In deze Boom Basics staat het strafrecht centraal.
De Boom Basics geven je snel inzicht in een rechtsgebied. Door de duidelijke schema's, de puntsgewijze uitleg en de sprekende voorbeelden kom je direct tot de kern van de zaak. Perfect voor tentamenvoorbereiding of een snelle opfrissing van je kennis!
De Boom Basics zijn bestemd voor studenten die een juridische opleiding volgen aan een universiteit of hogeschool.
Voor een compleet overzicht van alle delen en productvormen ga je naar www.boombasics.nl.
Actuele Criminologie is geschreven voor studenten en voor anderen die zich beroepshalve of uit maatschappelijke interesse op de hoogte willen stellen van het wetenschappelijke onderzoek naar misdaad en straf. Het boek bespreekt de relatieve waarde van officiële en alternatieve statistieken over de ontwikkeling van verschillende vormen van criminaliteit. Het geeft verder een overzicht van de belangrijkste theorieën over de maatschappelijke en persoonlijke achtergronden van criminaliteit, geïllustreerd met de laatste onderzoeksresultaten uit binnen en buitenland.
In Actuele Criminologie, al ruim 30 jaar het meest geraadpleegde criminologieboek, schetsen de auteurs hoe criminologische kennis in Nederland en elders wordt toegepast in de praktijk. Aan de orde komen o.a. de opsporing door de politie, de afdoening van strafzaken door officieren van justitie en rechters en de tenuitvoerlegging van straffen. Afzonderlijke hoofdstukken zijn gewijd aan de preventie van criminaliteit en de hulpverlening aan slachtoffers. Ten slotte worden enkele bijzondere onderwerpen behandeld, zoals internationale misdrijven, terrorisme, georganiseerde misdaad en witteboordencriminaliteit. In deze twaalfde druk zijn teksten en cijfermateriaal op verschillende plaatsen geactualiseerd. Ook zijn de paragrafen over online gepleegde criminaliteit uitgebreid.
Het manuscript van deze twaalfde herziene druk is afgesloten in juni 2024.
Het strafrecht gaat over mensen en misdrijven; van de getuige die een misdrijf ziet, tot de rechter die uiteindelijk moet beslissen over schuld en straf, en alles daartussenin. De rechtspsychologie gaat over het gedrag van al die mensen; gedrag dat onder invloed staat van de rechtsregels en bepalend is voor de uitkomsten van strafrechtelijke procedures. De rechtspsychologie is een wetenschap die inzicht geeft in alle stadia van het strafproces. De professionals die het recht toepassen, maar ook de rechtspsychologen die zaken onderzoeken en daarover adviseren, bevinden zich vaak tussen wet en wetenschap. Tussen Wet en Wetenschap is het Nederlandstalige handboek van de rechtspsychologie. Het is de opvolger van het succesvolle Routes van het Recht. De hoofdstukken zetten op een begrijpelijke manier uiteen wat de wetenschap ons leert over politieonderzoeken, verhoren, herkenningen, leugendetectie, rechterlijke beslissingen en nog veel meer. Het boek is uitstekend geschikt als naslagwerk en cursusmateriaal voor studenten en voor professionals in het recht.
Spel, stoornis en delict gaat in op diverse aspecten van `spel' in relatie tot forensisch psychiatrische patiënten en het werken met hen. Of het nu gaat om wrekend overspel of charmerend eerherstel, om moorddadige hebzucht of narcistische gebakken lucht, het spel eist steeds zijn tol. Aandacht wordt besteed aan de betekenis van spel in onze ontwikkeling. Welke gevolgen heeft het voor hun creativiteit wanneer kinderen niet meer mogen of kunnen spelen? En welke gevolgen heeft dat voor hun vermogen tot samenspel en tot empathische afstemming op medespelers en voor de vorming van hun moreel kompas, volgens welke regels het spel dient te verlopen? De socioloog Katz beargumenteert dat delinquenten geen materiële beloning nastreven, maar de sensuele ervaring van de misdaad zelf. Gaat het vooral om de knikkers of om het spel? In oplichting, diefstal, bedreiging, stalking, brandstichting, parafilie, verslaving, gokken, narcisme en psychopathie zijn spelpatronen te ontwaren, zo wordt uiteengezet in deze bundel.
