Filter
Das Mag Uitgeverij B.V.
-
Terwijl de Israëlische bommen op Gaza neerdalen, ontvangt de Joodse schrijver Maurits de Bruijn een uitnodiging van een ngo om naar Israël en Palestina te reizen. Hij twijfelt: hij had gezworen Israël nooit meer te bezoeken. Toch besluit hij het beest in de bek te kijken, in de hoop dat hij dichter bij de realiteit komt die hem sinds 7 oktober 2023 vooral via beeldschermen bereikt.
Zo kruipt De Bruijn achter zijn veilige maar kritische toetsenbord vandaan en komt hij oog in oog te staan met Palestijnen die onder de Israëlische bezetting leven en de IDF-soldaten die de checkpoints bewaken. Wat voor land treft hij aan? En hoe is deze werkelijkheid te rijmen met het Nederlandse discours? Wat leert hij over zijn persoonlijke geschiedenis en hoe legt hij dit uit aan zijn Joodse grootouders die werden vermoord in het vernietigingskamp Sobibór?
Geweten is een verdiepend, veelkantig verhaal dat meer losmaakt dan hartjes en haatreacties, over een van de meest mensonterende rampen van de 21e eeuw.
Maurits de Bruijn is redacteur bij kunsttijdschrift Mister Motley. Samen met Randy Vermeulen maakte hij de podcast En niemand bleef onaangeraakt. Eerder schreef hij o.a. de roman Man maakt stuk (2024), die op de shortlist van de Libris Literatuur Prijs prijkte, en het non-fictieboek Ook mijn Holocaust (2020). Hij publiceert regelmatig opiniestukken in de Volkskrant en NRC. Afgelopen jaar had hij een prominente stem in het publieke debat over Israël en Palestina, sprak hij op benefietavonden en tijdens de dodenherdenking bij het Homomonument in Amsterdam. -
Zonder zichtbare aanleg voor reizen gaan Frank Heinen en zijn vriendin (om onverklaarbare redenen ook wel dr. Pompsky genoemd) op pad: naar Italië, Noord-Frankrijk, naar China. Aangewezen op elkaar, in het schemergebied tussen afzien en vakantie, worstelend met tandwielen, menukaarten en onwillige pensionhouders, zijn ze op weg naar nergens.
Reizen is onzin gaat over de wens samen iets mee te maken en over het probleem dat er bij ieder uitzicht altijd iemand voor gaat staan - meestal jijzelf.
'Ik lees Frank Heinen altijd; hij is een van de beste schrijvers die we hebben, waar hij ook over schrijft. Hier zijn dat de reisavonturen van een stel met een talent om in treurige hotels terecht te komen. Heerlijk boek!' - Tim Krabbé
Frank Heinen (1985) is schrijver, journalist en columnist voor onder meer de Volkskrant en NOS Studio Voetbal. Met zijn boeken over sport won hij verschillende prijzen. In 2025 won hij het jubileumseizoen van De Slimste Mens. -
'Queer, compromisloos, sexy en slim.' - Hanna Bervoets
Eerst was er het geluid. Toen volgden de sporen: lege Capri-Sunverpakkingen, de huls van een voorgedraaide joint, een gebroken bloempot.
Avond na avond verzamelt dezelfde groep jongens zich onder Davids raam. Ze roken, kletsen, nemen ruimte in. De nachten van de kunstenaar worden steeds korter, maar als de buurt de overlast te veel wordt, weigert hij zich bij hun klaagzang aan te sluiten, al weet hij niet of zijn moed wordt ingegeven door angst, verlangen of opportunisme.
Want de groep ontneemt hem misschien zijn rust, David pakt ook iets van ze terug. En dat heeft desastreuze gevolgen.
Man maakt stuk is een genadeloze ontleding van de man in al zijn hoedanigheden. Grappig en wraakzuchtig, obsessief en subversief.
'Eindelijk een aanklacht tegen masculiniteit. Poëtisch, geil, en mooi.' - Pepijn Keppel
'In vloeiende taal loodst De Bruijn de lezer door dit verhaal over ambitie en afhankelijkheid, angst en macht. Scherp observerend, zelfbewust maar ook fijngevoelig doorkruist hij maatschappelijke bubbels en drukt waar haar het pijn doet. Schrijverschap ten volle!' - Sacha Bronwasser
Maurits de Bruijn (1984) schreef eerder de romans Broer en De achterkant van de zon. In 2020 verscheen zijn non-fictiedebuut Ook mijn Holocaust en afgelopen jaar stelde hij de bundel Op de sofa. Essays over therapie en het leven samen. Daarnaast is hij redacteur van kunsttijdschrift Mister Motley. -
'Moshi moshi? Hallo?'
