Uitgevers
Formaten
Querido
-
In de middenberm van de A58 bij Ulvenhout staat een zomereik. Hij staat er al 180 jaar en is misschien wel de bekendste boom van Nederland. Liefkozend wordt hij de `troeteleik' genoemd en in 2018 werd hij verkozen tot boom van het jaar. De eik kwam tot wasdom op een 19e-eeuws landgoed met een groot landschapspark eromheen. Prins Bernhard woonde er korte tijd en ook koningin Wilhelmina.
Maar met de aanleg van de A58 veranderde alles. Alle eiken werden gekapt, alleen die ene eik mocht blijven staan. Nu razen er dagelijks duizenden auto's langs hem heen. En het worden er steeds meer. Daarom moet de eik wijken voor extra asfalt. Wat dat betekent vertelt de eik aan zijn beste vriend de gaai die hem dagelijks bezoekt. -
Wat als je aan het einde van je leven beseft dat je slechts één jaar echt gelukkig bent geweest? Topdiplomaat Bernhard Wekman kijkt tijdens een nacht in New York terug op de jaren tachtig, toen hij kennismaakte met een groepje Haarlemse idealisten. Ze noemden zichzelf de Saamhorigheidsgroep, waren lid van de PPR of de PSP en doneerden 10 procent van hun inkomen aan projecten in de derde wereld. Ze volksdansten, knutselden en genoten van de natuur. Op geen enkele manier paste hij ertussen. Toch deed Bernhard alsof de idealen van de Saamhorig-heidsgroep ook de zijne waren.
In De Saamhorigheidsgroep schrijft Merijn de Boer afwisselend satirisch en meeslepend over een groepje mensen dat de wereld wil verbeteren en over één man die het allemaal niets kan schelen maar voor het eerst in zijn leven verliefd wordt, in een roman die zich afspeelt in New York, Haarlem en Jeruzalem. -
Sterrenkijken komt voort uit verwondering. Ruimtevaart uit rivaliteit.
De kosmische komedie is een filmische vertelling over reikhalzen naar een betere wereld - buiten de dampkring. Met een telescoop of met een raket, de mensheid blijft haar verlangen richten op de kosmos.
Uit gemis? Wat verwachten we op de maan of Mars te vinden dat ons op aarde ontbreekt?
Middelpunt is de Westerbork-sterrenwacht die met zijn majestueuze schotelantennes de hemel aftast, op het terrein van het voormalige nazidoorvoerkamp.
In sprankelend proza neemt Frank Westerman je mee van Venetië naar Florence en Turijn - op een tijdreis langs ons kantelende beeld van de hemel, met of zonder god.
Als je, net als Galileo, de aarde voorgoed uit het centrum van het heelal kegelt, waar moet je dan nog het paradijs zoeken? Waar de hel?
Van Eise Eisinga en Joeri Gagarin tot de eerste `vrouwelijke' robotmens in de ruimte, De kosmische komedie is science-non-fictie op zijn alleraanstekelijkst. -
`Gisteren ben ik doodgegaan, onverwacht en banaal, met mijn hoofd op een harde tegelvloer die een optische illusie vormt van kubussen.' Zo begint de achttienjarige Dinka vanuit het hiernamaals te vertellen. Al meteen komt ze daar haar bij de geboorte overleden tweelingzusje tegen, dat ze altijd heeft gemist. Samen zien ze hoe Dinka's korte leven verliep, in de schaduw van haar dode zusje en op de drempel van de nieuwe eeuw. Hoe ze verliefd wordt op Mier, een werelds meisje met een onstabiel verleden. Als blijkt dat Dinka's naïeve vertrouwen is geschaad, neemt ze het heft in eigen handen.