Spel en speelsheid vormen zowel een centraal, maar tegelijk veronachtzaamd element in de forensische ggz. Zo is ook simulatie te beschouwen als een spel, waar diagnostici, rapporteurs en behandelaars op bedacht moeten zijn.
De juridische `togadragers' vormen de spil van het rechtsbedrijf.
In hun dagelijks werk geven rechters, advocaten en officieren van justitie in concrete rechtszaken invulling aan het recht. Pas dan krijgt dat recht zijn maatschappelijke functie en betekenis. Ondanks deze centrale rol van de juridische professies werd er in de opleiding van juristen en van aankomende beoefenaren van deze beroepen van oudsher weinig aandacht besteed aan waar het in deze professies nu eigenlijk om draait. De noodzaak daartoe is de laatste jaren dringender geworden nu deze juridische professionals, net als andere gezagsdragers, vaker onder een vergrootglas komen te liggen. De positie van met name rechters in de rechtsstaat komt daarnaast steeds meer onder druk te staan, zeker in andere landen.
In Togadragers in de rechtsstaat wordt de rol en functie van rechter, advocaat en officier in samenhang behandeld. Wat is de rol en functie van deze togaberoepen in de rechtsstaat? Hoe verhouden deze professionals zich tot de organisatie waarbinnen zij hun werk moeten doen? Hoe zit het met hun beroepsethiek en gedragsregels?
Wat zijn de kernwaarden van rechter, advocaat en officier? Daarbij wordt tevens aandacht besteed aan de betekenis voor togadragers en rechtzoekenden van het grondrecht op toegang tot het recht en in dat kader ook aan het zogeheten toevoegrecht. Ook wordt ingegaan op de ontwikkelingen op het gebied van maatschappelijk effectieve rechtspraak en alternatieve geschilbeslechting. Beide hebben inmiddels een vaste plaats in de rechtspleging verworven en zijn daarmee in toenemende mate van invloed op het werk van de togadragers.
Beslissingen van strafrechters hebben grote gevolgen voor verdachten, slachtoffers en andere betrokkenen, maar kunnen ook grote maatschappelijke impact hebben. Daarom moet het strafvonnis openbaar zijn en moet de genomen beslissing worden gemotiveerd. Toch blijkt de tekst van het strafvonnis vaak moeilijk te begrijpen voor mensen die niet thuis zijn in het (straf)recht. Dat wordt al vele jaren als probleem beschouwd, ook binnen de Rechtspraak.
Inmiddels zijn er verschillende inspanningen geleverd om strafvonnissen begrijpelijker te maken voor burgers, maar die hebben tot nu toe nog niet echt tot verbetering geleid. De vraag is dan ook of het wel mogelijk is om strafvonnissen begrijpelijker te maken voor een groot publiek, en zo ja, hoe zo'n begrijpelijk strafvonnis er dan uit zou moeten zien.
Die vraag beantwoorden tekstwetenschappers Geerke van der Bruggen en Henk Pander Maat en rechtswetenschapper Leonie van Lent in dit boek. De auteurs voeren eerst een functionele analyse van het strafvonnis uit en komen zo tot een aantal eisen waaraan de tekst moet voldoen om functioneel te zijn voor alle beoogde lezers. Vervolgens laten zij met een case study zien dat de tekst van een standaardstrafvonnis niet alleen de leek, maar óók de jurist slecht bedient. Om de tekst functioneler te maken voor alle lezers stellen de auteurs diverse tekstingrepen voor, die zij tot slot illustreren met een herschrijving van het geanalyseerde strafvonnis.
Addiction is pervasively present within the criminal justice sector, resulting in legal professionals regularly dealing with addicted defendants. Yet addiction is a complex and heterogeneous phenomenon, resulting in controversies regarding its conceptualisation, and thus diffi culties in addressing addiction-related crime in court. Over the last decades, addiction has increasingly been conceptualised as a brain disease, which arguably could alter the law's current approach towards the criminal liability of addicted defendants. In this book, an overview of the different ways of conceptualising addiction is provided, before applying this knowledge onto both the legal framework of Dutch criminal law, and to more universal legal concepts. As such, the compatibility of concepts such as intent, premeditation, insanity, diminished responsibility and prior fault, with potentially impaired capacities stemming from addiction,
is critically examined. After assessing the `law in the books', the second half of the book contains an evaluation of the `law in action'. This encompasses the role of addiction in case fi les, the presence of neuroscientific information in cases of addicted defendants, its infl uence on legal decision-making, and experiential accounts of legal professionals. Combining normative, comparative and experimental designs, the author does not only analyse some of the complexities of addiction in the context of criminal justice, but also contributes to the growing practice of interdisciplinary and empirical (neuro)legal research.
