Het plan geeft de lezer een ongekende blik achter de schermen bij een van de beste sportploegen ter wereld: wielerploeg Jumbo-Visma.
Een bijzonder geslaagd boek [...] Een managementboek, wielerhistorisch werk, persoonsschets en soms bloedstollende reconstructie ineen. Het laat de lezer zonder twijfel met andere, en meer deskundige, ogen kijken naar de Tour de France.'****, 4 vier ballen - NRC
'Heel knap hoe Boers naar het glorieuze moment [tour-winst 2022] toewerkt.' ****, 4 sterren - de Volkskrant
`Van Amerikaans niveau zoals dat in Nederland maar zelden wordt geschreven.' - Bert Wagendorp in De Muur
Op 24 juli 2022 zette de Nederlandse wielerploeg Team Jumbo-Visma de kroon op het werk toen Jonas Vingegaard als winnaar van de Tour de France Parijs binnenreed. Het was het gedroomde eindresultaat van een traject dat direct bij de oprichting van het team in 2013 in gang was gezet.
In de drie jaar voorafgaand aan de Tourwinst verbleef schrijver Nando Boers dicht bij Team Jumbo-Visma. Hij mocht als fly-on-the-wall overal bij aanwezig zijn en zag zo van nabij hoe de tactische raceplannen van de wielerploeg werden gevormd en uitgevoerd. Boers sprak in die drie jaar de renners en coaches veelvuldig tijdens wedstrijden en trainingskampen. Hij keek rond bij windtunneltesten en luisterde mee met onlinevergaderingen waarin coaches en wetenschappers discussieerden over tactiek, teamgeest, voeding, trainingsmethodes en talentontwikkeling. Ook mocht hij aanschuiven bij meetings waar de vooruitgang en de worstelingen van toprenners als Primoz Roglic, Tom Dumoulin, Wout van Aert, Steven Kruijswijk en Jonas Vingegaard werden besproken.
'De tijd en moeite die Boers investeerde leiden tot het bijzondere verslag van een uiteindelijk succesvolle missie. Hoewel de opdracht van de ploeg kwam, slaagde Boers erin onafhankelijk te blijven en zijn boek te schrijven. Lang nadat Jumbo-Visma als sponsor zal zijn verdwenen zal Het plan nog bestaan, als een monument voor een ploeg en voor de mensen eromheen.' - Bert Wagendorp
'Het boek laat mooi de keerzijde van het moderne wielrennen zien [...] Boers durft af te wijken van de voor de hand liggende verhaallijn: wielrenners volgen.' - Financieele Dagblad
'Een boek dat floreert als winst en verlies dicht bij elkaar liggen.' - Friesch Dagblad
'`Een intrigerende `howdunnit'. Boers kruipt werkelijk in de haarvaten van de wielerwereld en dan nog blijft de mystiek.' - Nederlands Dagblad
'Een bijzonder sportboek' - Panorama
`Deze ongekende toegang leverde een uniek beeld op van de dingen die goed én minder goed gingen bij een team met grootste plannen.' - Bicycling
`Nando kreeg de afgelopen 3 jaar goud in handen, maar hij weet er ook nog eens een mooi sieraad van te maken.' - Hetiskoers.nl
In dit nummer het verhaal over de Oranjevrouwen tijdens hun voorbereiding op het WK en in Nieuw-Zeeland en Australië. Door het vele contact met Andries Jonkers en iedereen rond en in het team is het een prachtig klassiek sportverhaal geworden. Lieke Martens en Daniëlle van der Donk bewschouwen het, na lezing, als extra motivatie voor de Nations League.
Al meer dan 150 edities verschenen er van Hard gras, het onvolprezen voetbaltijdschrijft voor lezers. De schrijvers van Hard gras lopen op en om voetbalvelden in het heden en het verleden en schrijven verhalen, analyses, essays, geschiedenis en poëzie.
Onder redactie van Henk Spaan, Hugo Borst en Matthijs van Nieuwkerk krijgt de lezer het beste van het beste over de belangrijkste bijzaak in het leven: voetbal.
Hard gras, het onvolprezen voetbaltijdschrijft voor lezers (onder redactie van Henk Spaan, Hugo Borst en Matthijs van Nieuwkerk) laat zien dat voetbal zo veel meer is dan uitslagen, commercie, meningen en nabeschouwingen. De schrijvers van Hard gras lopen op en om voetbalvelden in het heden en het verleden en schrijven verhalen, analyses, essays, geschiedenis en poëzie.