Mijn leven als mens is een roman over het leven zelf, met humor en hartzeer, over verraad en vertrouwen, over hechten en loslaten. Joke van Leeuwen op haar best. -
Het moment dat een kind opeens weet: ik besta. Weinigen weten de taal te vinden om die ervaring op te schrijven; Tjitske Jansen kan dat. Kraakhelder: `Als elfjarige kwam ik op een middag de trap af en wist ik dat ik er was en er niet meer zomaar niet kon zijn. Ik bestond. Daar had ik zelf niet zoveel over te zeggen.' Zoals uit de titel zowel vervreemding als aanvaarding spreekt, zo is de `ik' even ontredderd als wijs, even verward als begripvol.
Die `ik' is een kind dat zich vragen stelt. Over opgroeien, over haar lichaam, over God, over pleegouders, over de fietsenmaker, over zekerheden van anderen, over de tijd. `Ik was bijna tien. Dat was snel gegaan. Ik was dus eigenlijk al bijna twintig, dertig, veertig, vijftig, zestig, zeventig, tachtig.' Zo dreigend kan het besef van de eindigheid zijn. Zo onontkoombaar kun je dat opschrijven. -
Nieuw
Iedere natie ter wereld kent steden en landen die spreekwoordelijk bekendstaan als dom. In Nederland moeten vooral Kampen en België het ontgelden, terwijl de Belgen op hun beurt de domheid lokaliseren in Olen. Maar waarom zijn uitgerekend die steden, provincies en landen het doelwit van spot? Voor het antwoord maken we een omweg via denkbeeldige plaatsen waar de domkoppen zout zaaien, vissen verdrinken, wachten tot de rivier voorbij is gestroomd en de maan vangen in een muizenval.
Met aanstekelijke anekdotes, bijzondere illustraties en uiteraard landkaarten met alle domme steden laat Matthijs van Boxsel opnieuw zien dat geen mens intelligent genoeg is om zijn eigen domheid te begrijpen. Dat domheid het fundament is van onze beschaving betoogt hij, volgens NRC Handelsblad, op briljante wijze. -
Jip en Janneke zijn de aller- allerbeste vriendjes en altijd samen. In en om huis beleven ze veel avonturen. In dit eerste deel gaan ze schooltje spelen, stampen ze lekker in een grote regenplas en doen ze een wedstrijd wie de meeste pannenkoeken kan eten. Ze vinden een hondje dat geen baas heeft en mogen het houden. Een naam weten ze meteen: Takkie!
De directe, grappige toon van Annie M.G. Schmidt en de kenmerkende zwart-wit illustraties van Fiep Westendorp
blijven tot ieders verbeelding spreken. Zo zijn Jip en Janneke niet alleen het bekendste, maar ook het meest geliefde kleuterduo. -
Sinterklaas komt! Jip en Janneke kunnen niet langer wachten Veel te vroeg zetten ze hun schoen en maken ze ruzie over welk liedje ze zullen zingen. Maar dan komt Sinterklaas eindelijk écht bij ze op bezoek en worden Jip en Janneke beloond met de allermooiste cadeaus.
Tien heerlijke sinterklaasverhalen met feestelijke prenten van Fiep Westendorp. -
Vier Sinterklaas, kerst en oud en nieuw met Jip en Janneke
December is de maand van sinterklaasliedjes zingen, je schoen zetten, de kerstboom versieren en vuurwerk op oudejaarsavond. Het lijkt wel of het elke dag feest is.
Jip en Janneke vinden het heel erg spannend. Janneke breit een sjaaltje voor Sinterklaas en Jip kan al rijmen en maakt een sinterklaasgedicht. En natuurlijk krijgen ze allebei cadeautjes. Met kerst willen ze een eigen kerstboom en die vinden ze ook. In de tuin van de buurman! Maar mogen ze die zomaar meenemen? -
Jip en Janneke - Er is er een jarig
Annie M.G. Schmidt; Fiep Westendorp
- Querido
- 19 Februari 2013
- 9789045115634
Jip en Janneke maken elke verjaardag bijzonder. Ze versieren mama s stoel, plukken bloemen voor Jips opa en geven Siepie een speciaal poezencadeautje. Maar het mooist is het als Janneke jarig is en een feestje geeft. De hele kamer is versierd en er staat een grote taart met kaarsjes. Natuurlijk is Jip er ook. Hij mag de kaarsjes uitblazen.