Anna Elisabeth Goldberg received her BA degree consisting of a mix of social sciences at University College Maastricht before obtaining her MSc in Forensic Psychology at Maastricht University. Between 2017 and 2021, she carried out her PhD research at the department of Criminal Law and Criminology of the Faculty of Law at the same university. She is currently working as an assistant professor at the Vrije Universiteit Amsterdam.
In dit toegankelijke boek legt wetenschapsfilosoof Ton Derksen uit wat de valkuilen zijn bij het vaststellen van feiten. Hoe voorkom je dat feit en fictie worden verward? Wat is de rol van aannames? Hoe blijf je kritisch? En laat de waarheid zich eigenlijk wel vaststellen? Dit soort vragen is niet alleen van belang voor rechercheurs, aanklagers, rechters en advocaten, maar ook voor wetenschappers, verzekeraars en uiteindelijk voor iedereen die wel eens wil weten hoe iets echt zit. Aan de hand van verschillende casussen laat wetenschapsfilosoof Ton Derksen zien hoe gemakkelijk - en met welke dramatische consequenties - er fouten worden gemaakt. Het boek is een must voor iedereen die zich wil wapenen tegen alledaagse valkuilen, tunnelvisie, verborgen argumentatiefouten en onjuiste interpretatie van gegevens.
Het komt regelmatig voor dat een verdachte in één of meer strafprocedures voor meerdere strafbare feiten wordt veroordeeld. Hij is dan meervoudig aansprakelijk gesteld. Er zijn verschillende rechtsfiguren die verband houden met dergelijke gevallen van meervoudige aansprakelijkstelling. Voorbeelden zijn de regels over samenloop van strafbare feiten en recidive als grond voor strafverhoging. Andere rechts figuren, zoals het ne bis in idem-beginsel en bepaalde kwalificatie -uitsluitingsgronden, bieden juist bescherming tegen meervoudige aansprakelijkstelling.
In dit boek worden alle rechtsfiguren die verband houden met meervoudige aansprakelijkstelling in kaart gebracht en worden de verhoudingen tussen die rechtsfiguren onderzocht. Tevens worden suggesties gedaan om een meer consistent geheel van rechtsfiguren rondom meervoudige aansprakelijkstelling te bewerkstelligen.
De strafrechtspleging staat onder grote druk als gevolg van capaciteitsproblemen en veranderende verwachtingen. De praktijk zoekt naar nieuwe wegen om de problemen het hoofd te bieden en zaken sneller door de strafrechtsketen te leiden. Tegelijkertijd leeft ook de wens om de conflicten en problemen waarmee burgers zich zien geconfronteerd beter te adresseren. Het ontbreekt echter aan een heldere visie op de wijze waarop het streven naar conflict- en probleemoplossing vorm kan of moet krijgen. De auteur biedt een nadere reflectie op het streven naar conflict- en probleemoplossing in het strafrecht en enkele initiatieven die in dit verband reeds worden genomen. Hoe verhoudt het streven zich tot de doelen van het strafproces en welke kanttekeningen kunnen bij dat streven worden geplaatst? En als we de wens tot conflict- of probleemoplossing serieus nemen, wat betekent dat dan voor de inrichting van ons strafrechtsysteem? Dit boek richt zich niet alleen op rechtswetenschappers en praktijkjuristen die nadenken over de toekomst van het strafrecht, maar biedt ook niet-juristen een perspectief om naar de problematiek in de strafrechtspleging te kijken. De auteur schetst voorts denk- en oplossingsrichtingen om uit de impasse te geraken waarin de strafrechtspleging is beland.