Een greep uit de inhoudsopgave: Wessel Penning beschreef hoe oud-speler Ben Wijnsteker het kampioenschap van dit seizoen beleefde: Juichend op zijn sokken. Auke Hulst droomt vaak over voetbal. Meestal zijn het nachtmerries. Patrick van IJzerdoorn schrijft over voetbalstad Manchester en de rivaliteit tussen City en United. Roman Helinksi schept op over zijn tweebenige zus en Walter Dornstedt schrijft over goden in de sport. Theun de Winter begint zijn gedicht met "God is gestopt met voetbal". Over wie heeft hij het dan? Angelika Geronymaki dicht over de meeuw die Feyenoord-doelman Eddy Treijtel ooit uit de lucht schoot. En last but not least Chris Zegers vertelt over zijn profcarrière in Singapore. Chris Zegers? Ja, Chris Zegers.
In Wrexham vertelt Ian Herbert over de uitzonderlijke overname van Wrexham AFC door twee Hollywoodsterren en de opmerkelijke gebeurtenissen die daarop volgden.
In februari 2021 staat Wrexham, een industriestadje in het noordoosten van Wales, plotseling in het middelpunt van wereldwijde belangstelling. De kleine, oude, bijna failliete lokale voetbalclub krijgt twee nieuwe eigenaren. Ryan Reynolds, een van Hollywoods best verdienende acteurs, koopt heeft Wrexham AFC gekocht met Rob McElhenney, de bedenker en ster van Amerikaanse sitcom It's Always Sunny in Philadelphia. Twee jaar na de overname promoveert de club naar League Two. Het behalen van de Premier League is het uiteindelijke doel van Reynolds en McElhenney, zelfs als dat twintig jaar zou duren.
Aan de hand van interviews met supporters, filmkenners, ondernemers, politici en historici onderzoekt Ian Herbert in Wrexham hoe en waarom de overname tot stand kwam en ook wat deze betekende voor het industriestadje en Wales. De auteur had unieke toegang tot de spelers en leidinggevenden van de club en toont de pogingen van Wrexham AFC om op te klimmen. Bovendien geeft hij een levendig beeld van hoe het is om voor dit `Hollywood'-team te spelen en om te gaan met de bijbehorende druk en schijnwerpers.
Tijdperk Roger Federer is een persoonlijke hommage aan de grootste tennisser aller tijden.
Z n elegante spel, de jarenlange dominantie, de uitvindingen op de tennisbaan en de strijd met zijn grote concurrenten: er is niemand die meer voor het tennis heeft betekend dan Roger Federer. Hij transformeerde de sport en inspireerde meer dan twintig jaar miljoenen tennisfans. Hij stond maar liefst 310 weken bovenaan de ATP-ranglijst, waarvan 237 weken achter elkaar. Gedurende zijn carrière sloeg hij een duizelingwekkende 120 miljoen euro aan prijzengeld bij elkaar. De koning van Wimbledon - twaalf finales, acht titels - was jarenlang onverslaanbaar op de ATP-toernooien, en ook toen de giganten Nadal en Djokovic zich meldden bleef Federer in het middelpunt van de belangstelling staan en maakte zijn spel nog een verdiepingsslag.
Sander Collewijn was bij twee van Federers belangrijkste wedstrijden: de finales van Rome 2006 en de Australian Open 2017. Wat hij bij die finales heeft gezien tartte zijn voorstellingsvermogen.
Nu Federer zijn tenniscarrière heeft beëindigd gaat Collewijn op zoek naar het antwoord op de vraag waarom Federer ons al die jaren heeft gefascineerd. Hij analyseert de ideaaltechniek van de Zwitser, neemt ons mee naar belangrijke winst- en verliespartijen in diens carrière en kruipt in het hoofd van de gentlemantennisser. Ook probeert hij te spelen, te bewegen en te denken als Federer, wat onmogelijk blijkt.
De Tour de France is de heilige graal in het wielrennen. Het is de race waar iedere professionele renner op jonge leeftijd van droomt. Een etappe winnen in de Tour de France betekent eeuwige roem. Maar het is lang niet voor iedere coureur weggelegd. In Incroyable! vertelt Thomas Olsthoorn de verhalen van memorabele ritwinnaars van de afgelopen tien jaar. Op basis van gesprekken met en over de hoofdrolspelers worden hun overwinningen weer vol in de schijnwerpers gezet. Klimmers, sprinters, knechten en kopvrouwen uit Nederland, België en omliggende landen komen aan bod. Van Fabio Jakobsen, Mathieu van der Poel en Marcel Kittel tot Marianne Vos en Annemiek van Vleuten. Ook minder bekende namen uit verre windstreken passeren de revue, renners die letterlijk een lange weg moesten afleggen om hun moment van glorie in Frankrijk te beleven. Soms emotioneel en beladen, maar vaker nog meeslepend en heroïsch. Precies zoals de Tour de France zelf. Incroyable! van Thomas Olsthoorn is een onmisbaar boek voor de Tour de France-liefhebber.
