Filter
daniel rovers
-
Bijzonder origineel verhaal over bewegen, schroom en zelfoverwinning
'Bij Rovers klopt echt alles.' De Groene Amsterdammer
'Rovers beheerst de kunst van de lucide waarneming.' - De Morgen
De verteller van dit essayistische kleinood is gefascineerd door volmaakt bewegen. Met bewondering kijkt hij naar sporters die laten zien wat hij zelf niet kan. Als NBA-basketballer naar de ring zweven. Met de bal aan de voet door een woud van verdedigers slalommen. Achter dat verlangen naar perfectie gaat, ontdekt hij, melancholie schuil. Om neerslachtigheid de baas te blijven, helpt het om domweg baantjes in het zwembad te trekken. En op dansles is er geen andere tegenstander dan hijzelf. Schaamte en schroom moet hij overwinnen om lijf aan lijf met een onbekende vrouw door de zaal te zwieren. De aandrang om te stoppen is levensgroot, maar grenzen zijn alleen te overstijgen door vol te houden. Zo komt zelfoverwinning, het belangrijkste doel, binnen bereik. -
Een dag lang volgen we vijf museumrondleiders. Vanaf het moment dat ze 's ochtends uit hun onrustige dromen ontwaken totdat ze halfweg de middag overhaast het Rijksmuseum Dutch Masters - het Dumas - moeten verlaten. Wallerand twijfelt over alles, ook over de kinderwens van zijn beste vriendin. Rehab heeft een lieve dochter en een schat van een saaie echtgenoot. Heribert mist zijn overleden moeder en drinkt te veel. Margreet heeft haar leven eindelijk op orde, geen vent die dat nog verstiert. Pina durft haar huis niet meer uit en spreekt alleen nog audiotours in. Hoe verschillend deze gidsen
ook zijn, ze hebben alle vijf een vlijmscherpe blik. Concurrentie krijgen ze van een nieuwe state of the art multimediagids. Die belooft honderd procent herkenning, ongeacht achtergrond of afkomst. Ondertussen is er sprake van een opgeschaald dreigingsniveau. -
Hoe ziet de wereld er in het echt uit? Met die vraag ging schrijver Daniël Rovers de afgelopen jaren telkens weer op pad. In De zon is het probleem niet bezoekt hij een countrydansles in Someren-Eind, geniet van een kaneelparfait op de 45ste verdieping van een wolkenkrabber in Shanghai, plukt peren in Zeeland en reist per bus, trein en boot naar het Italiaanse eiland Lampedusa.
Mali, Brabant, Lampedusa. De horizon van Rovers' reizen is breed en de bestemming steeds exotisch. In De zon is het probleem niet staat telkens een andere reisbestemming centraal. Wat gelijk blijft, is de scherpe en melancholische blik waarmee Rovers de wereld observeert en in kaart brengt. Vaak doet hij oorden aan waarvan hij zich afvraagt wat een mens daar in hemelsnaam te zoeken heeft. En juist daardoor stuit hij op waarheden die aan de schrijftafel niet te vinden zijn, die je alleen in den vreemde tegenkomt: dat honden in Kosovo van Acda en De Munnik houden; dat China geen einddoel is; dat kamperen op het Beursplein in Amsterdam gewoon kan; en dat vrijheid van reizen een mythe is. -
Against English
Lotte Jensen, Niek Pas, Daniël Rovers, Koen van Gulik
- Wereldbibliotheek
- 19 November 2019
- 9789028450233
Het Engels heeft het Nederlands al bijna verdrongen aan de universiteiten en neemt sluipenderwijs het middelbaar en lager onderwijs over. Meer dan zestig procent van wat er aan vertaalde romans in de boekhandel ligt, komt uit het Engels. Onze media? Helemaal gericht op Engelstalige voorbeelden, alsof er geen Italiaanse, Franse, Spaanse en Duitse nieuwsbronnen bestaan. Maar daar houdt het niet op. Want met de dominantie van de taal komt ook de dominantie van het denken. Het Anglo-Amerikaanse wereldbeeld bepaalt de kijk op economie, politiek en overheid. Omdat de mens verantwoordelijk is voor zijn eigen geluk, dient de overheid zich terug te trekken en zo veel mogelijk over te laten aan het individu. En de samenleving? Die wordt onderworpen aan het principe van de markt. Alwaar men het liefst in Engels jargon spreekt. Dit is een pamflet tegen de verengelsing van de wereld en een pleidooi voor diversiteit, te beginnen met het Nederlands.