In mijn droom was ik aan het bellen. Ik zat in mijn kamer in het huis in Meguro en was uit alle macht aan het roepen. Alsof mijn leven ervan afhing. Ik dacht: als ik nu verbinding krijg, kan ik papa redden.'
Moshi moshi is een sfeervolle roman vol mysterieuze wendingen, van de auteur van de wereldwijd geliefde bestseller Kitchen.
In deze aangrijpende tragedie, die zich ontvouwt tot een ontroerend coming-of-age spookverhaal, brengt Yoshimoto opnieuw een betoverend eerbetoon aan de helende kracht van familie, gemeenschap en eten. Nu voor het eerst in Nederlandse vertaling.
Banana Yoshimoto (1964), de pennaam van Mahoko Yoshimoto, is een van de meest gelezen en geliefde Japanse auteurs ter wereld.
Maarten Liebregts (1984) vertaalde eerder werk van Mieko Kawakami, Toshikazu Kawaguchi en Emi Yagi. Hij is docent Japans aan de Volksuniversiteit Utrecht en de vaste vertaler van Banana Yoshimoto. -
Een boek over geld
En over mijn ouders
die hoog in de hemelen
dood aan het zijn zijn
Een boek over ex-geliefden, darkrooms,
kilocalorieën, ziekenhuisrekeningen, cruiseschepen, Marc-Marie
en andere micro-obsessies, erfenissen, begrafenissen, twitterbots, sterfhuisconstructies, kunst, hyperinflatie
Met de energie van spoken word
maar de precisie van poëzie
en een nur-code die het de roman maakt
die ik altijd al heb willen schrijven
Sinds Martin Rombouts in 2017 is afgestudeerd in Creative Writing, heeft hij van alles uitgespookt, maar geen boek geschreven. Hij richtte een boyband op, liep stage bij een choreograaf, presenteerde programma's, maakte theater, nam podcasts op, schreef het Zomerlezen-gedicht 2024, won De slimste mens. Niet dat hij geen boek wilde schrijven, er was gewoon te veel afleiding. Maar nu is het er, met de onvermijdelijke titel: Boek 1. Even groots en eclectisch als de homo universalis die Martin Rombouts is.
Martin Rombouts is dichter, schrijver en theatermaker. Hij studeerde Creative Writing aan ArtEZ en werd daarna geselecteerd voor het Slow Writing Lab van het Nederlands Letterenfonds. Ook maakt hij deel uit van de literaire boyband en won hij het 21e seizoen van De slimste mens. -
Nieuw
Hij zegt dat hij haar het liefst zou willen opsluiten. Ergens waar niemand bij haar kan, alleen hij. Hij vraagt of het haar beangstigt dat hij dat zegt. Ze zegt nee, en dat meent ze. Pas als hij een tijdje naar haar nek blijft staren en toegeeft dat hij soms de neiging heeft om haar daar net zo lang te bijten tot ze begint te bloeden, tot ze het uitschreeuwt van de pijn en hem smeekt om te stoppen, begint ze zich af te vragen of dit wel normaal is. Of het normaal is om zoiets uit te spreken, laat staan om het te voelen.
In Ik, de ander trekt Jante Wortel je langzaam maar zeker mee in het drijfzand van een toxische relatie. Je blijft doorlezen omdat je wilt dat het stopt.
Over haar debuut Weerlicht:
'Vaak moet je even naar adem happen.' - Het Parool
'Op het puntje van je stoel.' - , NRC
'Zindert van onderhuids ongemak.' - , De Telegraaf
Jante Wortel (1996) debuteerde in 2022 met de roman Weerlicht die werd genomineerd voor De Bronzen Uil, Beste Boek voor Jongeren en de Hebban Debuutprijs. Ook werd ze opgenomen in 11 onder 35, een voorspelling van de literaire sterren van de toekomst door Marja Pruis. Ik, de ander is haar tweede roman. -
Nieuw
In de verhalen in Het gore lef wordt volop gelogen. Want een leugen is een geweldige manier om te ontsnappen aan de waarheid - die vaak te pijnlijk is, of te saai. En het is zo makkelijk. Iedereen kan het. Je liegt tegen je vrienden, je masseur, je ouders, je kinderen, je partner of tegen jezelf. Moeilijker is het om ermee op te houden.
