Het verlies van een broer of zus brengt de dood heel dichtbij en confronteert je met allerlei levensvragen. Dan heb je andere mensen nodig om mee te praten. Minke Weggemans besteedt in dit boek aandacht aan diverse aspecten van deze onderbelichte vorm van rouw. Zij illustreert haar beschouwing met gedichten, citaten en verhalen van mensen die zelf een broer of zus hebben verloren. Wie zelf een broer of zus heeft verloren, zal veel van de ervaringen en gevoelens in deze verhalen herkennen. Minke Weggemans verzorgt lezingen, gastlessen en publicaties over deze `vergeten rouw' om betrokkenen te steunen en hulpverleners te informeren. Ze publiceerde in 2005 het eerste Nederlandse boek over rouw van volwassen broers en zussen, Broederziel alleen? Het boek kende acht drukken en maakte veel reactie los.
Het verlies van een broer of zus is biologisch gezien het 'meest dichtbije' verlies: je had het zelf kunnen zijn. Toch word er weinig over gesproken of naar gevraagd. Marinus van den Berg noemt het 'onderschatte rouw'. Maar het verlies van een broer of zus heeft gevolgen voor de rest van je leven, met name voor je relaties. Door het verlies niet te ontkennen, door te zien wie er weg is, ontdek je dat met je broer of zus ook een stukje van je eigen identiteit verloren is gegaan. Het proces dat daarop volgt nodigt je uit om
op een nieuwe manier je plek in te nemen als broer of zus, en de broer of zus die overleden is een eigen plek te geven.
Het boek wil een hulp zijn voor mensen die zich willen bezinnen op de vraag wat hun broer of zus voor hen betekent. En nog belangrijker: de vraag wat zij zelf willen betekenen als broer of zus, zowel binnen als buiten hun eigen familie.
Verhalen van zussen over verlies van een broer of zus. In Rouw in de zijlijn komen voor de eerste keer een groot aantal zussen aan het woord over het verlies van hun broer of zus. Een meestal verborgen en onderschat rouwproces waar in de maatschappij nog weinig aandacht voor is. Van de bestsellerauteur van Broederziel alleen? Het kost veel moed om je eigen verlies onder ogen te zien als zus, zeker als er bijna nooit naar gevraagd wordt. Het is bekend dat zussen hun eigen rouwproces opschorten of bevriezen om eerst te gaan zorgen voor de partner en kinderen of de ouders van hun broer of zus. Jaren later, tot wel 20 of 50 jaar, kan het verlies voor zussen nog diep verdriet en grote eenzaamheid betekenen omdat hun gevoelens en ervaringen al die jaren in de zijlijn zijn blijven steken... In deze verhalen zoeken zussen naar een innerlijke en uiterlijke balans na het verlies van een broer of zus. Ze vragen ruimte voor hun verdriet en aandacht voor hun verhaal van liefde en verlies. Bovenal zoeken ze naar manieren
om verder te leven met de herinneringen aan hun broer of zus. Uit alle verhalen blijkt hoe waardevol zussen en broers voor elkaar zijn en hoeveel liefde zussen voelen voor hun zus of broer, ook na diens dood.
In Rouw in de zijlijn verhaalden zussen over hun overleden broer of zus. Nu komen de broers aan het woord. Hun verhaal wordt nu voor het eerst verteld.
In deze verhalen zoeken broers naar een innerlijke en uiterlijke balans na het verlies van een broer of zus. Ieder verhaal is anders van toon en stijl; het zijn diep persoonlijke verhalen die ons toevertrouwd worden. Uit deze verhalen blijkt dat een broer of zus verliezen je hele binnenwereld overhoop haalt, maar ook dat er veel liefde tussen broers en zussen bestaat en blijft bestaan, ook na de dood.
Mensen die zelf een broer of zus hebben verloren zullen veel van hun eigen gedachten, gevoelens en ervaringen herkennen en geïnspireerd worden door de grote betrokkenheid die uit de verhalen spreekt..