Een melig moment in de studio, een toevallige ontmoeting op het treinstation, een spontane samenzang tijdens een huisfeest, een handgeschreven briefje op het prikbord van een middelbare school. Op zich niets bijzonders. Maar achteraf gezien hebben juist deze gebeurtenissen het leven van een artiest of band compleet veranderd en hebben ze vervolgens een grote impact gehad op miljoenen luisteraars wereldwijd. In dit boek is zoveel mogelijk informatie van deze allesbepalende momenten verzameld, aangevuld met historische luistertips, waardoor de lezer het gevoel krijgt er 'bij te zijn geweest'.
Vijftien cruciale momenten en andere interessante anekdotes passeren de revue. Een ontdekkingsreis door de geschiedenis van de popmuziek: van een hotelkamer in het San Antonio van de jaren dertig (Robert Johnson) tot een grunge-club in het Seattle van de jaren negentig (Pearl Jam). Voor de echte muziekliefhebber!
Clara Schumann-Wieck (1819-1896) was een geniale pianiste. Ze beïnvloedde een hele generatie virtuozen. Maar haar leven was ook pijnlijk en dramatisch, al vanaf haar jeugd.
Dit boek is een aangrijpend portret van deze even bescheiden als belangrijke vrouw. Het vertelt het verhaal van Clara, als muzikaal wonderkind, echtgenote van Robert Schumann - een geniale, maar geesteszieke componist - moeder van acht kinderen, vriendin van talloze beroemde musici - onder wie Johannes Brahms - en virtuoos concertpianiste, want dat was ze boven alles.
Ondanks haar successen was haar leven geen aaneenschakeling van artistieke triomfen. Integendeel. Ze heeft heel wat beproevingen moeten doorstaan met als dieptepunt de ziekte en zelfmoordpoging van haar man. Ze leed onder de pijn van het gemis, eerst van haar moeder, later van haar vader, van een onbezorgde jeugd, van een stabiel huwelijk en later onder het gemis dat het weduwschap met zich meebracht.
Dit levensverhaal bevat geen muzikale analyses. Het geeft ook geen beoordeling van haar leven. Wat men ook van haar vindt, ze verdient het om niet vergeten te worden. Haar invloed op een hele generatie pianisten is zeer groot geweest. Daarnaast heeft de pianomuziek van haar man en dat van Johannes Brahms door haar talloze optredens in vrijwel geheel Europa brede ingang gevonden.
De harmonieleer wordt door vele leerlingen als het moeilijkste muziek-theoretische vak beschouwd.
Teneinde voor hen de weg zoveel mogelijk te effenen, is er in dit boek naar gestreefd de theoretische
uiteenzettingen helder en bondig te formuleren en door notenvoorbeelden te verduidelijken en tevens het oefenmateriaal zo te rangschikken dat zeer geleidelijk van eenvoudige op meer ingewikkelde opgaven wordt overgegaan.
Een grondige kennis van de akkoordenleer is de noodzakelijke voorwaarde voor een succesvolle beoefening van de harmonieleer.
Alvorens met de harmonieleer te beginnen moet de leerling de vragen en opgaven in het hoofdstuk "Harmonie" uit "Eenvoudige Muziekleer, deel 2" of uit een ander boek over muziekleer, vlot kunnen beantwoorden.
Aan het einde van dit boek vindt men een aantal vrije opgaven, ten dienste van hen, die zich voorbereiden voor het theoretisch gedeelte van het Staatsexamen.
Dit boek kan worden beschouwd als het vervolg op Eenvoudige muziekleer en is geschreven voor aanstaande musici en amateurs die op professionele wijze actief willen zijn in de muziek. Door zijn grote ervaring als muziekpedagoog weet Hennie Schouten als geen ander waar voor de meeste studenten de moeilijkheden tijdens het muziekonderricht liggen. Als auteur van vele muziekhandboeken is hij erin geslaagd een compleet en duidelijk leerboek te schrijven, waarmee studenten zich de theorie met succes kunnen eigen maken. Dit boek beperkt zich niet tot informatie over klassieke muziek; ook de techniek van de moderne muziek komt aan de orde. Tevens gaat de auteur uitvoerig in op de bijzonderheden en technieken van de verschillende instrumenten.