'De verhalen van Sarah Arnolds zijn geweldig goed. Schrijnend én mild, laconiek en tegelijk vol mysterie. Ze trekken kalm maar doelgericht je hoofd binnen, om daar voorlopig niet meer weg te gaan. Niet te geloven dat dit een debuut is; elk verhaal treft doel.' - Rob van Essen
Sarah Arnolds (1992) studeerde af aan de GerritRietveld Academie. Ze schreef filmscenario's en publiceerde verhalen in DeGids, Extra ExtraMagazine en MacGuffin. Het gore lef is haar debuut. -
Een ode aan de niche, aan rituelen en aan het onvermoeibaar vasthouden aan de dingen die, zinvol of niet, het leven de moeite waard maken.
Er zijn verzoeken die je niet kunt weigeren. Zo twijfelt de jonge, ambitieuze Pierre geen moment wanneer hij gevraagd wordt als redacteur van Arabesk, een literair tijdschrift met een rijke geschiedenis. Vol frisse moed treedt hij toe tot de redactie en zo begint zijn nieuwe bestaan.
Pierre komt uit een gezin waar veel gelezen wordt, met een vader die als hoofdredacteur de gloriedagen van het geschreven woord meemaakte. Maar terwijl Pierre groeit in zijn rol als redacteur van Arabesk, kelderen de abonneecijfers. Soms lijkt alleen zijn vader nog te snappen wat de charme van het blad is, maar die zondert zich steeds meer af in zijn werkkamer, tussen stapels papier, obscure dvd's en een radio die nooit uitgaat.
Hoelang moeten tradities en gewoontes in stand worden gehouden? En wanneer is het tijd om los te laten? Het archief van Thomas Heerma van Voss is een zowel geestige als ontroerende roman over een wereld die steeds verder verdwijnt.
'Heerma van Voss heeft een opvallende controle over wat hij bij de lezer aanricht. Hij weet precies wat hij je aandoet. Een meester van de suggestie.' - NRC
Thomas Heerma van Voss (1990) schreef enkele romans en verhalenbundels, waaronder het veelgeprezen Condities (Longlist Boekenbon Literatuurprijs en Libris Literatuur Prijs) en Passagiers/Achterblijvers (genomineerd voor de BNG Literatuurprijs). Ook schrijft hij voor onder andere De Groene Amsterdammer. Hij was zeven jaar redacteur van literair tijdschrift De Revisor. -
Altijd als mijn ouders uitreiken: iets in mij wat naar binnen klapt, zoals een boksbal op de kermis uit de automaat tevoorschijn komt nadat er een munt wordt ingebracht, klaar om geramd te worden.
Eind 2021 krijgt Lize Spit een mailtje waarin haar moeder laat weten dat ze ongeneeslijk ziek is. Nu haar moeder nog maar kort te leven heeft, onderneemt Lize een laatste toenaderingspoging. Nooit eerder was het vinden van de juiste woorden zo lastig, nooit eerder was het zo noodzakelijk.
Autobiografie van mijn lichaam is een radicaal eerlijk en aangrijpend onderzoek van een dochter die niet alleen de moeizame relatie met haar moeder probeert te begrijpen, maar ook de verstoorde relatie tot haar eigen lichaam.
Lize Spit (1988) schreef eerder de veelgeprezen romans Het smelt en Ik ben er niet. Ook schreef ze het Boekenweekgeschenk van 2023, De eerlijke vinder. -
'Van alle plekken van de wereld houd ik denk ik het meest van de keuken.
Het maakt niet uit waar hij staat of wat voor een het is, zolang het een keuken is, een plek waar je een maaltijd kunt koken, voel ik me niet ellendig.'
Kitchen is een tijdloos boek over rouw, opgroeien, de eenzaamheid van de grote stad, benauwende gendernormen, de liefde voor eten en een ode aan de meest troostrijke plek van elk huis: de keuken. Het bestaat uit de novelle Kitchen en het korte verhaal 'Moonlight Shadow'.
