Uitgevers
- Atlas Contact (13)
- Prometheus (6)
- Acco (3)
- Acco uitgeverij (2)
- Boom (2)
- Klement, Uitgeverij (2)
- Acco België (1)
- Bert Bakker (1)
- Business Contact (1)
- Ertsberg (1)
- Gennep B.V., Uitgeverij Van (1)
- Leuven University Press (1)
- Prometheus Bert Bakker (1)
- Universitaire Pers Leuven (1)
Talen
Formaten
Sociologie algemeen
-
Goed kijken begint met negeren' van kunsthistorica en journalist Wieteke van Zeil is een gids voor iedereen die beter wil kijken. We kijken grotendeels onbewust - en daardoor gaat veel aan ons voorbij. Van Zeil laat zien dat kunst daarbij kan helpen: kunstenaars zien immers vaak wat ons nog ontgaat, en ze tonen andere perspectieven dan die we al kennen. In 56 verhalen verbindt ze de mooiste kunstdetails soepel aan ons dagelijks leven. Ze geeft praktische tips om met meer gemak en plezier naar kunst te kijken, onderbouwd met wetenschappelijke inzichten over hoe wij waarnemen. Ook spreekt ze met kijkexperts uit andere vakgebieden over de geheimen van hun opmerkzaamheid.
Van Zeil laat zien dat onvermoede details een nieuwe wereld kunnen openen. `Goed kijken begint met negeren' maakt je opmerkzamer, in het museum en daarbuiten. -
Stel je een wereld voor waarin jouw telefoon niet goed in je hand past, een voorgeschreven medicijn voor jouw lichaam verkeerd is en de eindeloze uren die je elke week werkt niet erkend of gewaardeerd worden. Komt iets hiervan je bekend voor? Grote kans dat je een vrouw bent.
Onzichtbare vrouwen toont hoe in een wereld die grotendeels voor mannen is ingericht de halve bevolking systematisch genegeerd wordt. Het boek onthult de 'genderdatakloof' die wordt veroorzaakt door eeuwige, consequente discriminatie van vrouwen.
Caroline Criado Perez brengt voor het eerst een indrukwekkend aantal wereldwijde casestudy's, verhalen en nieuw onderzoek samen. Van overheidsbeleid en medisch onderzoek tot technologie, werkplekken, stadsplanning en de media - Onzichtbare vrouwen onthult de verborgen manieren waarop vrouwen vergeten worden en de impact van die uitsluiting op hun gezondheid en welzijn. Een krachtig en prikkelend boek dat je kijk op de wereld voorgoed verandert.
Caroline Criado Perez (1984) is journalist en gelauwerd activist. Zij werd in 2017 beroemd doordat er dankzij haar oproep een beeld van Jane Austen op het Engelse 10 pond-biljet werd geplaatst. Zo voorkwam zij dat er, naast de koningin, alleen mannen op de biljetten zouden staan. Criado Perez woont in Londen.
'Onzichtbare vrouwen is een doorbraak; een compromisloos bombardement van droevige, boze, slechte en grappige feiten waarmee het op briljante wijze een onweerlegbare zaak aanspant. (...) Dit boek zou op het nachtkasje van iedere beleidsmaker, politicus en manager moeten liggen.'
THE TIMES
'Een uitdagend, onmisbaar boek.'
PUBLISHERS WEEKLY
'In heldere taal bouwt de auteur een sterke zaak voor grotere inclusiviteit, met een zeer doordachte en verrassend humoristische kijk op geïnstitutionaliseerde bevoorrechting en genderdatakloven. Voor wie suggereert dat gender geen rol meer speelt is dit boek, dat een groot publiek zal aanspreken, een gedegen correctie.'
KIRKUS REVIEWS
'Een strijdkreet om terug te vechten.'
THE SUNDAY TIMES
'Een briljant boek dat de wereld waarin alles is ontworpen voor mannen bekritiseert. (...) Boordevol praktische informatie voor hen die het patriarchaat willen ontmantelen.'