Het duel van Wiep Idzenga heeft de Nico Scheepmaker Beker, vakprijs voor het beste sportboek 2022 gewonnen. Het duel vertelt over Mathieu van der Poel en Wout van Aert die al sinds hun tienerjaren duels uitvechten in de modder en de klei. Van der Poel - gezegend met de wielergenen van zijn beroemde vader en opa - verslaat `Woutje' aanvankelijk meestal, maar met het verstrijken van de jaren wordt Van Aert groter en sterker en verschuift de balans. In het veldrijden verdelen de recente wereldtitels en sinds zich ook 'op de weg' begeven zijn ze verwikkeld in een adembenemende strijd om de voorjaarsklassiekers.
In het najaar van 2021 komt het in hun geliefde Ronde van Vlaanderen tot een ongelooflijke apotheose. Het verschil is drie banddiktes. En de twee totaal verschillende karakters - het zijn ook zeker geen vrienden - zijn nog lang niet klaar.
In Het duel reconstrueert Wiep Idzenga even nauwgezet als meeslepend de epische strijd tussen deze twee legendes, die nu al terug doet denken aan de dagen van de rivaliteit tussen Bartali en Coppi en tussen Poulidor en Anquetil.
'Meeslepend'- de Volkskrant
'Van Matje en Wout wil ik alles zien. Over Wout en Matje wil ik alles lezen. Zeker als het van Wiep Idzenga is.- Tim Krabbé, auteur van De renner
`In Het Duel schetst Idzenga op ingenieuze wijze zowel een memorabele momentopname als de complete, gelijklopende biografieën van twee coureurs die het wielrennen in Nederland en België hopelijk nog jaren zoveel kleur zullen geven als in deze bloedspannende race. Wie `Het Duel' heeft gelezen, zal nooit meer rustig op de bank toekijken bij een wedstrijd waar zowel Mathieu van der Poel als Wout van Aert op de startlijst staan.' - uit het juryrapport Nico Scheepmaker Beker
Tadic van Sander Zeldenrijk is een inkijk in het leven van een toptalent.
Dusan Tadic verruilde het Engelse Southampton in de zomer van 2018 voor een nieuw avontuur bij Ajax. En een avontuur werd het. De aanvaller kwam als ervaren speler in een jonge, uiterst getalenteerde groep voetballers terecht, die in zijn debuutseizoen de halve finales van de Champions League bereikte, iets wat bijna niemand meer voor mogelijk had gehouden. Tadic speelde bijna iedere wedstrijd en excelleerde. Bovendien bleek hij op het trainingsveld en daarnaast een inspiratiebron voor veel ploeggenoten.
Wie is deze man, die het liefst met zijn voeten spreekt? Sander Zeldenrijk reconstrueerde de loopbaan van de drieëndertigjarige Ajacied en sprak voor het boek Tadic in Nederland en Servië met (oud-)trainers, beleidsbepalers, teamgenoten, vrienden en supporters van de voetballer. Dat alles resulteert in een rijk antwoord op die ene vraag: wat maakt Dusan Tadic zo bijzonder?
Tadic van Sander Zeldenrijk is het verhaal van de voetballer die Ajax opnieuw groot maakte.
'Winnen doe je samen.' - Dusan Tadic
Uitgebreide editie. In Alleen maar een fiets schrijft Kees de Jong over een sport die populairder is dan ooit: wielrennen. Dat is natuurlijk te danken aan de goede prestaties van de Nederlandse profwielrenners van de laatste jaren, maar eveneens aan de aanstekelijke en toegankelijke wielercultuur die duizenden mannen en vrouwen fietsverslaafd heeft gemaakt.
Over beginnen met fietsen en de basisbenodigdheden is natuurlijk al genoeg geschreven, daarom maakte wielerjunkie Kees de Jong een boek voor iedereen voor wie fietsen een uiting is van het goede leven, een levenswijze waarbij looks minstens zo belangrijk zijn als hartslag, trapfrequentie, gemiddelde snelheid en het aantal kilometers dat je per jaar aflegt.