Toen Kitchen in 1988 in Japan verscheen stond de literaire wereld op zijn kop: het debuut van Banana Yoshimoto werd een megahit, overladen met prijzen en stond meer dan een jaar onafgebroken in de bestsellerlijsten. Men sprak zelfs van 'Bananamania', zo geliefd was Kitchen onder Japanse lezers.
Van het boek zijn wereldwijd meer dan vijf miljoen exemplaren verkocht, maar in Nederland wist het het grote publiek destijds niet te bereiken. Nu, ruim 30 jaar later, is het eindelijk weer beschikbaar in een sprankelende nieuwe vertaling van Maarten Liebregts.
Banana Yoshimoto (1964), het pseudoniem van Mahoko Yoshimoto, is een van de meest gelezen Japanse auteurs ter wereld. Ze heeft inmiddels een enorm oeuvre opgebouwd aan korte verhalen en romans. Ze koos het pseudoniem 'Banana' vanwege haar liefde voor de bananenbloem en omdat ze het genderneutraler vindt dan haar eigen naam.
Maarten Liebregts (1984) vertaalde eerder werk van Mieko Kawakami (Borsten en eitjes) en Toshikazu Kawaguchi (Voordat de koffie koud wordt). -
'Niemand kan zo luchtig over zulke vreselijke ellende schrijven als Tove Ditlevsen.' - Connie Palmen
Lise en Vilhelm - zij een instabiele kinderboekenauteur, hij een opvliegende krantenman - hebben oprechte strijd en minstens zo oprechte verzoeningen. Maar na twintig jaar van aantrekken en afstoten lijkt hun huwelijk finaal te knappen wanneer Vilhelm daadwerkelijk zijn biezen pakt om er met zijn zoveelste minnares vandoor te gaan en zijn kamer leeg komt te staan.
In Vilhelms kamer ontmaskert Tove Ditlevsen het huwelijk als een loopgravenoorlog waar zelfs de liefde niet kan overwinnen. Wie vernietig je eerst: jezelf of de ander? Het is Ditlevsens meest gewaagde roman en wordt, samen met de Kopenhagen-trilogie, gezien als haar meesterwerk.
Tove Ditlevsen (1917-1976) is een van de belangrijkste stemmen van de Deense literatuur. Nu wordt haar rauwe en springlevende oeuvre wereldwijd herontdekt.
Lammie Post-Oostenbrink (1970) vertaalt uit het Deens, Noors en Zweeds. Ze is de vaste vertaler van Tove Ditlevsen. -
Een biografie in sleutelmomenten van Nederlands bekendste tekenaar.
Een opleidingengids die open op tafel ligt?
Een praktijkstage bij een kartonnagefabriek?
Een potje inkt drinken met Art Spiegelman?
Het succes van Joost Swarte (1947) was onmogelijk geweest zonder zijn grote talent. Maar wat waren de sleutelmomenten die de loop van zijn leven bepaalden? Hoe is de op brommers scheurende zittenblijver ooit gaan tekenen voor het wereldberoemde tijdschrift The New Yorker? En hoe ging hij van een 'klare lijn' naar het ontwerpen van de Toneelschuur?
In dit boek wordt een poging gedaan die sleutelmomenten te reconstrueren. Journalist Ward Wijndelts sprak urenlang met Joost Swarte en andere bepalende figuren in diens leven, keerde lades om met jeugdtekeningen en nooit gepubliceerde schetsen - op zoek naar de gebeurtenissen die leidden tot de methode-Swarte.
Ward Wijndelts (1975) was redacteur bij NRC, hoofdredacteur van Vrij Nederland en oprichter van literair striptijdschrift Eisner. Zijn favoriete werk van Joost Swarte is de poster voor het Franse muziekfestival Rencontres Trans Musicales, die zijn hele jeugd in de woonkamer hing en daardoor in zijn geheugen geëtst staat. -
Op het drooggevallen wad bij Moddergat wordt het dode lichaam van een vrouw gevonden. Ze wordt geïdentificeerd als Mette Brun, die het wad en getij als geen ander kende.
Haar zussen Riene en Brecht vragen zich af hoe ze heeft kunnen verdrinken en beginnen aan een labyrintische zoektocht langs de barre waddenkust, waar ze vroeger oesters raapten met hun vader en waar, volgens de Romeinse overlevering, waanzin en blindheid regeren.