THE IRISH TIMES -
Op uitnodiging van een Zeeuwse zorgorganisatie ging wereldreizigster Carolijn Visser op ontdekking in Zeeland, het land van haar jeugd. Zij logeerde op Walcheren en Noord-Beveland in verblijven waar ouderen een thuis wordt geboden. Zij sprak met bewoners en hun familie. Over hoe het water kwam, over de zo geliefde klederdracht, de Duitse badgasten, de strenge kerk. Maar ook over de weidse landschappen, het silhouet van Veere en de levendige dorpscafés. De verhalen voerden haar terug naar haar eigen verleden, waarin ze op de fiets, met kip Katrien op het stuur, over Walcheren zwierf, waarin ze hartsvriendinnen kreeg en ruzie maakte met leraren en Zeeland uiteindelijk
verliet. Maar net als de mensen die zij ontmoette bleef het weidse Zeeuwse landschap met zijn brede stranden en hoge dijken haar bekoren: Zeeuws geluk is een lofzang op de zonnigste provincie van ons land. -
De familieziel
Kitlyn Tjin A Djie, Irene Zwaan
- Prometheus bert bakker
- 17 November 2013
- 9789035140707
In de jaren zeventig keerden Nederlanders hun familie de rug toe, omdat we bevrijd wilden worden van knellende banden en dwingende waarden. Tegenwoordig is er echter weer volop aandacht voor families. Families dragen immers wijsheid in zich die kan helpen op je levenspad, en bij je familie en haar geschiedenis kun je steun vinden in moeilijke omstandigheden en in tijden van kwetsbaarheid.
Maar hoe mobiliseer je deze familiewijsheid? Cruciaal is dat je inzicht krijgt in de manier waarop je familie is georganiseerd en op welke pijlers zij is opgetrokken. Wat is de geschiedenis van je familie? Welke heilige huisjes en tegelwijsheden draagt ze met zich mee? Wie hebben het gezag, wie bieden er steun en wie ontregelen de boel? Zijn er geheimen en onvertelde verhalen? Wat zijn sterke punten in je familie? Kortom, wat bezielt je familie? De familieziel toont dit aan de hand van ontroerende en herkenbare verhalen, afgewisseld met theorie en praktische aanwijzingen.
Familietherapeut Kitlyn Tjin A Djie (1953) was jarenlang werkzaam in de jeugdzorg. Als antwoord op het westerse witte individualistische denken in de hulpverlening ontwikkelde ze het model `beschermjassen, dat uitgaat van de kracht van families.
Ontwikkelingssocioloog Irene Zwaan was werkzaam als ontwikkelingswerker in Afrika en als adviseur emancipatie in Nederland. Tegenwoordig publiceert ze over diversiteitsvraagstukken en maatschappelijke ontwikkeling. Recent verscheen van haar De afwezige vader bestaat niet (2013).
Tjin A Djie en Zwaan werken samen in Bureau Beschermjassen en publiceerden eerder onder meer Beschermjassen, transculturele hulp aan families en Managen van diversiteit op de werkvloer.
-
Hoe zitten mensen in en aan elkaar? Hoe werken menselijke strevingen op elkaar in, vaak met gevolgen die voor niemand voorzien of bedoeld zijn?
Hoe is het mogelijk dat samenlevingen zich in de loop van enkele duizenden jaren hebben uitgebreid van overlevingshordes met een paar dozijn leden tot staten die honderden miljoenen onderdanen kunnen omvatten en markten die miljarden mensen verbinden?
In een strak en overtuigend betoog, gescherpt aan de ervaring van meer dan een halve eeuw doceren, stelt Abram de Swaan de kernproblemen van het samenleven aan de orde: wat hebben mensen van elkaar nodig? Hoe zijn zij onderling verbonden? Wat verwachten zij van elkaar? Hoe onder- scheiden ze zich van anderen? Hoe weten zij elkaar en zichzelf te bedwingen en hoe worden hun inspanningen onderling afgestemd?
