Schemering is de grote nieuwe roman van meesterverteller Philippe Claudel in de geest van Het verslag van Brodeck en Grijze zielen
In een ingedut dorp aan de rand van een keizerrijk in het midden van Europa wordt in een ijskoude winter de plaatselijke priester dood aangetroffen. Zijn hoofd is verbrijzeld door een steen. Wie kan deze man zo hebben gehaat?
De moord veroorzaakt een schokgolf in het dorp waar christenen en moslims altijd in harmonie hebben geleefd. Voor politieman Nourio, geholpen door zijn trouwe assistent Baraj, is deze zaak een welkome onderbreking van zijn eentonige dagen. Hij beseft al snel dat het achterhalen van de waarheid de spanningen in het dorp niet noodzakelijkerwijs zal doen afnemen. Nourio's superieuren sporen hem aan om de stem van het volk te laten horen en de moslims voor de moord verantwoordelijk te stellen.
In de maanden die volgen ontvouwt zich een tragedie waarbij de slechte gewoonten van de mensheid en de misdaden en wreedheden tussen buren een hoofdrol spelen. Heeft het zin om je te verzetten tegen de onstuitbare loop der gebeurtenissen?
`Meneer Linh luistert naar de stem van de dikke man, de stem die hem zo vertrouwd is, ook al zegt hij dingen die hij niet begrijpt. De stem van zijn vriend is diep en hees. Hij lijkt langs stenen en enorme rotsblokken te schuren, als een beek die van de berg afstroomt en in de vallei pas hoorbaar wordt, lacht, af en toe kreunt, en hardop praat. Een muziek die bij het hele leven hoort, bij de zachtheid én de scherpe kanten ervan.
Meneer Linh ontvlucht zijn door oorlog geteisterde land, op zoek naar een betere toekomst voor zijn kleindochter. Zijn kamergenoten in het asielzoekerscentrum drijven de spot met zijn liefdevolle aandacht voor het kleine meisje. Meneer Linh voelt zich niet thuis in het vreemde land, tot hij op een dag meneer Bark ontmoet. Deze praat over zijn vrouw die kort daarvoor is overleden. Meneer Linh verstaat hem niet maar hij luistert, met zijn kleine meisje op schoot. De twee rouwende mannen vinden troost in elkaars gezelschap en er ontstaat een innige vriendschap die alle taalbarrières overstijgt.
Maar op een dag worden meneer Linh en zijn kleindochter plotseling overgeplaatst naar een gesloten inrichting, elders in de stad. Hoe moet hij nu zijn vriend terugvinden? Met gevaar voor eigen leven onderneemt hij een ontsnappingspoging, die uitmondt in een dramatische ontknoping.
Het kleine meisje van meneer Linh is Claudels ontroerendste en meest tedere boek tot nu toe, geschreven in een taal die schittert van eenvoud en zeggingskracht.
Op een ijzige dag in 1917 wordt het gewurgde lichaam gevonden van de mooie tienjarige Belle de jour. Jaren later blikt een politieagent uit het Franse stadje terug op deze nooit opgehelderde moord, die ook zijn eigen leven ingrijpend heeft veranderd. In deze meesterlijk opgebouwde roman vol ingehouden emotie laat Philippe Claudel zien hoe snijdend de pijn om de dood van een geliefde is, en hoe grijs het schemergebied tussen goed en kwaad. Hij ontleedt het menselijk falen met de genadeloze scherpte van Dostojevski, maar laat tegelijkertijd een tedere, melancholieke gloed oplichten die ook kenmerkend is voor het werk van Konrád. Grijze zielen verrast en intrigeert tot de laatste pagina. 'Een prachtige roman zoals je ze niet meer leest, zoals men ze niet meer schrijft. Wat een schrijver!' - Le Nouvel Observateur 'Claudel schrijft met een scalpeermes en legt de zielen bloot die onder de huid schuilgaan. Hij raakt ze aan, graaft ze uit en houdt ze tegen het licht.' L'Express 'Een magistrale roman van een echte kunstenaar.' Le Monde
De Middellandse Zee. Een eilandengroep met wijngaarden en olijfbomen, bevolkt door een kleine vissersgemeenschap. Een geïsoleerde plek, weg van het lawaai van de wereld, tot op een dag een oude vrouw op het vulkanische strand drie lijken aantreft. Wie waren deze mensen? Wat moet er gebeuren met hun overblijfselen? Moet de waarheid onder ogen worden gezien of is het mogelijk dit mysterie te negeren?
Archipel van de hond is een roman over de wereld waarin wij leven. Het is net als Philippe Claudels geliefde romans Grijze zielen en Het verslag van Brodeck een tijdloze reflectie op de menselijke natuur en de keuzes die we maken.
Een Duitse soldaat strompelt door een bos, gekleed in lompen en tot op het bot verkleumd. Wanneer hij licht ziet branden in een gebouw denkt hij hulp gevonden te hebben. Vele jaren later stuit een joodse jongen, die zijn hele familie tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft verloren, tijdens een boswandeling op het dode lichaam van een verbrande soldaat.
Elders wordt een ogenschijnlijk vreedzame oudere man in een hospice zeer slecht behandeld door een barse jonge vrouw. Maar wie van hen is het wreedst?
Op ingenieuze wijze verbindt Philippe Claudel deze verhaallijnen en construeert zo een fabel over de condition humaine. Wie is slachtoffer, wie is dader? Deze intrigerende roman biedt de lezer de kans om zelf een antwoord op deze belangwekkende vraag te formuleren.
