Rudolf Bakker
-
Hoe komt het dat ik nog leef'- een titel met een ironieteken. Zo dramatisch waren ze nu ook weer niet, de jeugdherinneringen van Bakker, al is het waar dat de auteur zich in zijn leven enige malen bijna dood waande. Maar wie overkomt dat niet?
In 1929 in Sint-Anna-ter-Muiden aan de Belgische grens geboren, een boerendorp rond een pomp en een plompe toren in een vergeten uithoek van Nederland, herinnert de kleine Rudi, zoals hij door zijn ouders gedoopt was, zich zijn kinderland als een besloten tuin, een tuin die hij nooit had willen verlaten. Zijn Haagse ouders op hun beurt - zijn vader studeerde notariaat en vond in de crisisjaren alleen in het aan Sint-Anna grenzende Sluis een baan waarvoor hij ook betaald werd - beleefden de wildernis waartoe ze zich veroordeeld hadden met afstandelijk enthousiasme.
Rudolf Bakker roept in dit grimmig opgewekte, soms hilarische, maar ook vaak aandoenlijke boek de wereld van zijn beschermde jeugd tot leven: de eerste aanvaringen met de autochtone jeugd op de Openbare School A te Sluis, het leven op het Zeeuws-Vlaamse platteland tussen de snijbonen in de oorlogsjaren, de groeiende afkeer van het deftige Den Haag van zijn ouders en grootouders, zijn eerste metafysische angsten bij het roodgloeiend ondergaan van de zomerzon. Na de middelbare school en de studiejaren in Utrecht - ook Rudolf zou notaris worden - komt Bakker door een speling van het lot in contact met de journalistiek. De fameuze Sylvia Brandts Buys heeft grote plannen met de zieltogende Haagsche Post. In '58 treedt hij tot haar curieuze equipe toe, en lijkt hij voor het eerst 'van alle essentiële zorgen vrij'. -
De journalist Rudolf Bakker woont sinds 1976 in Frankrijk. Bij De Arbeiderspers publiceerde hij eerder Gallische brieven, een bundel oneerbiedige opstellen over Frankrijk, en recentelijk zijn jeugdherinneringen, Hoe komt het dat ik nog leef (Privédomein nr. 229).
Herdruk van Rudolf Bakkers informatieve, eigenzinnige en humorvolle vriendengids, nu aangepast en geactualiseerd. 'De dikke Bakker', zoals het boek inmiddels bij liefhebbers bekendstaat, is een onmisbare reisgids voor wie dit deel van Frankrijk echt wil leren kennen.
In deze 'reisgids voor vrienden' wijst Rudolf Bakker op levendige wijze de weg door deze zo geliefde vakantiestreek. Het boek bestrijkt in 24 routes het gebied van de Italiaanse grens tot de Camargue, van de Provençaalse Alpen tot de Côte d'Azur. Heldere routekaarten en plattegronden verhogen de praktische bruikbaarheid van deze gids. Provence en Côte d'Azur is niet weer de zoveelste vertaling van een buitenlandse gids, maar het uitvoerigste en leesbaarste reisboek dat tot nu toe in het Nederlands over deze streek is geschreven. Het boek werd in 1996 door het ANWB-blad Reizen als de beste Frankrijkgids bekroond met de Reizende Zon.
In deze nieuwe druk zijn een aantal veranderingen aangebracht die noodzakelijk bleken op grond van ontwikkelingen die zich in stad en land heben voorgedaan. Wat de vroegste historie van de Provence betreft heeft de auteur op grond van recente publicaties zijn exposé over de vroege bewoners, de Liguriërs en de Kelten, aan deze gewijzigde opvattingen aangepast. Zo is deze vriendengids weer klaar om nieuwe lezers op hun zoektocht door deze fantastische Franse streek te vergezellen.
[E]en onconventionele reisgids, die werkelijk iets toevoegt aan het enorme aanbod Frankrijkgidsen. Het is een van de zeldzame reisgidsen die beginnen met een eerlijke beschrijving van het gebied. [...] Bakker wil zich niet laten beetnemen door pittoreske bergdorpjes en de geurende lavendel. [...] Voor een serieuze toerist die een reis door de Provence overweegt is 'de dikke Bakker' onontbeerlijk. -Juryrapport Reizende Zon
Een prachtig boek voor een echt Provençaals avontuur. -Nieuwsblad van het Noorden
Dit boek wordt een klassieker. -Reizen
Had ik het niet cadeau gekregen, dan had ik het zeker gekocht. -Thomas Rap in NRC Handelsblad