De mensenmaatschappij is een heldere gids voor eenieder die deze vragen ter harte gaan - voor iedereen dus.
Abram de Swaan (1942) was van 1973 tot zijn emeritaat in 2007 hoogleraar sociologie en sinds 2001 universiteitshoogleraar sociale wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Zijn recentste boek is Tegen de vrouwen (2019). De Swaan ontving in 2008 de P.C. Hooft-prijs voor zijn volledige oeuvre. -
In `Al die liefde en woede' vraagt Ianthe Mosselman zich na de geboorte van haar kind af hoe het komt dat ze naast blijdschap en liefde ook woede voelt. Waar komt die woede vandaan? Betekent het krijgen van een kind niet alleen een verrijking maar ook het verlies van iets? Onbeschroomd eerlijk verkent Mosselman haar tegenstrijdige gevoelens. Het krijgen van een kind heeft haar positie in de maatschappij veranderd. Heel haar leven streefde ze naar zelfstandigheid, maar sinds de geboorte van haar kind ervaart ze een beklemmend besef van afhankelijkheid. Gelijkwaardigheid tussen man en vrouw wordt nog altijd bemoeilijkt door de ideeën en mythen over moederschap. En wat betekent het om zo veel van iemand te houden terwijl het je ook zo veel angst bezorgt? Want de keerzijde van liefde en geluk is de vrees voor verlies ervan.
-
Vooraanstaand socioloog Rudi Laermans verzorgt het allereerste Essay van de Nacht van de Sociologie.
Angstgevoelens zijn individueel, maar er zijn ook veel sociale onzekerheden die ons verontrusten. De angst dat voedsel niet op verantwoorde wijze geproduceerd is, dat een relatie spaak kan lopen, dat we dalen op de sociale ladder en dat de toekomst enkel onheil zal brengen: wat we samen vrezen zegt iets over onze samenleving.
Collectieve angsten
Socioloog Rudi Laermans betrekt onze voornaamste collectieve angsten op bredere tendensen, van individualisering en globalisering tot flexwerken en de invloed van nieuwe media. Hij bespreekt de manieren waarop we omgaan met gedeelde onzekerheden en hoe angstentrepreneurs munt proberen te slaan uit onze collectieve angsten.
Ooit was de overheid een baken van sociale zekerheid, nu is ze voor velen een bron van bestaansonzekerheid. Moeten we in tijden van oude en nieuwe collectieve angsten niet ook opnieuw nadenken over de invulling van onze verzorgingsstaat?
Rudi Laermans is hoogleraar sociale theorie en kunstsociologie aan de Katholieke Universiteit Leuven. Hij publiceerde bij Boom eerder onder meer De maatschappij van de sociologie (2012) en, samen met Dick Houtman, Weber (2017). In 2020 verscheen zijn lovend ontvangen essaybundel Ik, wij, zij. Sociologische wegwijzers voor onze tijd. -
Welke wereld willen we na corona? Hoe gaan we van noodtoestand naar normaliteit? Wat wordt de nieuwe normaliteit? Welke lessen trekken we, nu we nog geruime tijd met het coronarisico moeten leven?
De coronacrisis zette onze samenleving en onze vanzelfsprekendheden on hold. Scholen en universiteiten, cafés en restaurants, winkels en cultuurhuizen, bedrijven en sportstadia sloten. Thuiswerk werd voor velen het nieuwe normaal. Sociaal contact ging nog meer digitaal. We botsten op de grenzen van gezondheidszorg en ouderenzorg.
Deze coronacrisis verandert onze samenleving, meer dan we al beseffen. Pas nu beginnen we de impact te zien: sociaal, economisch, technologisch, politiek, menselijk.
Corona confronteert ons met de paradox van onze risicomaatschappij. Nog nooit was Europa zo rijk en technologisch zo ontwikkeld, maar nog nooit zo kwetsbaar.