Autopsie neemt een duik in ene verborgen wereld die onder het oppervlak van het zichtbare sluimert. Een even beklemmend als menselijk verhaal over gebroken familierelaties en de onmogelijkheid aan je eigen blik te ontkomen. Een gelaagde roman waaraan je je moet overgeven als aan de getijden en waarin je telkens opnieuw kopje-onder gaat.
Jilt Jorritsma (1991) is schrijver en historicus. Zijn debuutroman Was stond op de longlist van de Libris Literatuur Prijs en de shortlist van de Anton Wachterprijs. Door NRC werd Jorritsma uitgeroepen tot Rijzende Ster in de Literatuur. Hij won de Joost Zwagerman Essayprijs en de Essaywedstrijd Nexus Connect. Zijn essays en korte verhalen verschenen onder meer in De Gids, De Revisor en de Nederlandse Boekengids. Aan de Open Universiteit doet hij onderzoek naar zinkende steden. Autopsie is Jorritsma's tweede roman en zijn eerste boek bij Das Mag -
Je zei, schrijf me een brief als ik er niet meer ben. En omdat ik je ken, of heet dat nu dan kende, weet ik dat je toen bedoelde: pak je pen, ga niet verdrinken in verblindende tranen, verstop je niet onder dat dekbed - dat ding dat jij in jouw allerlaatste dagen, of weken veel te zwaar en pijnlijk vond over jouw tere te tengere lijf.
In 2022 overleed Ivan Wolffers, arts, schrijver, en de grote liefde van Marion Bloem aan prostaatkanker. Wat hen van meet af aan bond was reizen en schrijven. In Verkleed in vreugde rijgt Bloem nietsontziend eerlijk haar herinneringen, observaties, gevoelens en tranen over hun tweeënvijftigjarige huwelijk aan elkaar. Ze schrijft door de rouw heen, dwars door kleurrijke decennia, op zoek naar hun geheim. Want ze bleven samen, ondanks - maar vooral ook dankzij - elkaar, tot de dood hen scheidde.
Zinderend en bezwerend, is Verkleed in vreugde het verhaal van een grootse, onstuimige, altijddurende liefde. Een monument.
Naast film-, documentairemaker en beeldend kunstenaar is Marion Bloem sinds haar debuut Geen gewoon Indisch meisje (1983) vooral een gelauwerd schrijver. In februari 2023 ontving ze de Constantijn Huygens-prijs 2022 voor haar oeuvre. -
We zijn een land van leeshaters geworden. Nederland bungelt onderaan als het aankomt op leesplezier en -vaardigheid, terwijl we eind jaren negentig nog internationaal aan de top stonden. Ruim tweeënhalf miljoen Nederlanders halen het basisniveau niet, vijfentwintig procent van de jongeren verlaat de middelbare school laaggeletterd en van onze leerkrachten leest veertig(!) procent nooit vrijwillig een boek.
Anne Steenhoff schrok van het lage leesniveau dat ze aantrof in haar klas, maar zat ook onmiddellijk vol ideeën om hier iets aan te doen. Ze kreeg van de schooldirectie de vrijheid om te experimenteren.
Het ongelofelijke resultaat: haar leerlingen haalden eind groep 8 allemaal het streefniveau 1S, het niveau dat iemand nodig heeft om mee te kunnen doen in de maatschappij. Ze lazen allemaal met plezier. Ook het nukkige kind op de laatste rij.
Dit boek is dus een hoopvolle poging het tij in Nederland te keren. Niet met vage ondersteuningsplannen, maar met simpele, haalbare ingrepen.
Een lui letterland is een boek voor de leerkracht, de ouder en beleidsmaker. Vol gerichte boekentips per leeftijd en interesse.
Anne Steenhoff (1996) is leerkracht op een basisschool in Utrecht. Ze behaalde de tweede plek bij WriteNow! Amsterdam 2019 en schreef eerder al fictie voor Tirade, De Optimist en opiniestukken voor NRC. -
Ben je twintiger of dertiger (of vooruit, veertiger)?
Woon in je in een voormalige volksbuurt in de Randstad?
Staat er een Aesop-zeep in je keuken?
