Uitgeverij Pluim
-
Tamsin Calidas is een vlotte dertiger met een baan in de media, die in de hippe Londense wijk Notting Hill woont. Niksbijzonders. Tot zij en haar man besluiten hun leventje in de stad te verruilen voor het ruige en onbekende van een klein Schots eiland in de Hebriden. Ze gaan er schapen fokken. Landelijk, rustig en idyllisch, is het beeld dat ze voor ogen hebben. Weg van het eeuwige jachtige. Maar wanneer de eerste betovering is verbroken, blijkt het allerminst idyllisch. De gesloten eilanders zitten helemaal niet te wachten op de komst van zo'n stel stedelingen, het kind waarnaar ze verlangden komt maar niet, het weer is onstuimig en het leven zwaar. Hun huwelijk overleeft de storm niet en loopt op de klippen. En dat is nog maar het begin van de pure, bittere ellende die Calidas zal moeten doormaken. Armoede, een traumatisch verlies en ziekte stellen haar op de proef en het onherbergzame land brengt zijn eigen uitdagingen met zich mee. Naarmate de tijd verstrijkt verliest Calidas zich meer en meer in het landschap om haar heen, en het is precies die natuur die verlossing brengt. Calidas trekt alle registers open in dit rauwe, openhartige boek, dat een ode brengt aan het menselijke overlevingsinstinct en barst van de prachtige beschrijvingen van die wilde wereld. Ik ben een eiland is een verhaal over het buitengewone vermogen van de natuur om, wanneer je allesverloren hebt, in je behoeften te voorzien. Een magnifiek boek over eenzaamheid, veerkracht en zelfontdekking.
Vertaald door Hans Kloos -
De dag dat Walter Welzenbach zijn eerste berg beklimt bepaalt zijn leven: nooit meer wil hij iets anders. Nu staat hij op zijn laatste top, een duizelingwekkende 8188 meter hoog, en kijkt hij uit over zijn eenzaamheid.
Zuurstofschuld is het adembenemende verhaal van klimvrienden Lenny en Walter, die hun dromen najagen in de Alpen en de Himalaya, en daarmee hun lot bezegelen. Ze dragen de verhalen van de grote alpinisten met zich mee, en zoeken samen een manier om geschiedenis te schrijven. Maar in de ijle lucht gelden andere wetten.
Tien jaar na het verschijnen van zijn veelbekroonde bestseller Op zee neemt Toine Heijmans de lezer opnieuw mee naar een onverbiddelijke wereld, met een roman over vrijheid en vriendschap, storm en lawines, en de gevolgen van radicale keuzes. Wat de bergen met de mens doen, en wat de mens doet met de bergen, daar gaat het om. -
Nieuw
Liberté, égalité, Beyoncé
Munganyende Hélène Christelle
- Uitgeverij pluim
- 26 Augustus 2021
- 9789083112275
Liberté, Egalité, Beyoncé. Stijlvol, krachtig en kwetsbaar inspireert Queen B al twintig jaar een miljoenenpubliek. Een vrouw die haar iconische status zorgvuldig heeft opgebouwd, die kosten noch moeite spaart voor uitzinnige optredens en zichzelf blijft overtreffen met muziek, films en documentaires. In 2018 is ze de eerste zwarte vrouwelijke hoofdact ooit op Coachella en met rapper Jay-Z huurt ze het Louvre af om in Apeshit een rondleiding te geven langs kunstwerken als de Mona Lisa, die de scheve machtsverhoudingen in onze geschiedenis symboliseren. `I ain't sorry,' zingt ze over vrouw-zijn, seksualiteit en moederschap. In Black is King (2020), een project van een jaar, gefilmd op drie continenten met een budget van 20 miljoen, visualiseert en viert ze de herontdekking en herwinning van de rijke Afrikaanse cultuur.
