Filter
liesbeth smit
-
Wat gebeurt er als je als wit persoon door het leven gaat, maar je familiegeschiedenis iets anders vertelt? De Surinaamse grootmoeder van Liesbeth Smit praatte nauwelijks over haar land van herkomst; het leven was hier en nu, en het liefst zo Nederlands mogelijk. Aan de hand van herinneringen en fotoboeken, archief- en literatuuronderzoek, gesprekken met hervonden familieleden en een bewogen bezoek aan Paramaribo, wordt dat verleden alsnog springlevend.
Aan ons is niets meer te zien is een persoonlijke en liefdevolle zoektocht naar een verloren afkomst, die draait om kleur bekennen naar je familieverleden en naar jezelf. Net als in de geschiedenis van Suriname, blijkt daarin niets zwart-wit te zijn. -
Introvert zijn: ineens was het er. Niet voor de introverten; zij wisten allang dat ze bestonden. Maar voor de rest van de wereld stond het onderwerp plotseling op de kaart. En dat is broodnodig, als je beseft dat de mensheid zeker voor een derde uit introverte mensen bestaat. Hoog tijd dus dat we serieus kennisnemen van deze 'soort': wat is introversie nu precies allemaal wel en vooral ook niet, hoe kun je een echte introvert herkennen en niet te vergeten: wat is reuze herkenbaar, zelfs voor mensen die wél uit een taart durven te springen op hun verjaardag?
In Ik moet nog even kijken of ik kan rekent Liesbeth Smit af met het idee dat introversie iets zieligs of saais zou zijn. Met een frisse en heldere blik gaat ze uitgebreid in op de verschillende kanten van introvert zijn: want hoe ga je er op de werkvloer mee om? Zijn er ook mensen die zowel introvert als extravert zijn? En wat moet je eigenlijk allemaal weten over je introverte kind?
Ik moet nog even kijken of ik kan is het Nederlandse antwoord op Susan Cain. Scherp en met veel humor geschreven, en vol handige tips en lijstjes. Voor introverten én extraverten - en iedereen daartussenin die 'nog even moet kijken of-ie kan'. -
Ze woont alleen, samen met haar twaalf katten. Ze draagt grijze, vorme¬loze kleding. Naar moeders werpt ze woedende blikken. En aan kinderen heeft ze al helemáál een grondige hekel. Ontmoet `de kinderloze vrouw'. Of: zoals veel mensen haar nog altijd zien.
In Nederland krijgt ongeveer 1 op de 5 vrouwen geen kinderen. Dat heeft verschillende en zeer persoonlijke oorzaken, van gewenst tot on-gewenst, tot iets daartussenin. De stilte rondom hen is oorverdovend, omdat de meerderheid nu eenmaal wél een kind krijgt. Dat is natuurlijk prima - met kinderen is niets `mis'. Maar intussen is de maatschappe¬lijke nadruk op het moederschap enorm. En weten we eigenlijk maar weinig over al die vrouwen voor wie het leven er heel anders uitziet.
In Echte vrouwen krijgen een kind beschrijft niet-moeder Liesbeth Smit hoe het is om als vrouw anno nu géén kinderen te hebben. Hoe ga je om met (impliciete) verwachtingen van jezelf en je omgeving? Waarom vinden we het moederschap zo vanzelfsprekend, en zijn `vrouwelijkheid' en `moederschap' zo onlosmakelijk met elkaar verbonden? En hoe kun je als vrouw zonder kinderen wel degelijk een rijk leven leiden?