Bestaat je dieet uit zuurdesembrood en natuurwijn?
Kom je vaker in het buitenland dan in de provincie?
Rijd je rond op een e-bike?
En haal je elke dag koffie of matcha buiten de deur, 'met haver'?
Ja? Dan ben jij ook onderdeel van de zogenoemde 'havermelkelite'- de term die journalist Jonas Kooyman gaf aan de nieuwe yup die hij steeds meer een stempel zag drukken op het stadse leven. Wat blijft er over van de stad als deze groep ongenadig voort blijft consumeren en etaleren?
In De havermelkelite houdt Jonas Kooyman jou én zichzelf een spiegel voor: de elite waar we allemaal graag op haten, maar waar de Randstedeling toch in meer of mindere mate toe behoort.
Jonas Kooyman (1989) studeerde journalistiek aan de Universiteit van Amsterdam en literatuur aan The New School in New York. Als journalist schreef hij voor NRC over de luxe-industrie, het stadsleven en de tijdsgeest, maar hij zegde zijn baan op om fulltime verslag te doen van de nieuwe stedelijke elite. Hij muntte de term 'havermelkelite' en begon een Instagrampagina en een nieuwsbrief om deze yuppen en zichzelf een spiegel voor te houden. Inmiddels heeft hij meer dan 173.000 volgers en 18.000 abonnees. -
De olifant kijkt me aan, en tegelijkertijd door me heen. Ik houd de zwarte leiband vast, die losjes om zijn hals hangt. De riem is van leder maar het blijft een ketting. We moeten elkaar nog leren kennen. We hebben nog alle tijd.
Schrijver Maarten Inghels besluit om met een olifant het voetspoor te volgen van Hannibal Barkas, die in 218 voor Christus met zevenendertig olifanten over de Alpen trok om de Romeinse vijand in de rug aan te vallen. Tot op de dag van vandaag zijn er honderden boeken geschreven waarin wetenschappers debatteren over de juiste Alpenpas die Hannibal nam. Ook ondernamen meerdere avonturiers eerdere pogingen om deze mythische tocht te herbeleven.
Wat dreef deze mannen om met olifanten de bergen in te trekken, in het spoor van de beroemde krijgsheer? En is avontuur niet gewoon ene geprivilegieerde vorm van vluchten?
Leiband in de bezwete hand, met daaraan Gideon, een olifant uit een safaripark bij Lyon, begint Inghels aan de zware klim. Over tien dagen moet Italië in zicht zijn.
Maarten Inghels is dichter, schrijver en beeldend kunstenaar. In 2021 verscheen zijn roman Het mirakel van België over zijn ervaringen met de grootste meesteroplichter ter wereld. Van 2016 tot 2018 was hij Stadsdichter van Antwerpen. -
In Eva's geboortejaar worden in het kleine Vlaamse Bovenmeer slechts twee andere kinderen geboren, allebei jongens. De drie maken er hun hele jeugd samen maar het beste van, tot de puberteit aanbreekt. Opeens ontstaan er andere verhoudingen. De jongens bedenken wrede plannen en de bedeesde Eva kan hieraan meedoen of haar enige vrienden verraden. Die keuze is geen keuze.
Dertien jaar na een snikhete zomer die volledig uit de hand loopt, keert Eva terug naar haar geboortedorp met een blok ijs in de kofferbak. Gaandeweg wordt duidelijk dat zij dit keer de plannen bepaalt.
Vanaf de eerste bladzijde grijpt debutante Lize Spit de lezer bij de strot, om die 480 pagina's lang niet los te laten. Genadeloos maar liefdevol: Het smelt is een roman die je verslagen achterlaat. -
Nu verfilmd door Veerle Baetens!
In Eva's geboortejaar worden in het kleine Vlaamse Bovenmeer slechts twee andere kinderen geboren, allebei jongens. De drie maken er hun hele jeugd samen maar het beste van, tot de puberteit aanbreekt. Opeens ontstaan er andere verhoudingen. De jongens bedenken wrede plannen en de bedeesde Eva kan hieraan meedoen of haar enige vrienden verraden. Die keuze is geen keuze.
Dertien jaar na een snikhete zomer die volledig uit de hand loopt, keert Eva terug naar haar geboortedorp met een blok ijs in de kofferbak. Gaandeweg wordt duidelijk dat zij dit keer de plannen bepaalt.