De coronakeuzes van vandaag bepalen onze samenleving morgen. Als risico's viraal gaan analyseert hoe we risico's produceren en normaliseren, van corona tot klimaat. Het verkent hoe de wereld er kan uitzien na corona, en waarom ze er anders moet uitzien. Want hoe we met risico's omgaan, is een van de sleutelvragen van de 21ste eeuw.
OVER DE AUTEUR
Dirk Geldof is deeltijds hoogleraar aan de Faculteit Ontwerpwetenschappen van de Universiteit Antwerpen en senior onderzoeker aan het Kenniscentrum Gezinswetenschappen (Odisee). Hij is lector aan de opleiding Gezinswetenschappen (Odisee) en Sociaal Werk (Karel de Grote Hogeschool). Hij publiceerde eerder Superdiversiteit. Hoe migratie onze samenleving verandert en Onzekerheid. Over leven in de risicomaatschappij. -
Ons Europa verkilt zienderogen. De grote middenpartijen die na 1945 de genereuze sociale bescherming hebben opgebouwd die de halve wereld ons benijdt, zijn aan het verschrompelen of liggen al tijden op apegapen. De burgers hebben hen afgestraft en keren zich naar rattenvangers die beweren in de naam van het volk te spreken. Hebben sociaaldemocraten en christendemocraten - want over hen gaat het - al te gretig het neoliberale geloof omhelsd? Land voor land laat Van Istendael zien hoe de verzorgingsstaat wordt afgekalfd. Dit boek probeert buiten ieder dogma of makkelijke verklaring om de grote verkilling van Europa te beschrijven en de oorzaken van de malaise te achterhalen. Het is daarnaast een vurig pleidooi voor de sociale zekerheid als toekomstproject in het belang van ons allen, zowel binnen als buiten Europa.
-
De islamitische wereld bevindt zich in een steeds dieper wordende crisis. Terwijl de rest van de wereld democratiseerde, nam het aantal democratieën in de islamitische wereld alleen maar verder af. Met de rechten van vrouwen, homoseksuelen en religieuze minderheden is het nergens zo slecht gesteld. Van Mali in West-Afrika tot de Filipijnen in Oost-Azië woeden tientallen burgeroorlogen met islamitische betrokkenheid die miljoenen mensenlevens hebben gekost. Duizenden komen jaarlijks om bij aanslagen van terreurorganisaties als ISIS, Al-Qaeda en Boko Haram. Economisch raakt de islamitische wereld steeds verder achterop. Geen wonder dat velen elders een goed heenkomen zoeken. Maar ook wat integratie betreft zijn migranten uit moslimlanden hekkensluiters.
Met een indrukwekkende hoeveelheid feitenmateriaal toont dit boek de diepte van de islamitische crisis aan, en onderzoekt de oorzaken. Westers kolonialisme, inmenging van buitenaf en discriminatie bieden geen steekhoudende verklaring. De wortels van het probleem zijn religieus en liggen bij de groeiende invloed van het fundamentalisme, dat de islamitische wereld in een wurggreep houdt.
Ruud Koopmans (1961) is hoogleraar sociologie en migratie aan de Humboldt Universiteit en onderzoeksdirecteur aan het Wissenschaftszentrum (WZB) in Berlijn. Hij is auteur van boeken en opiniestukken in binnen- en buitenland over migratie, sociale bewegingen en Europese integratie. -
Aandachtsexpert Cal Newport legt in `Digitaal minimalisme' uit hoe je doelbewust kan omgaan met digitale overvloed. Steeds meer mensen maken zich zorgen over de invloed van de computer en met name de smartphone op onze concentratie, sociale relaties en tevredenheid. Op z'n minst zien we dat ze ons enorm veel tijd kosten - tijd die niet aan andere zaken kan worden besteed.
