Filter
Uitgevers
Talen
Formaten
Balans
-
Het gebeurde op een doodgewone dag in maart. Natascha had boodschappen gedaan, aan een filmplan gewerkt en daarna een uur lang gebeld met de Belastingdienst. Ze had net de kattenbak verschoond, toen ze bericht kreeg van haar vader. Het was een bericht dat alles veranderde. Hoe reageer je als je hoort dat je naaste een ernstige vorm van kanker heeft? Wat betekent het om plotseling te worden geconfronteerd met de dreigende dood van je vader, van wie je zielsveel houdt, en die nog midden in het leven staat? En hoe voelt het als die vader dan ook nog eens een publiek figuur is, waardoor je hem en zijn ziekte met het halve land moet delen?
Nooit meer Fanta is een openhartig, rauw en toch subtiel verslag van het jaar dat Natascha's vader ziek was en overleed. Met grote precisie en gevoeligheid, maar ook vol zelfspot en met lichte ironie beschrijft Natascha het veranderende leven van haar ouders en haarzelf in het zicht van de dood - van de eerste voortekenen van haar vaders ziekte tot het opruimen van zijn spullen. De gelukspoppetjes die ze in het ziekenhuis heimelijk onder haar vaders kussen stopte, hebben niet geholpen. Journalist Max van Weezel stierf op 11 april 2019, in het harnas, zoals hij wenste.
Max van Weezel was politicoloog, journalist en presentator. Zijn werk werd onderscheiden met de Anne Vondelingprijs en de Frans Banning Cocq Penning. Tot kort voor zijn overlijden presenteerde hij nog Met het oog op morgen.
Natascha van Weezel (1986) debuteerde met Magere jaren. In 2015 verscheen De derde generatie, waarmee ze veel opzien baarde. In 2017 volgde Thuis bij de vijand. Van Weezel is columnist bij Het Parool en werkt als freelancejournalist voor kranten en televisie. In 2018 maakte ze de vierdelige documentaireserie Natascha's Beloofde Land voor de VPRO en NPO3. -
Waarom roept het Israëlisch-Palestijns conflict ook in ons eigen land zoveel spanningen op? In hoeverre is moslimhaat vergelijkbaar met antisemitisme? Wat is het verschil tussen antizionisme en antisemitisme? En wat doe je als mensen uit de eigen gemeenschap je voor 'nazi', 'verrader' of 'joodse zelfhater' uitmaken, een alleraardigst Marokkaans meisje wil weten wat de Holocaust is en een groep Turkse tieners er heilig van overtuigd is dat de joden achter IS zitten?
Niet alleen internationaal, maar ook binnen Nederland zorgen de voortdurende conflicten in het Midden-Oosten voor een toenemende polarisatie. Tijdens de Gaza-oorlog in de zomer van 2014 bereikten het wantrouwen, het gescheld en de agressie tussen joden en moslims een dieptepunt. Juist omdat er geen enkele ruimte meer leek voor enige nuance, besloot Natascha van Weezel, een jonge, joodse vrouw, te onderzoeken of er niet toch een brug tussen joden en moslims viel te slaan.
Aan de hand van haar ervaringen, aangevuld met interviews met onder andere oud-burgemeester van Amsterdam Ed van Thijn, Marokkaanse activist van het eerste uur Abdou Menebhi, opperrabbijn Binyomin Jacobs en de Palestijnse radicaliseringdeskundige Montasser AlDe'emeh, schetst van Weezel een eerlijk beeld van de relaties tussen moslims en joden in Nederland. -
Rechts-populistische politici en de media staan op gespannen voet met elkaar. Beschuldigingen van 'linkse' vooringenomenheid, 'trial by media' en 'fake news' zijn nooit ver weg, en op sociale media worden die vervolgens eindeloos herhaald. Als het aan Thierry Baudet ligt, gaat het 'mediakartel' op de schop en wordt de publieke omroep 'gesaneerd'. Geert Wilders gaat zelfs verder: opheffen die hele NPO.
Tegelijkertijd lijken veel journalisten een fascinatie te hebben voor deze politici. Meer dan gemiddeld doen ze hun best hen voor de camera of microfoon te krijgen. Waarom eigenlijk? Zijn het de kijk-, luister- en clickcijfers? Hebben ze oprecht interesse in hun standpunten? Laten ze zich meeslepen door hypes? Of speelt het trauma van de opkomst van Pim Fortuyn, toen de journalistiek een heel deel van de bevolking gemist scheen te hebben, nog altijd een rol?
Voorzien van de nodige inside informatie beschrijven Nieuwspoort-rapporteurs Anet Bleich en Natascha van Weezel het raadselachtige spel van aantrekken en afstoten, zoals zich dat de laatste jaren afspeelde. Hebben rechts-populistische politici en de 'mainstream media' elkaar niet veel harder nodig dan ze eigenlijk willen toegeven? -
Hoe voelt het als je grootmoeder over niets anders kan praten dan de Tweede Wereldoorlog? Wat gebeurt er met je als je vader je van jongs af aan meeneemt naar alle Holocaust monumenten ter wereld? En hoe verdraag je de gedachte dat je voorouders werden vermoord om het simpele feit dat ze joods waren?
Natascha van Weezel, kleindochter van vier Holocaust overlevenden, stelt zich al jaren de vraag hoe haar leven vandaag de dag nog wordt beïnvloed door een oorlog die zeventig jaar geleden plaatsvond. En ze is niet de enige. In Kleinkinderen van de Holocaust brengt ze aan de hand van haar eigen familiegeschiedenis en talloze openhartige gesprekken met leeftijdsgenoten in Nederland, Amerika en Israël een generatie in kaart die zich op enigerlei wijze tot de Holocaust zal moeten verhouden. Ze schetst een aangrijpend portret van de kleinkinderen van de oorlog: de generatie die in tegenstelling tot de tweede wel van jongs af aan werd geconfronteerd met het beladen familieverleden.
Natascha van Weezel (1986) debuteerde op twintigjarige leeftijd met Magere Jaren, een persoonlijk boek over haar strijd tegen de eetstoornis Anorexia Nervosa.In 2012 studeerde zij af aan de Nederlandse Film- en Televisieacademie als scenarioschrijver met de korte fictiefilm Lost&Found. Kleinkinderen van de oorlog zal worden ondersteund door de NCRV-documentaire Elke dag vier mei.
