Atlas Contact
-
In Waarom feminisme goed is voor mannen pleit feminist Jens van Tricht voor de emancipatie van vrouwen én mannen. In de afgelopen honderd jaar hebben vrouwen toegang geëist tot domeinen die voorheen aan mannen waren voorbehouden, maar op het gebied van de mannenemancipatie bleef het opvallend stil. Toch worden ook mannen door genderongelijkheid in hun vrijheid beperkt. Want `echte mannen' moeten nog altijd stoer zijn, zelfverzekerd, sterk en onafhankelijk. Ze moeten hard werken, mogen niet huilen en geen kwetsbaarheid tonen. Het belemmert veel mannen om ten volle zichzelf te zijn, en dat heeft ook op maatschappelijk niveau destructieve gevolgen.
Waarom feminisme goed is voor mannen biedt een nieuw, hoopvol perspectief op mannen en mannelijkheid. Het laat zien hoe mannen kunnen bijdragen aan een betere wereld en wat ze daarbij zelf te winnen hebben. Van Tricht bepleit in dit prikkelende boek de vrijheid voor ieder mens om los te breken uit beperkende verwachtingen en al zijn of haar talenten te benutten. -
In Zij namen het woord schetst Margot Dijkgraaf de portretten van uitzonderlijke, schrijvende Franse vrouwen uit de 17e tot de 21e eeuw. Ze schrijven, ze spreken, ze gaan de barricaden op, ze doorbreken taboes, ze verleggen grenzen. En ze bieden inspiratie - door hun boeken, hun denkbeelden, hun daden of hun karakter. De vrouwen in dit boek heten Colette of Françoise Sagan, George Sand of Simone de Beauvoir, Madame de Staël of Maryse Condé. De een is grondlegger van de Europese literatuur, de volgende vecht voor de positie van de vrouw als schrijfster, weer een ander richt haar pijlen op onrechtvaardigheid en ongelijkheid of eist voor de niet-westerse stem een plek op in de literatuur. Allemaal zijn ze Franstalig, rebels, tegendraads. Schrijven is gevaarlijk - en hoe!
-
Vrouwen die zich kritisch uitlaten over mannen karakteriseren als mannenhater: het is nog altijd een wijdverspreide tactiek om vrouwen monddood te maken. Pauline Harmange is de misogynie en ongelijkheid in de wereld zat en verheft scheldwoord tot geuzen naam: ja, ze is een mannenhater. Want vrouwen hebben goede redenen om mannen te verwerpen en te verafschuwen. Haar systeemkritiek gaat een stap verder: wat als woede jegens mannen in feite een vreugdevolle, emancipatoire weg is naar een rechtvaardiger wereld? Wat als het verwerpen van mannen nieuwe ruimte biedt voor vrouwelijke relaties die wel wederkerig en gelijkwaardig zijn? Dit bruisende pleidooi is onbeschroomd, controversieel en polemisch: een breekijzer in een maatschappelijk debat dat gevoerd móét worden.
-
Een vrouw wordt niet als vrouw geboren, maar tot vrouw gemaakt,' schreef Simone de Beauvoir al in 1949. Maar wát maakt de vrouw? Die vraag is onverminderd actueel. In Wolf ondernemen dertien vrouwen een zoektocht naar een antwoord. Hun essays zijn persoonlijk, analytisch en geschreven vanuit diverse achtergronden en invalshoeken. De vrouw in kunst, film en muziek, de vrouw als moeder, rolmodel of lustobject. De vrouw als sekse en als gender, als vrouw - en wat is dat dan? Wolf trekt geen definitieve conclusies maar wil een prikkelende bijdrage vormen aan het feministische debat, en vooral de aanzet zijn tot een open gesprek.
Met essays van Merel Bem, Basje Boer, Anaïs Van Ertvelde, Bo van Houwelingen, Emy Koopman, Maartje Laterveer, Nelleke Noordervliet, Marja Pruis, José Rozenbroek, Maral Noshad Sharifi, Naema Tahir, Yaël Vinckx en Herien Wensink. -
`Man & macht' is het nieuwste werk van Kate Manne, die wel de filosoof van de #MeToobeweging wordt genoemd. Zij biedt in `Man & macht' een prikkelend nieuw denkkader om misogynie en mannelijk privilege te begrijpen. Wat vanzelfsprekend wordt gevonden voor een man, spreekt nog altijd niet vanzelf voor een vrouw - en dit veroorzaakt een fundamentele ongelijkheid. In `Man en macht' analyseert Manne de werking van mannelijk `entitlement' op tien gebieden, van aandacht, kennis en medische zorg tot seks en huishoudelijk werk. Levendig en met intellectuele vurigheid toont ze aan dat genderongelijkheid niet door een paar slechteriken veroorzaakt wordt, maar diep in de samenleving wortelt.
-
Anna Visser woont met haar man en kinderen in Rotterdam. Na haar toneelopleiding aan de Utrechtse Hogeschool van de Kunsten ging ze aan het werk als regisseur en programmamaker. In 2001 werd ze hoofdredacteur en later ook algemeen directeur van de duurzame omroep llink. Sinds 2007 werkt zij freelance als schrijfster, programmamaker en adviseur.
Anna Visser, tot voor kort fulltime werkend en moeder van drie kinderen, zegde in maart 2008 haar baan als directeur van omroep llink op om zich te bezinnen op een toekomst waarin werken en zorgen meer in balans zijn. De reacties in haar omgeving waren fel: Bernard Wientjes, voorzitter vno-ncw, smeekte haar bij Pauw & Witteman als getalenteerde vrouw toch aan de top te blijven en ook een aantal van haar vrienden vonden dat ze te waardevol was voor de samenleving om thuis voor de kinderen te gaan zorgen. -
`Een vrouw wordt niet als vrouw geboren, maar tot vrouw gemaakt', schreef Simone de Beauvoir. Maar hoe zit het met de man? In vergelijking met de talloze reflecties en analyses op vrouwen en vrouwelijkheid, is het wat mannen en mannelijkheid betreft opvallend stil gebleven. Hoog tijd voor een essaybundel die daar verandering in brengt. In Sfinx buigen dertien mannelijke essayisten, onder wie Jan van Mersbergen en Maurits de Bruijn, zich over onderwerpen als vriendschap en loyaliteit, ongenaakbaarheid en kwetsbaarheid, macht en kracht en de complexiteit van mannelijkheid. In tijden van #MeToo en toxic masculinity, waarin volgens sommigen `de man geen echte man meer kan zijn', is de noodzaak groter dan ooit om na te denken over de vraag: `Wat maakt de man?'
Met essays van Mohammed Benzakour, Maurits de Bruijn, Maxim Februari, Peter Giesen, Martin de Haan, Lotfi El Hamidi, Thomas Heerma van Voss, Hans Hogenkamp, Maartje Laterveer, Rutger Lemm, Jan van Mersbergen, Tjeerd Posthuma, Casper Thomas en Nathan Vos.