Vanaf de eerste bladzijde grijpt debutante Lize Spit de lezer bij de strot, om die tot het eind niet los te laten. Genadeloos maar liefdevol: Het smelt is een roman die je verslagen achterlaat.
Lize Spit (1988) debuteerde in 2016 met Het smelt, waarvan meer dan 200.000 exemplaren zijn verkocht. Er volgden vertalingen in zestien landen en een verfilming die in het najaar van 2023 wordt uitgebracht. Het boek won De Bronzen Uil, de Boekhandelsprijs, de Hebban Debuutprijs, de Lucy B. en C.W. van der Hoogt-prijs, werd NRC Boek van het Jaar en haalde de shortlist van de Libris Literatuur Prijs en de Premio Strega Europeo. Lize Spit is gastdocent creatief schrijven aan het RITCS en columnist bij De Morgen. Haar tweede - volgens NRC 'onweglegbare' - roman verscheen in 2023: Ik ben er niet. In 2023 was ze de auteur van het boekenweekgeschenk. -
Op zoek naar een betere toekomst, een met meer spel, meer dans, meer vrijheid vooral, hink-stap-springt Marian Donner door de popcultuur, langs orka's, 'schreeuwende' planten, oorlogsrecht, kwantummechanica en Ninjago. Onderweg neemt ze de woorden van haar overleden vader mee, voormalig schaakkampioen. De escorts die ze ontmoette bij het bureau waar ze jarenlang de telefoon opnam, laten haar een schaduwwereld zien. En dan is er nog de stem van de Japanse hofdame Sei Shõnagon. Meer dan duizend jaar geleden hield ze een dagboek bij. Wat kan zij ons tonen?
Rooksignalen (een hoofdkussenboek) is een trip, een dans, weg van de hokjes en labels, de huidige controledrift, rechtlijnigheid en zwaarte, naar meer ruimte en lucht.
Marian Donner is essayist en columnist bij De Groene Amsterdammer, waar ze schrijft over popcultuur, technologie en alle overige pijnpunten van het moderne leven. Eerder verschenen van haar De grote weigering en de internationale bestseller Zelfverwoestingsboek. Haar interesse ligt bij alles wat afwijkt van de norm (en de kwantummechanica). -
In het twijfeldonker van onze kamer werd ik belaagd door gedachten zwart als kraaien, die hun rollende keelklanken in mijn schedel krasten en zwermend hun vleugels om mijn oren wiekten. Ze vlogen zo rakelings langs me heen dat ik de wind door hun veren hoorde suizen, als een scheur in het weefsel van de werkelijkheid.
Als de dieren is een poëtische zoektocht naar taal en betekenis, voor een ervaring die zich tegen beide verzet.
Lieselot Mariën studeerde af in filosofie en rechten. Ze werkte achtereenvolgens in het theater, in de keuken en als advocaat. Tegenwoordig maakt ze audiodrama en -documentaires. -
Toen neurobioloog en consultant Brankele Frank (1987) een burnout kreeg, merkte ze dat gebrek aan kennis haar genezing in de weg zat. Waar ze behoefte aan had: precies weten wat er in haar lichaam aan de hand was en erkenning voor het feit dat het niet alleen tussen haar oren zat. Ze ging op onderzoek uit met het idee dat wie begrijpt wat een burnout is, er ook sneller weer vanaf kan komen.
Als neurobioloog ontdekte ze zowaar dat je een burnout in je hersenen kunt zien.
Als consultant zette ze die ontdekkingen vervolgens om in een hanteerbaar plan om hem te verjagen (met goede zorg voor zowel lichaam als geest).
En als doorgewinterde ervaringsdeskundige kwam ze er na een tweede burnout (een boek schrijven bleek ook best stressvol) weer bovenop.
Over de kop is het boek dat Frank graag zou hebben gelezen toen ze haar eerste klachten kreeg - of liefst daarvoor nog. Het is even humoristisch als wetenschappelijk, even persoonlijk als inzichtelijk. Kortom, een belangrijk boek voor iedereen die stress ervaart. Oftewel: voor iedereen.
