Joris Luyendijk
-
Stel: je kunt niet gediscrimineerd worden en je hoeft je nooit ergens aan te passen, omdat iedereen zich altijd aanpast aan jou. Stel dat je vervolgens ook nog de meest prestigieuze opleiding van het land hebt, zodat je ook daarop niet gepakt kunt worden. Dan kun je dus niet weten hoe kwetsbaarheid voelt. Maar omdat je alles mee hebt en niks tegen, is de kans wel maximaal dat je het ver brengt in de samenleving.
Joris Luyendijk behoort tot deze groep van ondiscrimineerbare en sociaal onkwetsbare Nederlanders: een witte autochtone heteroman uit een `goed nest' met aan de muur diploma's van het Gemeentelijk Gymnasium te Hilversum en de Universiteit van Amsterdam.
In De zeven vinkjes probeert Luyendijk te begrijpen wat zijn uitgangspositie heeft gedaan met zijn zelf-, mens- en maatschappijbeeld. En wat doet het met een land, wanneer mannen zoals hij er de dienst uitmaken? Want op ontzettend veel plekken helemaal bovenin de politiek, de serieuze media, het openbaar bestuur en het bedrijfsleven wordt de baas gespeeld door een man zoals Joris Luyendijk. -
Winnaar NS Publieksprijs 2015
Twee jaar lang heeft Joris Luyendijk zich ondergedompeld in het hart van de financiële wereld in Londen en zijn bevindingen beschreven in 'Dit kan niet waar zijn'. Juist omdat hij geen kenner was van de bankenwereld, was hij de ideale auteur om te onderzoeken wat er gebeurd is: hoe gesloten de wereld van de high finance ook is, velen wilde met hem praten om uit te leggen hoe mooi hun werk was. Hoe zwaar. Hoe interessant. En hoe gevaarlijk. Want de conclusie is even stevig als pijnlijk: de instellingen die ervoor moeten zorgen dat de economie functioneert, kunnen de wereld in de afgrond storten. En dat gebeurt allemaal met de beste bedoelingen door mensen die precies dezelfde zorgen hebben als u en ik, door mensen die de hypotheek moeten betalen en de kinderen op een goeie school wilden hebben. De scherpe blik en de onbevangen manier van vragenstellen zorgt ervoor dat Luyendijk als geen ander inzichtelijk maakt hoe we ervoor staan. And it is not pretty.
In het extra hoofdstuk 'Hoe dit waar kan zijn' gaat Joris Luyendijk in op de ontvangst in Europa door lezers, pers en financiële wereld en op recente veranderingen in de financiële sector.
-
Vijf jaar lang was Joris Luyendijk correspondent in de Arabische wereld. In Het zijn net mensen probeert hij de kloof te dichten tussen wat hij als correspondent met eigen hogen zag, en wat hij daarvan kon laten zien op radio, tv en in de krant. Met pakkende voorbeelden legt hij uit waarom nieuwsmedia slechts een klein deel van de werkelijkheid kunnen weergeven en waarom het voor ons zo moeilijk is iets van het Midden-Oosten te begrijpen.
-
In 'Kunnen we praten' nodigt Joris Luyendijk de lezers uit om met elkaar in gesprek te gaan over de politiek, met name de mensen die net als hij het vertrouwen in de traditionele politieke partijen grotendeels of helemaal kwijt zijn. En over hoe het verder moet.
-
Het zijn vreemde tijden, met veel zorgwekkende ontwikkelingen op politiek, cultureel, maatschappelijk en ecologisch gebied. Daardoor kijkt Joris Luyendijk voor het eerst in zijn leven niet met onvoorwaardelijk vertrouwen naar de toekomst. Tegelijk weet hij dat er ongekend veel goed gaat in de wereld. Het probleem is alleen dat dit lang niet altijd goed zichtbaar is. Daarom vroeg Luyendijk aan 100 wetenschappers, ondernemers en kunstenaars: `Hoe hou jij hoop?'
Gerard 't Hooft (Nobelprijswinnaar Natuurkunde), Louise Vet (hoogleraar Ecologie), Bibian Mentel (atleet), Stine Jensen (filosoof), Micha Wertheim (cabaretier), Griet Op de Beeck (schrijver), Merlijn Twaalfhoven (componist), Jeroen Smit (journalist), Dick Swaab (hersenwetenschapper), Kim Putters (directeur Sociaal en Cultureel Planbureau), Lavinia Meijer (harpist) en 89 andere experts geven in dit boek hun antwoord.
Het resultaat is een verzameling verrassende inzichten die duidelijke vooruitgang laten zien. Kortom: honderd keer hoop.
-
De grote bedrijven boeken recordwinsten en de inkomens aan de top zijn vaak extreem. Aan de onderkant daarentegen neemt de koopkracht nauwelijks toe en groeit de onvrede. Het kortetermijndenken lijkt te regeren, terwijl grote problemen onopgelost blijven, het klimaat en de bestaansonzekerheid voorop. Hoe dat tij te keren?
In een spannende briefwisseling discussiëren twee maatschappelijke sleutelfiguren in Nederland over urgente oplossingen. Kees van Lede speelde decennialang een hoofdrol in het internationale deel van het Nederlandse bedrijfsleven. De dertig jaar jongere Joris Luyendijk, die zich als schrijver en journalist regelmatig kritisch uitliet over overheid, media en bankwezen, dient hem van repliek. Zij stellen de cruciale vraag: zijn nu niet de liberalen aan de beurt om een stap terug te doen?
Scherpzinnige brieven over het bedrijfsleven, de bonusgekte, Brexit en de media, over macht, moraal en nieuwe wegen naar een eerlijker samenleving. Pessimisme is voor losers is een bij vlagen verontrustend, maar ten slotte toch optimistisch boek, waarin de ervaringen en visies van Van Lede en Luyendijk elkaar aanvullen en de lezer inspireren.
Kees van Lede (1942) was onder meer bestuursvoorzitter van chemieconcern AkzoNobel, voorzitter van het werkgeversverbond VNO en president-commissaris van De Nederlandsche Bank.
Joris Luyendijk (1971) is auteur van onder andere Een goede man slaat soms zijn vrouw, Dit kan niet waar zijn en Het zijn net mensen, de laatste twee zijn beide bekroond met de NS
Publieksprijs.
