Midden in de Tweede Wereldoorlog schreef de Franse schrijver Albert Camus (1913-1960) vier brieven aan een naamloze Duitse vriend. Inzet was het harde verwijt van de Duitser dat Camus niet van zijn land zou houden, omdat hij zich niet wilde bekeren tot het nietsontziende nationalisme van de nazi's. Camus' brieven zijn een vlammende verdediging van zijn persoonlijke liefde voor zijn land en de Europese beschaving, die juist vraagt om debat en kritiek en vasthoudt aan het streven naar rechtvaardigheid. In een tijd waarin het agressieve nationalisme weer hoogtij viert, hebben de lucide woorden van Camus het effect van een mokerslag.
Bas Heijne schreef een inleiding, waarin hij deze noodzakelijke tekst onontkoombaar in ons heden plaatst. 'Wat een rechtvaardig vaderland is, en hoe van je land te houden zonder in eng nationalisme te vervallen, leren deze geestrijke brieven van Camus.' Tommy Wieringa 'In zijn inleiding laat Heijne overtuigend zien waarom we Camus meer dan ooit nodig hebben als vriend en bondgenoot.' Simon van Teutem 'Een prachtige ode aan een hoopvol bestaan in een hopeloze wereld.' Beatrice de Graaf
Meursault, een gesloten Franse Algerijn, begraaft zijn moeder, sluit vriendschap met een pooier en begint een relatie met de jonge, knappe Marie. Dan, op een zonovergoten stranddag, schiet hij zonder reden een Arabier dood. `En het was alsof ik vier keer kort aanklopte op de deur van het ongeluk.'
Met een nawoord van David van Reybrouck.
'Vandaag is moeder gestorven. Of misschien gisteren, ik weet het niet.
'De val' is een verhaal over een advocaat die niet ingreep toen hij zag hoe een vrouw zelfmoord pleegde. De advocaat raakt bekneld in zijn schuldgevoelens, hij zondert zich af, verliest zijn baan en zijn vrouw, en raakt aan de alcohol. Terwijl hij ziek in bed ligt vertelt hij, in heel onduidelijke poëtische metaforen, zijn verhaal aan een persoon waarvan we niets te weten komen. Deze persoon symboliseert de kijker of lezer.
Het verhaal wordt afgewisseld met korte fragmenten waarin vrienden en familie van de advocaat hun mening over "de omlaagvalling van hun vriend" geven
It ferhaal fan de Frânske skriuwer Albert Camus spilet yn de stêd Oran, doedestiids in koloanje fan Frankryk. Op in moarn stroffelet dokter Rieux oer in deade rôt. It bliuwt net by dy iene, se lizze oeral, yn de huzen en op 'e strjitte. Der komme hieltyd mear foar 't ljocht. Op 't lêst wurde de ynwenners fan de stêd troch hûnderten, sels tûzenen deade of krepearjende rotten bedrige. It duorret net lang of de minsken fiele har ek siik en stjerre. Der is gjin salve oan te striken: de pest is útbrutsen en nimt de foarm fan in earnstige epidemy oan. Wa't net siik is, ferliest wol immen en njonken de sykte hearsket eangst en klaustrofoby. De stêd wurdt fan de bûtenwrâld ôfsluten en minsken binne fan elkoar ôfhinklik.
Elk reagearret ferskillend. Guon lizze har del by har lot, oaren sykje skuld en wraak, wer oaren besykje mei ynmoed te fjochtsjen tsjin de grutte oermacht.
Dizze roman ferskynde foar it earst yn 1947 en droech by ta de nominaasje foar de Nobelpriis, dy't Camus yn 1957 krige. Hy lit sjen hoe't minsken ûnder ynfloed fan bûtengewoane omstannichheden reagearje en feroarje. Syt Palma hat dit masterwurk út de wrâldliteratuer yn eigentiids en meinimmend Frysk oerset.
In de romans van Nobelprijswinnaar Albert Camus wordt het absurde van de twintigste-eeuwse samenleving afgezet tegen een persoonlijke moraal van vriendschap en menselijkheid. Een of meer personages worden steevast door de loop van gebeurtenissen, nooit uit eigen vrije wil, schuldig aan een misdaad.
De kuststad Oran is in de greep van de pest. De slachtoffers sterven een snelle en vreselijke dood, en als gevolg van de quarantaine worden de andere inwoners geplaagd door gevoelens van angst en claustrofobie. Elke persoon reageert verschillend op de dodelijke ziekte: sommigen leggen zich neer bij hun lot, anderen zoeken schuld en wraak. En een paar, onder wie de antiheld dokter Rieux, proberen kost wat kost de terreur te weerstaan.
De pest is een meeslepende vertelling over moed en vastberadenheid en de broosheid van het menselijk bestaan.
Algerije, zijn geboorteland, is van blijvende invloed geweest op het denken, schrijven en leven van Albert Camus. Het landschap, de brandende zon, de zee en de mensen... In vrijwel al zijn werk keert hij terug naar zijn vroege levenservaringen.Camus werd beroemd met zijn romans De pest en De vreemdeling en zijn filosofische essays De mythe van Sisyfus en De mens in opstand. Minder bekend, maar zeker zo mooi, zijn de literaire essays Bruiloft en De zomer. Hij schreef ze deels na de Tweede Wereldoorlog en ze tonen opvallend genoeg meer hoop, vertrouwen en verknochtheid aan zijn land en zijn volk dan zijn eerdere werk. De soms zelfs lyrische stukken lijken een inzicht uit te drukken: het leven is absurd maar we moeten het juist in zijn absurditeit aanvaarden.
Het verhaal `De gast' uit Koninkrijk en ballingschap is nu verfilmd als Loin des hommes
In 1957, drie jaar voor zijn tragische dood, verscheen van de hand van Nobelprijswinnaar Albert Camus de verhalenbundel Koninkrijk en ballingschap, die ter gelegenheid van de bioscooplancering van de film Loin des hommes gebaseerd op het verhaal `De gast' uit deze bundel nu na vele jaren opnieuw uitkomt.
De verhalen in de bundel behoren tot het beste wat Camus geschreven heeft, met als terugkerend thema het begrip en onbegrip tussen mensen uit verschillende culturen.
In `De gast' krijgt Daru, een Franse leraar in een afgelegen Algerijns dorp, de opdracht een Arabische man te begeleiden naar de Franse rechtbank in een nabijgelegen stad. De man moet terechtstaan voor de moord op een neef. Tijdens hun tocht naar de stad nemen Daru en ook zijn gevangene onverwachte beslissingen.
