Filter
Uitgevers
Talen
Formaten
Prijs
Martin Bril
-
`Het Verschijnsel Brood, zo noemde Herman Brood, Nederlands enige rock-`n-rollster, zichzelf. Jan Eilander belicht `het verschijnsel - en daarmee ruim dertig jaar vaderlandse rock-`n-rollgeschiedenis - aan de hand van talloze interviews met mensen uit Broods naaste omgeving: met vriend en vijand, profiteurs en slachtoffers. Met z'n maatje uit de Israëlische kolenmijnen. Met de mannen van The Moans, Broods eerste band. Met de vrouwen die voor hem vielen en eenzaam achterbleven. Met de legendarische Cuby and The Blizzards. Met z'n moeder. Met zijn artist- en repertoiremanagers. Met z'n `coach, die hem uit de goot hielp, en hield. Met de muzikanten die zich `s ochtends nog Wild Romance mochten noemen, en die `s middags werden gedumpt.
Rock `n Roll Junkie is het meeslepende verhaal van een charismatische, door dierlijke instincten, pep en alcohol gedreven man, die op woensdag 11 juli 2001 een eind aan zijn leven maakte.
Deze editie is voorzien van een nawoord van Martin Bril. -
Rokjesdag is een wonderlijke dag. Als bij toverslag zijn de straten ineens gevuld met blote benen. Het wonder is dat de bijbehorende dames hierover van tevoren geen overleg hebben gevoerd. Er is ook geen oproep op televisie geweest, of een speciaal radiobericht.
Ze voelen aan dat het kan.
Vrouwen en hun gevoel, er is veel over gezegd. Veel onzin ook, door de eeuwen heen. Maar dat ze feilloos aanvoelen wanneer ze met blote benen onder een rokje, rok, jurk of kniebroek de deur uit kunnen, is een ding dat zeker is. In vergelijking met hen zijn mannen gevoelloze wezens.
In 1996 schreef Martin Bril voor het eerst over rokjesdag. Zoals hij erover schreef, kon niemand het.
Rokjesdag is het eigenlijke begin van de lente, het is een optimistische dag. In dit boek zijn Martin Brils mooiste stukken over de lente opgenomen, over de ontluikende natuur, over parken en terrassen, over zingende vogels en open autos, en natuurlijk over rokjesdag zelf, de dag die door toedoen van Martin Bril zelfs Van Dale haalde.
-
Hij bleef eten, niets bijzonders: pasta, een salade, een glaasje wijn. Daarna had Joke de kinderen verbazingwekkend snel in bed, en kwam ze met een nieuwe fles wijn. Het had toch wel wat, om op een zomeravond in je eigen tuin te zitten, vond Nico, al wemelde het van de muggen.
Ze dronken de fles leeg en het viel hem op dat Joke sneller dronk dan hij van haar gewend was. Ze kletsten intussen over van alles en nog wat, altijd rakelings langs de grote onderwerpen heen, alsof dat de manier was om ze te bezweren.
Mijn ouders hebben niet gebeld, realiseerde hij zich toen hij op zijn horloge keek. Het was kwart voor twaalf.
Zouden ze bellen dan? vroeg Joke. Hierheen? Dacht je dat je ging blijven dan? Ze keek hem neutraal aan, een tikje spottend. Het was duidelijk wie de baas was.
Dertig graden in de schaduw is een verzameling verhalen waarin Martin Brils favoriete personages centraal staan: gewone mensen die lijden onder dagelijkse besognes als verveling, onbegrip, eenzaamheid en de bedwelmende hitte van een zomerdag.
Geen andere schrijver schreef zo mooi over de zomer als Martin Bril. Voor zijn overlijden op 22 april 2009 voltooide hij het manuscript van de in dit boek gebundelde vier korte verhalen: drie zinderende zomerverhalen, en een winterverhaal als toetje.
-
Martin Bril was zijn leven lang onderweg. Vooral sinds hij in de Volkskrant zijn column begon, stapte hij vrijwel dagelijks in zijn auto om het land door te rijden, op zoek naar stof voor zijn columns, naar inspiratie, naar mensen, naar gebeurtenissen, en vooral naar het land zelf. Bril beschreef het Nederland dat aan zijn autoruiten voorbijtrok, en dat resulteerde in duizenden veelgelezen columns en tientallen succesvolle boeken.
Bril beschreef de landschappen, de mensen, de weersomstandigheden, de dieren en de dorpen waar hij kwam. Vaak stapte hij uit; en regelmatig belandde hij in een café, om een kop koffie, een maaltijd of een glas te nuttigen. Soms maakte hij een praatje, vaker nog observeerde hij de gang van zaken.