Een bundel vrolijke verhalen vol cadeautjes, slingers, feestjes, taart en alles wat bij een verjaardag hoort. Met feestelijke illustraties van Fiep Westendorp. -
Roos van Rijswijk debuteerde met de veelgeprezen en bekroonde roman Onheilig, maar ze schrijft ook verhalen. Die in De dwaler zijn sprankelend, prikkelend, poëtisch en altijd ongewoon. Ze laten een wereld zien die op de onze lijkt, maar net niet is. Zo besluit een man midden in een chique woonwijk op straat te blijven liggen, en vraagt een vrouw uit medelijden een wildvreemde mee naar zee. Een buitenaardse verkenner onderzoekt of de mens meer is dan bladgroen en een schoolklas wordt voor een spelletje levend stratego wel heel erg verdeeld door hun docent. Empathie komt uit de kraan, in een hijskraan ben je het verst verwijderd van de doden, en alleen in De dwaler kun je vissen in de gangen van een ziekenhuis.
-
De wereld van Wim Hofman is een wereld vol verwondering, speels bekeken en met humor beschreven. Niets ontsnapt aan zijn aandacht - of dat nu het kleinste diertje op het strand of de vogel hoog in de lucht betreft, het kind dat die vogel tekent of de mens die de vissen eet. Hij sleept ons mee in wetenswaardigheden, zoals het duizelingwekkende aantal vleugelslagen dat een vlieg per seconde maakt, en in zijn onbegrensde verbeelding. Niet zelden blijkt een vermeend waar verhaal geheel verzonnen, en omgekeerd; het is een verraderlijk spel dat Hofman speelt.
Het sublieme openingsverhaal `Natuurhistorisch Museum of De stagiaire' wordt gevolgd door een collectie observaties aan de kust, herinneringen aan zijn jeugd in Zeeland en verhalen die aanstekelijk absurd zijn - met magnifieke illustraties van hemzelf. -
De egel verlangt naar gezelschap maar wil tegelijk alleen zijn, de mier vertrekt maar blijft toch de stemmen van alle andere dieren horen, de olifant wil niets anders dan in een boom klimmen, ook al valt hij steeds naar beneden. De gedienstige sprinkhaan, de egoïstisch kwakende kikker en de krekel met het sombere gevoel in zijn hoofd - elk dier in het bos heeft zo zijn eigenaardigheid. `Maar Toon Tellegen,' schreef de Volkskrant, `mag alles nog zo omdraaien, vergroten, verkleinen en verdwazen, nergens verhult hij zijn onderwerpen: herkenbaar menselijk gedrag en herkenbare menselijke emoties.'
Na de zeer succesvolle en inmiddels klassieke verzamelbundels Misschien wisten zij alles en Iedereen was er zijn héél veel dierenverhalen die Toon Tellegen sindsdien schreef samengebracht in deze nieuwe monumentale compilatie Ze wisten er meer van. -
Ramons beste vriend Ferrie woont vlak naast een landgoed waar de laatste tijd vreemde dingen gebeuren. Er is ingebroken zonder dat het alarm afging, en iedere nacht wordt het grasveld compleet omgewoeld.
Zijn het werkelijk mollen die de tuin kapot maken? Ramon en Ferrie besluiten de tuin 's nachts te bespioneren, en kunnen hun ogen niet geloven... -
Dit is een verhaal over de zee. Over geheimzinnige zeewezens en woeste piraten. Over het Zwarte Huis van de Admiraal, waarvan ze zeggen dat er een monster woont. Over een grijze vuurtoren op een eiland dat nog net vastzit aan het vaste land. Over Lampje, de dochter van de vuurtorenwachter, die iedere avond de eenenzestig treden beklimt om het licht aan te steken. Over een stormachtige avond, waarop de lucifers op zijn en alles misgaat.
