In `Een ongewone geschiedenis van (doodgewone) dingen' pleit Annegreet van Bergen voor een standbeeld voor de wasautomaat, de moeder aller huishoudelijke apparaten die als geen ander vrouwen vrije tijd gegeven heeft. Dit apparaat is slechts een van de vele `gewone dingen' waarvan Van Bergen de geschiedenis onderzoekt. Daarvoor keek zij met verwondering en dankbaarheid om zich heen. Niet alleen naar brommers, koelkasten en stofzuigers, maar ook naar papier, suiker, veilig kraanwater en andere inmiddels heel gewone dingen die ons leven zoveel gemakkelijker en aangenamer hebben gemaakt dan dat van onze voorouders.
`In 1952 deelde ik een stofzuiger met mijn schoonmoeder.
`In 1961 zond de televisie 24 uur uit per week.
`In 1965 moesten we naar de buren om te bellen.
Gouden jaren vertelt het verhaal van de ongekende naoorlogse groei die ons leven op alle fronten heeft veranderd. De wekelijkse teil werd een dagelijkse douche, het papieren loonzakje een digitale bankrekening en de boterham met tevredenheid een broodje gezond. Vertrouwde beroepen verdwenen, nieuwe deden hun intrede. Wie had er in de jaren vijftig al gehoord van mondhygiëniste of activiteitenbegeleider?
Gouden jaren staat vol met herkenbare anekdotes, scherpe observaties en schitterende foto s. Het laat zien hoe compleet anders ons leven er een halve eeuw geleden uitzag en dat we rijker zijn geworden dan we ooit voor mogelijk hadden gehouden.
In `Het goede leven' pakt Annegreet van Bergen de draad op van haar bestseller `Gouden jaren'. Nederland is in korte tijd rijker geworden dan we ooit voor mogelijk hadden gehouden. Nieuwe wetenschappelijke inzichten en technische mogelijkheden zorgden ervoor dat de wereld letterlijk en figuurlijk werd opengebroken. Met bromfiets of auto kwamen we steeds verder van huis. Televisie bracht onbekende landen en volkeren de woonkamer binnen.
Van Bergen laat met nieuwe observaties en anekdotes zien hoe de sterke naoorlogse groei het leven in Nederland onherkenbaar heeft veranderd. De tijd is voorbij dat verloofde stellen jaren moesten sparen voor hun uitzet of dat mensen maanden op een telefoonaansluiting moesten wachten. Welke vrouw wordt nu nog ontslagen als ze gaat trouwen? En wie biedt zijn gasten nog een rokertje aan?
Wat Annegreet van Bergen nooit voor mogelijk had gehouden overkwam haar: ze kreeg een burn-out. Dat gebeurde toen ze als journaliste werkte voor Elsevier. Ze scheef zelfs een coverstory, `Druk, druk', over tijdgebrek, stress, werkdruk en de gevaren van burn-out. Maar dat ze zélf ook hard op weg was overwerkt te raken had ze niet in de gaten.
In De lessen van burn-out beschrijft Van Bergen het verraderlijke proces van opgebrand raken, de oorzaken en gevolgen, maar ook hoe je weer opkrabbelt en geneest. Dit persoonlijke verhaal, gecombineerd met inzichten uit psychologie en geneeskunde, is een hart onder de riem voor iedereen die in een vergelijkbare situatie verkeert.
De lessen van burn-out is een klassieker met een optimistische boodschap: een burn-out hoeft niet het einde van alles te zijn maar kan ook een nieuw begin inluiden.
De moeder van Annegreet van Bergen was vijfentachtig, weduwe en werd geplaagd door een opeenstapeling van kwalen. Ze wilde euthanasie, maar dat verzoek werd afgewezen. Haar dochter hielp haar met sterven en schreef na afloop het boek dat ze destijds graag zelf had willen hebben.
In 'Mijn moeder wilde dood' vertelt Annegreet van Bergen (auteur van 'Gouden jaren') indringend over de doodswens van haar moeder en over haar eigen ervaringen. Daarnaast brengt ze in kaart welke vijf wegen -' van euthanasie tot pil van Drion - naar een humane, zelfgekozen dood kunnen leiden. Dit gebeurt op basis van aangrijpende en ontroerende verhalen van nabestaanden, aangevuld en van commentaar voorzien door deskundigen. Ook geeft ze praktische adviezen.
'Mijn moeder wilde dood' is een breed, uiterst toegankelijk en indrukwekkend overzicht van de manieren waarop oude of doodzieke mensen zelf voor de dood kunnen kiezen, voor het eerst geschreven vanuit het standpunt van de betrokkenen
zelf.