Om na te gaan wat het leven als fietser precies inhoudt gaat Kees te rade bij (ex-)profs als Laurens ten Dam, Thomas Dekker, Karsten Kroon en Mathieu van der Poel, en spreekt hij met sleutelfiguren achter de schermen: soigneurs, journalisten, bloggers en materiaalmannen. Alleen maar een fiets van Kees de Jong is een stoer en nostalgisch boek over de liefde voor de fiets.`Een stoer en nostalgisch boek over de liefde voor de fiets.' - Wieler Revue
De briljante jonge superspit Erling Braut Haaland, een kleine geschiedenis van voetbal, Arturo Vidal komen oa langs in alweer het 150ste nummer van Hard gras. Het onvolprezen voetbaltijdschrijft voor lezers. Met een consistent gegeven: kwaliteit.
De schrijvers van Hard gras lopen op en om voetbalvelden in het heden en het verleden en schrijven verhalen, analyses, essays, geschiedenis en poëzie. Onder redactie van Henk Spaan, Hugo Borst en Matthijs van Nieuwkerk krijgt de lezer het beste van het beste over de belangrijkste bijzaak in het leven: voetbal.
In Epke.Van top tot teen beschrijft voormalig Volkskrant-journalist John Volkers alle facetten van de loopbaan van turner Epke Zonderland.
Het turnpak is uit. De doktersjas spant nog wat om de gespierde schouders. Epke Zonderland, olympisch kampioen en wereldkampioen aan de rekstok, studeerde naast zijn topsportcarrière geneeskunde. Op 1 januari 2022 is hij zich gaan specialiseren. Epke wordt sportarts.
Zijn gouden olympische oefening in Londen 2012 staat veel mensen nog helder voor de geest. Het was het hoogtepunt uit de carrière van een van de succesvolste turners aller tijden. In zijn streven naar het hoogst haalbare vergde Epke geregeld het uiterste van zijn lichaam. De gebruikelijke `pijntjes' (zo noemen turners blessures) wist hij telkens te overwinnen, maar door schouderspieren die niet meewerkten, bijholteontstekingen die het ademhalen beperkten en een parasiet die zich van hem meester maakte, keek hij soms letterlijk in de afgrond.
Samen met John Volkers - die hem als journalist voor de Volkskrant jarenlang over de hele wereld volgde - geeft The Flying Dutchman in Epke een unieke inkijk in zowel zijn lijf als zijn loopbaan. En hij blikt vooruit op zijn nieuwe leven als arts, vader en (top)sportambassadeur.
`Het is een vrij compleet levensverhaal, waarin de sterke familieband en de nuchtere houding van de hoofdpersoon naar voren komen. [...] een doorwrocht boek.' - NRC, 4 ballen.
`Volkers volgde de onwaarschijnlijke ontwikkeling van Epke Zonderland en deed op perfecte wijze wat een sportjournalist wordt geacht te doen: de sportheld én diens sport bij de lezers aan de ontbijttafel bijbrengen [...] Het boek stáát!' - de Volkskrant
Zlatan Ibrahimovic is het type voetballer dat de ene dag miljoenen fans in vervoering brengt, en zich de volgende dag met zijn wangedrag de woede van pers, medespelers en coach op de hals haalt. In Ik, Zlatan vertelt Ibrahimovic openhartig zijn levensverhaal - van straatjongen in een immigrantenwijk tot superster in de Champions League, van Malm tot Amsterdam, van voetballen bij Ajax tot AC Milan.
Van de biografie Ik, Zlatan zijn alleen al in Nederland meer dan 200.000 exemplaren verkocht.
Onmogelijk mens, uitstekend boek.' Henk Spaan
Fascinerend beeld van een trotse voetballer die volstrekt autonoom denkt.' de Volkskrant
Intrigerend boek over een intrigerend mens.' Het Parool
Max & Nyck. Hoe Max Verstappen de komst van Nyck de Vries naar de F1 mogelijk maakte, van Ivo Pakvis en Stijn Keuris, vertelt de spannende verhalen van twee jonge Nederlandse Formule 1-coureurs.
Had De Vries zonder de indrukwekkende opmars van Verstappen ook nog op een stoeltje kunnen rekenen?
Tot een paar jaar geleden speelde Nederland vrijwel geen rol in de hoogste klasse van de autosport, maar in 2023 staan er met Max Verstappen en Nyck de Vries twee Nederlanders op de grid. De weg die Verstappen en De Vries hebben afgelegd om tot de Formule 1 te komen is echter totaal verschillend: Verstappen stootte in één keer door, De Vries moest meer geduld hebben. Ondanks zijn ruime ervaring en eerdere successen is het De Vries nu pas gelukt om de stap te maken. Dat dit zo lang geduurd heeft kunnen we niet los zien van het ongekende succes van Verstappen, dat van grote invloed is geweest op de verwachtingen van, en de eisen aan nieuwe coureurs.