Schrijven over muziek is een hachelijke zaak het kan op de lachspieren werken en zelfs hallucinerend of aanmatigend zijn. Wonderlijke opvattingen over werk en leven
van beroemde componisten komen in dit boek voorbij.
Eric-Emmanuel Schmitt zag Beethoven als
speeltje.
Simon Vestdijk steeg boven zichzelf uit als hij wilde uitleggen wat er in Beethoven omging.
Is de muziek van Johann Sebastian Bach op bijna kabalistische wijze afgeleid uit de plaats van de letters bach in het alfabet? Albert Schweitzer geloofde het.
Maarten 't Hart werd onmachtig in zijn
eerbied voor Mozart.
Jean Paul Sartre en Willem Frederik Hermans grapten als pubers over Schubert en Mozart.
Françoise Sagan zag in Brahms niet meer dan een modieus verschijnsel.
Johann Wolfgang Goethe schiep zijn Erlknig als bijtafereel in een zangspel.
Voor Franz Schubert werd het een halszaak.
Dit en meer in Bagger over Bach Beethoven
en meer van dat soort.
Volgens de Geschiedenis van de Girondijnen van Lamartine 'ademde mevrouw de Staël politiek vanaf haar geboorte'. Dat viel te verwachten van de dochter van bankier Necker, naaste medewerker van Lodewijk XVI. Ercole Consalvi beklom op een trager, Romeins ritme de hiërarchie van de Rooms-katholieke kerk, maar was plaatsvervanger en naaste medewerker van paus Pius VII en in die rol eveneens een verklaard tegenstander van Napoleon. François-René de Chateaubriand, door de revolutie tot in Engeland en Amerika uitgeweken, poogde korte tijd beiden te verzoenen met de Eerste Consul. Maar als snel vervoegde ook hij eveneens de rangen van de oppositie, door afschuw gedreven. Hun
onderlinge emotionele en intellectuele geflirt vormde het startschot voor de Romantiek.
Meer dan veertig jaar is Barend Schuurman
al gefascineerd door het werk van Bach.
Als dirigent raakte hij ook steeds meer
geïnteresseerd in de achtergronden van het
Libretto in samenhang en wisselwerking met
Bachs muziek. Hierbij ontdekte Schuurman
dat maar weinig zangers raad wisten met de
teksten van Bach. Vaak wist men niet om wie of
wat het handelde in het Libretto.
Voor alle Bach-liefhebbers is dit dan ook een
uniek boek dat meer inzicht zal geven in het
werk van de meester.
Met hits als Venus, Hocus Pocus, Radar Love en Burning Heart zijn Nederlandse bands hoog in de Amerikaanse Billboard Hot 100 terechtgekomen. Maar muzikanten uit ons land hebben in de VS nog veel meer meegemaakt: optreden in de Ed Sullivan Show, een spontane jamsessie met drummer Mick Fleetwood, nummers schrijven met KISS-bassist Gene Simmons, gevraagd worden als voorprogramma van Pearl Jam, een uitnodiging afwijzen om bij Metallica te komen spelen, opnemen in de studio van Prince... Verhalen van commercieel succes, van een doorbraak die (net) niet van de grond kwam en van artiesten die nog aan de vooravond van een Amerikaans avontuur staan.
In dit boek wordt stilgestaan bij de belevenissen van de Nederpop in het grootste muziekland ter wereld. Met medewerking van een groot aantal muzikanten wordt een uniek beeld geschetst van wat 'wij' in de VS hebben bereikt: Dutch in the USA!
Een heel kleurrijk boek. Het is verbluffend om te lezen hoeveel Nederlandse muzikanten de sprong over het water hebben gewaagd. Voor veel van hen bleef het bij 'een geweldige ervaring', want de Amerikaanse mentaliteit is toch echt heel anders."
Jan Donkers
Godfried Nevels (1973) is freelance journalist, schrijver en muziekrecensent. Eerder schreef hij de boeken De onbekende Canadees en Van moment naar muziek en enkele artikelen voor het misdaadblad Koud Bloed.
