Tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt vlak achter de Belgische frontlinie een soldaat gevonden. Hij is niet gewond, maar weet niet wie hij is. Men brengt hem naar een gesticht voor krankzinnigen. Vier jaar na de oorlog vindt hij via een advertentie zijn familie terug. Hij blijkt Amand Coppens te heten en hij heeft een vrouw, Julienne, en twee kinderen.
Julienne neemt hem mee naar huis, maar hij herinnert zich zijn leven met haar niet.
Het is een vreemde, ongemakkelijke situatie, ook voor haar. Ze vertelt hem over hun verleden en hij probeert de man te worden die hij ooit was, en zo worden ze opnieuw verliefd, veel verliefder dan ze ooit waren toen ze jaren geleden met elkaar trouwden.
Naarmate hij zich meer op zijn gemak voelt in zijn nieuwe leven krijgt hij vaker nachtmerries over zijn tijd in de loopgraven. Het ergste vindt hij nog wel, dat hij, afgaand op zijn nachtmerries, van de door hem begane gruwelijkheden heeft genoten; dat kan hij zichzelf niet vergeven.
De herinnerde soldaat is een roman over het begrip `identiteit'. Amand heeft geen echte identiteit omdat hij geen herinneringen van voor 1918 heeft. Hij moet zich in de wereld zien te redden zonder het houvast van het verleden.
Daan ligt al zeven jaar in bed, maar hij is niet ziek. Hij heeft zich vrijwillig in zijn kamer teruggetrokken. Hij kijkt televisie, luistert muziek, leest, en elke dag komen er vrienden op bezoek om hem over hun leven te vertellen. In hun overzichtelijke verhalen is de wereld mooi, begrijpelijk, flexibel, en vooral veilig ver weg.
Hoewel Daan doet voorkomen dat hij alleen uit intellectuele overwegingen in bed blijft, is er nog een andere, duidelijker reden. Door een op het eerste gezicht onbelangrijke beslissing van hem is er zeven jaar geleden iets vreselijks gebeurd, en nu is hij bang voor de consequenties die zijn daden kunnen hebben.
Aan de hand van de verhalen van zijn bezoekers en van zijn eigen herinneringen probeert hij de aanleiding en de gevolgen van die fatale beslissing te achterhalen. Maar hoe meer zijn bezoekers hem vertellen en hoe dieper hij in zijn geheugen graaft, hoe ongrijpbaarder de waarheid wordt. Tot de geschiedenis zich lijkt te herhalen.
Veelvuldig en alleen is een ingehouden vertelde, meeslepende roman over de dubbelzinnige waarheid, de onbetrouwbaarheid van herinneringen, en over schuld in haar vele grillige gedaanten.
Het lied van ooievaar en dromedaris
Eliza May Drayden, het hoofdpersonage van Het lied van ooievaar en dromedaris, is al dood als de roman in het jaar 1847 in het Yorkshire dorpje Bridge Fowling begint. Ieder volgend hoofdstuk schuift ten opzichte van het voorgaande een stukje op in de tijd, totdat het verhaal in het elfde hoofdstuk in onze huidige tijd is aangeland. De roman vertelt dan ook niet over Eliza May Draydens leven, maar over haar roerige leven na de dood.
De lezer leert Eliza May kennen via de levens van anderen, en via biografieën en verhandelingen over haar, want zij was de schrijfster van een uitzonderlijke roman, die tijdens haar leven werd verguisd, maar die in de loop van 170 jaar door steeds meer lezers als een meesterwerk wordt gezien. Over haar leven is bitter weinig bekend, de omstandigheden waaronder ze stierf zijn een mysterie, en naast haar roman is de enige tekst die ze heeft nagelaten een aantekenboekje met daarin geheimzinnige tekeningen, gedichten en tabellen.
Anjet Daanje liet zich voor haar roman inspireren door het leven en werk van de negentiende-eeuwse schrijfster Emily Brontë. Het lied van ooievaar en dromedaris borduurt voort op de ingenieuze verhaalstructuur van de roman Wuthering Heights. Waar Wuthering Heights twee vertellers heeft en het verhaal twee generaties en twee keer achttien jaar omspant, heeft Het lied van ooievaar en dromedaris elf vertellers die de lezer meenemen in een verhaal dat zich over drie eeuwen uitstrekt.
