Filter
Talen
Formaten
Prijs
Stefan Hertmans
-
- 47%Wanneer student Dius bij zijn docent Anton aanbelt en hem zijn onvoorwaardelijke vriendschap aanbiedt, begint alles in hun beide levens te schuiven. Wat hen bindt is hun verlangen om in een andere tijd te leven - de ruimte van de polders, de sublieme schilderkunst, de schoonheid die verloren gaat. En die alsnog, weliswaar te laat, een van hen wereldberoemd zal maken, ondanks de zware littekens die het leven hun toebrengt. Met Dius vertelt Stefan Hertmans het onweerstaanbare levensverhaal van een onmodieuze kunstenaarsziel, in de grote traditie van de oude schildersbiografieën.
-
Winnaar AKO Literatuurprijs 2014
Het verhaal van een kleine held in de Grote Oorlog die ervan droomde kunstenaar te worden.
Vlak voor zijn dood in de jaren tachtig van de vorige eeuw gaf de grootvader van Stefan Hertmans zijn kleinzoon een paar volgeschreven oude cahiers. Jarenlang durfde Hertmans de schriften niet te openen tot hij het wél deed en onvermoede geheimen vond. Het leven van zijn grootvader bleek getekend door zijn armoedige kinderjaren in het Gent van voor 1900, door gruwelijke ervaringen als frontsoldaat in de Eerste Wereldoorlog en door een jonggestorven grote liefde. In zijn verdere leven zette hij zijn verdriet om in stille schilderkunst. Stefan Hertmans jarenlange fascinatie voor zijn grootvaders leven bracht hem uiteindelijk tot het schrijven van deze aangrijpende roman. -
In een klein dorp in de Provence wordt sinds mensenheugenis over een pogrom en een verborgen schat gesproken. Eind negentiende eeuw vindt men in een synagoge in Caïro een hoeveelheid opzienbarende joodse documenten. Stefan Hertmans ontdekt de sporen van een voorname christelijke jonkvrouw uit de elfde eeuw, die haar leven vergooide uit liefde voor een joodse jongen. Hij gaat letterlijk achter deze vrouw aan, die samen met haar verboden liefde op de vlucht slaat en een duizelingwekkende tocht aflegt, opgejaagd door alles en iedereen.
Stefan Hertmans baseerde zich voor De bekeerlinge op historische bronnen. Dat brengt hem in een chaotische wereld van passie, haat, liefde en dood, en voert hem uiteindelijk van Caïro terug naar het kleine Provençaalse dorp, waar hij sinds decennia thuis is.
`Het is stikdonker om hen heen, het diepste uur van de nacht. De Grote Beer is van de hemelkoepel afgegleden. Ergens roept eenzaam een uil. Enkele sterren twinkelen vaag tussen de stil waaiende bladeren. Er beweegt iets, niet ver van haar vandaan, ze heeft het koud en rilt over haar hele lijf. Dan staat iemand wankelend boven haar, donker en wiegend. Dit is mijn dood, denkt ze. Ze hoort hijgen. Dan pas herkent ze David. Hij valt weer naast haar neer, ze grijpen elkaars handen, blijven zo liggen tot het ochtend wordt. -
Als er één zin is die sinds jaren in het bewustzijn van Stefan
Hertmans galmt, is het de uitspraak die Viktor Klemperer ooit,
tijdens het nazibewind, haast terloops, te midden van ellende
en onzekerheid, met vaste hand in zijn beroemde dagboeken
noteerde: `De tijdgenoot weet niets'. Wat kun je zeggen over de
eigen tijd?
Eén ding voelen we allen, overdenkt Stefan Hertmans in zijn
lucide Verschuivingen: dit is een tijd van overgang naar iets wat
we nog maar heel gedeeltelijk beginnen te begrijpen. Allen zijn
we getuigen, ook al weten we slechts gedeeltelijk waarvan; in elk
geval van onze moeilijk te ontcijferen actualiteit - en de verschuivingen die we elke dag voelen zonder ze te kunnen duiden.
In even erudiete als sensitieve overdenkingen gaat Stefan
Hertmans het avontuur aan om iets van deze tijdgeest te grijpen,
om dat vast te leggen wat ons in de waan van de dag ontglipt. -
In de zomer van 1979 trok een huis in het Gentse Patershol
de aandacht van Stefan Hertmans. De blauweregen hing bestoft
neer, maar de geur trof hem diep en bracht hem terug naar zijn
kinderjaren. Hij kocht het pand in een opwelling. Pas nadat hij
het twintig jaar later had verkocht werd hij geconfronteerd met
wat er zich tijdens de oorlog had afgespeeld. Verbijsterend was
de ontdekking dat de vroegere bewoner een ss'er was. `Het is
onbegrijpelijk,' schrijft Hertmans, `dat alles wat ik toen al had
kunnen weten of tenminste toch vermoeden, zo gedachteloos
aan mij voorbij had kunnen gaan.' Langzaam komt de man die
hij wil leren begrijpen in beeld, alsook zijn Nederlandse, pacifistische
echtgenote en hun kinderen, van wie de oudste zoon
een vooraanstaand Vlaams intellectueel zou worden.