Brankele Frank (1987) studeerde neurobiologie in Amsterdam, Londen en Parijs. Ze schreef eerder voor Hard//hoofd, nrc.next en Vrij Nederland, gaf les aan de UvA, werkte als strategieconsultant bij McKinsey & Company en zat in het managementteam van ARTIS. -
De buikband om het boek lijkt misschien normaal, maar dat is hij zeker niet: er zitten namelijk zaadjes in. Plant de buikband in de grond en krijg er veldplanten voor terug!
Nadat hij in 1986 met hiv werd gediagnosticeerd, koopt de Britse filmmaker en schrijver Derek Jarman (1942-1994) een stuk land met een houten huisje aan de kust van Kent. De houten muren schildert hij pikzwart, de felgele kozijnen laat hij intact, en in de kiezels rond het huis onder de rook van de kerncentrale van Dungeness begint hij aan zijn droomtuin.
Niet alles wat Jarman plant overleeft de felle wind en het opspattende zeewater, maar toch bloeit er genoeg op en ontstaat er in de woestenij een tuin van indrukwekkende schoonheid. Terwijl zijn gezondheid steeds verder achteruitgaat, blijft Jarman zijn dagen in Dungeness tegen de klippen op vastleggen. In zijn dagboeken beschrijft hij hoe hij de tuin aanlegt waar hij zijn hele leven al naar verlangde, en blikt hij terug op zijn leven: zijn jeugd in een conservatief gezin, zijn tijd als jonge, homoseksuele man in het Londen van de jaren zestig, en zijn tegendraadse kunstenaarscarrière.
Tegenwoordig is Jarmans tuin een bedevaartsoord voor tuin- en kunstliefhebbers van over de hele wereld - en Moderne natuur een klassieker die lezers al decennialang mensen troost en hoop biedt. Nu is er voor het eerst een Nederlandse vertaling: dit prachtige, levenslustige dagboek over een tuin aan de rand van het bestaan.
Derek Jarman (1942-1994) was een Britse schrijver, kunstenaar en avant-gardistisch filmmaker. Hij bleef zich fel inzetten voor homorechten en was kritisch op de Britse politiek tot zijn aan arbeidsgerelateerde overlijden in 1994. Zijn werk, maar in het bijzonder Prospect Cottage - Jarmans houten huis omringd door een in kiezels opgetrokken bloemenzee aan de kust van Kent - blijft kunstenaars en kunstliefhebbers over de hele wereld inspireren.
Over de vertalers:
Henny Corver (1952) vertaalde werk van onder anderen Annie Dillard, Olivia Laing en Stephen Fry.
Nico Groen (1965) vertaalde werk van onder anderen Robert Macfarlane, Helen Macdonald en Zadie Smith. -
In een brief aan haar uitgever legt vertaalster May uit hoe een treffend potloodportret het begin vormde van een verstikkende uitwisseling van woorden met Aline, een jonge vrouw die zich al lijkt te verzoenen met haar nakende dood.
Hoe harder May deze Aline probeert te leren kennen, te begrijpen, te redden, hoe meer May met lege handen lijkt te staan. En lege pagina's.
Tosca is een poëtische roman vol onderhuidse spanning over twee vrouwen die verstrengeld raken in een toxische relatie, waarbij de grens tussen feit en fictie flou wordt en waarin steeds twijfelachtiger wordt wie wie parasiteert. Een even zinderend als poëtisch kat-en-muisspel.
Maud Vanhauwaert is een schrijver die genres oprekt en voor wie vorm minstens zo belangrijk is als de inhoud. Daarom verschijnt tegelijkertijd met de normale editie van Tosca ook een speciale editie in beperkte oplage.
'Vaak heb ik gedacht: zij is een gesloten boek; beter dan ik kan niemand haar lezen,' schrijft May over Aline in Tosca. De speciale editie sluit hierop aan: het is een - letterlijk - gesloten boek, een paperback met japanse binding waarbij je de pagina's zelf moet openscheuren met een bijkomend kaartje, waardoor het verhaal zich op een unieke wijze ontvouwt.
Maud Vanhauwaert is schrijver en performer. Ze publiceerde de gelauwerde bundels Ik ben mogelijk (2011) en Wij zijn evenwijdig (2014) en schrijft cursiefjes voor De Morgen. Uit haar Antwerps stadsdichterschap vloeide Het stad in mij (2020), dat werd bekroond met de Jan Campertprijs en door De Morgen 'een feest' werd genoemd. Tosca is haar romandebuut.
