Talen
Formaten
Rob Wijnberg
-
Geloven we nog in waarheid? Of geloven we alleen nog in onze eigen waarheid?
Wie het nieuws leest, de discussies op sociale media volgt en de politieke debatten bekijkt, kan haast niet anders dan concluderen dat waarheid haar zeggingskracht heeft verloren. Het gevolg: een samenleving waarin cynisme en wantrouwen hoogtij vieren.
Het enige wat daar iets aan kan veranderen, is een hoopgevend verhaal over vooruitgang in de 21ste eeuw. Een verhaal dat laat zien dat waarheid weer iets kan worden wat we delen in plaats van wat ons verdeelt.
Voor ieder wat waars is een messcherpe analyse van onze tijd en een krachtig medicijn tegen het hardnekkige cynisme en de gevoelde machteloosheid die hem zo kenmerken.
Rob Wijnberg (1982) is filosoof en oprichter van De Correspondent. Hij was Journalist van het Jaar 2013 en schreef zes boeken, waaronder Nietzsche en Kant lezen de krant en En mijn tafelheer is Plato. Van die laatste twee zijn samen meer dan 125.000 exemplaren verkocht.
Reacties:
`Onmisbaar om onze huidige tijd te begrijpen.'
- Marcia Luyten
`Energiek, puntig, bevlogen.'
- Marjan Slob
`Een welkom medicijn tegen pessimisme en polarisatie.'
- Elke Wiss
`Nooit gedacht dat Rob Wijnberg me zo kon opbeuren.'
- Gert-Jaap Hoekman -
Journalistiek is verworden tot een ordinaire nieuwsfabriek, waar kijkcijfers, lezersaantallen, advertentie-inkomsten en winstgevendheid gelden als onbetwiste graadmeters voor succes. De bedoeling is om burgers permanent gebiologeerd te houden met spectaculaire, vermakelijke of anderszins aandachttrekkende berichten, niet om inzicht te kweken in de wereld om ons heen. Van genociden in Afghanistan tot de nieuwste haardracht van Gordon: alles wordt zonder enige maatstaf van publiek belang de ether ingeslingerd, als krachtvoer in een kippenhok vol doelloos zappende nieuwsconsumenten. Of iets belangrijk is doet er niet toe, als er maar over gepraat wordt.
In De nieuwsfabriek fileert Rob Wijnberg de mechanismen achter deze aandachtseconomie. Op karakteristieke wijze legt hij de ware aard van de moderne nieuwsvoorziening bloot. Hoe ze in de ban is geraakt van doelgroepdenkers en marketeers. Hoe ze dwingt tot instant-opinies en visieloze politiek. En bovenal: hoe ze burgers ontmoedigt om na te denken. Wie De nieuwsfabriek heeft gelezen, zal nooit meer achteloos het journaal bekijken of een krant openslaan. -
We gaan er als vanzelfsprekend van uit dat ieder van ons een identiteit heeft, maar als ons op de man of vrouw af wordt gevraagd wie we dan wel zijn, weten we het opeens niet meer zo goed. We noemen onze naam, maar wat zegt die eigenlijk? We vertellen ons beroep, maar is dat wel zo relevant? We beginnen over onze afkomst, maar doet die er nog toe? Onze identiteit lijkt te bestaan, maar vervluchtigt in een wereld waarin iedereen op internet een nickname heeft, een jobhopper is of een wereldburger wil zijn. Dus wordt het tijd voor grondige overpeinzingen van jonge filosofen als Stine Jensen en Rob Wijnberg. We ontlenen ons ik aan allerlei heel concrete dingen: aan ons lichaam, onze liefdes, ons lijden, ons verleden, ons seksuele leven, onze behoefte aan erkenning en de groep waartoe we behoren. En aan grote denkers die de mens geprobeerd hebben te definiëren.
Jensen en Wijnberg blikken terug op die geschiedenis en voegen er hun eigentijdse visie aan toe. Met Dus ik ben leveren ze een beeld van onze identiteit waarmee we waarlijk voort kunnen.
Kijk voor meer informatie ook op www.dusikben.nl
-
We leven in een land en in een cultuur waarin infotainment niet langer alleen een journalistiek genre is, maar ook een politieke norm: het gaat niet slechts om de boodschap, maar vooral ook om de manier waarop die wordt uitgedragen. Beeldvorming is de allesbepalende factor: niet het gedachtegoed van een partij, de standpunten van een politicus of het beleid van het kabinet is maatgevend voor de kiezersvoorkeuren, maar het beeld dat daarvan van dag tot dag in de verschillende mediakanalen ontstaat. Zo manifesteert het publieke debat zich steeds meer als een publiciteitsshow, omringd door kiezers die letterlijk meedeinen met de waan van de dag.
InEn mijn tafelheer is Platoprobeert Rob Wijnberg ons los te maken van de waan van de dag en de actualiteit in een breder verband te plaatsen. Geen betere begeleiders daarbij dan de grote filosofische en politieke denkers uit heden en verleden. Want, zegt Wijnberg, er is geen doeltreffender manier om de hectiek van vandaag te doorgronden dan met wat er door grote geesten is en wordt gedacht. Van de kredietcrisis tot en met Afghanistan, van Geert Wilders tot en met de moslims, van religie tot en met wetenschap, van de rol van de media tot en met die van de overheid haarscherp ontleedt Rob Wijnberg de belangwekkendste politieke, sociale en culturele gebeurtenissen van onze tijd. -
Nietzsche en Kant lezen de krant
Rob Wijnberg
- Bezige bij b.v., uitgeverij de
- 10 Mei 2010
- 9789023442691
Onze heilige waarheden hebben we de laatste eeuwen zien verdampen. Zelfs onze identiteit zijn we in de loop der tijd kwijtgeraakt. Hulpeloos dobberen we rond op een zee van informatie, nieuws en meningen, op zoek naar iets wat ons weer ankers geeft. De moderne journalistiek is ons daar niet erg behulpzaam bij: hypes dicteren de berichtgeving, lichtzinnigheid en entertainment de toon. Wat vandaag de opening van de voorpagina of het journaal is, is morgen alweer achterhaald en vergeten. Kan de filosofie ons uitkomst bieden? Haar tekortkoming is eerder het tegenovergestelde: diepgravende en ingewikkelde beschouwingen over de zin van het leven vullen de filosofiebibliotheken. Eeuwigheidswaarde hebben die boeken zeker, maar leren ze ons ook iets over het hier en nu?
In Nietzsche & Kant lezen de krant laat Rob Wijnberg zien dat de twee gebreken samen ook een kwaliteit kunnen zijn. Aan de hand van klassieke grootmeesters als Plato en Kant en moderne denkers als Fish en Rorty beantwoordt hij de meest prangende vragen uit de actualiteit. Zijn mensenrechten universele waarheden of westerse dogma s? Discrimineert Geert Wilders moslims als hij kritiek heeft op de islam? Klopt Rita Verdonks `Regels zijn regels eigenlijk wel? En wat wordt er nu werkelijk bedoeld met dé Nederlander? Het resultaat: journalistiek met diepgang en filosofie met dagwaarde.
