Filter
Literaire fictie algemeen
13 eBooks gevonden
-
Ik geef een stekkie een stekkie een stekkie
en als ik 's avonds op visite ga,
dan breng ik overal geluk,
ik geef een stekkie van de fuch,
ik geef een stekkie van de fuch,
ik geef een stekkie van de fuchsia,
van de fuch-fuch-fuchsia.
In Weet je wat ik heb gekregen? staan de leukste columns, gedichten en verhalen voor wie jarig is. -
`De moeder de vrouw' is een thema dat net zo veelzijdig is als er moeders en vrouwen zijn, met een leger aan literaire moeders, van wie Annie M.G. Schmidt misschien wel de bekendste en meest tegendraadse van Nederland is. In Moeder, loop toch niet zo mank zijn de mooiste teksten, grappigste liedjes en gedichten geselecteerd over ondeugende moeders, dwarsliggende vrouwen en rebelse kinderen.
-
Dit is een stad met veel te weinig moorden
Annie M.G. Schmidt
- Querido
- 14 November 2016
- 9789021404639
Kadoze, kaduize,
de koning gaat verhuizen.
Hij gaat om negen uur precies
met heel z'n gouden theeservies,
z'n vorken en z'n glazen
en al z'n duizend vazen
en met z'n vogel Trillepiep
verhuizen in de jiep.
In Dit is een stad met veel te weinig moorden staan de leukste columns, gedichten en verhalen voor wie verhuist. -
Er was eens een koning; hij heette Lariloff,
het was een beetje zielig, want die koning had de bof,
zijn ene wang werd reuzedik en toen zijn and're wang,
er kwamen zeven dokters en die dokters keken bang...
Ze zeiden: Sire, zeiden ze, en streken over hun kin,
wanneer u niet naar bed gaat, staan wij nergens meer voor in!
In Als je moe bent en verkouden staan de leukste columns, gedichten en verhalen voor wie ziek is. -
Samen naar de apies kijken, samen naar het strand
en als je geluk had ging je samen naar de brand,
samen op het ijs en met een sleetje in de sneeuw,
leeuwentemmer spelen en m'n opa was de leeuw.
Altijd als we samen waren hadden we plezier,
stierenvechter spelen en m'n opa was de stier.
In Niemand zo aardig voor mij staan de leukste columns, gedichten en verhalen voor wie iets liefs verdient. -
Annie M.G. Schmidt kent iedereen van de boeken die ze schreef voor kinderen. Maar hoe dacht deze eigenwijze dame over kinderen?
Inderdaad: eigenwijs.
In al haar versjes over kinderen echoot haar beroemde dichtregel `en als ik kwaad ben zeg ik bil!'. Ook in de vele columns die ze over hen schreef is weinig zoetsappigheid te bespeuren en weinig volwassen vertedering. Wel: een kritische kijk op ouders die in hun kroost louter wonderkindertjes zien, een vrolijke blik op de eigenzinnigheid en de onafhankelijke logica van kinderen. Want kind - dat is ze zelf ook altijd gebleven. -
Annie M.G. Schmidt kent iedereen van de boeken die ze schreef voor kinderen. Maar hoe dacht deze eigenwijze dame over kinderen?
Inderdaad: eigenwijs.
In al haar versjes over kinderen echoot haar beroemde dichtregel `en als ik kwaad ben zeg ik bil!'. Ook in de vele columns die ze over hen schreef is weinig zoetsappigheid te bespeuren en weinig volwassen vertedering. Wel: een kritische kijk op ouders die in hun kroost louter wonderkindertjes zien, een vrolijke blik op de eigenzinnigheid en de onafhankelijke logica van kinderen. Want kind - dat is ze zelf ook altijd gebleven. -
`Annie, wat heb je toch met katten?' vroeg de schrijfster zichzelf in een van haar boeken. Véél, heeft Annie met katten. Ze vond ze leuk, slim, grappig, eigenwijs en schreef met liefde over ze. Niet alleen in haar kinderboeken, ook in de hier gebundelde columns, gedichten, liedjes en niet eerder gebundelde teksten. De kat van ome Willem, poes Minetje, de ribbel- en de lapjeskat: ze zijn allemaal even levendig en origineel als de schrijfster zelf - die soms `liever kat dan dame' was.