Dit jaar wordt Beyoncé veertig en is het tijd om de balans op te maken. In Liberté, Egalité, Beyoncé laten twaalf auteurs en feministen uit Nederland en België hun licht op Beyoncé schijnen. Sommigen Beyhovagetuige, anderen Beyoncé-critici, allemaal zijn ze het eens over de impact van de popicoon Beyoncé op hun persoonlijke en politieke levens.
Samengesteld en ingeleid door Beyoncéoloog van de Lage Landen Munganyende Hélène Christelle. -
Een modern verlangen draait om menselijke relaties: tussen geliefden, vrienden, maar ook tussen mens en dier, ouder en kind, mens en ding. De personages in deze veertien verhalen moeten zich soms in moeilijke bochten wringen om door onbegrip en afstand heen te ploeteren, kloven te overbruggen. Daarbij rijst steeds weer de vraag: hoe verhouden wij ons tot elkaar in een soms donkere, labyrintische wereld? En wat vertelt dat ons over onszelf, en onze plek in die wereld?
-
Drieënveertig jaar is Naeeda Aurangzeb al Nederlander. En al drieënveertig jaar lang, 365 dagen per jaar wordt ze ongevraagd blootgesteld aan opmerkingen en goedbedoelde doch misplaatste grapjes over haar culturele achtergrond en religie. Er wordt getwijfeld of ze wel Nederlands genoeg is, of ze te vertrouwen is. Of ze écht zo ruimdenkend is, of toch een wolf in schaapskleren?
`Geef dan eens een voorbeeld van zo'n nare opmerking,' vragen haar witte collega's en vrienden geregeld als ze probeert haar ervaringen te delen. Achteraf weet je precies wat je eigenlijk had moeten antwoorden, maar op het moment zelf val je stil. Het zijn namelijk vaak vrij alledaagse opmerkingen, maar ze elke dag, week in, week uit moeten horen gaat een mens niet in de koude kleren zitten. Dat soort taal kruipt in je hoofd en lijf.
Nu is het tijd om de stilte te doorbreken. Want de voorbeelden in dit boek zijn voor mensen van kleur elke dag opnieuw hun werkelijkheid, soms in de vorm van een simpele opmerking vermomd als grapje, soms goedbedoeld maar daarom niet minder pijnlijk, soms openlijk racistisch en wreed. Maar allemaal gebaseerd op vastgeroeste, soms onbewuste, vooroordelen. Dit boek is de optelsom van al die - op het eerste oog onschuldige - interacties die Aurangzeb en haar naaste vrienden van kleur dag in, dag uit met witte Nederlanders heeft. -
In mijn mand, de derde bundel van Lieke Marsman, behandelt de grootste thema's die het menselijke bestaan kenmerken: de waarde van het leven en de plek van de dood in een mensenleven. Hoe leef je met een levensbedreigende ziekte? Hoe verandert dat je blik op de wereld, op wat van waarde is, op wat je je herinnert en het verloop van de tijd? En hoe verhoud je je tot de wereld in dergelijke omstandigheden? Trek je je eruit terug, of laat je je juist gelden en houd je die wereld een spiegel voor? Lieke Marsman kiest resoluut voor het laatste.
-
Een vader neemt zijn zevenjarige dochter mee op een zeiltocht, in twee dagen van Noord-Denemarken naar Nederland. Afgezonderd van de rest van de wereld horen ze meer dan ooit bij elkaar. Totdat er iets gebeurt wat hun leven totaal op zijn kop zet.