Getuigenverklaringen zijn een belangrijke bron van informatie voor de strafrechter. Uit rechtspsychologische onderzoeken is echter gebleken dat getuigen feilbaar zijn. Zo kunnen er fouten optreden tijdens het waarnemen of het herinneren, of een getuige kan bewust liegen. Als de strafrechter een onware getuigenverklaring voor het bewijs gebruikt, kan dit leiden tot een onjuist oordeel, omdat een schuldige verdachte wordt vrijgesproken of omdat een onschuldige verdachte wordt veroordeeld. De vraag rijst daarom hoe het, gegeven de rechtspsychologische kennis over getuigenverklaringen, thans is gesteld met de juridische waarborgen voor het gebruik van betrouwbare getuigenverklaringen. Die vraag beantwoordt de auteur in dit boek op drie juridische deelterreinen: daderidentificatie door middel van herkenningsprocedures, de voorbereiding van getuigenverklaringen en de toepassing van de bewijsminimumregel. Het boek biedt een grondig en handzaam overzicht van relevante rechtspsychologische inzichten. De auteur beschrijft ook of en hoe meer recht zou kunnen worden gedaan aan relevante rechtspsychologische inzichten. Dit boek is daarom nuttig voor iedereen die zich bezighoudt met het strafrecht en strafzaken of de bestudering daarvan: procespartijen, rechters, wet- en regelgever en onderzoekers.
Op basis van het grondwettelijk verankerde codificatiebeginsel dient het materiële strafrecht in een algemeen wetboek te zijn geregeld. Op deze algemene regeling bestaat een beperkte uitzonderingsmogelijkheid, waardoor `bepaalde onderwerpen' in afzonderlijke wetten geregeld mogen worden. Als gevolg hiervan wordt in het hedendaagse materiële strafrecht onderscheid gemaakt tussen commuun strafrecht en bijzonder strafrecht; respectievelijk het strafrecht dat binnen het Wetboek van Strafrecht is geregeld en het strafrecht dat daarbuiten is geregeld. Het codificatiebeginsel brengt met zich dat de nadruk in het materiële strafrecht behoort te liggen op de algemene regeling. Deze ratio komt tot uitdrukking in de algemene uitgangspunten die aan de basis liggen van het Wetboek van Strafrecht. Van deze algemene uitgangspunten mag in het bijzonder strafrecht slechts in beperkte mate worden afgeweken. Het schuldbeginsel en het legaliteitsbeginsel zijn bepalende uitgangspunten voor de vormgeving van het materiële strafrecht. In deze studie is onderzocht in welke mate de huidige strafrechtspraktijk beantwoordt aan de ratio van het codificatiebeginsel. Hierin is naar voren gekomen dat binnen het bijzonder strafrecht de omgang met het legaliteitsbeginsel en het schuldbeginsel regelmatig afwijkt van de algemene uitgangspunten. Niet zelden zijn deze afwijkingen vervolgens veralgemeniseerd, waardoor een beweging is ontstaan die niet goed verenigbaar is met het codificatiebeginsel. In dit onderzoek is deze beweging zichtbaar gemaakt. De hieruit volgende conclusies en aanbevelingen strekken tot een betere afstemming van het bijzonder strafrecht op het commune strafrecht, en tot een adequater onderhoud van het materiële strafrecht in de geest van het codificatiebeginsel. Dit is een boek in de Meijers reeks. De reeks valt onder verantwoordelijkheid van het E.M. Meijers Instituut voor Rechtswetenschappelijk onderzoek van de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van de Universiteit Leiden. Het onderzoek werd verricht in het kader van het facultaire onderzoeksprogramma `Criminal Justice: Legitimacy, Accountability and Effectivity'.
De toenemende aandacht voor radicalisering van minderjarigen leidt tot vragen over de rol van het (jeugd)recht in reactie op signalen van radicalisering bij deze bijzondere leeftijdscategorie. Op grond van Nederlandse wet- en regelgeving kunnen juridische instrumenten uit zowel het jeugdstrafrecht, bestuursrecht als jeugdbeschermingsrecht worden ingezet om gedwongen overheidsingrijpen naar aanleiding van signalen van radicalisering bij minderjarigen mogelijk te maken. Dit onderzoek biedt een rechtsgebiedoverstijgende analyse van de juridische overheidsreactie op radicalisering vanuit een kinder- en mensenrechtenperspectief. Hoe verhoudt de inzet van juridische instrumenten in Nederland zich tot het complexe samenspel van belangen bij de aanpak van radicalisering? In dit onderzoek wordt een kinder- en mensenrechtelijk analysekader ontwikkeld en worden de Nederlandse wet- en regelgeving, het beleid én de toepassingspraktijk met betrekking tot de overheidsreactie op radicalisering bestudeerd. Dit boek biedt daarmee voor het eerst een beschouwing van de grondslagen en functie van zowel het jeugdstrafrecht, bestuursrecht als het jeugdbeschermingsrecht in reactie op radicalisering bij minderjarigen. Als sluitstuk van het onderzoek wordt een besluitvormingsschema gepresenteerd voor een kinderrechtenconforme inzet van juridische instrumenten bij de aanpak van radicalisering op nationaal niveau. Ook worden andere concrete aanbevelingen aan de wetgever en de praktijk gedaan om overeenstemming met het kinder- en mensenrechtenperspectief te versterken.