-
`Je hebt wel eens in een café, dat je denkt: wat zit dáár nou? En dan ben je het zelf in een spiegel... Dit boekje is voor degenen die zon situatie onmiddellijk herkennen. Die denken: dat heb ik zeker alleen. Dit boekje is alleen voor dames!
-
In 1951 verscheen Impressies van een simpele ziel, een bundeling columns van Annie M.G. Schmidt. De bundel werd zo'n succes dat er al snel nog twee verschenen: Nieuwe impressies en Impressies 3. Haar `stukjes', zoals Annie ze noemde, werden vele malen herdrukt. Wim Daniëls maakte een selectie van de `Impressies' en betoogt dat de columns na al die jaren nog even levendig en leesbaar zijn. De columns ademen onmiskenbaar de sfeer van de jaren vijftig in Nederland, maar ze zijn geschreven met een humor en in een stijl waarvan je nu nog kunt watertanden.
-
Annie M.G. Schmidt heeft met haar cursiefjes, kinderboeken, cabaretliedjes, `De familie Doorsnee , `Pension Hommeles , `Heerlijk duurt het langst en `Ja zuster, nee zuster een lezend, luisterend en kijkend publiek van honderdduizenden mensen in geheel Nederland gewonnen.
Annie M.G. Schmidt behandelt met haar spits geformuleerde ironie allerlei zaken, die onder dames veelal op dierbare toon worden besproken. In een bundel als Troost voor dames vult het gehele damesbestaantje een fikse notendop. Zij toont met beminnelijke stekeligheid, hoe wormstekig de nootvulling soms is. -
Annie M. G. Schmidt schreef in de jaren vijftig vele, meestal wekelijkse, bijdragen voor Het Parool, die we nu columns zouden noemen of cursiefjes. Het waren lichtvoetige, zeer persoonlijk gestelde stukjes die aansloten bij de actualiteit.
De keuze die Annie Schmidt voor deze bundeling heeft gemaakt, geeft een prachtig beeld van de eerste helft van de jaren vijftig ze lopen van september 1950 tot en met december 1955 nostalgie verwekkend voor ouderen en vaak verrassend voor de jongere generatie. Een buitengewoon fraaie personificatie van die jaren vond de schrijfster in Marie, de `simpele ziel die zij aan het eind van 1955 veertien lange brieven laat schrijven aan haar naar Australië geëmigreerde dochter: `Lieve Lientje . Deze brieven zijn nooit eerder gebundeld.
Dwars door de een beetje muffe sfeer van Holland anno 1950 klinkt voortdurend het eigenwijze, frisse, onbevooroordeelde geluid dat zo eigen is aan Annie Schmidt de relativerende humor die ertoe leidt dat je haar stukjes niet anders dan grinnikend kunt lezen. -
Zo rond haar tachtigste is Annie Schmidt gaan opschrijven `wat ze nog wist van haar Zeeuwse kinderjaren, en van haar jeugd. Te midden van rechtgelovige `landbouwers , trouwe kerkgangers in zwart laken of met witte kap, groeide de kleine Anna op, die het maar niet kon laten zich een `stadsmeisje te voelen, een vreemde eend in de bijt. `Nee, we waren geen buitenmensen, we waren huismussen. De pastorie was een burcht waarin we ons veilig waanden tegenover de barre wereld van de landbouwers. Maar ook die grote, warme, vertrouwde pastorie waarin ze opgroeide, ontsnapte met zijn bewoners niet aan de scherpe observatie van de kleine Anna/Annie, die vaak meedogenloos is, soms ook van hartelijk medeleven getuigt.
Het precieze waarnemen, het kernachtig formuleren, het feilloos de vinger op de wonde leggen hebben Annie M.G. Schmidt (1911-1995), in combinatie met een unieke lichte toon en een groot gevoel voor humor, tot een van Nederlands bijzonderste schrijfsters gemaakt. Of zij nu schrijft over haar witkatoenen kinderjurkje met rouwsjerp, over de ongelovige dominee die haar vader was, over haar bikkelende vriendinnetjes of over haar diepgelovige verloofde Henk, de unieke toon van `Annie , Nederlands meest geliefde schrijver van gedichten, cabaretteksten, liedjes en kinderboeken, is onmiskenbaar.