Recensie Lust For Life Magazine:
"Als je denkt aan de avonturen van Nederlandse muzikanten in Amerika komen al snel vooral Shocking Blue, Golden Earring en Herman Brood voorbij. Maar er is zoveel meer. Godfried Nevels behandelt de successen, de flops en de net-niet verhalen van talloze artiesten die op welke manier dan ook de sprong over de oceaan waagden. Zo lezen we dat Bettie Serveert tot tweemaal toe gevraagd werd als voorprogramma van Pearl Jam ('Waarom het niet is doorgegaan, is niet helemaal duidelijk'), hoe Bolland & Bolland met de grootste moeite Falco naar de nummer 1-positie wisten te produceren en dat er voor countryzangeres Lana Wolf een ware droom uitkwam toen ze in Nashville een plaat mocht opnemen. Journalist Nevels spreekt waar mogelijk met de betrokkenen zelf en combineert hun eigen ervaringen met de feiten. Het levert een heerlijk leesbaar boek op dat je vooral met een glimlach achterlaat. Want één ding wordt duidelijk: of de Amerikaanse droom nou slaagde of niet, het was voor iedereen een memorabele belevenis."
Recensie Mania:
"De ondertitel van dit fijne boek, Nederlandse muzikanten in Amerika, geeft gelijk iets van de inhoud weg. Dutch in the USA handelt over de keuzes, of juist niet, die muzikanten gemaakt hebben om naar Amerika te gaan. Amerika trekt voor muzikanten en dit boek geeft daar een weerslag van en probeert aan te geven hoe die factor een rol speelde in de carrière van de artiest of band. Aan bod komt natuurlijk Shocking Blue - voor Golden Earring wordt verwezen naar het boek De Amerikaanse droom - en natuurlijk ook Focus. Leuk is het echter om de minder bekende verhalen te lezen als die van de New Adventures, Diesel en Sleeze Beez. Natuurlijk komt het echec van Herman Brood aan bod, maar zijn er ook episodes over JW Roy en Lana Wolf. Opvallende zaken? Ja, het verhaal van Martyn LeNoble en de avonturen van The Gathering en Within Temptation. En dan hebben we het nog niet eens gehad over Bolland & Bolland of Mouth & MacNeal of..."
Tijdens het leven van Johann Sebastian Bach (1685 - 1750) was Duitsland in wederopbouw na een desastreus verlopen dertigjarige oorlog. De adel spiegelde zich hierbij aan de grandeur van het hof van Versailles onder Lodewijk xiv. Franse invloeden op het gebied van kunst en cultuur verspreidden zich over de talloze vorstendommen. Zo werden ook de Franse hofdansen (menuet, bourrée, enz.) populair binnen het Duitse hofleven. In Bachs oeuvre spelen deze dansen een belangrijke rol. Niet alleen in zijn suites (altijd een reeks van dansen), maar ook in zijn orgelmuziek, cantates en passies verwerkte Bach dansvormen.
Tegen deze achtergrond schetst Wim Faas in twintig korte verhalen een persoonlijk en levendig portret van Bachs leven en muziek waarbij alle Franse hofdansen ten tonele verschijnen.
Uit het voorwoord van Maarten 't Hart:
"Dit boek van Wim Faas komt als geroepen. Eindelijk een werk waarin de dansante kant van Bach wordt belicht in een goed leesbaar, plezierig, aantrekkelijk boek.
De vele dansvormen die in Bachs oeuvre voorhanden zijn worden stuk voor stuk besproken. Omdat Faas alles helder toelicht, zonder te vervallen in geleerd jargon, zonder zich te bedienen voor gewichtig klinkende musicologische termen, heeft hij een boek geschreven waar zowel muzikale leken als wat meer onderlegde muziekliefhebbers veel genoegen aan zullen beleven en dat ook als naslagwerk zijn dienst kan doen."
Suzan & Freek braken in 2019 door in Nederland en België met hun eerste eigen geschreven nummer Als Het Avond Is. Het nummer nestelde zich langzaam maar zeker in de harten van de luisteraars, steeg naar de nummer 1 positie in de Top 40 en is inmiddels een ware Nederpopklassieker. Het debuut maakte de weg vrij voor het in 2019 uitgebrachte en met een Edison bekroonde album Gedeeld Door Ons, met daarop onder meer de hits Blauwe Dag en Deze Is Voor Mij.