De ongemaximeerde terbeschikkingstelling met dwangverpleging is een van de meest ingrijpende sancties in het Nederlandse strafrecht. Voor oplegging van deze vrijheidsbenemende maatregel stelt de wet als belangrijke voorwaarden dat de dader tijdens het delict leed aan een psychische stoornis en dat de veiligheid van de samenleving het opleggen van de maatregel vereist. Zowel het stoornisvereiste als het gevaarscriterium kennen echter onduidelijkheden en knelpunten. In dit onderzoek wordt de normering van de oplegging en verlenging van de terbeschikkingstelling onderzocht vanuit rechtsvergelijkend en grondrechtelijk perspectief. De ongemaximeerde tbs wordt daartoe vergeleken met andere sancties in het Nederlandse strafrecht, civielrechtelijke verplichte geestelijke gezondheidszorg, en beveiligingsmaatregelen in het Duitse strafrecht. Vervolgens wordt onderzocht welke voorwaarden het Europees Hof voor de Rechten van de Mens stelt aan preventieve detentie. Ten slotte wordt nagegaan welke rol proportionaliteitstoetsing zou kunnen of moeten spelen bij de normering van de maatregel. Geconcludeerd wordt dat de oplegging en verlenging van de tbs-maatregel een expliciete evenredigheidsafweging vereist tussen de vrijheid van de betrokken burger en de veiligheid van de samenleving.
Het opsluiten van burgers die nog niet veroordeeld zijn, is een serieus maatschappelijk probleem. Het treft mensen in hun dagelijkse doen en laten. Hun leven wordt stopgezet, terwijl ze voor onschuldig moeten worden gehouden tot het tegendeel bewezen is. Officieren van justitie eisen vaak en snel dat een verdachte wordt opgesloten. Rechters volgen dat regelmatig en voor je het weet zit iemand negentig dagen vast. En als je vastzit, dan moet je meestal goede redenen hebben om weer vrij te komen. Dat moet en kan anders: je bent vrij, tenzij er goede redenen zijn om je op te sluiten. Detentie moet noodzakelijk zijn, anders geen voorlopige hechtenis. Praktijkboek voorlopige hechtenis biedt handvatten voor een omslag in het denken, voor het terugdringen van voorlopige hechtenis, voor een diepgaander debat over het nut en de noodzaak van voorlopige hechtenis. Aan de hand van Europese en nationale rechtspraak worden de verschillende criteria voor voorlopige hechtenis besproken en geanalyseerd. Dit boek is een must voor officieren van justitie, rechters, advocaten, verdachten, politici, wetenschappers en studenten. Kortom: voor iedereen die met de strafrechtspleging te maken heeft.
Wil de veiligheid in de stad (en daarbuiten) worden gegarandeerd, dan moeten niet alleen regels worden opgesteld, maar moeten die ook worden gehandhaafd. De mogelijkheden tot handhaving zijn echter begrensd. Die begrenzing hangt enerzijds samen met het beschikbare instrumentarium binnen het rechtsgebied - het strafrecht, het bestuursrecht en/of het openbare orderecht. Anderzijds met het feit dat overheidsoptreden geen inbreuk mag maken op grond- en mensenrechten en de beginselen van behoorlijk bestuur. In deze bundel komt de problematiek van de grenzen van de handhaving op allerlei terreinen aan bod, zoals de bestrijding van milieucriminaliteit, drugsoverlast, illegaal verblijf en ander vormen van criminaliteit, alsmede de handhaving van de openbare orde. Ook is er aandacht voor de vraag of repressieve vormen van handhaving niet plaats zouden moeten maken voor meer consensuele vormen van afdoening, zoals mediation. Over de grenzen van handhaving is van belang voor een ieder die geïnteresseerd is in rechtsgebiedoverschrijdende aspecten van de handhaving van het publiekrecht, zoals studenten, politiemedewerkers, toezichthouders, gemeenteambtenaren, bestuurs- en strafrechtadvocaten, officieren van justitie en burgemeesters.