Op zee is een spannende, wonderschone roman over ouders en kinderen en de angst om alles te verliezen. Het boek werd verfilmd en is in acht talen vertaald; in Frankrijk werd het bekroond met de prestigieuze Prix Médicis étranger, die nooit eerder aan een Nederlander werd toegekend. -
In 'Alles wat er was' van Hanna Bervoets komen acht mensen op een zondag in een schoolgebouw samen voor de opnamen van een wetenschapsprogramma. Maar die worden nooit gemaakt. Want plotseling klinkt er een knal. Op bevel van de autoriteiten gaan ramen, deuren en gordijnen dicht. En ze blijven dicht. Eerst dagen, dan weken. Door de ogen van tv-redactrice Merel zien we hoe de groep zich probeert staande te houden in een nieuwe wereld. Een wereld van duisternis en isolatie. Van slapen op een gymmat en tien korrels rijst per dag. Naarmate de voedselvoorraden verder slinken, lopen de spanningen tussen de schoolbewoners steeds hoger op. Als alles wat er was er niet meer is, wat is dan nog de waarde van liefde, loyaliteit en vriendschap?
-
Efter speelt in een nabije toekomst waarin artsen en wetenschappers verliefdheid als psychische aandoening zijn gaan beschouwen. De medische industrie springt gretig op de nieuwe diagnose in. Er openen klinieken tegen liefdesverslaving. En farmaceut Fizzler wil als eerste een geneesmiddel tegen verliefdheid op de markt brengen: Efter.
In Efter volgen we negen personages die met de introductie van het medicijn te maken krijgen. De pr-man die Efter in de markt moet zetten, een pubermeisje dat voor het eerst verliefd wordt, een journaliste die onraad ruikt. Wat zij niet weten, is dat hun individuele keuzes en beslissingen een noodlottige reeks gebeurtenissen in gang zetten. -
Gedichten zijn overal: op straat, op gebouwen, in liedjes en films. Ze kunnen je raken, je een leven lang bijblijven, worden getatoeëerd op armen of krijgen miljoenen likes op Instagram.
Toch deinzen mensen achteruit als ze het woord poëzie horen: te moeilijk, niks voor mij. Maar het is wél iets voor jou.
Ellen Deckwitz legt uit waarom, biedt een helpende hand en neemt je mee langs de vele ontroerende, dramatische, ronduit hilarische en verbeeldingsrijke paden die de poëzie rijk is.
Ze laat zien waarom er opeens zoveel gedichten over corona werden geschreven, hoe het lezen van verzen je een veel betere minnaar kan maken en buigt zich over de vraag of er wel zoiets bestaat als Young Adult Poetry. Dit gaat niet over grasmaaien is poëzie voor dummy's, een heerlijk boek dat niet alleen over lezen, maar ook over leven gaat.
Ellen Deckwitz (1982) brengt haar poëzie over de hele wereld ten gehore, schrijft voor NRC Handelsblad en maakt met Joost de Vries de veelbesproken literaire podcast Boeken FM. Ze won een huifkar vol prijzen, gaf les over de dichtkunst op de Rijksuniversiteit Groningen en in Het Klokhuis en is een graag geziene gast bij diverse televisieprogramma's. Van haar hand verschenen onder andere Olijven moet je leren lezen en de bekroonde bundel Hogere natuurkunde.
Over Olijven moet je leren lezen:
`Fijn, slim, grappig en persoonlijk.' - Micha Wertheim
`Inspireert en prikkelt.' - Tzum
`Een aanstekelijk en, niet onbelangrijk, zeer toegankelijk boek.' - Trouw
`Een geweldige, vermakelijke en daardoor zeer besmettelijke cursus Genieten van Poëzie.' - Hebban
`Olijven moet je leren lezen is uiterst geschikt voor iedereen die behept is met een gezonde nieuwsgierigheid en de wens om van zijn poëzievrees af te komen.' - De Telegraaf
`Deckwitz schrijft helder en is niet gespeend van humor. Een aanbevelenswaardig boek.' - Meander -
Dit is zoals het moet gaan: je ontmoet die ene persoon, je maakt samen plannen voor morgen, dan voor volgende week, en uiteindelijk voor altijd. Lon heeft het voor elkaar. Ze heeft een vriend, een robot-stofzuiger, een hond en een huis. De muren zijn pas geverfd en het ruikt er naar mogelijkheden. Totdat alles voor haar vriend Philip helemaal niet zaligmakend blijkt te zijn. Voor ze het weet zit ze tegen haar zin in een open relatie, met hem en Xenia.
