Filter
-
Jed Martin, beeldend kunstenaar, wordt rijk en beroemd tegen wil en dank. Eenzame kerstdiners met een levensmoeë vader, een serene liefde met de beeldschone Russische Olga, een soort vriendschap met de ietwat vreemde schrijver Michel Houellebecq, een gruwelijke moord die Martin helpt oplossen. En dan de kalmte aan het einde van zijn leven, wanneer hij alleen nog gefluister voortbrengt.
Met deze onverwacht subtiele roman over leven en dood heeft Michel Houellebecq zichzelf op een fenomenale manier vernieuwd. -
Weerslag van een rampzalig semester
Voor het eerst in mijn leven voelde ik me letterlijk behandeld als het onderwerp van een natuurfilm; ik kan dat moment moeilijk vergeten.' Michel Houellebecq kreeg het begin 2023 zwaar te verduren. Eerst werd hij aangeklaagd op basis van uitspraken over de islam in een lang gesprek met Michel Onfray (in het populistische tijdschrift Front populaire), vervolgens kondigde het Nederlandse videokunstenaarscollectief kirac aan een film in het publieke circuit te vertonen met daarin pornografische beelden van de schrijver. Gedreven door woede en schaamte schreef Michel Houellebecq een pamflet als persoonlijk verweer, in de vorm van een pijnlijk verslag van wat hem is overkomen.
De pers over Vernietigen (2023):Een ongewoon melancholische roman over vergankelijkheid, eenzaamheid en wanhoop in een wereld zonder God.' Marijke Arijs in De StandaardDe meest liefdevolle en geestelijke ruimte scheppende roman die Michel Houellebecq ooit heeft geschreven.' Henk Prpper in de Volkskrant -
November 2026. De Franse presidentsverkiezingen komen er weer aan, de zittende president kan na zijn tweede termijn niet worden herkozen, dus het hele veld ligt open en extreemrechts maakt een goede kans. Dan verschijnt er op internet een onmogelijk realistische nepvideo waarin een van de voornaamste potentiële kandidaten wordt onthoofd. Contactpersoon voor het onderzoek door de geheime dienst wordt topambtenaar Paul Raison, en over hem gaat dit boek: over zijn omgang met een grote terroristische dreiging, maar vooral ook over zijn privéleven, zijn relatie met zijn vrouw, zijn familie. Na bijna zeshonderd pagina's blijven we verdwaasd achter.Vernietigen is de achtste roman van Frankrijks onbetwiste sterschrijver, Michel Houellebecq. Hij pakt er naar eigen zeggen een motief in op dat hij in De kaart en het gebied (2010, Prix Goncourt) niet naar tevredenheid had behandeld: wat als het leven gewoon doorgaat - tot het niet meer doorgaat? Nooit eerder heeft Houellebecq zo'n totale poging gedaan om dat leven in een boek te vatten, met zijn mooie en lelijke kanten, zijn vreugde en zijn pijn, zijn betekenis en zijn betekenisloosheid. Is dit zijn magnum opus?
-
Twee halfbroers, twee symptomatische levens. Bruno, de seksverslaafde leraar Frans die wanhopig op zoek is naar liefde; Michel, de contactgestoorde wetenschapper die in zijn werk de basis legt voor een nieuwe, op liefde voorgeprogrammeerde mens. Samen verpersoonlijken zij het echec van het westerse individualisme, waarvan Michel Houellebecq de pijnpunten blootlegt in een wrangkomische zedenschets die vóór alles een noodroep is: een noodroep om liefde.
Elementaire deeltjes, de roman waarmee Houellebecq in 1998 internationaal doorbrak, is inmiddels een moderne klassieker van de buitencategorie. Tien jaar na zijn verschijning heeft het boek nog niets aan kracht en actualiteit ingeboet.
Speciaal voor deze jubileumeditie heeft Martin de Haan zijn vertaling geheel herzien en er een nawoord bij geschreven.
`De vormen van de natuur zijn menselijke vormen. Driehoeken, verstrengelingen en vertakkingen zijn vormen die in onze hersenen verschijnen. We herkennen ze, we waarderen ze; we zijn erdoor omringd. Omringd door onze maaksels, menselijke maaksels, die aan de mens kunnen worden overgedragen, ontplooien we ons en sterven we. Omringd door de ruimte, de menselijke ruimte, verrichten we metingen; met die metingen maken we de ruimte, de ruimte tussen onze instrumenten. -
Het beschouwend werk van Michel Houellebecq is onmisbaar voor wie iets van de schrijver en zijn brisante romans wil begrijpen. In 2004 stelde Martin de Haan, Houellebecqs vaste vertaler, onder de titel De koude revolutie. Confrontaties en bespiegelingen een vuistdikke bundel samen waarin voor het eerst al zijn essays in één band werden verzameld. In het Frans bestond een dergelijke bundel niet, de schrijver had de losse stukken ook nooit goed bewaard, en in 2009 fungeerde De koude revolutie dus als inspiratiebron voor de eerste uitgebreide Franse bundeling.
Ruim tien jaar later, in 2020, bracht Houellebecq daarvan een fors uitgebreide nieuwe editie uit die hijzelf als definitief beschouwt: een goede aanleiding om ook de Nederlandse bundel bij te werken. Nader tot de ontreddering. De koude revolutie 2022 bevat 16 nieuwe teksten, inclusief een pleidooi tegen euthanasie dat niet in de Franse bundel staat. Ook zijn eerder los verschenen tekst over Schopenhauer is opgenomen. De teksten in dit boek vormen het denkkader van een explosief oeuvre. -
Een professor aan de Sorbonne, groot kenner van het oeuvre van Joris-Karl Huysmans, ziet zijn land in 2022 aan de vooravond van de presidentsverkiezingen steeds verder polariseren: een burgeroorlog lijkt onvermijdelijk. De traditionele partijen zijn uitgespeeld, de strijd gaat tussen het Front National en de Fraternité musulmane (Moslimbroederschap). Op de valreep doet een van de leiders een politiekemeesterzet.
