Uitgevers
Formaten
Pieter Hilhorst
-
Hoe kan het dat in Estland vijftigduizend mensen bereid zijn om vrijwillig zwerfvuil op te ruimen? Hoe is het mogelijk dat een oproep in Trouw de stoot geeft tot de aanschaf van vijftigduizend zonnepanelen, zonder enige vorm van subsidie? Hoe kan het dat een groeiend aantal zzp'ers elkaars risico op arbeidsongeschiktheid opvangt in kleinschalige `broodfondsen'? Hoe komt het dat hulpverleners vaak familie en vrienden over het hoofd zien als het in een gezin helemaal fout loopt? En dat deze naasten als hun dat in een Eigen Kracht-conferentie gevraagd wordt, zich het vuur uit de sloffen lopen?
Toen Pieter Hilhorst in november 2012 de Amsterdamse wethouder Lodewijk Asscher opvolgde was het boek dat hij samen met Jos van der Lans schreef om antwoord te geven op deze vragen zo goed als af. Het was een krachtig pleidooi om ruimte te creëren voor de doe-democratie, voor de do it ourselves-beweging. Met deze verrassende overstap kreeg het boek een onverwacht vervolg. Hoe kun je als bestuurder vorm geven aan deze nieuwe verhouding tussen burgers en overheid? In het tweede deel wordt die vraag aan de hand van zeven motto's beantwoord.
Sociaal doe-het-zelven. De idealen en de politieke praktijk is een even inspirerende als leerzame verkenning van twee werkelijkheden - die van de vitaliteit van de samenleving en die van de complexiteit van het openbaar bestuur - en van een poging om deze bij elkaar te brengen. -
Onverwacht werd Pieter Hilhorst in november 2012 de opvolger van Lodewijk Asscher als wethouder in Amsterdam. Als politicoloog en columnist van de Volkskrant had hij de politiek geanalyseerd, als ombudsman bij de VARA de politiek bekritiseerd en als presentator van Politieke Junkies politieke spelletjes blootgelegd. En toen werd hij zelf politicus. In een razend tempo beleefde hij opkomst en ondergang. De idealist die de politiek wilde veranderen, werd zelf door de politiek veranderd.
In een openhartig relaas maakt Hilhorst de hitte voelbaar van politieke strijd. Hij ontleedt het ambacht van politicus en gaat op zoek naar de wetten van de macht - niet om als een moderne Machiavelli te leren hoe het meest effectief te heersen, maar om te verkennen hoe de gesloten politieke praktijk kan worden opengebroken. Hoe verweer je je tegen cynische machtspolitiek? Hoe verwezenlijk je je idealen in de huidige mediademocratie? Politiek moet niet de kunst zijn van wat mogelijk is, maar de kunst om waar te maken wat onmogelijk lijkt.