Maar dat laat Lon niet over haar kant gaan.
Curvers schrijft invoelend en met wrange humor over wraak, zusterschap, en de tragiek van het kleine, huiselijke ongeluk. En achtbanen. -
Een vrouw verhuist naar een buitenwijk van Londen, een buurt met veel immigranten. Allemaal spreken ze een andere
taal en verhouden ze zich op hun eigen manier tot de stad. Ook zij is een vreemde. Als buitenstaander observeert ze het leven en de omgeving. Ze maakt lange wandelingen langs de rivier de Lea en ziet hoe stad en land in elkaar overgaan, elkaar vormen, hoe mensen uit de hele wereld er als een stroom doorheen trekken en om elkaar heen cirkelen. Dat alles tegen de achtergrond van de Europese geschiedenis, van de kleine en grote verhalen die mensen elkaar vertellen, en van de essentiële vraag hoe je als mens in dat geheel je plaats kunt vinden.
`Als Langs de rivier je doet denken aan het werk van W.G. Sebald, die zijn eigen literaire rafelranden tussen geografie en geschiedenis, tussen autobiografie en fictie in kaart bracht, dan heb je gelijk. Het is doordrongen van dezelfde melancholische toon, en dezelfde geesten van de Europese geschiedenis dreigen aan de horizon. Maar Kinsky is meer in mensen geïnteresseerd dan Sebald en staat meer in contact met de moderne stad en haar bewoners. Dit boek is een genot om te lezen vanwege de nauwkeurige beschrijving van landschap en weer, en vanwege de belangstelling voor de
ballast in het leven van anderen die we gewoonlijk over het hoofd zien.' - The Guardian
`Of Kinsky nu dingen, haar onbekende mensen of landschappen beschrijft, de overdadige liefde waarover ze beschikt wordt zichtbaar in de empathische taal waarmee ze haar wereld beschrijft.' - Süddeutsche Zeitung
Vertaald door Josephine Rijnaarts -
Otto Spanjer heeft één doel: journalist worden. Maar na zijn studie sociologie wil het voor de voormalig gymnasiast maar niet vlotten. Als webredacteur bij een weekblad en socialemediaredacteur bij de Katholieke Televisie Omroep schrijft hij clickbait-artikelen - die het digitale bereik enorm vergroten-, maar voor het schrijven van goede journalistieke verhalen lijkt geen plaats. De banen die Spanjer ambieert zijn bezet door vijftigers met een vast contract. Vol minachting slaat hij hun eeuwige gelanterfant gade. Met de rug tegen de muur bedenkt hij een plan om het old boys network dat hem tegenhoudt te verslaan.
De meest besproken man van Nederland is een verhaal over een land dat zichzelf in korte tijd heruitvond als Europees kampioen flexwerk. Een verhaal over omroeppolitiek, grenzeloze ambitie en media-ambtenaren. Maar bovenal is De meest besproken man van Nederland een verhaal over de eerste naoorlogse generatie die het slechter kreeg dan haar ouders. -
Iedereen met een fobie voor de brievenbus, iedereen die zijn enveloppen dagenlang ongeopend op tafel laat liggen tot hij moedig genoeg is om ze open te maken, zal zich herkennen in Pol Verholst. Hoewel hij de zoon is van een postbode, en een groot liefhebber van de woorden, is zijn angst voor de post zo groot dat hij willens nillens zijn naam schonk aan een ziekte waar zovelen aan lijden. De angst voor post.