In many fields, enforcement of EU policies is performed by the Member States. In principle, Member States are free to decide how and by which means they enforce such policies, albeit under the observance of EU legal principles and harmonised rules. While differences between Member States are inevitable, especially at the interface of criminal and administrative enforcement, they should not create legal obstacles to effective and rule of law-based enforcement in cross-border cases. In his dissertation, Aart de Vries analyses the legal principles and rules that determine the gathering, sharing, and use of evidence by EU Member States' administrative and judicial authorities in cross-border enforcement cases to answer an important and current question: do these legal principles and rules enable effective and rule of law-based transnational punitive enforcement of EU policies? De Vries looks into supranational EU law and national law in The Netherlands, Germany, and France to provide a detailed analysis of the applicable legal framework. On the basis of his findings, De Vries presents a convincing answer to the aforementioned question and puts forward various recommendations to enhance transnational punitive enforcement in the EU. In this light, this dissertation provides insights for academics and practitioners with an interest in punitive (criminal and administrative) enforcement of EU law. Evidence and Transnational Punitive Enforcement Proceedings in the European Union is part of the Pompe series; publications that combine legal and social-scientific approaches to the problems of criminal law, written by staff members of the Willem Pompe Institute for Criminal Law and Criminology in Utrecht and by authors who share the Institute's school of thought. Its central theme is the protection and enforcement of fundamental rights in a changing world, focussing on the position of vulnerable groups in relation to the state and on the significance of individual human rights in an international context.
All over the world, governments impose punishments on their citizens for transgressions of the criminal law. Consensus exists that this sanctioning should be in accordance with the principle of legality and the rule of law. However, governments around the world struggle with providing foreseeability and non-arbitrariness in their sentencing systems. This continuous struggle raises the question how - and to what extent - foreseeability and non-arbitrariness must be guaranteed. Not only in relation to the type of sentence imposed (quality), but also to its length (quantity) and the circumstances under which the sentence is executed. Worldwide, a variety of sentencing principles (e.g., proportionality, equality, culpability) are employed, not only to promote foreseeable, non-arbitrary sentencing, but also to do justice in the individual case. Although similarities exist, countries differ greatly in the principles they apply and the meaning they ascribe to them.
This volume provides insight in the worldwide ideas and practices on legality and other requirements for sentencing. Which requirements should be leading? How do these requirements interrelate? And how should they be defined and implemented? An array of topics and questions is discussed regarding these requirements. Some examples: How should judicial discretion and the principle of legality be balanced? Should the execution of sentences be a matter for the judiciary or the administration? What is the relationship between the principle of legality and the prohibition against discrimination? Can human judges practice consistent sentencing? Should temporary release be a discretionary power or a right? And: How can we increase public confidence in sentencing? The present volume hopes to both provide answers to these questions and to support the reader in developing new thoughts and angles on these topics.
Partout dans le monde, les gouvernements imposent des sanctions à leurs citoyens pour des transgressions du droit pénal. Il existe un consensus sur le fait que cette sanction doit être conforme au principe de légalité et à l'État de droit. Cependant, les gouvernements du monde entier s'efforcent d'assurer la prévisibilité et l'absence d'arbitraire dans leurs systèmes de condamnation. Cette lutte permanente soulève la question de savoir comment - et dans quelle mesure - la prévisibilité et le caractère non arbitraire doivent être garantis. Non seulement en ce qui concerne le type de peine imposée (qualité), mais aussi en ce qui concerne sa durée (quantité) et les circonstances dans lesquelles la peine est exécutée. Dans le monde entier, divers principes de détermination de la peine (par exemple, la proportionnalité, l'égalité, la culpabilité) sont utilisés, non seulement pour promouvoir une détermination prévisible et non arbitraire de la peine, mais aussi pour rendre justice au cas par cas. Bien qu'il existe des similitudes, les pays diffèrent grandement dans les principes qu'ils appliquent et dans la signification qu'ils leur donnent.