De hitsingles en het platina album katapulteerden Suzan & Freek met een ferme boog de eredivisie van de Nederlandse popmuziek in. In het najaar van 2021 volgde het tweede album, Dromen In Kleur, met daarop onder andere de hits Goud, De Overkant, Weg Van Jou en Onderweg Naar Later.
In dit songbook is de bladmuziek te vinden van alle 22 nummers van de eerste twee albums van Suzan & Freek. Voor iedereen die de nummers ook wil leren, om na te spelen, mee te zingen of om zelf uiteindelijk ook liedjes te kunnen schrijven. En vooral om heel veel plezier te hebben.
De bladmuziek bestaat uit de volledige piano-uittreksels met akkoordsymbolen voor gitaar en de apart genoteerde melodie, inclusief bijbehorende songteksten. In het boek zijn foto's te vinden die je nog niet eerder hebt gezien, en elk nummer is voorzien van een persoonlijk verhaal van Suzan & Freek; hoe zij op het idee voor het nummer zijn gekomen, hoe de tekst is ontstaan en leuke achtergrondverhalen over de muziek.
Inhoud:
- Mag Ik Daar Even Stil Bij Staan
- Blauwe Dag
- Gedeeld Door Ons
- Hoofd In De Wolken
- Nog Even Dit
- Als Het Avond Is
- Deze Is Voor Mij
- Spiegelbeeld
- Neem Me Mee
- Lied Voor Niemand Anders
- Dromen In Kleur
- Tussen Jou & Mij
- Goud
- Lichtje Branden
- Onderweg Naar Later
- Tenminste Geleefd
- Buiten
- Weg Van Jou
- Allermeest
- De Overkant
- Niet Meer Van Mij
- Blind Misschien
The practices and perception of music creation have evolved with the cultural, social and technological contexts of music and musicians. But musical authorship, in its many technical and aesthetic modes, remains an important component of music culture. Musicians are increasingly called on to share their experience in writing. However, cultural imperatives to account for composition as knowledge production and to make claims for its uniqueness inhibit the development of discourse in both expert and public spheres. Internet pioneer Philip Agre observed a discourse deficit in artificial intelligence research and proposed a critical technical practice, a single disciplinary field with "one foot planted in the craft work of design and the other foot planted in the reflexive work of critique. ... A critical technical practice rethinks its own premises, re-evaluates its own methods, and reconsiders its own concepts as a routine part of its daily work."
This volume considers the potential for critical technical practice in the evolving situation of composition across a wide range of current practices. In seeking to tell more honest, useful stories of composition, it hopes to contribute to a new discourse around the creation of music.
Het concerto, de triosonate, de cantate met zijn aria´s; al deze genres zijn ontwikkeld in Italië. Als autodidact bestudeerde Bach werken van Italiaanse meesters. Hij bewerkte ze en voerde ze uit. Italiaanse invloeden, dikwijls afkomstig uit de in opkomst zijnde opera, brachten frisheid en virtuositeit in zijn muziek, maar ook dramatiek, zoals in de Matthäus-Passion.
In 'Johann Sebastian Bach en de Italiaanse barok' wordt Bach tegen deze achtergronden belicht, en in verschillende rollen, zoals die van vader, broer, leraar, vriend en musicus. Net als in 'Dansen met Bach' wordt in een mix van historische feiten en literaire fictie een levendig beeld geschetst van de grootste componist aller tijden.
Voor hen die nog niet zo bekend zijn met Bach levert 'Alla maniera Italiana' een originele kennismaking op, Bach-kenners daarentegen zullen verrassende nieuwe gezichtspunten ontdekken. Het boek wordt gecomplementeerd met een unieke serie korte portretten van Italiaanse componisten wier composities Bach heeft bewerkt en veelal ook daadwerkelijk heeft uitgevoerd.