Voordat Martin Bril op 22 april 2009 overleed, verzamelde hij in Overal wonen mensen zijn mooiste caféverhalen. Het boek is een ode aan Bril, maar ook een ode aan het oer-Hollandse fenomeen van de Hollandse kroeg.
Martin Bril, schrijver, dichter, journalist, auteur van het feuilleton Evelien in Vrij Nederland en columnist voor onder meer de Volkskrant, behoort nog altijd tot de populairste en meest gelezen schrijvers van Nederland.
-
Een huis in Frankrijk, wie wil dat niet? Martin Bril en zijn vrouw hebben een huis in dat beloofde land. Soms komen ze er maanden niet, maar ineens missen ze het dan, en willen ze er meteen heen, naar hun land, tussen de heuvels. Hout zagen. Vuur stoken. Tuinieren. Door de modder stampen. Van duisternis en stilte genieten zoals die in Nederland niet meer bestaan.
Frankrijk is nog altijd met afstand de populairste vakantiebestemming voor Nederlanders. Als Martin Bril over Frankrijk schrijft, trekt hij een nog groter publiek dan gewoonlijk. Zijn verhalen over Frankrijk zijn onovertroffen. Met weemoed en verwondering schrijft hij over zijn favoriete restaurant, de oude buurman, die zijn hele leven op dezelfde heuvel heeft gewoond, het geknetter van een motorzaag, de muziek van het Franse platteland, de Franse supermarkt en het gedrag van Nederlanders in den vreemde.
Met overgave schrijft hij ook over de boer, die iedere huiseigenaar er bij zijn huis bij krijgt, Catharine Laborde, de hese, sexy weervrouw van de Franse televisie, over Franse politiek en de zeden van het platteland. Maar ook Parijs, een stad die hij kent als zijn broekzak, komt in dit boek uitgebreid voor. Want Frankrijk is voor Bril inmiddels veel groter dan dat eigen erf waar uiteindelijk toch alles om draait.
Plat du Jour is een verzameling van Brils mooiste, ontroerendste en geestigste stukken over Frankrijk. Een boek om te koesteren met vakantie in Frankrijk of thuis op de bank.
Martin Bril (1959-2009) schreef jarenlang een van de meestgelezen columns in Nederland, eerst in Het Parool, vanaf 2001 in de Volkskrant. In Vrij Nederland schreef hij het wekelijkse feuilleton Evelien, waarvan ook een succesvolle televisieserie werd gemaakt.
Hij publiceerde tientallen boeken, die in de loop der tijd steeds succesvoller werden en die de laatste jaren steevast uitgroeiden tot bestsellers. In 2009 ontving Bril de Bob den Uyl-prijs voor zijn veelgeprezen boek De kleine keizer over het leven van Napoleon en Brils fascinatie voor hem.
-
Martin Bril is de meester van de miniatuur. In de bundel Hollandse luchten, de spectaculaire opvolger van Etalagebenen en Stadsogen, beschrijft hij met nietsontziende scherpte dialogen op straat, meedogende miniportretten van mensen op de rand van het bestaan, kleine studies van rechtszaken, horecataferelen, zoenen in het openbaar en verschijningen van Bekende Nederlanders.
Een aantal vaste karakters uit de vorige bundels miniaturen van Bril keert in Hollandse luchten terug: Harry de Reiger, Evelien van Brakem, haar treurige echtgenoot Harko en Bob van broodjeszaak Het Balkje.
In Hollandse luchten neemt Martin Bril de temperatuur op van het leven in de hoofdstad. De stad staat symbool voor het hele moderne leven in die zin is Brils werk verre van Amsterdams. Zijn werd is Hollands als de luchten die boven de polders hangen. Bril schildert het landschap van de moderniteit en het alledaagse leven met de precisie en elegantie die ooit de Nederlandse schilderkunst groot maakte.
-
Het tekort, de titel zegt het al, gaat over mensen die tekortschieten, de auteur niet uitgezonderd.
Het boek is een drieluik: het middenpaneel bestaat uit drie samenhangende, korte verhalen _ oer-Hollands in hun setting _ over liefde, bedrog en vriendschap, geschreven in een minimalistische, maar toch lyrische stijl.
Op de twee zijpanelen toont de auteur uiteenlopende momenten en persoonlijkheden die hem hebben geïnspireerd: een invalide kind in een zwembad, Martin Amis, een roeiboot in De Weerribben, Cornelis Bastiaan Vaandrager, een boerin op een trekker, Rob Scholte.
Het drieluik vormt een unieke, maar krachtige cocktail van fictie en non-fictie, van literatuur en journalistiek.
Kort na de verschijning van het Het tekort in 1998 begon Martin Bril een dagelijkse column, eerst in Het Parool, inmiddels al weer enkele jaren in de Volkskrant. Hij heeft zich ontwikkeld tot de chroniqueur van het alledaagse. Alom wordt zijn stijl en oog voor detail geprezen.