Hertmans spreekt met nabestaanden, raadpleegt archieven, vindt
intieme documenten. In zijn herinnering loopt hij weer door
alle kamers die hij zo lang heeft bewoond.
In De opgang komt de lezer huiveringwekkend dicht bij een
politiek drama, dat ook een huwelijksdrama was. Opnieuw
blijkt Hertmans verbonden met een verhaal dat aan belangrijke
historische gebeurtenissen raakt. Opnieuw brengt het zijn verbeelding
en pen op briljante wijze in beweging. -
Wij waar geen eind aan komt
Stefan Hertmans
- Bezige Bij b.v., Uitgeverij De
- 31 Maart 2021
- 9789403126715
Wij waar geen eind aan komt is een ode aan het grootse en rijke
poëzie-oeuvre van Stefan Hertmans. Deze bijzondere bloemlezing
toont het oeuvre in al zijn muzikaliteit en verrast door
onverwachte beelden en wendingen - precies zoals het leven zelf.
Dichter en schrijver Peter Verhelst, een van Hertmans' literaire
geestverwanten, maakte de keuze en schreef de inleiding waarin
hij op hartstochtelijke wijze zijn bewondering voor Hertmans'
poëzie onder woorden brengt.
Tussen de gedichten van Kaneelvingers, de twaalfde en meest
lichamelijke bundel van Hertmans uit 2005, weeft Peter Verhelst
gedichten uit alle bundels, van de ongepubliceerde dichtbundel
De kleine woordwoestijnen (1975-1980) tot en met de laatste
bundel Onder een koperen hemel (2018). Door deze geheel andere
compositie staan de hertmansiaanse thema's en motieven
zoals herinnering, geschiedenis, liefde, erotiek, dood, verlies en
vitale melancholie in een nieuwe orde, en flonkeren de gedichten
van nieuwe mogelijkheden en betekenissen. -
Antigone in Molenbeek is het prangende relaas van een jonge vrouw die op zoek gaat naar haar dode broer. Zij wil niets liever
dan hem kunnen begraven, maar dat blijkt onmogelijk.
Verwijzend naar de bekende tragedie van Sophocles schreef Stefan Hertmans een uiterst actuele, beklemmende en poëtische tekst over medeleven met iemand die helemaal alleen is komen te staan: de zus van een zelfmoordterrorist.
-
'We kunnen er niet onderuit: we beleven emotionele tijden. Waar men ook kijkt, commotie is de norm, intensiteit de vorm.' Zo begint het recentste boek met essays van Stefan Hertmans, waarin hij ons verlangen naar een arcadisch bestaan fileert. Waarom moeten we alles wat we van waarde achten - seksualiteit, identiteit, kunst en literatuur, sociaal engagement - onophoudelijk opfokken voor het grote doel? Kunnen we de dingen niet meer in hun waarde laten zonder ze uit te kauwen? Wellicht hebben we zo'n intens gevoel van verlies, omdat we voortdurend een fictieve persoonlijkheid najagen. Het is niet verwonderlijk dat Hertmans in dit boek uitgebreid aandacht besteedt aan kritische schrijvers als Michel Houellebecq, Søren Kierkegaard en W.G. Sebald, over wie hij met grote instemming schrijft.
`Hertmans schrijft zo prikkelend dat ik meteen zijn mening wil weten over alles wat ik recentelijk heb gelezen.' - Elsbeth Etty in NRC Handelsblad
`Essays die met kracht van argumenten en vaak in superieure, lenige en soms ook geestige formuleringen kritiek leveren op ideeën en praktijken die het culturele leven momenteel beheersen. (...) Een ronduit indrukwekkend boek.' - De Groene Amsterdammer
`Er bestaan essayboeken waarvoor je graag een hele kast romans weggeeft, schrijft Stefan Hertmans. Misschien geldt dat ook wel voor zijn nieuwe bundel.' - De standaard -
Het verborgen weefsel is een verslag van de innerlijke strijd van een veertigjarige vrouw. Wat vraagt haar schrijverschap, waarmee ze overhoop ligt, van haar? En waar is haar verloren zuster gebleven? De kloof tussen haar gedachten en het leven met haar man en dochtertje lijkt nauwelijks meer te overbruggen. Zelfs een reis naar het buitenland en een buitenechtelijke relatie kunnen haar niet tot zichzelf brengen.