Brodeck heeft er niet om gevraagd. Hij is door zijn dorpsgenoten uitgekozen om een verslag te schrijven over de Anderer, een vreemdeling die enkele maanden eerder in het dorp is komen wonen. Details zijn niet nodig, de feiten zijn genoeg. Zolang maar duidelijk wordt dat de dood van de vreemdeling onvermijdelijk was.
Brodeck ontdekt al snel meer dan hij ooit kwijt zal kunnen in het verslag. Hij besluit naast het officiële verslag een persoonlijk document bij te houden. Al schrijvende wordt hij herinnerd aan zijn deportatie naar het kamp waar hij al zijn waardigheid verloor, en komt hij erachter wat zijn vrouw is aangedaan tijdens zijn afwezigheid. Intussen hoort hij steeds meer gedempte stemmen, die hem doen inzien dat hij zelf misschien ook niet zo thuis is onder zijn dorpsgenoten als hij tot dan toe had gedacht.
Het verslag van Brodeck is een parabel op de Shoah waarin het woord `jood niet één keer voorkomt. Haarscherp schetst Philippe Claudel tot welke gruwelijkheden mensen in staat zijn om zichzelf te redden, maar bovenal laat hij zien hoe liefde de kracht geeft om te volharden, tegen alle angst in. Het verslag van Brodeck is een intense roman, waarin Claudel met zijn gevoelige en beeldende manier van vertellen de kern van het menselijk bestaan raakt.
Een filmmaker van middelbare leeftijd verliest zijn beste vriend, de grappige en vaak verwarrende Eugène. Laverend tussen twee magnifieke vrouwen, tussen het verleden en het heden en omringd door herinneringen aan geliefde gezichten en onverwachte ontmoetingen denkt hij na over de plek die de dood in het leven heeft.
De boom in het land Toraja is een schitterende, uiterst persoonlijke roman over de vriendschap en ouder worden, over verlies en hoop.
Na de dood van zijn te jong overleden vriendin Paule zoekt de hoofdpersoon zijn toevlucht tot Feil, een dorpje aan de oever van de Maas. Hij huurt een kamer bij de vriendelijke Madame Outsander en raakt bevriend met de cafébezoekers, de pastoor en de doodgraver. In het ooit bruisende dorp zijn de mensen ongelukkig, maar stuk voor stuk helpen ze hem ieder op zijn eigen manier over het verlies heen. En de Maas, die ouwe trouwe onopzichtige rivier, wordt voor hem een plek waar hij de rust vindt om verder te gaan. Langzaam drijven de seizoenen voorbij en heelt de verse wond van het verlies. Een bleek litteken is datgene wat overblijft. Met Rivier van vergetelheid schreef Claudel een intense debuutroman waarin hij het verlangen naar de ander en de eeuwige zoektocht naar zelfinzicht in al zijn heftigheid heeft verwoord. 'Begiftigd met een geweldig waarnemingsvermogen en een onmetelijk gevoel voor empathie, weet Claudel het verdriet tot in zijn puurste vorm te bereiken'. Magazine littéraire 'Dit verhaal over rouw en herinnering valt op door de precisie waarmee de beelden worden opgeroepen aan de hand van beeldend proza.' La Quinzaine littéraire 'Mooi verhaal dat van binnenuit is geschreven, verdrietig en gevoelig.' La Croix
Zonder mij is een intense roman over leven en dood, van de auteur van de bestseller Grijze zielen. In deze roman, die je niet anders dan met ingehouden adem kunt lezen, neemt Claudel de lezer opnieuw mee naar een universum van rouw, waarin pijn en zelfdestructie onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Claudels taal is even scherp als fijngevoelig en zijn beelden zijn van een grote zeggingskracht.
De verteller heeft zojuist zijn geliefde verloren. De buitenwereld vervult hem met walging en razernij en alles doet hem pijn. In het ziekenhuis waar hij werkt, brengt hij de dag door met een collega wiens aanwezigheid hij nauwelijks kan verdragen, om maar niet te spreken van het werk zelf. Maar net als hij heeft besloten dat hij zo niet verder wil leven, vindt er een bijzondere ontmoeting plaats die hem van gedachten doet veranderen. Of is het daarvoor al te laat?
Net als in Grijze zielen weet Claudel een spannend en aangrijpend verhaal te vertellen, dat diepe indruk maakt en eindigt in een even dramatische als intrigerende ontknoping. De gevoeligheid en genadeloze trefzekerheid waarmee Claudel de heftige emoties van zijn personage overbrengt, doen denken aan het werk van Céline. Tegelijkertijd kan Claudel zich, door de melancholieke, tedere gloed die in zijn romans oplicht, maar vooral ook door zijn verbluffende vermogen om een verhaal perfect te doseren, meten met de Russische meesters.
Een man plaatst naaktfoto's van zijn vrouw op internet en biedt haar ter veiling aan. Een andere man biecht bij zijn collega op dat zijn penis ineens verdwenen is. Een groepje verveelde vakantiegangers besluit om een weddenschap te houden hoe lang het duurt voor een schip met vluchtelingen zinkt. Het zijn slechts drie van de vele anekdotes die Philippe Claudel in Onmenselijk vertelt. Hij is 'ervan overtuigd dat er situaties zijn waarbij de literatuur de rol van schuurpapier op zich moet nemen. Om de hersens op te schuren - het doet eerst pijn, maar daarna kriebelt het ook'. Het resultaat is een reeks verrassende en prikkelende verhalen die een nieuwe, vileine kant van Claudel laten zien.