'Janice Deul schreef een toegankelijk en lichtvoetig boek [...] De lichtheid [zit] niet alleen in de open benadering van de lezer, maar ook in de opmaak: in felle kleuren, met uitbundige foto's van onder andere de traditionele, kleurrijke Afro-Surinaamse kleding die tijdens Ketikoti wordt gedragen. - de Volkskrant
'Lees het, want je steekt er ontzettend veel van op.' - Femke van der Laan, bij Nooit meer slapen
Janice Deul vertelt in Keti Koti: Waarom we de afschaffing van de slavernij moeten herdenken en vieren de geschiedenis en de oude en hedendaagse tradities van Keti Koti. Bovendien betoogt ze hoe Keti Koti er anno nu uit zou moeten zien, zodat we in Nederland gezamenlijk voorwaarts kunnen. Keti Koti is een geïllustreerde gids voor iedereen.Te gebuiken als inleiding, naslagwerk, gids en slijpsteen, met als doel het collectief vergroten van de kennis over Keti Koti, algehele bewustwording en historisch besef rondom thema's als ongelijkheid en vrijheid.
Op 1 juli vieren steeds meer Nederlanders Keti Koti. Op deze dag wordt stilgestaan bij de afschaffing van de slavernij in Suriname en op de voormalige Nederlandse Antillen.
In 2023 is dat honderdvijftig jaar geleden en de laatste jaren gaan er steeds meer stemmen op om van Keti Koti een officiële vrije dag te maken. Ook opinieschrijver Janice Deul maakt zich daar sterk voor. Ons slavernijverleden is een ingewikkeld en gevoelig onderwerp. Dat hebben de reacties op de excuses van Rutte nog maar eens blootgelegd. Precies daarom is het van fundamenteel belang dat we allemaal stilstaan bij deze periode uit de geschiedenis.
Petra zegt haar baan op om voor enkele maanden naar Lesbos af
te reizen. Daar gaat ze in vluchtelingenkamp Moria aan de slag.
In het kamp ontmoet ze de Iraanse Mariam, met wie ze bevriend raakt.
Als Mariam een groot geheim met haar deelt, besluit Petra haar
te helpen. In haar zoektocht naar hoe ze dit kan doen, wordt ze
niet alleen geconfronteerd met veel beperkingen, maar ook met
haar eigen verleden.
Waarom wil Petra Mariam eigenlijk zo graag helpen? En is ze
daarbij zelfs bereid om grenzen over te gaan?
De foto waarop een meisje wanhopig wegrent voor de vlammen van napalmbommen is wereldberoemd. minder bekend is hoe het verder ging met de Vietnamese Kim Phuc. In dit aangrijpende boek vertelt ze het verhaal van haar jeugd, het heftige moment van de foto en haar lange weg naar genezing en vrede. Het napalmmeisje is een schrijnend verhaal over de oorlog in Vietnam en hoe een jong leven in een handomdraai verwoest kan worden. Maar het is ook een hoopgevend boek over de veerkracht die Kim vond in de liefde en genade van God.
Als Viktor hoort dat hij voor de rest van zijn leven aangewezen zal zijn op een rolstoel, zegt een goede vriend tegen hem: `Nu wordt je leven pas echt een avontuur!
Al snel zal blijken dat niets minder waar is. Want iedereen begrijpt dat je als rolstoelrijder niet meer de trap op kunt, maar hoe zit dat met autorijden? Of als je op reis wilt met het vliegtuig of de trein? En wat komt er op je af als je het in je hoofd hebt gehaald om een parachutesprong te maken?
In Een leven op rolletjes blikt Viktor terug op bijna vijftien jaar rolstoelcarrière. Openhartig vertelt hij over zijn ervaringen. Met soms hilarische anekdotes, maar bovenal eerlijk en inspirerend.
Als het om hard werken gaat scoren de topfitte, hoogopgeleide Nederlandse arbeidskrachten goed op internationale ranglijstjes. Voor mensen die het tempo en de complexiteit op de werkvloer niet kunnen bijbenen is nauwelijks plaats. Met hun beleid van aanbesteding dwingen gemeenten het bedrijfsleven om op het ene moment mensen aan te nemen en ze op het andere moment op straat te zetten. De lage tarieven van de sociale werkvoorziening drukken particuliere ondernemers uit de markt. Onbetaald werk en tegenprestaties dichten de groeiende gaten in gemeentelijke begrotingen, maar leveren uitkeringsgerechtigden weinig op.
De nieuwe Participatiewet moet ervoor zorgen dat honderdduizenden mensen in de bijstand of met een beperking aan het werk gaan. Dat leidt tot nog meer concurrentie en verdringing voor laagopgeleiden. Als de overheid niet beter luistert naar mensen uit de praktijk, eindigen veel kwetsbare mensen de komende jaren in de marge.
Dit hoogst actuele boek nodigt uit tot reflectie op wat solidariteit inhoudt in de samenleving van de 21e eeuw.