Oftewel: de Ziekte van Verholst. Een ziekte die het hele leven kan ruïneren, en waarbij vergeleken de angst voor spinnen of iets als hoogtevrees werkelijk niets meer voorstelt. -
De laatste reis van de Boswachter
Dirk Jan Roeleven; Hester van der Vliet
- Uitgeverij pluim
- 20 Oktober 2020
- 9789492928320
Dirk Jan Roeleven en zijn vrouw Hester van der Vliet doen hun Subaru Forester, bijgenaamd de Boswachter, een belofte: als hij 500.000 km op de teller heeft staan zullen ze hem terugbrengen naar zijn geboortegrond in Japan. En zo beginnen ze aan een reis van 23.832 kilometer, zonder airco en zonder kennis van autotechniek, over getergd Russisch asfalt, Mongolische woestijnwegen en Kazachse steppe-highways naar Vladivostok, van waaruit de veerboot naar Japan vertrekt. Weg van hun hectische leven en aangewezen op elkaar worden ze danig op de proef gesteld, en kunnen ze eindelijk eens goed praten over hun ongewilde kinderloosheid.
-
Ferrara is het vervolg op de bestseller Ventoux. Vijf jaar later zien we de vrienden Bart, Joost, David en André terug, vijftigers inmiddels. We bevinden ons in Ferrara, de fietsstad in het noorden van Italië, waar de renaissance nog altijd voelbaar is. Daar gaan de vier op zoek naar nieuw perspectief in hun leven. Maar ongecompliceerd wil het bestaan ook in Ferrara niet worden. Barts dochter Anna neemt een besluit waar hij niet blij van wordt (complicatie 1), een padellone in de Podelta is meer dan zomaar een oude vishut (complicatie 2) en onsterfelijkheid blijkt een illusie (complicatie 3).
Een roman over loyaliteit, het noodlot, humor als reddingsboei en de onverbrekelijke band tussen vader en dochter.
Filmproducent Keyfilm werkt samen met regisseur Nicole van Kilsdonk en Bert Wagendorp aan een filmversie van Ferrara.
.
OVER DE SCHRIJVER
De romans van Bert Wagendorp hebben de vaart van een journalistiek verhaal en de gelaagdheid van een literaire vertelling. Hij gebruikt thrillerachtige elementen die dwingen tot doorlezen en wisselt hilarische scènes moeiteloos af met serieuze beschouwingen en prikkelende dialogen. Sinds 2006 schrijft hij driemaal per week een nieuwscolumn in de Volkskrant. Zijn eerste roman De proloog verscheen in 1995. In 2005 schreef hij de verhalenbundel De dubbele schaar. Het grote succes volgde in 2013 met Ventoux, dat werd verkozen tot Boek van de Maand in het tv-programma DWDD. Het werd vertaald in het Noors, Deens, Frans, Engels, Spaans en Duits, zal in 2019 verschijnen in de Verenigde Staten, en er werden wereldwijd al meer dan tweehonderdduizend exemplaren verkocht. Ventoux werd succesvol verfilmd. In 2016 verscheen de novelle Een zaterdagmiddag, en in 2017 kwam de roman Masser Brock uit, die zich afspeelt in de wereld van de journalistiek.
Bert Wagendorp is een geboren verteller - zijn liefde voor de verhalende kracht van de Amerikaanse literatuur klinkt door in al zijn boeken.
BERT WAGENDORP OVER ZIJN SCHRIJVEN
`Wanneer ik begin aan een boek, heb ik geen idee waarheen het me zal voeren. Het verhaal sleept me mee en brengt me op plekken waarvan ik het bestaan niet eens vermoedde. Ik gebruik thema's die me fascineren. In Ventoux en Ferrara zijn dat de vriendschap en de onbegrensde loyaliteit tussen mannen, het verstrijken van de tijd en de zegenende of vernietigende invloed van de liefde. Ik put uit mijn eigen ervaringen: ik kende de Ventoux en de Provence heel goed en kom er vaak. Dat geldt ook voor Ferrara, het decor van mijn nieuwe boek. Het is een stad waar het verleden je op elke straathoek aanstaart en waar ze van die heerlijke cappellacci di zucca maken.' -
Bij het overlijden van haar Indische grootmoeder ontdekte Ellen Deckwitz (1982) dat ze de
enige in haar familie is die haar levensverhaal te horen heeft gekregen. Hogere natuurkunde
- deels reisverhaal, deels mythe, deels getuigenis - is het resultaat van de talloze
gesprekken die Deckwitz in de jaren daarna voerde met mensen wier wortels ook in
voormalig Nederlands-Indië liggen. Ze kwam erachter dat ze niet het enige kleinkind is dat
een familiegeheim op haar schouders torst.