De pers over Het tekort:
'Zeer ontroerend.'
aleid truijens, de volkskrant
'Grote kunst.'
hans goedkoop, nrc handelsblad
'Brils stijl doet hier alles (...). De kracht van zijn proza zit in wat hij ziet en in de manier waarop; het is alsof hij een taalorgeltje bespeelt.'
carel peeters, vrij nederland
-
Wie vaak met vakantie naar Frankrijk gaat of er een tweede huis heeft, krijgt er een nieuw vaderland bij. Met prachtige landschappen, heuvels en dalen, monumenten, stokbrood, kaas en wijn, Gauloises, tgvs en Danone, de mooiste hoofdstad ter wereld, een glorieuze geschiedenis en een president die iedereen versteld doet staan.
Martin Bril en zijn gezin komen al een jaar of tien in Frankrijk. Altijd rijden ze dan dezelfde weg. De meiden zijn groot geworden langs deze route. De eerste jaren dat we gingen, zaten ze nog in kinderstoeltjes met een speen in hun mond en knuffels in hun armen. Nu zijn ze groot en mondig, en hebben ze een iPod op. Ze willen eigenlijk niet meer mee. Wat al die jaren hetzelfde is gebleven, zijn de dialogen:
Wanneer stoppen we?
Zo meteen.
Ik wil iets lekkers.
Straks.
Zijn we er nou nog niet?
Bijna.
En dan is er altijd die laatste kilometer, en aan het einde het eigen erf en huis, met zijn eigen, vertrouwde en hilarische problemen: relmuizen, meikevers, lekkages en verbouwingen.
In Tout va bien beschrijft Martin Bril niet alleen zijn geliefde Franse platteland, maar laat hij ook een vakantiebaard staan en herinnert hij zich de oude nachttreinen naar het Franse zuiden. Hij zwerft door Parijs, fantaseert over Carla Bruni, brengt een bezoek aan het graf van Neerlands eerste koning in een Parijse voorstad en stort zich in het nachtleven van Cannes. Hij heeft heimwee naar pindakaas, verdiept zich in de Franse dorpspolitiek, bestrijdt de verveling van zijn puberende dochters, wordt bijna verliefd op een serveerster, observeert oude dames met hun poedel, verbaast zich over zijn landgenoten (korte broeken en praktisch haar), rijdt rond in een oude eend, kijkt naar klassieke policiers en bezoekt en passant ook nog even Spanje.
Tout va bien is het vervolg op het succesvolle Plat du Jour en vormt samen met Brils recente boek over keizer Napoleon, De kleine keizer, een Franse triologie. Wie van Frankrijk houdt, kan er niet omheen.
-
Evelien, wie heeft er in Nederland nog niet van haar gehoord? Is het niet van de columns of de boeken, dan toch wel van de televisieserie.
In het leven van Evelien gebeurt er nooit iets zonder dat er een kleine crisis ontstaat, van kerstbomen kopen tot tapas eten. We hebben steeds wat, hè? zegt dochter Regina dan ook tegen Evelien als ze een lekke band krijgen, juist op weg naar school. Op een eigenzinnige wijze biedt Evelien deze problemen het hoofd. Eigenzinnig, maar wel herkenbaar.
Het is inmiddels al zeven jaar geleden dat Martin Bril het eerste boek over zijn populaire personage uitbracht. In de jaren die erop volgden verschenen nog twee boeken over Evelien.
De drie Evelien-delen zijn nu voor het eerst in één band gebundeld. Met dit verzamelwerk kan de Evelien-liefhebber aan één stuk door genieten van Brils satirische maar liefdevolle schetsen van een van de leukste families van Nederland. Evelien voor altijd is een compleet overzicht van de kleine en grote gebeurtenissen in een mensenleven.
Martin Bril (1959-2009) schreef jarenlang een van de meestgelezen columns in Nederland, eerst in Het Parool, vanaf 2001 in de Volkskrant. In Vrij Nederland schreef hij het wekelijkse feuilleton Evelien, waarvan ook een succesvolle televisieserie werd gemaakt.
Hij publiceerde tientallen boeken, die in de loop der tijd steeds succesvoller werden en die de laatste jaren steevast uitgroeiden tot bestsellers. In 2009 ontving Bril de Bob den Uyl-prijs voor zijn veelgeprezen boek De kleine keizer over het leven van Napoleon en Brils fascinatie voor hem.
-
Evelien, wie heeft er in Nederland nog niet van haar gehoord? Is het niet van de columns of de boeken, dan toch wel van de televisieserie.
