Filter
Uitgevers
Formaten
Prijs
Literaire fictie algemeen
-
7 oktober 2023 was voor veel mensen de dag waarop de wereld veranderde. Zo ook voor Natascha van Weezel. In haar door de Holocaust getekende familiegeschiedenis werd Israël altijd gezien als verzekeringspolis, een veilige uitwijkmogelijkheid voor áls het in Europa weer mis mocht gaan. Nu twijfelt ze aan haar liefde voor het land onder Netanyahus heerschappij, en bloedt haar hart ook voor de vele doden in Gaza.
Wat doet het met je als je moet huilen om die gruwelijk wrede oorlog, maar tegelijk niet vindt dat Israël als land moet worden opgedoekt? In de huidige gepolariseerde werkelijkheid word je haast gedwongen om óf voor Israël, óf voor Palestina te kiezen. Natascha zoekt steeds weer naar een verbindende positie in het midden. In dit essay stelt ze de vraag: kan een middenpositie ook radicaal zijn, een constructieve kracht die bijdraagt aan verbetering?
De positie tussen twee vuren heeft zijn prijs, Natascha kwam in aanraking met heftig antisemitisme, ontving bedreigingen en verloor vriendschappen. Maar er is voor haar geen andere weg: ze blijft streven naar wederzijds begrip, naar het erkennen van elkaars menselijkheid en benadrukt het belang van de zachte krachten in een harde oorlog. -
Hoe voelt het als je grootmoeder over niets anders kan praten dan de Tweede Wereldoorlog? Wat gebeurt er met je als je vader je van jongs af aan meeneemt naar alle Holocaust monumenten ter wereld? En hoe verdraag je de gedachte dat je voorouders werden vermoord om het simpele feit dat ze joods waren?
Natascha van Weezel, kleindochter van vier Holocaust overlevenden, stelt zich al jaren de vraag hoe haar leven vandaag de dag nog wordt beïnvloed door een oorlog die zeventig jaar geleden plaatsvond. En ze is niet de enige. In Kleinkinderen van de Holocaust brengt ze aan de hand van haar eigen familiegeschiedenis en talloze openhartige gesprekken met leeftijdsgenoten in Nederland, Amerika en Israël een generatie in kaart die zich op enigerlei wijze tot de Holocaust zal moeten verhouden. Ze schetst een aangrijpend portret van de kleinkinderen van de oorlog: de generatie die in tegenstelling tot de tweede wel van jongs af aan werd geconfronteerd met het beladen familieverleden.
Natascha van Weezel (1986) debuteerde op twintigjarige leeftijd met Magere Jaren, een persoonlijk boek over haar strijd tegen de eetstoornis Anorexia Nervosa.In 2012 studeerde zij af aan de Nederlandse Film- en Televisieacademie als scenarioschrijver met de korte fictiefilm Lost&Found. Kleinkinderen van de oorlog zal worden ondersteund door de NCRV-documentaire Elke dag vier mei.