In dit boek biedt Newport je een eenvoudige en praktische methode om je tijd online radicaal terug te brengen door je alleen nog te richten op een selecte hoeveelheid activiteiten en doelen. Niet minderen, laat staan stoppen, maar de technologie zeer doelbewust gebruiken. Newport doet dit vanuit de overtuiging dat e-mail, sociale media en andere online tools zinvolle hulpmiddelen zijn. Deze hulpmiddelen mogen ons gedrag en onze dagindeling echter niet gaan beheersen. -
Afua Hirsch is geboren en getogen in Engeland. Dat geldt ook voor haar ouders, haar zuster, haar man, haar dochter en de meeste van haar vrienden. Maar waarom blijven mensen dan vragen waar ze vandaan komt? Er is iets wat zij en haar naasten delen, schrijft Hirsch: `De reden is simpel: het gaat over onze huidskleur. We zijn allemaal opgegroeid in het besef 'anders' te zijn.' Dit boek gaat over de reden waarom dat ertoe doet. Volstrekt open, onderzoekend en subtiel verweeft Hirsch de verhalen over de raciale kloof met haar eigen levensverhaal. Ze legt uit hoe die kloof is ontstaan en hoezeer die nog steeds wordt ontkend, en ze pleit voor verandering. Waarom ras ertoe doet is een boek voor iedereen die de waarheid wil horen over de maatschappelijke betekenis van ras en identiteit, de verborgen strijd over de nationale identiteit, over de identiteitscrisis waarin de Europese samenlevingen zich bevinden. En het is ook en vooral een boek over de vraag waarom we het zo ongelofelijk ingewikkeld vinden om over ras te praten.
-
DE EERSTE ANALYSE VAN DE DECENTRALISATIES
In 2015 begon een ingrijpende verbouwing van de verzorgingsstaat. Gemeenten werden verantwoordelijk voor de nieuwe jeugdwet, de participatiewet en de Wmo. Met ingrijpende veranderingen voor jongeren in de jeugdzorg, ouderen met zorg, werknemers van sociale werkplaatsen, mensen met een uitkering of degenen die een traplift of huishoudelijke zorg nodig hadden. Gemeenten moesten het daarbij ook nog eens met 20 procent minder budget doen.
Hoe krijgt die verbouwing vorm? Een keur van wetenschappers en journalisten brengt de nieuwe situatie scherp in beeld. Door professionals en burgers te volgen en te bevragen. Voor het eerst wordt daarmee een balans van de decentralisaties opgemaakt. Zijn zelfredzaamheid, uitgaan van eigen kracht, participatie haalbare doelstellingen?
Met bijdragen van onder anderen Thomas Kampen, Evelien Tonkens, Jos van der Lans Pieter Hilhorst, Pepijn van Houwelingen, Sjors van Beek, Dana Feringa, Rob Arnoldus en Cher Steinfeld.
www.socialevraagstukken.nl -
Zorgeloze tijden hebben nooit bestaan, en de 21ste eeuw is - ondanks alle onmiskenbare vooruitgang - geen uitzondering. De liberale democratie is wijdverbreid, maar in crisis. Het hoger onderwijs floreert, maar zit gekneld in een verstikkend keurslijf. Communicatie is gemakkelijker en sneller dan ooit, maar de media verschralen. Het typisch menselijke vermogen tot reflectie ontspoort wanneer politiek, instellingen en media overmatig aandacht besteden aan publieke opinie, imago, 'clicks'.
In Medeplichtig verkent Jef Verschueren de vraag hoe en in welke mate wij allemaal medeplichtig zijn aan nefaste ontwikkelingen in de politiek, in onze instellingen en de media. En vooral: wat kunnen we doen met de antwoorden op die vraag?
De strijd om betekenis, waaraan iedereen kan deelnemen, vormt de kern van maatschappelijke processen - met onderwijs als sluitsteen voor kritisch burgerschap. -
`Mama's laatste omhelzing' opent met het dramatische afscheid in Burgers' Zoo tussen Mama, een stervende 59-jarige chimpansee, en Jan van Hooff, de bekende hoogleraar biologie. Hun laatste ontmoeting werd gefilmd en vervolgens door miljoenen mensen bekeken. Frans de Waal laat zien dat mensen ook emotioneel meer verwant zijn aan dieren dan we denken. Hij interpreteert gezichtsuitdrukkingen en vertelt over de emotionele kanten van dierlijke én menselijke omgangsvormen. De Waal ziet geen fundamenteel verschil tussen dierlijke en menselijke emoties, en bespreekt de gevolgen van deze visie voor de manier waarop we met dieren omgaan.