In het leven van Evelien gebeurt er nooit iets zonder dat er een kleine crisis ontstaat, van kerstbomen kopen tot tapas eten. We hebben steeds wat, hè? zegt dochter Regina dan ook tegen Evelien als ze een lekke band krijgen, juist op weg naar school. Op een eigenzinnige wijze biedt Evelien deze problemen het hoofd. Eigenzinnig, maar wel herkenbaar.
Het is inmiddels al zeven jaar geleden dat Martin Bril het eerste boek over zijn populaire personage uitbracht. In de jaren die erop volgden verschenen nog twee boeken over Evelien.
De drie Evelien-delen zijn nu voor het eerst in één band gebundeld. Met dit verzamelwerk kan de Evelien-liefhebber aan één stuk door genieten van Brils satirische maar liefdevolle schetsen van een van de leukste families van Nederland. Evelien voor altijd is een compleet overzicht van de kleine en grote gebeurtenissen in een mensenleven.
Martin Bril behoort tot Nederlands bekendste publicisten. Zijn Evelien-feuilleton verschijnt wekelijks in Vrij Nederland, zijn column voor de Volkskrant dagelijks.
-
In het najaar van 2001 bezocht Martin Bril voor het eerst politiek Den Haag. Het CDA presenteerde zijn verkiezingsprogramma en een kersverse lijsttrekker: Jan Peter Balkenende. Bril schreef een stukje over de bijeenkomst en kondigde en passant het tijdperk-Balkenende aan.
Sindsdien is er veel gebeurd.
Pim Fortuyn brak door, en werd vermoord; de nieuwe politiek deed haar intrede in Den Haag, wat voor dolle taferelen zorgde; Amerika trok ten strijde tegen Irak, Nederland volgde. Ayaan Hirsi Ali betrad de politieke arena, Wouter Bos werd de nieuwe leider van de PvdA en Theo van Gogh werd vermoord. En almaar duurde het tijdperk-Balkenende voort. De nieuwe politiek stortte in, D66 spatte uiteen, de sp werd steeds groter. Rita Verdonk trad in de voetsporen van Pim Fortuyn, Amerika raakte in Irak steeds verder in de problemen, en Nederland koos er in november 2006 voor het tijdperk-Balkenende met nog minstens vier jaar te verlengen.
In Haagse bluf heeft Martin Bril zijn beste stukken over het politieke bedrijf verzameld. Het zijn geen verhalen over de inhoud van de politiek, maar juist over de randverschijnselen: de ijdelheid, het geklets, het theater, de manier waarop de dames en heren volksvertegenwoordigers hun volk en de media tegemoet treden. En hoewel op de achtergrond de wereld en Nederland in rap tempo veranderen, blijft het Haagse theater altijd hetzelfde.. -
We leven in een gedicht: Hoge Kwel, Opperdoes, Zingende Wielen, maar waar ligt Nederland? De meeste mensen zullen het antwoord niet weten. Nederland ligt in de buurt van Blokzijl en Scheerwolde _ aan de rand van de Weerribben.
In Het verdwenen kruispunt brengt Martin Bril een bezoek aan dat Nederland, en aan allerlei andere plaatsen op het platteland. Het resultaat is een melancholiek, maar ook bijzonder geestig boek _ een lofzang op een land dat verandert, maar toch hetzelfde blijft.
Bril beschrijft een bermmonument voor verkeersslachtoffers langs een provinciale weg, treurige Chinese restaurants in Drenthe, gehakselde maïsvelden in Twente, de rechte wegen van de Noordoostpolder, de schoonheid van spruiten, een voorjaarsdag langs de Vecht, een driesprong tussen Amersfoort en Barneveld, een zondagmiddag in Biddinghuizen, Pijnacker in de mist, een meisje uit Jubbega en de Waal die altijd voorbij Zaltbommel zal stromen.
Het verdwenen kruispunt gaat over dingen die iedereen wel eens ziet en die iedereen kent, maar die niemand zo goed kan beschrijven als Bril.
'Een meester is Bril in een genre waarvoor geen naam bestaat.'
de volkskrant
'Een grootmeester in het observeren.'
remco campert
'Wie Bril leest krijgt een andere blik op de wereld.'
nederlands dagblad
'Beknopt, maar zeer subtiel en raak, en geestig bovendien.'
trouw
-
Iedereen kent de sensatie van het voorjaar: een merel in de tuin, de rokjes op straat. Iedereen weet wat het is om uit de slaap gehouden te worden door een mug of hoe het is om een clubsandwich te eten. Iedereen is verliefd geweest en iedereen kent de twee minuten van 4 mei. Iedereen weet wat het is om door de regen te fietsen en iedereen kent wel iemand die sprekend op zijn hond lijkt, of andersom. Iedereen weet hoe sneeuw kan kraken en hoe een kluit aarde op een doodskist klinkt. Iedereen heeft ieder jaar een mening over de nieuwe haring en iedereen streeft naar hetzelfde: geluk. Iedereen heeft wel eens in contact gestaan met een mobiele telefoon in een handtas of een broekzak, iedereen heeft zijn buik er wel eens vol van en iedereen begint iedere dag opnieuw.