Met subtiele toetsen wordt een intrigerend portret geschetst van een vrouw die leeft met alle verworvenheden van de emancipatie. Haar melancholie en haar creatieve vertwijfeling leiden naar een onverwachte ontknoping. -
Op geestige en ontroerende wijze vertelt Hertmans de coming of age van een jongen in een Vlaams dorp gedurende de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw. Zijn ontluikende seksualiteit en levendige verbeelding nemen hem zo in beslag dat de wereld hem donker, angstaanjagend en vol geheimen voorkomt. Merelbeke is voor hem het paradijs op aarde, maar ook dat paradijs blijkt een illusie.
Naar Merelbeke, voor het eerst verschenen in 1994 en genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs, is een indringend portret van een generatie die opgroeit met fantasieën over de Koude Oorlog en onbereikbare werelddelen. Tussen de vertrouwde wereld en de absolute verlatenheid, het landschap van de volwassenheid, ligt een afgrond die alleen met de verbeelding te overbruggen is. Tot zijn moeder hem tot de orde roept.
Stefan Hertmans (1951) publiceerde romans, verhalenbundels, essays en gedichten. Eerdere romans van zijn hand werden genomineerd voor de AKO en Libris Literatuur Prijs, en bekroond met onder meer de Multatuli- en de F. Bordewijk-prijs. In 2013 verscheen Oorlog en terpentijn, dat in Nederland en Vlaanderen unaniem zeer lovend werd ontvangen en in minstens tien landen gaat verschijnen. -
Onder een koperen hemel
Stefan Hertmans
- Bezige Bij b.v., Uitgeverij De
- 5 September 2018
- 9789403130408
Stefan Hertmans is niet de eerste dichter die onbeschroomd
kiest voor schoonheid in troebele tijden. Zijn gedichten zweven
tussen deze twee polen - vormbewuste verleiding en scherp
poëtisch bewustzijn.
Onder een koperen hemel is een meeslepende bundel waarin veel
registers en toonhoogtes worden bespeeld. De gedichten ademen
tegelijk tijdloosheid en actualiteit: de hemel van Giotto
hangt inmiddels vol satellieten. Zoveel andere stemmen klinken
mee, van W.B. Yeats en J.H. Leopold tot Jeff Buckley en
Moby - en toch gaat het om de unieke, intieme stem van Stefan
Hertmans. Wie zei dat dichters eindelijk moeten beginnen iets
te zeggen? Deze krachtige nieuwe bundel bewijst opnieuw dat
Hertmans nooit is opgehouden alles te zeggen. -
De gedichten van Stefan Hertmans zijn doordrongen van een vitale melancholie. Met de jaren is zijn werk intiemer geworden. Speciaal voor de Poëzieweek maakte Hertmans naast het Poëzieweekgeschenk een keuze uit zijn liefdesgedichten. Je vindt er `verwensingen' en `bezoekingen', maar ook talrijke erotische aanrakingen, warme kaneelvingers en koele oestervingers; er is sprake van verlangen en warmte, maar ook van eenzaamheid en afscheid. Er zijn `warme klauwen' en scherven, maar ook hagedissen die neus aan neus slapen. Een heel leven van liefde en
passie ligt er beeldend in vervat.
Een beeld van jou is rijke, lyrische poëzie van een veelbekroond dichter. -
Na de publicatie van zijn verzamelde gedichten in 2005 verrast Stefan Hertmans met een nieuwe bundel, waarin de beste elementen uit zijn werk triomferen: een open oog voor de wereld, een gepassioneerde mengeling van kosmopolitisme en intimiteit, een bondige stijl in combinatie met een grote beeldende kracht. En sterker dan ooit is er een veerkrachtige melancholie, die al deze gedichten doortrekt: 'Nee, uit deze rij stapt niemand die ons hoort,/ De engelen zijn lang voorbij./ De hand die naar de stilte grijpt, krijgt niets/ Dan ruis in ruil, het vallen van de dingen,/ Ontwakend in een nacht die, net voor het vertrek,/ De dromen bergt die angstzweet brengen./ Want wie uit dood ontwaakt, het krakend lot/ Van nooit geziene vogels bij een oever zonder stroom,/ Die zal niet ondergaan tenzij hij droomt.
-
Aan het rustige bestaan van John de Vuyst komt abrupt een einde als hij op een dag twee geheimzinnige brieven ontvangt in een taal die hem vreemd is. Nog geen vierentwintig uur later ontploft een krachtige bom op de tweede etage van het Institut du Monde Arabe in Parijs, gevolgd door een reusachtige ontploffing in de Sint-Pieterskerk in Rome. Zijn leven raakt in een stroomversnelling als De Vuyst ontdekt dat er een direct verband bestaat tussen de aan hem geadresseerde brieven en de terroristische aanslagen van tot dan toe onbekende fundamentalisten.
