Formaten
Paolo Giordano
-
- 57%Dit is een roman over de toekomst. Een toekomst die we vrezen en waarnaar we verlangen, een toekomst die we kunnen veranderen, een waar we nog aan kunnen bouwen.
In Tasmanië staat een man centraal die misschien nooit vader zal worden en die geconfronteerd wordt met twijfels en verleidingen. In zijn huwelijk zoekt hij naar evenwicht en hij is - net als de vrienden met wie hij is opgegroeid - altijd vol vertrouwen in de ratio geweest. Maar hoe ga je om met de angst en kwetsbaarheid die je overvallen wanneer je de controle op de wereld om je heen verliest?
Tasmanië is een levendige, gevoelige roman die alleen geschreven had kunnen worden door Paolo Giordano. Met zijn empathische, scherpe blik op het leven van vandaag in al zijn facetten - geloof, wetenschap, klimaat, ouderschap, liefde - beschrijft hij hoe wij allemaal op zoek zijn naar een plek, een Tasmanië, waar nog een toekomst mogelijk is. -
Teresa verruilt iedere zomervakantie samen met haar vader hun woning in het drukke Turijn voor het huis van haar jeugd op het Italiaanse platteland. Het zijn saaie, bloedhete vakanties, totdat ze op een dag drie jongens bespiedt die naakt in het zwembad zwemmen: Nicola, Tommaso en de zonderlinge maar charismatische Bern. Ze zullen Teresa's leven voor altijd tekenen. De drie halfbroers worden samen opgevoed door Nicola's religieuze ouders en hebben een complexe en intieme band. Maar Teresa zal snel ontdekken dat niets is wat het lijkt en haar idyllische
zomers, die ze steeds vaker met Bern doorbrengt, komen tot een abrupt einde. De jongens worden volwassen en hun vriendschap wordt tot het uiterste getest door hun tegenstrijdige visies op de wereld en hun conflicterende overtuigingen.
De hemel verslinden omspant twintig jaar en vier levens. Het is een epische en intense roman over verbondenheid, liefde, familie en de eeuwige zoektocht naar zingeving. -
De zevenjarige Alice moet van haar vader elke dag tegen haar zin naar skiles. Op een mistige ochtend zondert zij zich af van haar skiklasje en besluit ze de afdaling alleen te maken, maar ze komt ten val en raakt voor de rest van haar leven verlamd aan een been. Mattia is de helft van een tweeling. Hij is hyperintelligent, zijn zusje Michela is zwakbegaafd. Als de tweeling wordt uitgenodigd voor een verjaardagspartijtje schaamt Mattia zich bij voorbaat voor het gedrag van Michela en hij besluit om haar op een bank in het park achter te laten met de opdracht dat ze daar op hem moet wachten. Als hij terugkomt is zijn zusje verdwenen en zij wordt nooit meer gevonden. Op de middelbare school kruisen de levens van Alice en Mattia elkaar en er ontstaat een merkwaardige vriendschap. Ze voelen zich vanaf de dag van hun ontmoeting verbonden, maar merken al snel hoe moeilijk het is om wezenlijk contact met elkaar te krijgen. De eenzaamheid van de priemgetallen is het aangrijpende verhaal van een bijzondere vriendschap dat de lezer vanaf de eerste pagina in zijn greep houdt, en een grandioos debuut waarmee Paolo Giordano blijk geeft van een scherp inzicht in de complexe menselijke psyche.'Alice Della Rocca haatte de skilessen. Ze haatte de wekker die ook in de kerstvakantie om half acht 's morgens afging en haar vader die haar tijdens het ontbijt aanstaarde en onder tafel zenuwachtig met zijn been heen en weer wipte, alsof hij wilde zeggen vooruit, schiet op.