Na de kalme triomf van De kaart en het gebied, waarmee hij de Prix Goncourt won, is Michel Houellebecq helemaal terug als Frankrijks grootste provocateur. Ook zijn bekende thema's keren terug: liefde, seks, eenzaamheid... Maar voor het eerst eindigt hij met een verrassend majeurakkoord.
*In alle opzichten een onvervalste Houellebecq. [...] Niemand is in staat zo'n geniepig, tegendraads, ergerlijk, schokkend en tegelijk gevoelig, poëtisch én grappig boek te schrijven. - Dirk Leyman op www.cobra.be
*Michel Houellebecq komt terug met een politieke roman over een islamitisch geworden Frankrijk aan het einde van de tweede regeerperiode van François Hollande. Explosief. - Livres Hebdo
*Een tamme Houellebecq, zonder islamkritiek? Laat me niet lachen. [...] Voorbij de oppervlakte is het boek schokkender en vileiner dan islamkritiek. - Christiaan Weijts in De Groene Amsterdammer -
`Mijn overtuigingen zijn beperkt, maar wel intens. Ik geloof in de mogelijkheden van het speciale koninkrijk. Ik geloof in de liefde,' schreef Michel Houellebecq onlangs.
De depressieve verteller van Serotonine zou het daar zonder voorbehoud mee eens zijn. Zijn verhaal vindt plaats in een Frankrijk dat zijn tradities aan het verkwanselen is, zijn steden ontdoet van hun charme en zijn platteland verwoest tot de volksopstand erop volgt. Hij vertelt over zijn leven als landbouwingenieur, zijn vriendschap met een boer van adel (een onvergetelijk personage - zijn dubbelganger in spiegelbeeld), over het falen van hun jeugdige idealen, de misschien wel dwaze hoop een verloren vrouw terug te vinden.
Deze roman over de puinhopen van een wereld zonder goedheid, zonder solidariteit, met onbeheersbaar geworden veranderingen, is ook een roman over wroeging en spijt. `Niemand in het Westen zal nog gelukkig zijn. -
Een twaalfjarige jongen klimt in de bergen in een elektriciteitsmast, helemaal tot op het platform. De gapende leegte onder zijn voeten oefent een vreemde aantrekkingskracht op hem uit: zal hij springen?
Dertig jaar later moet hij terugdenken aan dat ene moment. Hij heeft de liefde van zijn leven gevonden en zijn eigen economische waarde opgeschroefd door een nieuwe vorm van toerisme te lanceren, maar hoe stabiel is geluk?
Met Platform houdt Michel Houellebecq de moderne westerse samenleving opnieuw een spiegel voor, waarin enkele minder aangename details van onze wereld van markt en strijd worden uitvergroot en vervormd.
Michel Houellebecq (1958) is het even verguisde als bewierookte paradepaard van de Franse letteren. Vooral met zijn grote romans en de daarin verwoorde (vaak tegenstrijdige) opvattingen verwierf hij mondiale literaire bekendheid. Sinds 1998 leeft hij in zelfverkozen ballingschap in Ierland. -
Het oeuvre van Michel Houellebecq is doordrenkt van het gedachtegoed van Schopenhauer: `Geen romancier, geen moralist, geen dichter heeft me zozeer beïnvloed als Arthur Schopenhauer.' Geïnspireerd door de Duitse brompotfilosoof laat hij geen moment onbenut om te laten zien hoe erbarmelijk het lot van de diersoort homo sapiens is. De romancier vindt in de denkwereld van Schopenhauer een bevestiging van zijn basisintuïtie: begeerte is lijden. Globaal gezien vormt de wereld volgens Schopenhauer voor Houellebecq het meest indringende beeld van wat ons leven voorstelt en wat ons nog te wachten staat. In deze tekst, die lang ongepubliceerd bleef, licht hij een sluier op van een levenslange filosofische fascinatie.
Met een uitgebreid voorwoord van vertaler Martin de Haan. -
Op het gebied van techno crazy afternoon-vakanties kan het eiland Lanzarote moeilijk concurreren met Corfu of Ibiza. Aan ecotoerisme of cultuurtoerisme hoef je er al helemaal niet te denken. Lanzarote wordt op zijn zachtst gezegd gekenmerkt door een maanlandschap - of zelfs een Marslandschap, volgens het reisbureau.
Wel kom je er interessante menselijke specimens tegen, bijvoorbeeld de niet-exclusieve Duitse lesbiennes Pam en Barbara - en dat is ongetwijfeld goed voor bijzondere combinaties. Zouden ze Rudi kunnen verleiden, een Luxemburgse inspecteur van politie die in het troosteloze Brussel woont? Of zal hij zich aansluiten bij een sekte die de regeneratie van de mensheid door buitenaardse wezens voorbereidt?
En onze verteller, ten slotte, zal hij een geslaagde vakantieweek hebben?
Lanzarote maakt net als Platform en De mogelijkheid van een eiland, dat eind 2005 zal verschijnen, deel uit van de ambitieuze romancyclus Midden in de wereld.