Met de hulp van talloze F1-experts leggen Ivo Pakvis en Stijn Keuris de overeenkomsten en verschillen tussen de twee coureurs bloot, net als de wijze waarop ze met elkaar verbonden zijn.
Over Jos & Max:
'Lekker leesbaar geschreven boek, het beste dat we tot nu toe over Max en Jos Verstappen gelezen hebben. Een aanrader!' - Autosport
Op eigen houtje. De ongelooflijke verhalen van vrouwen in de elfstedentocht, van Jessica Merkens biedt een bijzondere en unieke inkijk in de Nederlandse schaatshistorie van vrouwen, van 1890 tot heden.
De avonturen van echte schaatsheldinnen in de Elfstedentocht
De Elfstedentocht reed marathonschaatser Jessica Merkens nooit. Nieuwsgierig naar de oorsprong van haar eigen fascinatie voor het schaatsen onderzoekt ze de geschiedenis van vrouwen in de Tocht der Tochten. Deze zoektocht leidt haar naar het einde van de negentiende eeuw en ze stuit op de ongelooflijke verhalen van haar voorgangsters. Ze gingen niet alleen de strijd aan met de vermoeidheid en de elementen, maar ook met vooroordelen en verwachtingen die de maatschappij van hen had.
`Een onthullend boek belicht de prestaties van vrouwen in de tocht, en onderzoekt hoe zij werden behandeld' - vier ballen, NRC
`Op eigen houtje is een pareltje onder de sportbiografieën' - Biografieportaal.nl
`Weergaloos beschrijft zij de grimmige strijd tegen jezelf, het ijs en de tegenstander.' - Eva Maria Staal
Ik ben renner van Nando Boers is een uniek standaardwerk en hét cadeauboek voor alle wielerliefhebbers. Het bevat vijfendertig interviews met de grootste beroepswielrenners van de afgelopen jaren.
Honderdduizenden wielerliefhebbers zien week in, week uit hoe pezige, lichtgebouwde wielrenners zich afbeulen in een lange dagkoers of etappekoers. Nog altijd speelt Nederland een prominente rol in deze populaire sport. Maar wat betekent het om wielrenner te zijn?
Afgelopen jaren interviewde Nando Boers vijfendertig actieve beroepswielrenners uit binnen- en buitenland. Onder andere Tom Dumoulin, Steven Kruijswijk, Tom Boonen en Marianne Vos kregen vragen voorgelegd als: Welke rol vervul je? Waar ligt je talent? Hoe lig je in de groep? Hoe train je alleen? Wat is er nodig om top te zijn? De interviews werden eerder gepubliceerd in wielertijdschrift De Muur en worden nu - naar voorbeeld van de schrijversinterviews in The Paris Review - gebundeld in een uniek standaardwerk.
'Het eindresultaat vormt een kraakhelder muziekstuk zonder ruis of omgevingsgeluiden in de zin van situatiebeschrijvingen of onnodige informatie. Los van de actualiteit krijgt de lezer rechtstreeks toegang tot de wielerziel.' - Het Parool
'Boeiend zijn ze allemaal (...) het resultaat mag er zijn. Er boek over renners? Nee, boek over mensen, hardwerkende mensen.' - de Limburger
'De interviews gaan in de eerste plaats over het vak en pas in de tweede plaats over de man of vrouw. In een omvangrijk boek waarin de ziel van het peloton wordt blootgelegd, lopen die twee werelden naadloos in elkaar over.' - de Volkskrant
'Ik ben renner is een schitterende, tijdloze interviewreeks, met soms de mooiste antwoorden van onvermoede amateurfilosofen.' - Fiets
`Fascinerend, en dat bijna 800 pagina's lang. Wielrenners, het zijn net mensen.' - Hetiskoers.nl
Ineens was daar het nieuws, in de zomer van 2021, dat Lionel Messi na 21 jaar bij FC Barcelona moest vertrekken. Het noodlijdende Barça had geen geld meer om de grootste ster uit zijn geschiedenis te betalen. Op een emotionele persconferentie nam een ontroostbare Messi in tranen afscheid van de club waar hij uitgroeide tot de beste voetballer van de wereld. Het waren lang niet de enige tranen van de zo bejubelde voetballer in zijn imposante carrière. Maar wat weten we eigenlijk van de voor- én tegenspoed van Messi?