Will Tinnemans is schrijver, debatleider en mediatrainer. Van zijn hand verschenen bij Nieuw Amsterdam Voor jou tien anderen. Uitbuiting aan de onderkant van de arbeidsmarkt en Onzeker bestaan. Leven aan de rafelrand van de arbeidsmarkt.
De pers over Voor jou tien anderen:
'Tinnemans stelt een belangrijk sociaal vraagstuk aan de orde in een vlot geschreven verhandeling' de Volkskrant
'Een hartenkreet voor werkende armen.' NRC Handelsblad
'Lezen dit boek, voor het te laat is' Leeuwarder Courant
Kinderen verlangen naar verhalen. Verhalen bieden hen een inkijkje in zowel vertrouwde als nieuwe werelden en vergroten zo stukje bij beetje hun kennis van de werkelijkheid. Maar wat nou als de verhalen die kinderen lezen slechts een deel van de werkelijkheid, en van de mensen daarin, belichten? Wat als die verhalen sommige mensen steeds opnieuw en andere mensen zelden of nooit afbeelden? Wat als de beeldvorming dus vervormd, beperkt of eenzijdig is? Wat doet dit met het zelf- en wereldbeeld van lezende kinderen? Hoe kan je daar als leesbevorderaar mee omgaan?
In Jeugdliteratuur door de lens van etnisch-culturele diversiteit nemen Sara Van den Bossche en Anne Klomberg van Universiteit Tilburg de etnisch-culturele diversiteit in Nederlandstalige jeugdliteratuur onder de loep. Ze onderzoeken hoe jeugdboeken gebruikt kunnen worden om over diversiteit en inclusiviteit na te denken - ook in de wereld buiten het boek. Daarbij richten zij hun pijlen niet alleen op jeugdboeken zelf, maar ook op het publiek van die boeken. Hoe kunnen jonge en volwassen lezers de (impliciete) culturele denkbeelden in jeugdboeken leren herkennen en kritisch bevragen?
Deze publicatie is bedoeld voor iedereen die graag meer wil leren over etnisch-culturele diversiteit in Nederlandstalige jeugdliteratuur. Het boek reikt lezers handvatten aan om hun kritische denkvermogen op vlak van etniciteit en cultuur - hun cultuurkritische geletterdheid - aan te scherpen. In het bijzonder is deze publicatie relevant voor alle leesbevorderaars die kinderen een rijkdom aan verhalen willen meegeven en hen willen leren om weerbarstig te lezen.
Zomer 2015. De asielcrisis breekt los. Vluchtelingen belanden na een lange voettocht aan in onze regio. In het stadspark nabij de Dienst Vreemdelingenzaken in Brussel ontstaat een groot tentenkamp. In het noorden van Frankrijk barsten geïmproviseerde kampen uit hun voegen.
Ann Lamon sluit zich aan bij een hulpkonvooi dat goederen brengt naar de jungle in Calais. De leefomstandigheden zijn er precair. Toch zijn heel wat mensen vastberaden om van hieruit naar het Verenigd Koninkrijk door te reizen. De situatie loopt snel uit de hand. De winter doet haar intrede, officiële hulp blijft uit.
Het komt tot een opmerkelijke ontmoeting tussen Ann en de vrouwen op de vlucht. Ann luistert naar hun verhalen: de gruwelen van IS, mensensmokkel en de repressieve houding van de EU lieten ernstige trauma's na.
Nooit eerder werden vanuit de rauwe realiteit van de jungle analyses opgetekend over de invloed van mensensmokkelaars, overheidsinstellingen, burger-vrijwilligers en de bewoners.
Voor wie goed kijkt is de ander al snel minder anders dan gedacht. Als er iemand uitblonk in goed kijken en luisteren, dan was het Annemarie Cottaar (1955-2021). De historicus met de blik van een antropoloog en de pen van een journalist schreef tal van boeken, artikelen en essays over de geschiedenis van nieuwkomers in Nederland. Zij keek voorbij de imaginaire grenzen tussen groepen, of het nu ging om minderheden, arbeidsmigranten, vluchtelingen of Nederlanders uit de voormalige koloniën. Zie de ander laat zien wat Cottaar heel haar leven nastreefde: een gezicht en een stem geven aan de mensen die hun verhalen met haar deelden.
`Eindelijk vrij' is het autobiografische verhaal van de Pakistaanse christin Asia Bibi, die negen jaar gevangen zat om haar geloof. De beschuldiging luidde: godslastering na een ruzie over de vraag of ze als christen het waterglas mocht delen met haar moslimcollega's. Ze werd veroordeeld tot de doodstraf door ophanging. Het verhaal van Asia Bibi beheerste in 2018 en 2019 regelmatig de voorpagina's van kranten wereldwijd. Presidenten, regeringen, christelijke organisaties en de paus bemoeiden zich met deze zaak. Maar het Hooggerechtshof sprak haar in oktober 2018 in hoger beroep vrij. Kort daarna vertrok ze naar Canada. In dit boek vertelt Asia haar verhaal. Het is het verhaal van lijden om het geloof en kracht en redding van God.