-
In-depth case study of memorialisation processes after the November 2015 Paris attacks.
On November 13, 2015, three gunmen opened fire in the Bataclan concert hall at 50 Boulevard Voltaire in Paris and subsequently held the venue under a three-hour siege. This was the largest in a series of coordinated terrorist attacks that eventually killed 130 people and injured 500. During the aftermath of these attacks, expressions of mourning and trauma marked and invariably transformed the urban landscape.
Sarah Gensburger, a sociologist working on social memory and its localisation, lives with her family on the Boulevard Voltaire and has been studying the city of Paris as her primary field site for several years. This time, memorialisation was taking place on her doorstep. Both a diary and an academic work, this book is a chronicle of this grassroots memorialisation process and an in-depth analysis of the way it has been embedded in the everyday lives of the author, neighbours, other Parisians and tourists. -
Tegenwoordig lijken we het steeds drukker te krijgen en minder tijd te hebben. Maar is dat wel zo? En waardoor komt dat dan? Volgens Tanja van der Lippe ligt tijdsdruk niet alleen aan het individu, maar ook aan de samenleving. Aan de hand van wetenschappelijk onderzoek vergelijkt ze onze huidige tijdsbesteding met die van vorige generaties en in andere landen. We verwachten veel van het leven en willen overal aan meedoen. Door technologie staan we elke minuut van de dag 'aan'. Dat maakt druk. Vooral werkende mensen met kinderen hebben daar last van.
In Waar blijft mijn tijd? is er ook aandacht voor de toekomst. Hoeveel tijdsdruk hebben we in 2040? Kiezen we voor een ratrace waarin we altijd meer willen? Of voor een samenleving waarin iedereen kan meekomen en genoeg genoeg is? Kunnen we nog iets bijsturen wanneer zo'n toekomstbeeld ons niet bevalt? En welke risico's en kansen brengt de coronapandemie?
Tanja van der Lippe (1963) is hoogleraar sociologie aan de Universiteit Utrecht en voorzitter van de Sociaal-Wetenschappelijke Raad. Ze geldt als autoriteit op het terrein van tijdsbesteding en tijdsdruk op het werk en thuis, en is een veelgevraagd spreker.
'Vooral als je geen tijd hebt, moet je dit boek lezen!'
Kim Putters, directeur Sociaal en Cultureel Planbureau -
Het boek `Vuur, taal, schoonheid, tijd' van Gaia Vince verandert de kijk op de geschiedenis van de mens. Vince legt met behulp van vier elementen (vuur, taal, schoonheid en tijd) op overtuigende wijze uit hoe de culturele evolutie de mens heeft gevormd. Dat verhaal is fascinerend: terwijl ons meest nabije familielid, de chimpansee, op dezelfde manier leeft als miljoenen jaren geleden, wonen wij in megasteden met geschreven wetten, metro's en smartphones. Wat heeft ons gevormd, naast genetische evolutie? Het boek daagt uit om het verhaal van onze voorouders opnieuw te bekijken: we zijn de intelligente ontwerpers van onszelf.
-
Waarover spreken we wanneer we het over identiteit hebben? We horen de term veelvuldig om ons heen, maar kunnen er geen grip op krijgen. De Franse sociologe Nathalie Heinich legt het begrip op de snijtafel van de sociologie en analyseert op zo neutraal mogelijke wijze de ideeën die het debat beheersen. Aan de hand van wat identiteit allemaal níet is pleit zij voor een beweeglijker definitie, waarbij wordt afgezien van de eendimensionale en polariserende invulling van het begrip, zonder het belang van identiteit, en ook nationale identiteit, te minimaliseren.