Schrijver, journalist, Spanje-kenner en Messi-volger Edwin Winkels zocht naar bekende en minder bekende details: de jeugd van Messi in Rosario, zijn eenzaamheid in Barcelona, een gebroken been en een bijzondere kalverliefde, de lange schaduw van Maradona en Messi's band met Nederland, en veel meer. Chronologisch wisselt Winkels de tranen van vreugde en de tranen van pijn af, waardoor een prachtige minibiografie ontstaat van de man die vrijwel alle records in het voetbal heeft gebroken.
In Klaas-Jan Huntelaar brengen diverse topauteurs een hommage aan de topscoorder. Over een voetbalcarrière vol passie, talent, techniek en vooral heel veel doelpunten!
Op 14 januari 2021 viel Klaas-Jan Huntelaar in de 89ste minuut in bij de voetbalwedstrijd FC Twente-Ajax. De stand was op dat moment 1-1. Ajax had vergeefs 19 doelpogingen gedaan om een tweede treffer te forceren. De 37-jarige Klaas-Jan Huntelaar kwam het veld op en scoorde binnen vier minuten de 1-2 en de 1-3. Het is tekenend voor de gretigheid van de spits die gedurende zijn carrière meer dan 400 doelpunten maakte en daarmee de eerste Nederlandse voetballer ooit is die de grens van 400 goals passeert voor club en land.
In Klaas-Jan Huntelaar brengen diverse topauteurs een hommage aan deze doelpuntenmachine. De verhalen voeren ons langs de mooie lijst van clubs waar de spits excelleerde en vormen zo een verhalend en anekdotisch overzicht van een glansrijke voetbalcarrière. Met bijdragen van Edwin Winkels, Menno Pot, Sam Planting, Willem Vissers en vele anderen.
`Lopen kan ik niet meer, maar vliegen ga ik leren'
Toen Willem Hooft in 2016 als gevolg van een ernstig motorongeluk een dwarslaesie opliep en in een rolstoel belandde, nam hij zich voor een langgekoesterde droom waar te maken: surfen op de golven van Zuid-Afrika. In de revalidatiekliniek begon hij zijn zoektocht naar de mogelijkheden. Want kan dat eigenlijk wel, kitesurfen met verlamde benen?
In Geen golf te hoog vertelt hij - op een inspirerende en hoopgevende manier, maar zonder zichzelf te sparen - over de lange weg die hij heeft afgelegd. Inmiddels behoort Willem tot de wereldtop, is hij professioneel kitesurfer en reist hij de hele wereld over om mensen te laten inzien dat je nooit moet stoppen met dromen.
Willem Hooft (1990) is professioneel kitesurfer en motiverend spreker. Voor Geen golf te hoog werkte hij samen met journalist en schrijver Hugo Verkley (1985), die eerder veelgeprezen portretten publiceerde over onder anderen voetballer Royston Drenthe en olympisch sprinter Solomon Bockarie.
`Hoe ga je door als je niet meer op kunt staan? Hoe blijf je in beweging als je niet meer kunt lopen? Willem Hooft kan niet meer staan, hij kan niet meer lopen en toch liet hij een langgekoesterde droom uitkomen. Indrukwekkend en inspirerend verhaal!' - Humberto Tan, presentator
`Willems positiviteit is aanstekelijk. Ik heb bewondering voor zijn veerkracht en het doorzettingsvermogen waarmee hij zijn droom heeft weten waar te maken. Prachtig boek!' - Erik Scherder, Hoogleraar Neuropsychologie
`Een bijzondere man met een uitzonderlijk verhaal. Zijn mindset en zijn persoonlijke route maken hem onderscheidend. Lees dit verhaal en u gaat leren dat het niet belangrijk is wat je overkomt, maar hoe je hiermee omgaat. Topsport bestaat meer in het `gewone' leven dan wij denken.' - Toon Gerbrands, algemeen directeur PSV
In de ban van de Barkley van Michiel Panhuysen vertelt over `De Barkley', een begrip in de wereld van de ultralopers. Mythisch, extreem en in nevelen gehuld. De wedstrijd - die plaatsvindt diep in het Frozen Head State Park in de Amerikaanse staat Tennessee - is een van de slopendste ultra's ter wereld. Binnen zestig uur moeten de deelnemers 100 mijl afleggen door onherbergzaam gebied. Lopers verdwalen in de dichte mist, raken volledig onderkoeld en krijgen na tientallen slapeloze uren zware hallucinaties. In de 35 jaar dat de race bestaat wisten slechts vijftien lopers te finishen.