In De dag van de nieuwe haring heeft Martin Bril zijn beste verhalen over deze kleine klassiekers van het alledaagse leven bij elkaar gebracht. Brils oog voor detail, zijn heldere, eenvoudige stijl en zijn laconieke gevoel voor humor maken dit boek tot een feest van herkenning, ideale lectuur voor wie een goed humeur wil.
Over Martin Bril:
'Wie Bril leest krijgt een andere blik op de wereld.'
nederlands dagblad
'Beknopt, maar zeer subtiel en raak, en geestig bovendien.'
trouw
'Vermoedelijk blijven Brils observaties bij, omdat hij de waargenomen mensen zo angstwekkend doorheeft.'
vrij nederland
-
`In een lege Evian-fles heb ik een tak van een kastanjeboom staan. Het geheel staat in de vensterbank, boven de verwarming. Zo krijgen de knoppen licht en warmte. Dat is het idee. Het is overigens geen grote tak. Dat u niet denkt dat ik bij nacht en ontij met een motorzaag in het park ben geweest.
De knoppen van de kastanje vind ik bijzonder mooi. Ze zijn groot en goudbruin, en kleverig. Dat laatste weet ik nog maar net. Toen ik de tak in huis haalde, waren die knoppen nog helemaal dicht. Ze plakten aan mijn vingers.
Amper vierentwintig uur later waren de twee grootste knoppen al open. Als eerste meldde zich frisgroen, teder blad. Heel kleine blaadjes, maar al duidelijk met de vorm van een kastanjeblad.
Bril had vele humeuren, maar bij voorkeur had hij een goed humeur. Hij kon als geen ander vol humor schrijven over de onvolmaaktheid van het leven en de mensheid in het bijzonder, maar altijd _ al was het zoeken naar een speld in een hooiberg - vond hij uiteindelijk het lichtpuntje.
Jarenlang schreef Martin Bril dagelijks een column. Het liefst wilde hij zijn lezer iedere ochtend een glimlach bezorgen. In De zon schijnt is weer een verzameling opgenomen van zijn meesterlijke observaties over het dagelijkse leven: lekker eten, de weersvoorspellingen, optimisme, een mooi bericht op de radio, het genot van de perfecte stoel en het naderen van een nieuw jaar.
Uit elk verhaal blijkt het verlangen iedere dag fris opnieuw te beginnen. Als geen ander kan Bril laten voelen dat het de kleine dingen zijn die het leven groots en meeslepend maken.
Martin Bril (1959-2009) schreef jarenlang een van de meest gelezen columns in Nederland, eerst in Het Parool en vanaf 2001 ook in de Volkskrant. In Vrij Nederland schreef hij het wekelijkse feuilleton `Evelien, waarvan tevens een succesvolle televisieserie werd gemaakt. Bril publiceerde tientallen boeken die steevast uitgroeiden tot bestsellers. -
Wie van Frankrijk houdt, kan niet om hem heen: Napoleon Bonaparte. Al ruim honderdtachtig jaar dood, en toch is hij nog overal.
Martin Bril maakte vier jaar geleden kennis met Napoleon toen hij Corsica bezocht. Daarna las hij een paar boeken over de Franse keizer en ineens was hij Napoleon-gek. Zoals altijd als hij zijn verbeelding wil voeden, ging Bril vervolgens op pad. Hij bezocht slagvelden, archieven, monumenten en musea, in Frankrijk, Oostenrijk, Tsjechië, België en Nederland.
De kleine keizer vertelt niet alleen het verhaal van Napoleon, maar ook het verhaal van een passie. Het is geen geschiedenisboek, eerder een récit anecdotique, zoals de Fransen dat noemen. Het beschrijft deskundig de slag bij Waterloo, en in de vorm van een reisverhaal de aanloop naar die beroemde slag, van Cannes via Grenoble naar de hoofdstad. Het behandelt zwierig de aanwezigheid van de keizer in het hedendaagse Parijs, maar gaat ook in op Napoleons bezoeken aan Nederland en de sporen die die hebben nagelaten.
Voor Bril zijn het humeur en de eetlust van de keizer net zo belangrijk als de iconografie van het Empire en de finesses van het krijgsbedrijf. Hij vertelt over de paarden van Napoleon, maar ook over het gebit van zijn eerste vrouw, de boezem van zijn tweede en de tranen van zijn geheime vrouw. Hij banjert door de sneeuw in Wenen, surft nachtenlang op internet en bezoekt in de brandende hitte bij Waterloo volwassen mannen die soldaatje spelen.