Uit het voorwoord van Ton Koopman:
"Bach leerde muziek uit Italië kennen door de Nederlandse uitgaven ervan. Zo kwam hij stellig via de vioolconcerten van Vivaldi op het idee om klavecimbelconcerten te componeren. Hij kende natuurlijk ook muziek van zijn Franse tijdgenoten en gebruikte ook elementen van die stijl: denk aan de verschillende Franse ouvertures in cantates en de orkestsuites. Toch is de Italiaanse smaak, meer nog dan de Franse, alom aanwezig in Bachs werken. Een goed idee dus van Wim Faas om zich speciaal met dat aspect bezig te houden. Laten we ervan genieten!"
Maarten 't Hart over 'Dansen met Bach':
"Dit boek komt als geroepen. Eindelijk een werk waarin de dansante kant van Bach wordt belicht in een goed, leesbaar, plezierig, aantrekkelijk boek."
Dit boekje gaat over de gevoelservaring die muziek oproept. Men staat er vaak niet bij stil wat daar achter schuilt. Als een vrouw om tekst en uitleg wordt gevraagd en zij uitroept: "Maar dat voel ik zo!", beroept zij zich erop niet ter zake te hoeven komen.
Bij de muziek is dat andersom. Het vraagt de luisteraar zich zijn verstand te laten verliezen. En als dat niet lukt, is dat de muziek en niet de luisteraar aan te rekenen.
Boekfragmenten laten zien wat muziek kan doen in verschillende situaties.
Natuurkundig bezien valt muziek onder het verschijnsel geluid. Dit boekje probeert een antwoord te geven waarom en wanneer geluid als muziek herkend wordt.
Ce petit livre décrit la vie émotionnelle évoquée par la musique. Souvent on ne se rend pas compte de quoi il s'agit. Si on demande une femme de s'exprimer clairement et elle crie: `Mais je le sens comme ça !', elle évoque qu'il n'est pas nécessaire de rendre compte.
Avec la musique c'est l'envers. Il demande à l'écouteur de se priver du bon sens. Et si cela échoue, cela vient pour le compte de la musique et non pas pour l'écouteur.
Des fragments du livre montrent l'influence que la musique peut avoir dans des différentes circonstances.
Scientifiquement la musique fait partie du phénomène son. Ce petit livre tente de donner une réponse pourquoi et quand le son est reconnu comme musique.
"Truth happens to an idea." So wrote William James in 1907; and twenty-four years later John Dewey argued that artistic experience entailed a process of "doing and undergoing." But what do these ideas have to do with music, or with research conducted in and through music-that is, with "artistic research"? In this collection of essays, fourteen very different authors respond with distinct and challenging perspectives. Some report on their own experiments and experiences; some offer probing analyses of noteworthy practices; some view historical continuities through the lens of pragmatism and artistic experiment. The resulting collection yields new insights into what musicians do, how they experiment, and what they experience-insights that arise not from doctrine, but from diverse voices seeking common ground in and through experimental discourse: artistic research in and of itself.
The concept of assemblage has emerged in recent decades as a central tool for describing, analysing, and transforming dynamic systems in a variety of disciplines. Coined by Deleuze and Guattari in relation to different fields of knowledge, human practices, and nonhuman arrangements, "assemblage" is variously applied today in the arts, philosophy, and human and social sciences, forming links not only between disciplines but also between critical thought and artistic practice. Machinic Assemblages focuses on the concept's uses, transpositions, and appropriations in the arts, bringing together the voices of artists and philosophers that have been working on and with this topic for many years with those of emerging scholar-practitioners. The volume embraces exciting new and reconceived artistic practices that discuss and challenge existing assemblages, propose new practices within given assemblages, and seek to invent totally unprecedented assemblages.
In het eerste deel van de reeks Operatheek breekt musicoloog Steven Vande Moortele een lans voor de Szenen aus Goethes Faust, het monumentale meesterwerk voor solisten, koor en orkest van Robert Schumann. In drie hoofdstukken gaat deze compacte gids achtereenvolgens in op Schumanns adaptatie van Goethes oorspronkelijke toneeltekst, de positie van de Faust-Szenen in Schumanns oeuvre en in de muziek van de negentiende eeuw, en de algemene opbouw en de muzikale hoogtepunten van het stuk.