Journalist en ultraloper Michiel Panhuysen is de enige Nederlander ooit die deelnam aan de Barkley en ook hij haalde nimmer de eindstreep. Zijn fascinatie en respect voor de race, de deelnemers en de even illustere als mysterieuze racedirecteur-filosoof-genius Lazarus Lake werden er alleen maar groter door. In dit adembenemende boek doet Panhuysen een dapper poging het mysterie van de Barkley te ontrafelen en stelt hij zich de vraag waarom hij - en talloze ultralopers met hem - in de ban raken van de extreme ontberingen die met hun sport gepaard gaan.
Dit is niet het evangelie van een god, maar het dagboek van een man van veertig die afrekent met zijn verleden en de toekomst recht in de ogen kijkt, als de zoveelste tegenstander.
Onvoorstelbaar maar waar: in oktober 2021 is het eeuwige enfant terrible van de voetballerij, Zlatan Ibrahimovic´, veertig jaar geworden. Hij werd in 1981 geboren in Malm, waar hij op zijn dertiende begon te voetballen bij Malm FF, en groeide uit tot het boegbeeld van de belangrijkste clubs ter wereld: Ajax, Juventus, Inter, Barcelona, Milan, Paris Saint-Germain, Manchester United, LA Galaxy en opnieuw Milan. Zijn prijzenkast bevat meer dan dertig nationale en internationale trofeeën, waaronder de FIFA Puskás Award 2013 voor de mooiste goal van het jaar en de Golden Foot voor beste speler van het jaar. Overal waar Zlatan opduikt zorgt hij voor reuring en provoceert hij, iets waarvan hij in zijn megaseller Ik, Zlatan natuurlijk al op smakelijke wijze verslag deed.
In Adrenaline overziet Zlatan zijn hele carrière, hij vertelt over zijn ervaringen en geeft een nieuwe generatie de lessen door die hij in zijn leven heeft geleerd. Hij vertelt eerlijk en openhartig hoe hij is veranderd en hoe hij de toekomst tegemoet treedt: door het ouder worden en de twijfels te accepteren. Zo ontvouwt zich een verhaal vol ontboezemingen en anekdotes, waarin ook ruimte is voor Zlatans angsten en de zachte, kwetsbare kant van de sterspeler. Een verhaal over de kracht, vastberadenheid en moed die de jongen uit Rosengård naar de top van de wereld hebben gevoerd.
'Een boek vol lekkere anekdotes.' Ajax Life
Over Ik, Zlatan:
Onmogelijk mens, uitstekend boek.' Henk Spaan
Fascinerend beeld van een trotse voetballer die volstrekt autonoom denkt.' de Volkskrant
Intrigerend boek over een intrigerend mens.' Het Parool
Dat het leven een opeenstapeling van toevalligheden is, leren we met het klimmen der jaren. Wie had kunnen denken dat in dit nummer twéé verhalen over de voetbalclub Venezia zouden staan? Wij niet, drie weken geleden. Wie achtte het waarschijnlijk dat Danielle Kliwon haar niveau opnieuw zou verhogen met een, zeker voor ons van de klimmende jaren, verhaal vol noviteiten over de obsessie van Karim Benzema met de rapper Tupac Shakur? Danielle kan zoiets tot werkelijkheid maken, alsof je er vlakbij staat. Talent, noemen we dat.
Het aantal debutanten in Hard gras blijft doorstromen: Merel de Vries kwam erbij, Hugo Roosenschoon, Jack de Boer en de nu reeds onvolprezen Aron Groot van 24 jaar, die aankondigde via de keukendeur het Boekenbal te gaan binnensluipen. Hoewel dat bij de verschijning van dit nummer zonder twijfel al gebeurd is.
Tot slot zien we een nieuw verhaal van Frank Heinen, een vriend en een man die er genoeg van heeft dat zijn vrouw of vriendin al het werk alvast doet, vooral omdat ze inziet dat ze er beter in is dan hij. Daaraan gaat deze man een einde maken. Hij mag er ook zijn. Dat zullen zijn daden laten zien.
Al bijna 150 edities verschenen er van Hard gras, het onvolprezen voetbaltijdschrijft voor lezers. De schrijvers van Hard gras lopen op en om voetbalvelden in het heden en het verleden en schrijven verhalen, analyses, essays, geschiedenis en poëzie.
Onder redactie van Henk Spaan, Hugo Borst en Matthijs van Nieuwkerk krijgt de lezer het beste van het beste over de belangrijkste bijzaak in het leven: voetbal.