De steenhouwster, Nan Geerings, voert al 26 jaar alle stenen beelden uit van de inmiddels beroemd geworden beeldhouwster Marin Slingerland. Het grote publiek is ervan overtuigd dat Marin haar beelden zelf houwt, en zij wordt in kunstkringen geroemd vanwege haar vakkennis. Al die jaren houdt Nan Marin trouw de hand boven het hoofd, zonder ooit naar de erkenning te verlangen die haar toekomt, want voor haar is de kunst belangrijker dan de roem. Het lijkt de ideale samenwerking te zijn, totdat Nan ernstig teleurgesteld raakt in Marin, en voor een dilemma komt te staan.
Gezel in marmer is een roman over de gecompliceerde vriendschap tussen twee vrouwen, over commercie en roem die de kunst verdringen, en over illusies die niet standhouden. Hoewel er in het boek met geen woord over wordt gerept, is het ook een roman over misvattingen. De personages zijn zich er niet van bewust dat zij de anderen en zichzelf verkeerd zien, alleen de lezer weet hoe de verschillende misvattingen er uiteindelijk toe leiden dat niemand krijgt waarnaar hij verlangt.
De pers over Gezel in marmer:
Leeuwarder Courant (Kees 't Hart):
In haar vorige romans blonk deze schrijfster al uit in een subtiele trefzekere stijl en in een genuanceerde karakterisering van haar hoofdpersonages. Ook nu is het weer raak, sterker nog, het is allemaal voor mijn gevoel nog beter, dit is een bewonderenswaardig boek. [...] Met Nan Geerings creëerde de schrijfster een indrukwekkend personage dat zich kan meten met andere grote figuren uit onze literatuur. [...] Deze roman hield me tot en met het einde helemaal bij de les. En toen het uit was zat ik er stil bij te kijken en voelde ik mezelf denken waar je als lezer altijd op hoopt: eindelijk, eindelijk weer eens een echt mooie roman.
De Groene Amsterdammer (Kees 't Hart):
Daanje is goed, zeer goed, ik schaam me gewoon het hier toch nog een keer te zeggen, het had allang overal gezegd moeten worden. Lees haar laatste boek en verwonder je.
De Groene Amsterdammer (Marja Pruis):
Een opzienbarende roman [...] die allereerst wondermooi geschreven is. [...] Dan is er de ingenieuze compositie, die reminiscenties oproept aan die andere grote kunstenaarsroman, Cat's Eye (1989) van Margaret Atwood. [...] Tot slot is er de rijkdom van het verhaal en de diepgang van de thematiek.
Sp!ts (Oene Kummer):
Van Nederlandse romans wordt wel eens gezegd dat ze de urgentie en brede blik missen om zich te kunnen meten met de beste Engelstalige romans die jaarlijks om de Booker Prize strijden. Na Casino van Marja Brouwers en Tommy Wieringa's Joe Speedboot kunnen we Gezel in marmer toevoegen aan het korte rijtje dat het wel kan.
Dagblad van het Noorden (Joep van Ruiten):
Gezel in marmer is een rijke roman, die zich op meerdere manieren laat lezen en daarbij steeds iets intrigerends prijs geeft. Met recht een staaltje indrukwekkend vakmanschap.
NRC Handelsblad (Janet Luis):
Als Gezel in marmer, om in gildetermen te blijven, bedoeld is als meesterproef, dan is Daanje voor die proef geslaagd.
De media en het daderprofiel van de CRI doen hem geen recht. Ze creëren een schijnveiligheid door hem af te schilderen als een psychopaat, als een beest dat je direct als afwijkend zult herkennen als je hem op straat passeert. Maar in werkelijkheid kan hij in de rij voor de kassa van de supermarkt achter u staan, als de deurbel klinkt kan hij het zijn, en ook al ziet u hem en praat u zelfs met hem, u zult hem niet herkennen. Want hij woont doodgewoon in een rijtjeshuis in Groningen, heeft een goede baan als salesmanager bij een suikerfabriek, houdt van netheid, van de muziek van Marco Borsato, van films met Ingrid Bergman, en heel veel van zijn vrouw. Maar hij is de Rutger Jaspers, seriemoordenaar.
In haar roman Suikerbeest schetst Anjet Daanje een meedogenloos en schokkend menselijk portret van een Nederlandse seriemoordenaar. Met haar bijzondere schrijfstijl weet zij de lezer te verleiden om in het hoofd van Rutger Jaspers te kruipen. Ze schetst zijn gedachtegang en zijn verlangens. Hij heeft zichzelf, zijn daden en hun gevolgen volledig onder controle. Tenminste dat meent hij.