Hogere natuurkunde is deels verhaal, deels gedicht - maar vooral een werk dat uit elkaar
spat van verbeeldingskracht en lef. Ontroerend, geestig en confronterend schetst Ellen
Deckwitz de gevolgen van een oorlog die inmiddels in miljoenen Nederlanders doorwerkt, en
tot op de dag van vandaag hun levens tekent.
OVER DE AUTEUR
Vanaf het moment dat Ellen Deckwitz haar entree in de letteren maakte bleek ze niet te stuiten: de afgelopen jaren verschenen prijswinnende bundels (onder meer De steen vreest mij, C. Buddingh'-prijs 2012), boeken over schrijven (het alom geprezen Zo word je een geweldige dichter) en de bestseller Olijven moet je leren lezen. Daarnaast presenteert ze geregeld poetry slams, won er zelf ontelbare, haalde de finale van De Slimste Mens, trekt de wereld over om nieuwe poëzie te ontdekken, maakte theater en schrijft daarnaast wekelijks bejubelde columns in zowel NRC Handelsblad als De Morgen.
-
Moe van de mens, kampioen van de solitude, woont Mattis afgelegen aan een meer, waar
hij zijn potentie naar beneden drinkt. Een donker denker met een tanend geloof in zowat
alles, dus zeker ook in de liefde. Soms, echter, twijfelt hij aan zijn kwaliteiten als eenzaat
en misantroop, en overweegt hij een leven in een stad vol heerlijke drukte om niets.
Maar wanneer een weduwe opeens vergeten gevoelens weer in hem aanwakkert,
verlegt hij zijn ambities.
Dimitri Verhulsts oeuvre leest als een hommage aan de falende mens, die keer op keer
met nietsontziende precisie en onvervalste empathie wordt opgevoerd in zijn arena. De
helaasheid der dingen werd een klassieker, voor Godverdomse dagen op een godverdomse
bol ontving Verhulst de Libris Literatuur Prijs, en ook de talrijke vertalingen en
verfilmingen van zijn werk gooiden hoge ogen.
In zijn nieuwe roman De pruimenpluk bewijst Verhulst zich wederom als fijnschrijver en
chroniqueur van de menselijke eenzaamheid.
De pers over eerder werk van Verhulst:
`Een stilistisch miniatuurtje van grote emoties.' - De Standaard
'Niet vaak spreekt er uit een vrolijk boek zoveel tragiek.' - de Volkskrant
`Verhulsts proza betovert keer op keer.' - Financial Times -
`Een boek waaraan ik geen weerstand kon bieden. Hans Steketee laat je de zuigende werking voelen van het onbezonnen avontuur. De Warnowlezen voelt als scheep gaan bij windkracht 10.' - Frank Westerman
Zee kiezen met vrienden, muziek maken en leven van de wind - voor Arnoud is dat het ultieme idee van vrijheid. In 2013 vertrekt hij met zijn vriendin Tirza en zes anderen op zijn zelf verbouwde schip, de Warnow, naar Schotland en Noorwegen, op zoek naar het noorderlicht. Nadat ze bijna schipbreuk hebben geleden gaat een deel van de bemanning van boord. Maar Arnoud, Tirza en Peter besluiten hun avontuur door te zetten.