-
Alessandro Egitto voelt zich vanaf zijn geboorte door zijn veeleisende ouders in de schaduw gesteld van zijn oudere zus. Nu hij volwassen is, wordt hij nog dagelijks geconfronteerd met pijnlijke herinneringen aan de wijze waarop zijn veeleisende ouders het zelfvertrouwen van hun beide kinderen langzamerhand hebben afgebroken.
Alessandro werkt als legerarts in Afghanistan. Samen met hem zijn duizenden soldaten uitgezonden, allen jongemannen die een verleden met zich meedragen. Wat brengt hen ertoe om hun leven in de waagschaal te stellen? En wat doet het met hun jonge geesten om te leven zonder hun vrouwen en geliefdes, en om de dood voor het eerst zo bewust in de ogen te kijken?
Met een weergaloos psychologisch inzicht beschrijft Giordano hoe naïeve jongens door de harde werkelijkheid gedwongen worden verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf, voor andere mensen en voor hun daden. Het menselijk lichaam is een meer dan waardige opvolger van Giordano s debuutroman De eenzaamheid van de priemgetallen, waarin de lezer opnieuw zal worden meegevoerd door de unieke aantrekkingskracht van zijn stem. -
Dit is het verhaal van een prille liefde. Van een gelukkig maar onervaren stel dat tot hun schrik een groot verlies ervaart.
Als Nora tijdens de laatste maanden van haar zwangerschap door medische complicaties aan bed gebonden raakt, nemen zij en haar man mevrouw A. in dienst om Nora te verzorgen en haar te helpen met het huishouden. Na de geboorte van hun zoontje blijft mevrouw A. om voor hem te zorgen als zijn ouders werken, maar zij is veel meer dan alleen een oppas of huishoudster. Ze vangt in stilte alle onzekerheden van Nora en haar man op en wordt de bewaakster van hun relatie, het kompas dat het paar door windstilte en storm loodst.
En dan vallen zij in een diep gat als mevrouw A. hun plotseling door ziekte wordt afgenomen. `Zij was de enige echte getuige van de klus die we elke dag klaarden, de enige getuige van de band die er tussen ons bestond. Zonder haar blik hadden we het gevoel dat we in gevaar waren. Maar Nora en haar man moeten nog ontdekken dat zij inmiddels net zo sterk zijn geworden als mevrouw A.
In Het zwart en het zilver registreert Paolo Giordano op gevoelige wijze de schokken in het dagelijks leven van een jong gezin, de blijdschap en het verdriet, het onvermogen en het verlangen.
Paolo Giordano (Turijn, 1982) heeft voor zijn debuutroman De eenzaamheid van de priemgetallen - verschenen in meer dan veertig landen - vele prijzen ontvangen, waaronder de Premio Strega en de Premio Campiello Opera Prima. In 2013 verscheen zijn tweede roman, Het menselijk lichaam.
-
Wat ik niet wil vergeten
Paolo Giordano
- Bezige bij b.v., uitgeverij de
- 28 Oktober 2021
- 9789403161914
Tijdens de lange coronaperiode deed de Italiaanse schrijver Paolo Giordano wat schrijvers nu eenmaal doen: hij observeerde de situatie en probeerde een wereld te begrijpen die ineens vreemd en bedreigend was. Maar hij reageerde ook als academicus: hij probeerde de oorzaken en gevolgen te duiden, te luisteren naar de deskundigen en zijn eigen gedachten te ordenen. Zo vormde zich een uniek coronadagboek over een jaar van grote verandering en een reflectie op een unieke, onvergelijkbare periode in ons bestaan.
Giordano brengt niet alleen een verhelderende terugblik op deze ingrijpende tijd, maar in Wat ik niet wil vergeten gaat hij op zoek naar een nieuwe balans tussen rede, emotie en verwachtingen. Want we zullen, wanneer de storm eindelijk is gaan liggen, op zoek moeten naar een nieuwe, toekomstbestendige manier van leven. -
Een urgent, elegant en uiteindelijk hoopvol essay van de auteur van De eenzaamheid van de priemgetallen en