Maar vooral over dapper zijn en meer kunnen dan je ooit had gedacht. -
Katia heeft haar jeugd doorgebracht in Oost- Berlijn, in de schaduw van de Muur, die de stad verdeelt. Voor haar vader, die de Spaanse Burgeroorlog is ontvlucht, vertegenwoordigt de communistische kant van Duitsland alles waarvoor hij in Spanje heeft gestreden en geleden. Katia kent geen andere manier van leven, totdat een toevallige ontmoeting met een jonge man uit het Westen haar nieuwsgierigheid naar de rest van de wereld doet ontwaken.
Pas als ze haar gevaarlijke reis heeft vol-bracht, begrijpt Katia wat ze in Oost-Berlijn heeft achtergelaten. En de Muur moet vallen voordat ze ontdekt hoe verwoestend de gevolgen van haar keuze zijn geweest voor haar familie in ballingschap. -
De verhalen in Het water vangen zijn speels en zwierig, licht en zwaar, en de personages passen altijd net niet in de wereld die ze bewonen. Een jonge vrouw is ervan overtuigd dat ze zwanger is van een dolfijn, Adorabelle hoort de tweede oerknal, die in haar oor verder echoot, een meisje vermoordt per ongeluk haar kip en de jonge asielzoeker met buigzame hoop is nergens veilig.
Het water vangen is een troostrijk debuut over de hunkering naar verbinding, over pijn die je het liefst met nog meer pijn bestrijdt en over water natuurlijk. -
Er komt een nieuwe jongen in de klas, en iedereen vindt hem een beetje vreemd. Maar hij is goed in voetbal, hij is slim en grappig en houdt van chips, en dat is het belangrijkste voor zijn nieuwe vrienden Dan en Maxie. Want wie bepaalt eigenlijk of iemand vreemd is, of normaal?
Maar langzamerhand ontdekken ook zij dat George veel bijzonderder is dan ze vermoedden. Als ze te weten komen dat George in gevaar is, willen ze er alles aan doen om hem te redden. -
Nieuw
Jean Rodin denkt meer dan goed voor hem is. Ooit was hij `een slimpie uit de sloppen', maar nu leidt hij een machinaal leven als arbeider in een lichtfabriek. Op een dag springt zijn collega André Vérité van een hoogte, en sterft. Jean denkt dat André dood is door zijn schuld. Hij denkt ook dat hij verliefd is op zijn mooie zusje Odilette. Zij gelooft dat ze de anonieme drenkelinge uit de Seine is. Terwijl Jean de dood van André probeert te verwerken, leert hij de jongere Noël kennen, een existentiële ontmoeting die hem de kans geeft zijn leven over te doen.
Lalalanding is een lichtvoetige, poëtische roman over de mysterieuze liefde tussen een broer en zus in het Parijs van de jaren vijftig. -
Nieuw
De cynische Saoirse (17) gelooft niet meer in de liefde. Ze is vastbesloten om nooit meer aan een serieuze relatie te beginnen. Tot ze op een eindexamenfeestje Ruby ontmoet. Die daagt haar uit tot een experiment: een zomer vol klassieke dates die zo in een romantische comedy zouden passen, en die eindigt zodra vakantie voorbij is - geen verwachtingen van eeuwige liefde, geen gebroken harten, geen gezeur.
Klinkt als een perfect plan, maar Ruby en Saoirse vergeten één ding: aan het einde worden de personages in de film altijd écht verliefd. -
Een jongen bindt de strijd aan tegen het noodlot. Een zomerse ochtend lang vecht hij met opeengeklemde kaken, met alle middelen die hem ten dienste staan. De oorlog wint. Of het leven. Het is maar hoe je het bekijkt.
Vlaanderen, zomer 1939. De oorlogsdreiging neemt tastbare vormen aan, de mobilisatieoproepen regenen over dit land, waar al een generatie eerder nagenoeg alle jonge mannen door het oorlogsgeweld zijn weggevaagd.
