Uitgevers
Formaten
Hugo Borst
-
Het is precies vijfentwintig jaar geleden dat Hugo Borst het klassieke boek over Feyenoord schreef.
In De Coolsingel bleef Leeg bericht hij op onnavolgbare wijze over het turbulente seizoen 1995/96, toen hij in de boezem van de club verkeerde en zag hoe Willem van Hanegem en Jorien van den Herik de opstandige spelersgroep in toom probeerden te houden.
Ook een kwart eeuw later is dit baanbrekende werk nog net zo actueel als toen, en veel meer dan een sportboek alleen. Het is niet alleen een ontnuchterende schets van de gang van zaken achter de schermen van een volksclub, maar ook een portret van de rijke geschiedenis van Feyenoord en bovenal een prachtige ode aan Rotterdam en de Rotterdammers. -
Ma zit hier nu drie weken en elke dag is het raak. Liever zou ik eventjes niet meer gaan.
'Het is hier verschrikkelijk,' zegt ze.
Dan zwijgt ze. Ostentatief.
Ik leg mijn hand op haar knie.
Ze wijst naar de bovenkant van haar hoofd en zegt: 'Je kan beter mijn kop inslaan.'
'Dan moet ik naar de gevangenis, ma.'
'Dat is waar,' zegt ze en ze peinst en dat doe ik ook: peinzen, peinzen over haar hunkering naar een genadeklap.
Al drie jaar verzorgt Hugo Borst zijn moeder, die aan dementie lijdt. Op ontroerende en vaak tragikomische wijze schrijft hij over de ingrijpende gevolgen van haar aftakelende geest en de onvermijdelijke verhuizing naar een verpleeghuis. Intussen haalt hij herinneringen op aan zijn jeugd en aan zijn moeder in betere tijden. Ma is een liefdevol en prachtig geschreven portret van een moeder en haar zoon. -
De moeder van Hugo Borst lijdt sinds enkele jaren aan de ziekte van Alzheimer en woont inmiddels op een gesloten afdeling in het Verpleeghuis. In Ach, moedertje volgen we haar dagelijkse leven - en dat van haar acht medebewoners.
Van heel dichtbij schrijft Hugo over zijn moeders achteruitgang, over het verdriet om wat verloren gaat, de terugkerende valpartijen én het plezier in de bonte woongroep, want gelachen wordt er heus. Maar er is ook ergernis. Hugo maakt zich kwaad over de gigantische werkdruk van de verzorgenden in het Verpleeghuis, en de arrogantie van de zorgbestuurders. Trouw gaat hij bij ma op bezoek, en zittend aan haar zijde vraagt hij zich af wat er van haar leven nog over is.
Ach, moedertje is een intiem, geestig en spannend verslag uit het Verpleeghuis. Het is het vervolg op de bestseller Ma (meer dan 100.000 verkochte exemplaren) en gebaseerd op de gelijknamige wekelijkse kroniek in het AD. -
Jan Mulder, de biografie, gaat over een aansprekende ex-voetballer, columnist, schrijver en tv-persoonlijkheid tegelijk. Jan Mulder gaat tweebenig door het leven. Er zijn weinig prominente Nederlanders met zo'n bont bestaan als hij. In deze geautoriseerde biografie wordt beschreven hoe Jan na een gelukkige jeugd in Winschoten een voetbalster wordt bij Anderlecht en uitgroeit tot een graag geziene gast in het mondaine Brusselse leven. De grootste voetbalclubs ter wereld lonken in die dagen naar de topspits Jan Mulder. Trainer Rinus Michels van Barcelona stuurt hem een verleidelijke brief. Jan wil echter naar Ajax. Dat lukt - de transfersoap is om van te watertanden.De jaren in Amsterdam verlopen dramatisch. Door een voetbalknietje en onhandige medici komt een vroegtijdig einde aan de voetballoopbaan van Jan. Al revaliderend raakt hij bij prachtig toeval bevriend met een elite van kunstenaars en journalisten. Een andere Jan Mulder staat op.Een nieuw leven begint.
-
Hard gras 95 - april 2014
Matthijs van Nieuwkerk, Henk Spaan
- Ambo|anthos
- Hard gras
- 16 April 2014
- 9789026327735
Hard gras 95 / Heilige stad
Hugo Borst, Matthijs van Nieuwkerk & Henk Spaan
Hard gras is het literaire voetbaltijdschrift dat zes keer per jaar verschijnt onder redactie van Matthijs van Nieuwkerk, Hugo Borst en Henk Spaan.
Nummer 95 is een special over Londense voetbalclubs door Sjoerd Mossou, columnist van het Algemeen Dagblad en winnaar van de Hard gras-prijs 2011. Mossou is van jongs af aan gek van het Engelse voetbal. Voor deze special reist hij langs twaalf stadions van Londense voetbalclubs, onder andere Chelsea, Arsenal en West Ham United. Sjoerd Mossou werd weer een met de voetbalstad van zijn dromen en sleurt ons mee de ondergrondse in.
Toen Sjoerd Mossou 24 jaar was ging zijn verkering uit. Hij nam ontslag bij VI en vertrok naar Londen. Hij kwam terecht in een flat met twee huisgenoten, zoals jonge mensen in Londen nu eenmaal wonen.
Flatmate James wordt een vriend voor het leven.
Met hem deelt hij een obsessie voor, vooral, oude Engelse stadions. Mossou gebruikt voor deze vorm van excentriciteit het woord stadion-autisme. Uiteraard gaat hij voetballen in Londen, in de Sunday Morning League die zich afspeelt op uitgestrekte grasvelden in de grote Londense parken.
Het elftal van Mossou, Beesotted genaamd, bestaat voornamelijk uit seizoenkaarthouders van Brentford.
Sjoerd sluit vriendschap met zijn medespeler Perry, een jongen van 130 kilo die nachtwaker is in het Holiday Inn Hotel van Brentford. Perry is er trots op dat Sjoerd Mossou nu voor Beesotted keept. Nog nooit hebben ze een afgevaardigde van het Total Football in hun elftal gehad.
Uiteraard maakt de schrijver van deze meesterlijke Hard gras kennis met Perry s familie en met nog veel meer vertegenwoordigers van het Londense arbeidersmilieu, waarop het voetbal in de Engelse hoofdstad meer dan honderd jaar steunde. Op alles in dit nummer van Hard gras, dat de veertien Londense profclubs beschrijft, kun je het stempel `doorleefd plakken. Sjoerd heeft alles zelf meegemaakt.
Dit is een standaardwerk over het voetbal in Londen. -
Zijn liefde voor het voetbal is enorm. Maar het drukst heeft Hugo Borst (Rotterdam, 1962) het toch al jaren met zijn kruistocht tegen foute figuren en verkeerde gebruiken in de voetbalwereld.
Deze bundel heet Kappen,want Hugo Borst is moegestreden en kapt met zijn loodzware gevecht. Dat is goed nieuws voor Louis van Gaal, Kenneth Pérez,
scheidsrechters en Spartatrainers, maar slecht nieuws voor het wereldje zelf.
'De voetbalwereld heeft mensen als Hugo Borst nodig',zei Willem Vissers van
de Volkskrant eerder dit jaar.
In deze bundel vindt u Hugo's fijne pen, zijn beste columns van de afgelopen
zestien jaar. De meester zelf geeft er, anno 2011, commentaar bij.
Geniet, nu het nog kan, van Hugo Borst' kijk op de voetbalwereld, vaak venijnig, soms zalig zacht.
'Wat een menslievende,zachtaardige pen. Wat een meester in de beperking'
(HP De Tijd)
