij - inmiddels een jonge student aan de Arnhemse toneelschool - al zijn kleren uitdeelde aan vluchtelingen die onder erbarmelijke omstandigheden in Ter Apel verbleven. Diezelfde avond maakte hij aan de talkshowtafel van Op1 diepe indruk met zijn verhaal.