-
In Bakvis schrijft Daniël Rovers over boeken die hem in zijn jongste jeugd hebben gevormd en tot schrijver hebben gemaakt. Annie M.G. Schmidts Pluk van de Petteflet in de eerste plaats, de jeugdromans van Thea Beckman, het dagboek van Anne Frank. In de jaren daarna dienden zich telkens weer andere namen aan, zoals Franz Kafka, Penelope Fitzgerald, Nanne Tepper en David Foster Wallace. Zij leerden hem spreken en schrijven over verlangens en gevoelens die hij eerder nauwelijks begreep.Bakvis gaat daarnaast over de meest eenvoudige en tegelijk fundamentele vragen in de literatuur. Waarom geldt het als diepzinnig om cynische boeken te schrijven? Zijn tv-series werkelijk de romans van nu? Wat is eigenlijk het verschil tussen een gedicht en een geheim dagboek? En hoe moeten we trouwens omgaan met de stem in ons hoofd die ons waarschuwt niet ten prooi te vallen aan valse ontroering?Rovers' essays leiden naar de nuchtere en hoopvolle conclusie: om iets van het leven te maken, moeten we aan het lezen slaan.
-
In De waren is elk hoofdstuk een liefdesverhaal met een eigen toon, een eigen melodie, een eigen stem. Puttend uit de rijke traditie van de liefdesliteratuur - van Marcel Proust tot Joop ter Heul - schreef Rovers een roman waar je verdrietig van wordt, of juist uitgelaten vrolijk. Een uitstekende remedie tegen een gebroken hart. Achttien jaar oud zijn ze, als de levens van Ricky, Ade en Bob elkaar kruisen in Nijmegen. Ze worden vrienden, maar op de landkaart van de liefde zoeken ze hun eigen weg. Ze verlangen naar de eerste keer, overwinnen hun verlegenheid, worden afgewezen, zweren trouw en gaan schoorvoetend vreemd. De verhoudingen die ze beleven vormen een verhaal op zich. De spelregels moeten ze onderweg leren kennen, of het nu aan de Costa Brava is, of op Vossenveld, of in Amsterdam-Oost. Twintig jaar na het begin van hun vriendschap komen de drie weer samen in de stad waar het begon. Ze vieren een lustrum en tasten af wat hen nog bindt. Er is een herinnering aan een nachtelijke zwempartij in een baai aan de Waal, waar ze voor even verlost raakten van hun eenzaamheid. Maar het is zo lang geleden dat het wel een droom lijkt - een droom waaraan ieder zijn eigen betekenis geeft. Wat is er over van het verleden? Wat betekenen ze nog voor elkaar? En hoeveel prinsen rijden er eigenlijk op een wit paard?
`Rovers beheerst de kunst van de lucide waarneming.' De Morgen
`Raniël Rovers schrijft zorgvuldig en genuanceerd.' Trouw
`Geraffineerd.' NRC Handelsblad
`De kracht van Rovers is dat hij registreert en niet moraliseert.' Het Parool
`Het zijn Rovers' soepele zinnen, weloverwogen woorden die je treffen, nieuwsgierig maken.' de Volkskrant
`Treffend, grappig, menselijk.' De Groene Amsterdammer
`Rovers weet intellectueel, stilistisch én emotioneel te overtuigen.' BOEK