Toen ze dertien was won Oumaima Yahiaoui een prijs voor het beste gedicht over 75 jaar vrijheid, georganiseerd door De Balie en het Amsterdams 4 en 5 mei Comité. Ironisch genoeg komt ze uit Rotterdam en zit ze in de vijfde klas van het Gymnasium Erasmianum. De schrijver Martijn Simons is haar leraar Nederlands. Hem leek het een goed idee te corresponderen met Oumaima over het WK voetbal, met name over de prestaties van Marokko. Het is onmogelijk om niet te worden meegesleept door het speelse en dwarse brein van Oumaima. Over de column in NRC Handelsblad van 24 december waarin de moeders van Marokkaanse voetballers minachtend worden afgedaan als aanrechtsloven, zegt dit meisje van zestien: `Mijn voornemen voor het nieuwe jaar is witte feministen lekker zelf te laten uitvogelen dat er concepten zijn van female empowerment die verder gaan dan hun eurocentrische, zelfingenomen en compleet onwetende visie op de realiteit.' Lotfi El Hamidi, plaatsvervangend chef van de opinieredactie van de NRC, voegt eraan toe dat tijdens het WK de Marokkaanse vrouwen voor het eerst zichtbaar werden. Hij zegt nog uit een tijd te komen waarin Marokkaanse vrouwen, en zeker moeders, geacht werden om onzichtbaar te zijn. `Niemand weet wie de moeder van de huidige koning is, laat staan hoe ze eruitziet.' Het zo prominent in beeld brengen van hun moeders door de voetballers van Marokko, werd in die zin een, misschien onbewuste, uiting van de vorm van feminisme waarover Oumaima het heeft.
Dat is het mooie aan Hard Gras: in het ene nummer ligt de nadruk op journalistiek, in het andere op het literaire aspect. En altijd is het voetballen de verbinder, met excuses voor het gebruik van dit woord waarvoor we ook common denominator hadden kunnen kiezen, of: eeuwig terugkerend motief.
Op 27 februari van dit jaar overleed Arend Jan Heerma van Voss, net geen tachtig jaar. Zo lang zijn zoon Thomas het zich kon herinneren, stond zijn vader langs de kant van het voetbalveld als hij een wedstrijd speelde. Hij schreef een prachtig, ontroerend verhaal over het gemis langs de lijn dat zelfs door zijn teamgenoten wordt gevoeld. Hugo Borst zei: `Dit is zo herkenbaar. Ik was tijdens het voetballen weleens ongerust als mijn vader te laat was, omdat het bijna nooit voorkwam.' Carolina dook weer eens onder in Google en ontdekte dat een door Luis Suárez gebouwd wellness-complex zich in de buurt van haar vroegere ouderlijk huis bevond. Suárez keerde terug naar Uruguay om er te voetballen, Carolina volgde dat spoor terug in gedachten om erover te schrijven. Martijn Simons en Marieke Groen zijn de andere literatoren die we in dit nummer, niet voor het eerst begroeten, in dankbaarheid en met leesplezier.
Op drie november publiceerde Time een vierduizend woorden tellend stuk over Qatar. Er stonden dingen in die we niet wisten. Bijvoorbeeld dat er in 2020 meer dan 3750 niet aan het WK gerelateerde bouwprojecten zijn voltooid en dat er nog duizenden onderconstructie zijn. Het artikel was niet veroordelend maar feitelijk. Bijvoorbeeld toonde het aan dat werken in die hitte nierfalen en hartinfarcten veroorzaakt. Dat de werkomstandigheden pas verbeterden door de aanhoudende kritiek uit het buitenland. En dat het maar de vraag is of ze na het WK terugvallen in oude verdienmodellen of iets hebben geleerd.
Hard gras prijst zich gelukkig Judith Spiegel te hebben gevraagd om al in 2014 op de plaats delict zelf rond te snuffelen en er verslag van te doen. Zij vond uit dat het in de Nederlandse media destijds rondzingende en in krantenkoppen terugkerende getal van `honderden doden tijdens stadionbouw in Qatar' op zijn minst twijfelachtig was omdat er van stadionbouw toen nog geen sprake was. De media hadden iets opgevangen uit The Guardian wat The Guardian had opgevangen van de Nepalese ambassade, dat er in 2013 tweehonderd arbeidsmigranten uit Nepal waren omgekomen van de driehonderdduizend daar werkzame arbeiders. Sindsdien zijn de zomertemperaturen in Qatar door de klimaatverandering met anderhalve graad gestegen en het aantal arbeidsmigranten tot twee miljoen. Het aantal doden dat aan het WK wordt toegeschreven is 6500. Niemand kan dat natellen. Time begint er ook niet aan. Het doet er ook niet toe. Wat ertoe doet is dat de protesten uit `de westerse wereld' hebben bijgedragen aan een verbetering, al of niet tijdelijk, van de werkomstandigheden ter plekke.