Ce volume donne un aperçu des idées et des pratiques mondiales sur la légalité et les autres exigences en matière de condamnation. Quelles sont les exigences à privilégier ? Comment ces exigences sont-elles liées entre elles ? Et comment doivent-elles être définies et mises en oeuvre ? Un large éventail de sujets et de questions sont abordés à propos de ces exigences. Quelques exemples : comment équilibrer le pouvoir discrétionnaire du juge et le principe de légalité ? L'exécution des peines doit-elle relever du pouvoir judiciaire ou de l'administration ? Quelle est la relation entre le principe de légalité et l'interdiction de la discrimination ? Les juges humains peuvent-ils pratiquer des peines cohérentes ? La libération provisoire doit-elle être un pouvoir discrétionnaire ou un droit ? Et : comment accroître la confiance du public dans la détermination de la peine ? Le présent volume espère à la fois apporter des réponses à ces questions et aider le lecteur à développer de nouvelles réflexions et de nouveaux points de vue sur ces sujets.
Prison officers have been described as key determinants of the prison experience for prisoners, yet up until recently this occupational group was largely ignored in academic research. Although society often sees prison officers simply as `keepers of the keys', the existing research has shown the job to be much more complex.
In this book, the author explores an element of the prison officer's job that is still understudied: the existence of ethical dilemmas. In doing so, this book highlights several questions: which ethical dilemmas do prison officers experience? How do they deal with them? Which values are important when dealing with ethical dilemmas? After discovering the answers to these questions, the author designs and evaluates an ethics training course for prison officers, in an attempt to increase their ethical competence, and the way they deal with ethical dilemmas. A second part of the book explores whether this training was successful and what can be learned from its implementation, not only for future training efforts, but also for the prison system in general.
Het groene gras (`the green grass') is an academic book series on criminology (including security) that shares knowledge between scholars in The Netherlands and Belgium, offers a platform for young researchers and focuses on (comparative) research that is relevant for The Netherlands and Belgium. The series has a multidisciplinary approach, with a prominent place for criminology in relation to other disciplines. Publications in the series are in Dutch or in English.
Zakboek strafpiket biedt advocaten een handleiding voor de piketrechtsbijstand aan meerderjarige verdachten. De insteek daarbij is tweeledig. Enerzijds bevat dit zakboek een toegankelijk overzicht van de relevante wet- en regelgeving. Vanaf nu hoeft de piketadvocaat nooit meer te zoeken naar de verschillende fases waarmee een aangehouden verdachte rekening moet houden, welke termijnen daarop van toepassing zijn, onder welke voorwaarden het voorarrest kan worden verlengd en andere juridische vraagstukken. Anderzijds biedt dit zakboek juist houvast voor wat er niet in de wet staat: het geeft handvatten voor het maken van strategische keuzes tijdens de piketfase en tips om de best mogelijke rechtsbijstand te leveren. Dergelijke handvatten en tips worden niet alleen aangereikt op basis van de ervaring van de auteurs, maar zijn vooral gebaseerd op interviews die zij afnamen bij toonaangevende collegae. Het resultaat beoogt de startende advocaat op weg te helpen en de ervaren strafpleiter nog beter in zijn vak te maken. Voor de tweede druk is de tekst geactualiseerd en zijn verschillende onderdelen uitgebreid. Zo zijn recente EHRM-uitspraken verwerkt en is een nieuw hoofdstuk toegevoegd over psychiatrische aandoeningen.
Belgium has one of the highest numbers of Jihadist fighters per capita in Europe. A large group of often young men and women left Belgium for the IS Caliphate in Syria and Iraq. This book focuses on the law governing this situation, with its aim being twofold. First, it provides a comprehensive and detailed overview of the legal framework. Second, it provides suggestions on how to improve the framework, both with a view to effectiveness and with respect for fundamental rights and principles.
This book can serve as a valuable source of information for any (legal) practitioner who is confronted with returnees. In addition, any person with an interest in and/or personal experience with the subject will gain a much greater understanding of the situation of returnees based on the legislation applicable to them.
This book is part of a BELSPO funded project called Reguide, which aims to develop an integrative and gendered approach for the reintegration of Belgian returnees in society.