Hans Steketee, NRC-journalist en zeezeiler, raakt in de ban van dit verhaal. In het kielzog van de Warnow reist hij van Schiedam naar Schotland en probeert te begrijpen wat er tijdens die laatste oversteek is gebeurd. Wie was Arnoud? Wat bewoog hem? Waarom dwong hij de Warnow op de ruige Noordzee te varen, terwijl het scheepje hier niet voor was gebouwd? In een meeslepende reconstructie laat Steketee zien waar de gedroomde en de echte zee elkaar vinden.
Kun je een schip met dromen overladen?
-
Jij hebt ons niet ontdekt, wij waren hier altijd al
Massih Hutak
- Uitgeverij pluim
- 19 November 2020
- 9789083054216
Toen The New York Times Amsterdam-Noord vergeleek met Brooklyn en op nummer drie plaatste in hun jaarlijkse lijst van onontdekte parels die je bezocht móét hebben, maakte Massih Hutak zich zorgen. Want nu was de buurt hip, maar hij constateerde dat tegelijkertijd meer en meer bewoners en ondernemers in de problemen kwamen door de steeds hogere huren. Zij profiteerden niet mee van de investeringen die nu in de buurt werden gedaan.
Dit gebeurt niet alleen in Amsterdam, maar overal ter wereld. San Francisco, Los Angeles, Londen, Parijs en Berlijn, overal zag hij hetzelfde fenomeen: de oorspronkelijke bewoners worden in hoog tempo vervangen door nieuwe, vaak jonge bewoners, met hogere inkomens. Hippe koffietenten nemen de plaats in van de oude groente- en fruitboer. Dure koopwoningen voor de happy few komen in de plaats van betaalbare huur.
Gentrificatie, heet dit, en het is geen natuurverschijnsel, maar het resultaat van beleid. Getuige van de veranderingen in zijn eigen buurt ging Massih Hutak op zoek naar hoe het werkt, en naar een antwoord op de vraag hoe steden kunnen groeien en oude en nieuwe bewoners samen kunnen leven. Want de stad moet een plek voor iedereen zijn. -
De wereld is radicaal veranderd sinds de Grote Lockdown. In energie, toerisme, vastgoed, financiering, waardeketens, mobiliteit en it wordt het nooit meer zoals het was. De schulden zijn geëxplodeerd en er komt een zware recessie. De kosten zijn enorm, de kansen ongekend. Maar die kansen gaan niet gepakt worden in het `kleine-bufferkapitalisme' dat Nederland de laatste dertig jaar omarmde.
In dit boek wordt dat kleine-bufferkapitalisme van vlak voor de Grote Lockdown op heterdaad betrapt. Financiële vermogens groeien er ten koste van innovatie, veerkracht en draagvlak. De staatsschuld moet altijd maar lager en er hoopt zich geld op bij aandeelhouders, bij de staat, en in de internationale financiële markten. Dit alles ten koste van lonen en financiële buffers bij huishoudens.
/> Dit kan beter. De plannen om Nederland anders in te richten liggen klaar. We moeten het alleen nog doen. Daarom eindigt dit boek met een terugblik vanuit 2030 op het bijzondere decennium na de Grote Lockdown. Het worden beslissende jaren.