De kleine keizer is een persoonlijk boek, over een ondoorgrondelijke figuur, over eenzaamheid, over de dwaasheid van de geschiedenis en de troost van de petite histoire, over Frankrijk, toen en nu.
-
Laatst werd ik op straat aangehouden door twee leuke agentes. Ze waren bezig met hondencontrole. Zon gevoel had ik al _ mijn hond blafte vanaf het moment dat hij de dames in het vizier kreeg. Het is een eenkennig dier, moet u weten, en ze blaft naar alles wat een uniform draagt.
Goed.
Of ik twee zakjes bij me had om eventuele boodschappen van de hond op te ruimen, wilde de eerste agente weten. Er kwam een kekke vlecht onder haar hoedje vandaan. Ik had daar graag even aan getrokken, maar ja _ daar was het moment niet naar. Gelukkig had ik twee zakjes bij me, eentje voor de drol op de heenweg, en de andere voor de drol op de terugweg. Ze wilde de zakjes zien, de agente, nog streng ook _ heerlijk vind ik dat.
Martin Bril reisde stad en land af voor zijn columns en was altijd onderweg, maar hij begon en eindigde zijn dagen altijd in de buurt van zijn eigen huis, waar hij de omliggende huizen en hun bewoners net zo liefdevol en soms genadeloos observeerde als hij dat met de rest van het land deed. Buurtgeluiden geeft een prachtig beeld van een buurt in beweging, maar ook van Martin Bril zelf.
-
Of het nu gaat om het huppeltje in Let's Get It On van Marvin Gaye, de hikkende jodel van Charlie Feathers, de totale ontspanning van Jack Johnson, de voortdurend nieuwe vergezichten in Waltz For Debby van Bill Evans of de ritselingen in Berk van Jean Sibelius: muziek behoort voor Martin Bril tot de meest intense ervaringen die hij kent.
Met een flard van een liedje kan hij worden teruggeschoten in zijn jeugd. Maggie May van Rod Stewart herinnert hem aan de stripverhalen in de Pep en het meisje op wie hij lang geleden verliefd was. Holy Holy Life van de Golden Earring neemt hem mee terug naar de jukebox in een strandtent op Ameland, door Suzanne van Leonard Cohen bevindt hij zich weer op de zolderkamer met de paarse sprei in zijn ouderlijk huis, en At Home He's A Tourist van Gang of Four brengt hem terug naar de vroege jaren tachtig, toen het land gegeseld werd door een diepe crisis.
In Een plek onder de zon heeft Martin Bril zijn mooiste stukken over muziek verzameld. Van beschouwingen over J.J. Cale, Sam Cooke, Charlie Rich en Ruby Johnson tot persoonlijke impressies over Elvis Presley en de moderne hitparademuziek van zijn dochters: in een heldere stijl, soms weemoedig en soms ronduit hilarisch, brengt Bril een soort muzikale autobiografie bijeen, en laat hij zien waarom echt goede muziek twee uitersten met elkaar verenigt: het gevoel ontworteld te zijn en het verlangen om thuis te komen.
-
Evelien van Brakem is gelukkig. Ze is getrouwd, ze heeft twee leuke dochters en een prachtig huis in Amsterdam-Zuid. Ze hoeft niet te werken en ze heeft geen klachten over haar figuur. Toch is geluk een precaire zaak. Hoe soepeler het leven, hoe makkelijker de lijntjes breken. Je man kan een hartinfarct krijgen, je moeder kan overlijden, je kunt verliefd worden op de verkeerde heel onhandig als je toch al getrouwd bent -, je kunt nieuwe vriendinnen maken die alleen maar hun ellende over je uitstorten.
Minstens zo erg zijn het mislukte weekendje, de wasmachine die het begeeft en de eindeloze vragen van de kinderen waar je geen antwoord op hebt.
Nieuwe avonturen van Evelien is het tweede deel van de Evelien- serie. Het is net als het eerste deel een roman in korte episodes; een soap, maar dan op papier: luchtig, schrijnend, herken- baar en meeslepend.
Martin Bril (1959) is schrijver en columnist van de Volkskrant. Over Evelien bericht hij wekelijks in Vrij Nederland.
De televisieserie Evelien verschijnt op dinsdagavond bij NET 5, met in de hoofdrollen Kim van Kooten als Evelien en Peter Blok als Harko.
Het eerste seizoen is nu verkrijgbaar op dvd. -
Evelien van Brakem hoort andere mensen altijd maar zeggen dat zij alles heeft wat haar hartje begeert: een leuke man, twee leuke dochters en een leuk huis in het leukste stukje Amsterdam: Oud-Zuid.