Ons jeugdrechtssysteem staat onder grote druk. In de afgelopen decennia is een stroom aan brandbrieven, kritische rapporten, wetenschappelijke onderzoeken en proefschriften gepubliceerd over de problemen rond uithuisplaatsing, gesloten jeugdhulp en het verblijf in justitiële jeugdinrichtingen. Daaruit blijkt dat kinderrechten in de wet niet vanzelfsprekend leiden tot kinderrechten in de praktijk. In dat kader gedane aanbevelingen zijn maar beperkt opgevolgd en het systeem is door opeenvolgende reorganisaties en herzieningen onoverzichtelijk, log en bureaucratisch geworden.
In deze inaugurele rede worden de genoemde problemen nader belicht, met elkaar verbonden en geconfronteerd met de oorspronkelijke kindvriendelijke bedoelingen van de wetgever. Om te laten zien dat het anders kan, wordt ingezoomd op de Spaanse jeugdinrichtingen, waar de rechter en officier van justitie persoonlijk toezicht houden en er korte lijntjes zijn met het beleid. Tot slot licht de auteur toe waarom ze de justitiële jeugdinterventies in het kader van deze leerstoel primair vanuit het perspectief van de jongeren zal onderzoeken en waar mogelijk in samenwerking met hen.
Deze oratie behandelt de modernisering van het rechtsmiddel hoger beroep in strafzaken. Aan de hand van de doelen van het strafprocesrecht, de modernisering daarvan en het materiële strafrecht wordt betoogd dat hoger beroep niet meer vanzelfsprekend zou moeten zijn.
Iedereen is beter af als in eerste aanleg een vonnis bij de rechtbank tot stand komt waarmee alle betrokkenen kunnen leven. Het (correctieve) hoger beroep in het nieuwe Wetboek van Strafvordering moet in dat verband worden aangescherpt. Van de appellant mag worden verwacht dat alle grieven tegen het vonnis in een zo vroeg mogelijk stadium (uitputtend) worden geformuleerd. Onderzoek dient in hoger beroep in beginsel alleen nog plaats te vinden als dat in eerste aanleg redelijkerwijs niet kon worden verricht of niet had hoeven te worden gevraagd. In hoger beroep dient rechtsbijstand voor de verdachte verplicht te worden.
Als uitruil voor een strakker ingericht hoger beroep zou in eerste aanleg de zaak goed onderzocht moeten worden. Verzoeken van de verdediging tot onderzoekshandelingen moeten welwillend worden beoordeeld. Ook dient een vonnis goed te worden gemotiveerd. Dit alles komt de begrijpelijkheid en acceptatie van het vonnis ten goede, zodat een langere rechtsgang wordt voorkomen.
Deze oratie van hoogleraar en cassatieadvocaat Joost Nan is voor de wetgever, wetenschap en rechtspraktijk van belang om het rechtsmiddel hoger beroep in het nieuwe wetboek nader vorm te geven en in te vullen.
De inzet van algoritmes in de Nederlandse strafvordering is onvermijdelijk, biedt kansen maar gaat gepaard met maatschappelijke en juridische risico's. In deze oratie staat de vraag centraal hoe algoritmische strafvordering begrepen en genormeerd moet worden. Daartoe wordt eerst een schets gegeven van de (mogelijke) toepassingen, de maatschappelijke context waarbinnen normering plaats moet vinden en de huidige stand van de normering. De conclusie is dat algoritmische strafvordering nog maar beperkt genormeerd is terwijl er nog zorgen bestaan. Zorgen over privacy, verdedigingsrechten, discriminatie en stigmatisering. De principiële aard van deze zorgen maakt normering ingewikkeld maar ook noodzakelijk zeker gelet op de snelheid waarmee de techniek zich ontwikkelen zal. Die snelheid brengt de auteur tot de conclusie dat het voor wetgeving te vroeg is, dat flexibele normering op zijn plaats is en dat het Openbaar Ministerie die vorm van normering in beleid bieden kan. De oratie eindigt met verschillende aanbevelingen voor het Openbaar Ministerie als wetgeving inderdaad uitblijft. Rick Robroek is bijzonder hoogleraar Openbaar Ministerie in de strafrechtspleging en directeur van het Wetenschappelijk Bureau van het Openbaar Ministerie.