Our contemporary, globalised society demands new forms of listening. But what are these new forms? In Listening to the Other, Stefan Östersj challenges conventional understandings of the ways musicians listen. He develops a transmodal understanding of listening that is situated in the body-a body that is extended by its mediation through musical instruments and other technologies. Listening habits can turn these tools-and even the body itself-into resistant objects or musical Others. Supported by extensive multimedia documentation and drawing on examples from the author's own artistic projects spanning electronics, intercultural collaboration, and ecological sound art, this volume enables musicians to learn how to approach musical Others through alternative modes of listening and allows readers to discover artistic methods for intercultural collaboration and ecological sound art practices.
This book is closely linked to a series of cutting-edge artistic works, including a triple concerto recorded with the Seattle Symphony and several video works with ecological sound art. It represents the analytical outcomes of artistic research projects carried out in Sweden, the UK, and Belgium between 2009 and 2015.
Music reflects subjectivity and identity: that idea is now deeply ingrained in both musicology and popular media commentary. The study of music across cultures and practices often addresses the enactment of subjectivity "in" music - how music expresses or represents "an" individual or "a" group. However, a sense of selfhood is also formed and continually reformed through musical practices, not least performance. How does this take place? How might the work of practitioners reveal aspects of this process? In what sense is subjectivity performed in and through musical practices? This book explores these questions in relation to a range of artistic research involving contemporary music, drawing on perspectives from performance studies, phenomenology, embodied cognition, and theories of gendered and cultural identity.
Contributors: Steve Benford (University of Nottingham), Richard Craig (freelance performer and researcher), David Gorton (Royal Academy of Music, London), Christopher Greenhalgh (University of Nottingham), Adrian Hazzard (University of Nottingham), Juliana Hodkinson (Grieg Academy, University of Bergen), Maria Kallionpää (Aalborg University), Zubin Kanga (Royal Holloway, University of London), Catherine Laws (University of York/Orpheus Institute), Jin Hyung Lim (Keimyung University), Thanh Thy Nguyn (Malm Academy of Music, Lund University/Vietnam National Academy of Music), Stefan Östersj (Piteå School of Music, Luleå University of Technology/Orpheus Institute), Deniz Peters (University of Music and Performing Arts, Graz), Eleanor Roberts (University of Roehampton), Anne Veinberg (Orpheus Institute)
Futures of the Contemporary explores different notions and manifestations of "the contemporary" in music, visual arts, art theory, and philosophy. In particular, the authors in this collection of essays scrutinise the role of artistic research in critical and creative expressions of contemporaneity. When distinguished from "the contemporaneous" of a given historical time, "the contemporary" becomes a crucial concept, promoting or excluding objects and practices according to their ability to diagnose previously unnoticed aspects of the present. In this sense, the contemporary gains a critical function, involving particular modes of relating to history and one's own time.
Written by major experts from fields such as music performance, composition, art theory, visual arts, art history, critical studies, and philosophy, this book offers challenging perspectives on contemporary art practices, the temporality of artistic works and phenomena, and new modes of problematising the production of art and its public apprehension.
Contributors: Andrew Prior (University of Plymouth), Babette Babich (Fordham University), Geoff Cox (Fine Art at Plymouth University / Aarhus University), Heiner Goebbels (Justus Liebig University), Jacob Lund (Aarhus University), Michael Schwab (Orpheus Institute), Pal Capdevila (Autonomous University of Barcelona), Paulo de Assis (Orpheus Institute), Peter Osborne (Kingston University London), Ryan Nolan (University of Plymouth), Zsuzsa Baross (Trent University)
The Western history of aesthetics is characterised by tension between theory and practice. Musicians listen, play, and then listen more profoundly in order to play differently, adapt the body, and sense the environment. They become deeply involved in the sensorial qualities of music practice. Artistic practice refers to the original meaning of aesthetics-the senses. Whereas Baumgarten and Goethe explored the relationship between sensibility and reason, sensation and thinking, later philosophers of aesthetics deemed the sensorial to be confused and unreliable and instead prioritised a cognitive or objective approach.
Written by authors from the fields of philosophy, composition, performance, and artistic practice, Sensorial Aesthetics in Music Practices repositions aesthetics as a domain of the sensible and explores the interaction between artists, life, and environment. Aesthetics becomes a field of sensorial and embodied experience involving temporal and spatial influences, implicit knowledge, and human characteristics.