In Wat onze identiteit niet is gidst Heinich de lezer op verhelderende wijze door de verschillende opvattingen rondom het begrip identiteit. Een waardevolle
bijdrage aan een van de meest complexe kwesties aller tijden.
Nathalie Heinich (1955) studeerde bij de beroemde socioloog Pierre Bourdieu. Ze is gespecialiseerd in de sociologie van kunst, in het bijzonder van hedendaagse kunst, en publiceerde vele studies en essays over waarden en identiteit.
'Een verhelderend essay over een van de neteligste kwesties van onze tijd.'
Bas Heijne, Nrc Handelsblad
'Heinichs introductie van de drie momenten van identiteit maken een opvatting van collectieve en individuele identiteit mogelijk. (...) Het is precies die houding die we de komende tijd hard nodig zullen hebben.'
De Nederlandse Boekengids -
Vroeger was roken heel gewoon. Die tijd is voorbij. Feit is dat de tabaksindustrie decennialang mede het tabaksbeleid in Nederland bepaalde. In de discussie over roken hielden zelfs artsen zich afzijdig. Roken was toch je eigen verantwoordelijkheid? Ook KWF, Hartstichting en Longfonds hielden zich uit angst donateurs te verliezen lang op de vlakte. Maar het tij keerde toen twee longartsen, Wanda de Kanter en Pauline Dekker, een eind maakten aan het collectieve zwijgen van dokters. Ze richtten een organisatie op met als doel: zorgen dat kinderen niet gaan roken. Ze maakten duidelijk hoe de tabaksindustrie stoffen toevoegde die sigaretten extra verslavend maken: de sjoemelsigaret. Onlangs deed advocate Bénédicte Ficq aangifte tegen de tabaksindustrie voor moord en doodslag. De strafklacht werd afgewezen, maar Ficq en haar cliënten gingen in beroep.
Onderzoeksjournalist Joop Bouma laat in dit boek zien hoe de tabaksindustrie in Nederland, geholpen door zwak overheidsbeleid en bange gezondheidsfondsen, lang de touwtjes in handen wist te houden. De sjoemelsigaret zal stof doen opwaaien. -
Veel Australiërs brengen het grootste deel van hun leven door zonder ooit te praten met iemand van de Aboriginalbevolking. Wayne McLennan groeide op in een mijnstadje vlakbij de kust. Vanwege zijn liefde voor boksen (een sport die populair is bij Aboriginals), heeft hij wél mannen die tot de oorspronkelijke bewoners van het continent behoren, leren kennen en respecteren.
Een nacht bij de rivier is een zoektocht naar het antwoord op de vraag of echt contact tussen een witte Australiër en een Aboriginal mogelijk is. McLennan wordt gedreven door zijn verlangen om de waarheid
te vertellen over mensen die vaak schandalig behandeld zijn en geminacht. In hard en rauw proza vertelt hij over zijn eerste contact met Aboriginals als jonge man. Twintig jaar later keert hij terug naar Australië, zoekt zijn mates van toen op en maakt kennis met hun nieuwe, trotse houding. Zij eisten respect - en kregen dat in veel opzichten ook. -
Tien jaar lang hingen de NRC-journalisten Carola Houtekamer en Freek Schravesande voor `Afrit Akersloot' rond in het land, immers: als je Nederland echt wilt leren kennen, moet je de afrit nemen. En dan rondhangen. Dan zie je dat alles anders is dan je dacht. Dat de Nederlander het liefst vakantie viert in een hotel aan de ¬A9. Dat een saai bedrijventerrein bij Nieuwegein kan veranderen in een wetteloze jungle. Dat de inbrekers van de Haagse Quote 500-bende in hun eigen wijk bekendstaan als Robin Hood.
