Na de oorlog maakt Eindhoven een ongekende groei door. De industriestad biedt werk, woningen en vermaak aan iedereen. Een jonge weduwe bouwt er in de jaren vijftig aan een toekomst voor haar kinderen. Onder haar leiding groeit een smoezelig pension uit tot een plek waar gasten uit de internationale variété-wereld graag verblijven. Maar hoe hard ze ook werkt, ze kan niet verhoeden dat haar gezin iets vreselijks overkomt.
In Tijdelijk verblijf schetst Vrouwkje Tuinman hoe een moeder en kinderen slag na slag pogen te overleven door plichtsbesef en het geloof dat het, in deze `stad van de toekomst', geen zin heeft nog over het verleden te praten.
Vrouwkje Tuinman verbindt als geen ander de komische aspecten van het leven met de - harde - realiteit. Afscheidstournee vertelt over leven, dood en nalatenschap van de geroemde en verguisde vioolvirtuoos Nicolò Paganini. Na diens dood draagt Achille zijn vader de rest van zijn leven met zich mee - letterlijk en figuurlijk, want de kerk staat een begrafenis van de `violist des duivels' niet toe.
Als de vioolvirtuoos Nicolò Paganini overlijdt, laat hij een zoon van bijna vijftien achter, een flinke erfenis, een bijzondere collectie instrumenten - en zijn lichaam. De jonge Achille Paganini krijgt geen toestemming zijn vader, verketterd als `duivelkunstenaar', te begraven. Aan zijn onconventionele kindertijd, waarin hij continu op reis was met zijn alleenstaande vader, komt een einde. Op eigen benen staan en eigen keuzes maken blijkt niet eenvoudig, al helemaal omdat Achille verhuizing na verhuizing de kist van zijn vader met zich mee moet slepen.
Was zijn vader echt zo slecht? Of verdient hij het eerherstel waar Achille zo naar verlangt? In de ruim halve eeuw die verstrijkt, blijft Achille standvastig strijden voor een goede afloop. Ook het leven van zijn vrouw en kinderen staat voor een groot deel in het teken van de legendarische man die in hun tuin ligt.
Het bitterzoete Afscheidstournee schetst op haast speelse wijze de diepste connecties die er tussen mensen kunnen bestaan. Het wonderlijke verhaal van de Paganini's vertelt over trouw, familiebanden, toewijding, geloof en ongeloof, eerzucht en de keerzijde daarvan. Bovenal stelt Afscheidstournee de vraag de vraag hoe je verder leeft zonder afscheid te kunnen nemen.
'Ik zou heel graag eens over iets anders schrijven dan de dood, en was dat ook aan het doen. Toen werd mijn partner ziek, en overleed hij. Nu is er, meer dan ooit, geen ander onderwerp. In Lijfrente beschrijf ik de liefde tot - maar ook nadat - de dood ons scheidde. De fysieke intimiteit die steeds verder overschaduwd wordt door zorg, en uiteindelijk door rouw. De levensfase die de meeste mensen, ook ik, pas veel verderop voor zichzelf bedacht hebben.'
Lijfrente is een direct verslag van het eerste jaar na een verlies. Tuinman schrijft over rouw die bij iedere nieuwe ronde weer totaal anders is. Over wat blijft, nadat iemand gestorven is. En over de pogingen om een overleden geliefde zo veel mogelijk te laten bestaan en tegelijkertijd zelf te blijven voortbestaan. Door te dichten houdt ze hem halsstarrig in beweging. De gedichten zijn net zo kwetsbaar als hun onderwerp.
Een meisje van zestien weet niet wat ze aan moet trekken voor de crematie van haar vader. Een meisje van elf raakt haar pony kwijt. Een meisje van acht moet vieze dingen eten. Een meisje van vierentwintig kleedt zich uit voor een oudere man in een hotelkamer, omdat ze wil beginnen met leven.
In Grote acht volgen we in korte hoofdstukken een meisje dat door verschillende vormen van tirannie is getekend. Heden en verleden overlappen elkaar voortdurend. Hard, confronterend, maar soms ook opmerkelijk humoristisch. Grote acht is een roman die nog lang in het hoofd van de lezer zal nadreunen.