Toch begeert haar hart niet alleen nog veel meer van hetzelfde, het begeert ook: een baan in de horeca, een vakantie die níet in het water valt, een man die haar hartstochtelijk bemint (niet noodzakelijkerwijs haar eigen man), een nieuw huis, een zorgeloze jeugd voor haar kinderen, vrede op aarde, een perfecte bikinilijn en altijd gladde benen zonder scheren of harsen. Bovenal wil ze geen trut zijn.
In Eigen Benen slaat Evelien nieuwe, onverwachte wegen in. `Krijg toch allemaal de klere, zingt ze steeds vaker als ze de wasmachine leeghaalt, de lunchpakketten voor de kinderen klaarmaakt of zich voor de spiegel opmaakt om met haar man uit eten te gaan.
Na Evelien en Gelukkig niet is Eigen benen het derde deel in Martin Brils Evelien-serie. Dit deel is aangevuld met niet eerder gepubliceerde hoofdstukken over Evelien.
Martin Bril (1959) schrijft een dagelijkse column in de Volkskrant. Wekelijks bericht hij in Vrij Nederland over de avonturen van Evelien.
De pers over Evelien:
`Bril grossiert in ijzersterke scènes en vlijmscherpe dialogen.
alle lansu, het parool
`Onwaarschijnlijk scherp en treffend. Wurgend. Een geweldig boek.
atte jongstra, leeuwarder courant
`Bij Bril schijnt altijd de zon, ook als het nacht is.
jeroen vullings, vrij nederland
-
Evelien is het beroemde personage van Martin Bril. Zij leeft al vele jaren in Brils feuilleton in Vrij Nederland, in de Evelien-boeken, en in de bekende tv-serie met Kim van Kooten als Evelien.
De tomeloze Evelien is het langverwachte nieuwe boek over deze populaire huisvrouw uit Amsterdam-Zuid. Evelien is inmiddels in de veertig. Het is niet haar gemakkelijkste periode; Harko lijkt door een midlifecrisis te gaan, Regina en Julia zitten in de puberteit. En Evelien? Evelien probeert er met haar tomeloze energie het beste van te maken. Ze sluit vriendschap met daklozenkrantverkoper Siep, flirt met een vader van een vriendinnetje van Julia, ontfermt zich over een aanloophond en ze ontsnapt aan het leed dat vakantie heet door in haar eentje naar Cannes te rijden om zichzelf daar in dure hotels en chique restaurants eens lekker te verwennen.
Maar hoezeer Evelien ook haar best doet: ontsnappen aan de dagelijkse sleur blijft een lastige opgave.
In De tomeloze Evelien beschrijft Martin Bril weer even ontroerend als herkenbaar de grote en kleine problemen uit het leven van de eigenzinnige Evelien.
Martin Bril is een van de succesvolste schrijvers van Nederland. Zijn column in de Volkskrant bereikt dagelijks vele honderdduizenden lezers. Tot zijn recente succesboeken behoren onder andere Vader en dochters, De kleine keizer en Mijn leven als hond.
-
De liefde is het mooiste onderwerp dat er is. Trouw, huwelijkse sleur, verliefdheid, seks, overspel, lust, ware liefde, kalverliefde, ongeremde geilheid _ het is allemaal op straat te zien, voor wie goed kijkt.
In Het leed dat liefde heet bundelt Martin Bril zijn mooiste observaties van de liefde in al haar verschijningsvormen: een verliefd stelletje in een restaurant, een echtelijke ruzie, een weekendje weg zonder de kinderen, een overspelige moeder, een huwelijksreportage in Zeewolde, een vrouw die haar man betrapt op overspel door een sms'je te lezen, een jongeman die zijn vriendin een roos aanbiedt, een ontmoeting tussen oude geliefden, een eenzame vrouw in avondtoilet, 's ochtends vroeg op straat, en een zoenend stel op de Dam.
Het leed dat liefde heet staat bol van de tijdgeest, maar tegelijkertijd zijn de verhalen zeer herkenbaar. De beelden die Martin Bril te voorschijn tovert zijn klassiek, en zijn pen is scherp, hilarisch en vol mededogen. De liefde is hard, maar ook ontroerend en om te lachen.
Over Martin Bril:
'De kracht van zijn proza zit in wat hij ziet en in de manier waarop; het is alsof hij een taalorgeltje bespeelt met gedempt geluid.'
carel peeters, vrij nederland
'Grootmeester in het observeren.'
remco campert, de volkskrant
'Bij Bril schijnt altijd de zon, ook als het nacht is.'
jeroen vullings, vrij nederland
'Een meester is Bril in een genre waarvoor geen naam bestaat.'
aleid truijens, de volkskrant
-
Toen Martin Bril in 2008 ziek werd, bleef hij plannen maken, en belangrijker: hij bleef die plannen uitvoeren. Zo wilde hij een boek schrijven over zijn jeugd, die zich afspeelde in onder meer Utrecht, Dieren, Drachten en 't Harde, en bij verschillende familieleden in Friesland en Groningen.