Ze observeerden Nederland vanuit verschillende locaties: in een hotel, een volksbuurt, bij een kerncentrale, op een camping, een industrieterrein, een luchthaven. Met open blik en oog voor detail vertellen ze de bijzondere, vrolijke en soms droevige verhalen van deze plekken. Wie `Afrit Akersloot' leest, leert de grijze vlekken op de kaart kennen.
-
Ibtihal Jadib, voorheen schrijvend onder het pseudoniem Hayat, is advocaat en heeft een wekelijkse column in Volkskrant Magazine. In `Eindelijk gewoon Hayat' schrijft ze over leven tussen twee werelden: Marokko en Nederland.
Als kind van Marokkaanse immigranten was Ibtihal Jadib net zo min bezig met de identiteit van haar ouders als haar Nederlandse leeftijdsgenoten. Toch ondervond ze al snel dat anderen haar haarscherp wisten te definiëren. Soms vraagt ze zich af hoe dat moet, in een hokje passen. Is dat iets waar je voor kiest en waar je je dan aan houdt? Of iets waar je simpelweg mee samenvalt? Inmiddels weet ze: wie ze is, is onlosmakelijk verbonden met haar dubbele afkomst.
Herkenbaar en verrassend, sprankelend en scherpzinnig schrijft Jadib over haar leven en haar omgeving. Over haar vader die eregast is op het feest van het bedrijf waar hij al bijna dertig jaar werkt. Over haar zusje dat in Londen wil studeren. Over vriendinnen om mee te `acclimarokkaniseren' na een klassieke balletvoorstelling. Over recruiters die in haar een geslaagd diversiteitsbeleid verwezenlijkt zien. Over Nederlandse openhartigheid, Marokkaanse gulheid en alles ertussenin.
-
Al sinds mensenheugenis fascineert de overspelige vrouw ons, alsof ze een wild, exotisch dier is. Ze beheerst Griekse tragedies en moderne roddelbladen, burleske speelfilms en de nieuwste Netflix-series. Maar waarom fascineert en verrast de seksueel vrije vrouw ons zo? En waarom blijven we, zeker nu de eeuw van de vrijgevochten vrouw is aangebroken, zoveel harder oordelen over seksueel vrije vrouwen?
De mythe van de kuise vrouw en jagende man is eeuwenoud. Maar het zijn niet de mannen, maar de vrouwen die het meest met monogamie blijken te worstelen. In Vrouwen gaan niet vreemd laat schrijfster en socioloog Wednesday Martin zien hoe de vrouwelijke seksualiteit nu echt in elkaar zit. Met persoonlijke verhalen, gedragswetenschap, cultuurkritiek en inzichten uit de seksuologie, primatologie en antropologie haalt ze de mythe van de kuise vrouw onderuit.
Wednesday Martin doceerde cultuurwetenschappen aan Yale en The New School for Social Research en schreef voor onder andere The New York Times, The Atlantic en The Daily Beast. Haar boek Primaten van Park Avenue (2015) kwam direct op nummer 1 op de New York Times-bestsellerlijst.
'Een uitmuntend leesbaar werk over de leugens die de maatschappij voorgeschoteld heeft gekregen over vrouwelijke seksualiteit, representatie en ontrouw. (...) De auteur excelleert in de unieke waarde van Vrouwen gaan niet vreemd.'
THE ATLANTIC
'Zowel een sprankelende als een inhoudelijke reis door het vrouwelijke seksuele verlangen. (...) Een onmisbaar werk.'
KIRKUS REVIEWS
Over Primaten van Park Avenue:
'Vermakelijk, opmerkzaam en verrukkelijk kwaadaardig. (...) Martin geeft een kijkje in de beschaafde, maar krankzinnige wereld van de Upper East Side. Hoewel we de rijken vaak genoeg benijden, herinnert Primaten van Park Avenue ons aan het feit dat ook zij iedere dag moeten vechten voor hun plekje op de sociale ladder.'
THE NEW YORK TIMES BOOK REVIEW
'Vermakelijk en scherp. Een tragikomische rondleiding door deze aparte subcultuur.'
THE ECONOMIST