Delle Weel is de naam van een personage uit een bekende televisieserie. Als chef-kok van haar eigen restaurant leidt zij het dramatische leven waarvan de meeste mensen slechts kunnen dromen. Hoewel zij buiten de grenzen van het televisiescherm niet bestaat heeft zij een grote invloed op de levens van de andere hoofdpersonen in de roman. De scenariste van de serie raakt steeds meer verstrikt in de belevenissen van de chef-kok die zij zelf heeft bedacht. De actrice die de rol van Delle Weel vertolkt doet dat met zo veel succes dat haar fans haar nauwelijks nog van haar personage kunnen onderscheiden. De vrouw die ooit model heeft gestaan voor Delle Weel raakt verslingerd aan het internetforum waarop de serie tot in detail wordt besproken. Zonder het te weten zijn ze de drie vrouwen via Delle Weel met elkaar verbonden. Maar wat gebeurt er met hen als het met Delle Weel bergafwaarts gaat?
De roman Delle Weel schetst op subtiele wijze onze moderne maatschappij waarin onder invloed van media, internet en computergames de grens tussen fictie en werkelijkheid steeds verder vervaagt. De personages in de roman gaan allemaal op hun eigen manier om met de verwarring die daarvan het gevolg is. Ze proberen hun leven zin te geven in een wereld waarin de definitie van geluk uit Hollywood is geïmporteerd.
In 2012 werd de roman Delle Weel genomineerd voor de Halewijnprijs.
De novelle De Mei-jaren vertelt over Sibren Hartman en zijn vrouw, Dop Meis, die beiden kunstschilder zijn. Dop is beroemd geworden door het schilderen van sombere Groningse landschappen. Ze wonen in een boerderij in de Noordpolder, ingeklemd tussen de graanvelden en de waddendijk, tenminste dat gelooft Sibren. Want op een dag is niets meer zeker. Er komt een onbekende man aan de deur die beweert Sibren naar de bakker in het dorp te zullen brengen, in plaats daarvan beginnen ze aan een vreemde, verwarrende tocht, die de lezer langzamerhand de waarheid over Sibren en Dop doet inzien.
Anjet Daanje schreef de novelle De Mei-jaren in 2004 toen zij het Belcampo Stipendium kreeg toegekend, de literaire prijs van de Provincie Groningen.
Voor Goof bestaat de wereld pas echt als hij haar door het oog van zijn camera ziet. Wanneer de jonge fotograaf op gruwelijke wijze wordt mishandeld en zijn gezichtsvermogen voorgoed verliest, lijkt zijn leven dan ook zinloos. Het incident heeft niet alleen een verwoestend effect op het leven van Goof, maar ook op dat van zijn vriendin Noortje. De studente wiskunde is vastbesloten achter de identiteit van de dader te komen - iets waarvoor Goof zich merkwaardig genoeg niet lijkt te interesseren. Al snel krijgt Noortje spijt van haar nieuwsgierigheid, want door het grillige karakter van de gebeurtenissen wordt zij gedwongen haar wereldbeeld aan te passen.
De blinde fotograaf is een spannende roman waarin goed en kwaad niet langer eenduidig te benoemen zijn. Door de beeldende schrijfstijl wordt het ongewone vanzelfsprekend en het gebruikelijke opmerkelijk.
De eerste mens op de maan, de treinkaping in Wijster, de moord op John Lennon, de val van de Muur, de Bijlmerramp, 11 september. Ieder hoofdstuk van de roman jl. speelt zich af op een belangrijke dag uit de wereldgeschiedenis vanaf 1967.
Finn Pompe vertelt zijn kinderen elke avond voor het slapengaan over zijn verleden dat onontwarbaar met de wereldgeschiedenis is verweven. In eerste instantie lijken zijn verhalen eenduidig, maar langzamerhand blijkt het verleden net zo veranderlijk te zijn als de toekomst. Verschillende malen zetten gebeurtenissen met terugwerkende kracht Finns leven op zijn kop. De familiegeschiedenis bepaalt de levensloop van Finn en zijn nichtje Juno Linnaarts, met dramatische gevolgen.
ebook (ePub) 10.99 €