Contributors: Kathleen Coessens (Koninklijk Conservatorium Brussel, Orpheus Institute), Tim Ingold (University of Aberdeen), Michaël Levinas (Conservatoire National Supérieur de Musique de Paris), Fabien Lévy (Hochschule für Musik Detmold), Lasse Thoresen (Norwegian Academy of Music), Vanessa Tomlinson (Queensland Conservatorium of Music), Salomé Voegelin (University of the Arts London)
Identity and subjectivity in musical performances.
Who is the "I" that performs? The arts of the twentieth and twenty-first centuries have pushed us relentlessly to reconsider our notions of the self, expression, and communication: to ask ourselves, again and again, who we think we are and how we can speak meaningfully to one another. Although in other performing arts studies, especially of theatre, the performance of selfhood and identity continues to be a matter of lively debate in both practice and theory, the question of how a sense of self is manifested through musical performance has been neglected. The authors of Voices, Bodies, Practices are all musician-researchers: the book employs artistic research to explore how embodied performing "voices" can emerge from the interactions of individual performers and composers, musical materials, instruments, mediating technologies, and performance contexts.
The impact of Hegelian philosophy on 19th-century music criticism.
Music's status as an art form was distrusted in the context of German idealist philosophy which exerted an unparalleled influence on the entire nineteenth century. Hegel insisted that the content of a work of art should be grasped in concepts in order to establish its spiritual substantiality (Geistigkeit), and that no object, word or image could accurately represent the content and meaning of a musical work. In the mid-nineteenth century, Friedrich Theodor Vischer and other Hegelian aestheticians kept insisting on art's conceptual clarity, but they adapted the aesthetic system on which this requirement had been based. Their adaptations turned out to be decisive for the development of music criticism, to such an extent that music critics used them to point out musical content and to confirm music's autonomy as an art form. This book unravels the network of music critics and philosophers, including not only Hegel but also Franz Liszt, Franz Brendel, and Eduard Hanslick, whose works shaped public opinions of music.
Nouvelles perspectives en sémiotique.
Tout est musique, et la musique nous accompagne partout : ces lieux communs n'ont jamais été si vrais qu'aujourd'hui, au temps de l'arrosage musical continuel. Cette ubiquité, loin d'être simplement une mode, nous oblige à repenser sémiotiquement la fonction et le fonctionnement de la musique.
Les essais composant Sémiotique et vécu musical montrent dans quelle direction se dirigent les recherches de nos jours. L'analyse de l'expérience musicale, par exemple, détermine la réception affective, peut provoquer l'ébranlement intérieur, transformer le temps vécu, changer et déterminer les structures de l'expérience ainsi que l'expérientialité. L'expérience musicale est profondément liée à l'incarnation et à la corporalité. Elle peut redéfinir l'horizon de compréhension, moduler les attentes, déterminer et délimiter les contenus phénoménaux. Elle est fondamentalement conditionnée par l'interaction physique avec un instrument ou encore modelée par le studio d'enregistrement. L'intelligence artificielle et l'usage de robots dans des spectacles commencent à remettre en cause nos conceptions de l'expérience musicale. Ces nouvelles perspectives développées en sémiotique s'ouvrent nécessairement et impérativement aux sciences cognitives, aux nouvelles approches de la musicologie, à la transdisciplinarité et au transmédial. Le caractère innovant du présent ouvrage qui touche la théorie, la méthodologie et l'empirisme, témoigne de la vivacité, de l'inventivité et du dynamisme qui caractérisent la sémiotique toujours jeune, curieuse et surprenante.
Contributors:
Sylvain Brétéché (Aix-Marseille Université), Guillaume Deveney (Aix-Marseille Université), Carole Egger (Université de Strasbourg), Christine Esclapez (Aix-Marseille Université ), Márta Grabócz (Université de Strasbourg), Michel Imberty (Université de Paris X, Nanterre), Thomas Le Colleter (Université Paris-IV Sorbonne), Gabriel Manzaneque (Aix-Marseille Université), Zaven Paré (Universidade Federal do Rio de Janeiro), Isabelle Reck (Universite de Strasbourg), Mathias Rousselot (Aix-Marseille Université)