`Bezemer schrijft zoals hij denkt: helder en puntig. (...) In dit boek gaat hij de ideeënarmoede met verve te lijf.' - Joris Luyendijk
`In een razend actuele, opgewekte analyse maakt Bezemer duidelijk dat vooral de overheid nu leiderschap moet tonen, om ons gemeenschappelijke welzijn in de toekomst veilig te stellen.' - Jeroen Smit, schrijver van Het grote gevecht en De prooi
`Dit uitstekende boek laat zien hoe ver de financialisering van de Nederlandse economie is gegaan. Ook in Nederland functioneren de economie en de financiële sector daardoor niet goed. De coronapandemie en de economische en financiële crisis vormen een unieke gelegenheid voor diepgaande hervorming.' - prof. dr. Willem Buiter, Columbia University New York -
De wereld staat op een kantelpunt. We zijn nog nooit zo welvarend geweest, maar er is crisis waar we ook kijken. Het is tijd om onze waarden en principes te herzien, nieuwe doelen te stellen en een manier van leven te vinden die ook voor de planeet houdbaar is. Maja Gpel nodigt je uit om de wereld opnieuw te bezien. In zeven stappen toont ze de grootste uitdagingen van deze generatie: overbevolking, uitputting van natuurlijke hulpbronnen, ongebreideld consumentisme, technologische ontwikkelingen die alleen maar tot meer productie leiden en het ontstaan van oligopolisten' zoals Amazon. Met sterke voorbeelden laat ze zien hoe we slimmer kunnen omgaan met natuurlijke bronnen en menselijke arbeidskracht en hoe we de huidige omstandigheden kunnen omzetten naar een houdbare situatie. Haar uitgangspunten: blijf vriendelijk en geduldig, zoek medestanders en laat je niet ontmoedigen.
Vertaald door Marcel Misset. -
In Hoe ouder, hoe beter leert de bekroonde bestsellerauteur en neurowetenschapper dr. Daniel J. Levitin ons anders na te denken over ouder worden.
Je levensstijl bepaalt de kwaliteit van je oude dag, en daar heb je zelf controle over. Levitin geeft talloze tips over wat je op elk moment in je leven kan doen om goed oud te worden op basis van de laatste wetenschappelijke inzichten. Versnellen in plaats van vertragen, bijvoorbeeld, volgens de vijfentachtigjarige Jane Goodall, die nog steeds veldwerk in Tanzania doet. En met volle overgave opgaan in je bezigheden beschermt je tegen cognitieve achteruitgang en lichamelijke ziekten, volgens Paul Simon.
Ouder worden levert je voordeel op, in plaats van dat het tegen je werkt. Het is een levensfase als alle andere, waarin je gaven door jaren van oefening veel beter ontwikkeld zijn en die je nog altijd verder kan ontplooien. Hoe ouder, hoe beter is revolutionair in de manier waarop we denken over ouderdom, in een samenleving waarin de gemiddelde levensverwachting stijgt. Dit boek is meer dan een gids voor in iedere levensfase. Het is de ultieme sleutel naar geluk en gezondheid voor de rest van je leven.
Daniel J. Levitin is prijswinnend neurowetenschapper en auteur, maar ook muzikant en ex-platenproducer. Hij is emeritus hoogleraar in de psychologie en neurowetenschap aan McGill University, gastonderzoeker aan UC Berkeley. Hij is de auteur van vier internationale bestsellers, waaronder Een opgeruimde geest en Ons muzikale brein. Hij schrijft geregeld in The Wall Street Journal. -
Ogenschijnlijk uit het niets begon Dimitri Verhulst een aantal jaar geleden een dagboek om te schrijven waarover hij niet praten kon. Onze verslaggever in de leegte is het verslag van een zelfvernietiging: liever zelf naar de klote dan dat je ondergang door een ander wordt veroorzaakt. De angst voor het moment waarop zijn leven zal worden vernietigd leidt tot een eenzame tocht langs kroegen, drugsdealers en lege hotelkamers. Hij vlucht in zowat alles waarin te vluchten valt, tot we uitkomen bij de reden van zijn angst. Uiteindelijk bleek ook het dagboek een vlucht, maar dat zag hij pas later. Onze verslaggever in de leegte is een pijnlijk eerlijk boek in de traditie van Jeroen Brouwers, Charles Bukowski en Bohumil Hrabal en laat ons een schrijver zien zoals hij niet gezien wil worden. Maar bovenal is dit dagboek een liefdesverklaring aan Tutut.