De wat kleine, tengere Bing weet daarvan niets. Hij weet wel dat zijn grote broer Moon als soldaat vertrokken is , en dat zijn moeder sindsdien niet meer uit haar slaapkamer komt. Zijn zus twijfelt eraan of ze Moon ooit nog zullen terugzien. Bing wil niet twijfelen. Moon komt terug en dan zal Bing zelf een grote broer zijn, een voetballer als Moon.
Dani Bennoni is Moons grote voetbalheld. Dani Bennoni zal Bing moeten leren voetballen, ook al lijkt dat een onbegonnen zaak. Maar dan ligt er ook voor Dani de gevreesde oproep.
Bing wil het lot bezweren, en hij doet dat met al zijn vermogens. Hij intrigeert, hij konkelt, hij perst af, bijgestaan door zijn boezemvriend Lenny, die weliswaar een te kort been heeft, maar niet op zijn achterhoofd is gevallen. De twee vechten tot het bittere eind.
Het zou geen Moeyaert zijn, als dit het hele verhaal was. Zijn taal is helder, zijn woorden weloverwogen, maar juist tussen die bedrieglijk eenvoudige regels zit een tweede waarheid. Een ander verhaal, dat niet minder intens en heftig is. -
Blote handen wordt gezien als een van de hoogtepunten uit Moeyaerts werk. Op ouderjaarsdag loopt de spanning in korte tijd hoog op als Ward met zijn beste vriend Bernie naar het erf van de angstaanjagende Betjeman met zijn plastic hand gaat, en er net iets te lang blijft. Nog voor het vuurwerk van twaalf uur staat alles in lichterlaaie.
Het boek is bekroond met de Boekenleeuw en een Zilveren Griffel 1996, de Deutsche Jugendliteraturpreis 1998, de Norske Oversetterpremien 1998, de Driejaarlijkse Cultuurprijs van Vlaanderen, en de Interprovinciale Prijs voor Letterkunde 1999, en verscheen in het Engels, Frans, Duits, Italiaans, Spaans, Sloveens, Deens en Noors. -
Downton Abbey in de eenentwintigste eeuw: het verhaal van een droombaan op een kasteel in Schotland
Als de Nederlandse Josephine Rombouts met haar gezin aan de Schotse westkust gaat wonen, grijpt ze de kans om housekeeper op het plaatselijke kasteel te worden met beide handen aan. Zonder enige kennis van huishouding of de Britse elite probeert ze zich staande te houden in haar nieuwe omgeving, waar ze te maken krijgt met Engelse landeigenaren, Franse koks, Schotse onafhankelijkheid, dakdekkers, spoken, etiquette en tradities.
Met humor en scherpe observaties beschrijft Rombouts een microcultuur waarvan het bijna onvoorstelbaar is dat die tegenwoordig nog bestaat. Tafeldekken met een meetlat, de strenge regels voor het dragen van tweed - ze verbaast zich vaak, maar leert snel. De verlaten, ruige natuur van Schotland vormt het fraaie decor van haar belevenissen. -
Nieuw
Het levensverhaal van Pamela, die `werd geboren op 4 mei 1945, en stierf in het jaar 2000 en zoveel', vormt de kern van De vermaledijde vaders. De roman gaat over de vele oorlogen van de twintigste eeuw - en over de eeuwige strijd tussen vaders en hun dochters. Een Romeinse legende wil dat een dochter haar oude vader in de gevangenis van de hongerdood redt met een gebaar dat geen man haar kan nadoen: door hem de borst te geven. Is ook Pamela tot een liefdevol en vergevingsgezind gebaar bereid? Of rekent ze af met haar vader, die haar negeert en minacht, en met het patriarchaat dat hij vertegenwoordigt?
De vermaledijde vaders verscheen in 1985 en werd bekroond met de Dirk Martensprijs, de Prijs voor Letterkunde van de Vlaamse Provincies, de Literaire Prijs van de Stad Antwerpen, de Prijs van de Vlaamse Lezer en de Driejaarlijkse Staatsprijs voor Proza.