In sneltreinvaart schreef Bril Jongensjaren, een verzameling verhalen over de jaren zestig en zeventig, die onder de pen van Bril subtiel tot leven komen. Een boek over Ras Patat, over een drumstel in hotel Talens, over zijn vriend Jaap Wagenaar en over de kauwgomballenautomaat bij de Vivo. Maar vooral een boek over de jonge Martin Bril, in zijn jeugd al een fijnzinnig observator van het menselijk tekort, die zou uitgroeien tot een van de invloedrijkste en geliefdste schrijvers van Nederland.
Op 22 april 2009 overleed Martin Bril, 49 jaar oud. Maar zijn boeken blijven. En met Jongensjaren heeft hij zijn honderdduizenden lezers postuum een schitterende ode aan zijn jeugd gegeven.
-
Evelien van Brakem is moeder, echtgenote, huisvrouw en minnares. Ze woont in Amsterdam-Zuid, paradijs van de rijken, habitat van bekende Nederlanders. Ze heeft alles wat haar hartje begeert, en toch is ze niet gelukkig. Er mist iets in haar leven, maar het lukt haar niet te benoemen wat het is.
Moet ze haar opleiding gaan benutten en een baan zoeken? Moet ze haar man verlaten? Waar draait het leven om? Intussen leidt ze een comfortabel leven met de dingen om haar heen, de ritjes met de kinderen van en naar school, het Vondelpark, de boodschappen, de telefoontjes van haar wilde zus Sylvia, het uitzicht op de achterburen.
Van buiten ziet haar leven er dus volstrekt normaal, ja zelfs saai uit. Maar van binnen gist en borrelt het, niet in de laatste plaats door de scherpe, ironische blik van de hoofdpersoon zelf.
Evelien is een roman over een vrouw van nu, opgetrokken uit ruim vijftig korte episodes. Het is een moderne zedenschets met satirische trekken: ontroerend en herkenbaar.
Martin Bril (1959) schrijft verhalen, poëzie, scenario's en iedere dag een column in de Volkskrant. Over Evelien bericht hij elke week in Vrij Nederland.
De televisieserie Evelien verschijnt op dinsdagavond bij Net5, met Kim van Kooten als Evelien.
Over Evelien:
'IJzersterk en vlijmscherp.'
Alle Lansu, Het Parool
'Bij Bril schijnt altijd de zon, ook als het nacht is.'
Jeroen Vullings, Vrij Nederland
'Wurgende verhalen.' Atte Jongstra, Leeuwarder Courant
-
Sommige mannen hebben een foto van vrouw en kinderen op hun bureau staan. Ik heb dat niet. Als ik ze wil zien, denk ik aan ze. Als ik inspiratie nodig heb, blader ik door het telefoonboek. Als ik aan mijn verantwoordelijkheden herinnerd wil worden, haal ik diep adem. Als ik wil weten waarom, waartoe en voor wie ik het allemaal doe, haal ik nog een keer adem.
Wel heb ik een ansichtkaart van een klein Frans dorp op mijn bureau staan: kerktoren, heggen, wat huizen, bomen, een geschoren weiland met een groep koeien in de schaduw van een machtige eik. Boven de wereld: een blauwe lucht.
Lagarde-Enval.
Zo heet het dorp.
Er is een café waar ik s ochtends koffie drink en aan het einde van de middag een paar biertjes. Een enkele keer eet ik er tussen de middag de dagschotel. De zaak zit dan vol loodgieters, metselaars, timmerlui en andere mannen die in een straal van tien kilometer van het dorp aan het werk zijn. Ze kennen elkaar allemaal en altijd valt er even een kleine stilte als ik binnenkom en ook blijk te willen eten. Soms is er een tafeltje voor mij alleen. Meestal niet. Het maakt me niet uit bij wie de uitbater me aan tafel zet. Ik ken de mannen ook allemaal en ik mag graag denken dat ze mij als hun gelijke beschouwen. Dat doen ze niet, natuurlijk niet, ik ben een vreemdeling. Maar het is goed om een vreemde te zijn te midden van bekende gezichten.
Op 22 april 2009 overleed Martin Bril, schrijver, dichter, journalist, auteur van het feuilleton Evelien in Vrij Nederland en columnist voor onder meer de Volkskrant. Kort voor zijn overlijden corrigeerde hij nog de drukproeven van Cest la vie.
Tot Brils populairste werk behoren zijn stukken over Frankrijk. Over dat land publiceerde hij onder meer de boeken Plat du Jour, Tout va bien en het met de Bob den Uyl Prijs bekroonde boek De kleine keizer.