In De pianist van Yarmouk vertelt Aeham Ahmad het verhaal omtrent de video die via YouTube de hele wereld over ging: Ahmad, spelend op de piano te midden van het puin in een straat in Yarmouk. Het beeld symboliseert de immense verwoesting in Syrië en de onbedwingbare levenskracht van mensen. Ahmad onderging hetzelfde lot als duizenden anderen. Nadat IS-strijders zijn piano hadden vernietigd, vluchtte hij: over land, over zee, met achterlating van zijn vrouw en familie. De opluchting toen hij eindelijk in Duitsland aankwam werd onmiddellijk gevolgd door het peilloze verdriet van familie en vrienden gescheiden te zijn, en alles wat hem vertrouwd was te moeten missen. De muziek als redding en troost is een weerkerend thema in zijn verhaal.
Ruim een half jaar werkte ik als vrijwilliger in de noodopvang voor vluchtelingen in de Amsterdamse Havenstraat. Ik gaf er Nederlandse les en hielp bij praktische zaken als het ontbijt en de was. De mensen die ik tot dan toe op televisie als massa's voorbij had zien komen, stonden nu in levenden lijve voor me. Ze veranderden van anonieme figuranten in grappige, slimme, gestreste, hulpvaardige individuen. Dat, en alles wat er in de noodopvang gebeurde, vond ik zo bijzonder, dat ik het ben gaan opschrijven.
Met Wachtkamer Havenstraat geef ik vluchtelingen een gezicht. Ik vind het belangrijk dat meer mensen kennis maken met vluchtelingen, ook al is het op papier. Als meer mensen vluchtelingen zien als personen, als individuen, draagt dat zeker bij aan minder haat en meer begrip voor deze 'nieuwe buren'.
De tekeningen zijn gemaakt door Habtom Weldemichael, die ook in de Havenstraat gewoond heeft.
Verwijdering van vluchtelingen en migranten is het sluitstuk van het Nederlandse vreemdelingenbeleid. Met dit beleid probeert de overheid migratie te beheersen en te reguleren. Uitsluiting en opsluiting van vluchtelingen en mensen zonder papieren zijn hier onlosmakelijk aan verbonden. Het verwijderingsapparaat houdt regelmatig grote schoonmaak. Vreemdelingenpolitie, de Immigratiedienst en de Marechaussee werken hier aan mee. Voor de detentie die aan verwijdering voorafgaat zijn nieuwe uitzetcentra in gebruik genomen.
Hoe is dit beleid zo ver gekomen? Wat is de praktijk van de verwijderingen in de afgelopen jaren? Wie zijn de mensen die verwijderbaar worden genoemd en wat overkomt hen?
'Over de grens' probeert antwoord te geven op deze vragen. Het boek behandelt het overheidsbeleid en de uitvoering hiervan. De verhalen van vluchtelingen en migranten die er aan zijn onderworpen, krijgen ook een plaats. Ook bevat het boek een alternatieve visie op migratie en een oproep tot actie tegen verwijderingen.
'Over de grens' is in 2004 in boekvorm verschenen bij het Autonoom Centrum. PixelPerfect publiceert de inhoud integraal als ebook, als voeding voor de aanhoudende discussie over een in vele ogen onmenselijk beleid.
Deze uitgave mag vrijelijk en gratis worden doorgegeven.
Er bestaan geen onwettige mensen,
er bestaan onmenselijke wetten.
'Grensgevangenen' is een boek over de detentie van vluchtelingen en illegalen. Waarom sluiten we ze op? Wat zegt deze detentie over onze cultuur en hoe kunnen we komen tot een menswaardiger omgang met de 'vreemdeling'?
'Grensgevangenen' geeft een overzicht van de ontwikkelingen van vreemdelingendetentie in de periode 1983 tot 1998. Het boek behandelt de geschiedenis, de juridische basis, een cultuurkritiek, het verslag van de hoorzitting, een rondetafelgesprek, impressies vanachter de gevangenismuren en bevat verhalen van vluchtelingen en illegalen.
Dit boek is een weerslag van het werk van het Autonoom Centrum rond vreemdelingendetentie in de jaren negentig. De auteurs willen hiermee een bijdrage leveren aan een verbreding van de kritiek op het opsluiten van vluchtelingen en 'illegalen'. Ze hopen dat dit boek anderen stimuleert om deel te nemen aan de kritische discussie over het Nederlandse vreemdelingenbeleid.
'Grensgevangenen' is in 1998 in boekvorm verschenen bij het Autonoom Centrum. PixelPerfect publiceert de inhoud integraal als ebook, als voeding voor de aanhoudende discussie over een in vele ogen onmenselijk beleid.
Deze uitgave mag vrijelijk en gratis worden doorgegeven.