Bijzondere literaire debuten
-
- 62%Als de ME hardhandig een kraakpand in Amsterdam ontruimt, weet de zestienjarige Sasja ternauwernood te ontsnappen. Ze wordt gered door Christina en vanaf dat moment zijn ze onafscheidelijk. Samen groeien ze op in het vervallen Amsterdam van de jaren tachtig, waar krakers en agenten om de ruimte vechten en jonge mensen hun weg proberen te vinden in het mijnenveld van jeugdwerkloosheid, een dreigende kernoorlog en de teleurstellende idealen van de jaren zestig.
Sasja en Christina voelen zich volledig thuis in de vrijplaats die Amsterdam heet. Ze zijn aan niemand verantwoording schuldig over wat ze doen en met wie. Het leven is een feest, maar juist die onbevangen levenshouding zet de vriendschap zo op scherp dat ze er dertig jaar later nog steeds de gevolgen van ondervinden. -
- 62%
Halfweg is het verhaal van tweeling Sal en Lau. Nadat Sals lichaam op 't landje wordt gevonden, gaat Lau op onderzoek uit: wie of wat is verantwoordelijk voor Sals dood? Maar wie erbij wil horen, zo blijkt al snel, kan maar beter geen lastige vragen stellen. Zeker niet als de waarheid iets is om je voor te schamen. In de familie en op het woonwagenkamp wordt gezwegen.
Lau liet Sal op Halfweg achter om alleen verder te gaan. Het ene probleem opgelost, heeft ze er een ander bij gekregen: een eindeloos schuldgevoel.
Halfweg gaat over beschadigde mensen die (onbedoeld) anderen beschadigen. Waarom kan de een prima verder leven maar besluit de ander, die onder dezelfde omstandigheden is opgegroeid, dat het niet gaat?
Halfweg is een requiem en op persoonlijke ervaringen gebaseerd. -
- 62%
In de Bijlmer in Amsterdam worden Olivia en Levi verliefd op elkaar. Hij is daar opgegroeid, is vuilnisman en heeft schulden. Zij komt uit een rijk nest en is recentelijk naar het stadsdeel verhuisd om te gaan wonen in een gentrificatieproject. Olivia en Levi komen uit tegengestelde werelden, maar Olivia begrijpt heus hoe het systeem in elkaar zit. Zij zal hun posities daarin, en vooral hem, wel even verbeteren. Als ze door de coronacrisis beiden in een uitkeringssituatie belanden, wordt Levi aan het werk gezet. Olivia valt onder een andere regeling en hoeft dat niet. Terwijl hij de stad schoonhoudt, besluit zij influencer te worden. Wat begint als een onschuldige ontdekkingsreis op sociale media, verandert al snel in een ongecontroleerd streven naar aandacht, geld en op het internet overgerepresenteerde schoonheidsidealen. En langzamerhand beginnen ze zich beiden de vraag te stellen: is houden van elkaar eigenlijk wel genoeg om hun verschillen te overbruggen?
-
- 62%
Toen Nadia de Vries nog een meisje was kreeg ze te horen dat ze misschien nooit volwassen zou worden. Na eindeloze ziekenhuisonderzoeken en een even lang verblijf bleek dat ze systemische mastocytose had, een zeldzame ziekte die soms ontaardt in een agressieve vorm van leukemie, zo goed als dodelijk. Ze deed een stapje terug van de wereld. `Normale' mensen moesten nadenken over wat ze gingen studeren, waar ze gingen wonen en wat voor baan ze zouden krijgen, maar niet zij. Haar leven speelde zich af voor de tv met doosjes kipnuggets en haar favoriete kattenboek. Tot ze als puber hoorde dat ze genezen was verklaard. Ze zou dus toch leven. Maar hoe dat precies moest, had ze nooit geleerd. Hoe vind je een plek in een wereld waaraan je nooit hebt deelgenomen, en hoe pik je de draad weer op na een traumatische gebeurtenis?
Fast forward. Jaren later krijgt De Vries een andere diagnose: zware depressies en zelfmoordneigingen blijken het gevolg te zijn van een persoonlijkheidsstoornis. Dat is ook een ziekte, maar waarom worden ziektes van het lichaam serieuzer genomen en anders behandeld dan ziektes van het hoofd? Vanuit persoonlijke interesse en ervaring als ernstig zieke aspirant-zelfmoordenaar, wetenschapper, schrijver en dichter onderzoekt Nadia de Vries wat ziekte betekent voor iemands identiteit en hoe de wereld op haar beurt kijkt naar mensen die afwijken: te dik, te dun, ongezond, instabiel, of lichamen die op een andere manier `anders' zijn. En wat zegt die blik over medeleven, menselijkheid en ieders recht op een eigen plek hebben in de wereld? Dit boek is veel meer dan een persoonlijk verhaal, maar ook een verkenning van hoe de samenleving omgaat met haar zwakkeren.
OVER DE AUTEUR
Nadia de Vries (1991) bracht eerder de Engelstalige dichtbundel Dark Hour uit bij de Britse uitgever Dostoyevsky Wannabe en veroverde daarmee internationale podia. Werk van haar werd vertaald in het Spaans, Pools en Duits. Ze trad op in Londen, New York en Los Angeles en vond ze haar plek in een levendige, spannende literaire wereld. Eerder bracht ze ook de bloemlezing Sisternhood uit met werk van nieuwe, vrouwelijke Europese auteurs. In Nederland schreef ze eerder essays voor De Gids en nY. Momenteel werkt ze aan een proefschrift over het menselijk lichaam in digitale cultuur. -
- 62%
Ontmoet Kleine Nina: een kick-ass jonge vrouw die de wereld over reist als beginnend regisseur. Viertalig, moedig en ambitieus, en ondertussen volledig bezeten door één ding: mannen. Die ene Perfecte Man vinden, grijpen, en nooit meer laten gaan.
Samen met haar vriendinnen (de Prinses van Oranje, de Witch of Edinburgh en de Sjeikin van Bochum) wordt elke date, onenightstand en affaire onder de loep genomen. Deze hoogopgeleide bitches* zijn op zoek naar perfectie. Op het gebied van werk, liefde, seks en zichzelf. (Verder: no pressure.)
Slut-shaming, menstruatie-shaming, kutlucht-shaming, schimmelinfecties, dickpics, potloodlullen (of Bleistiftschwanz), Surinaamse one hour hotels, flirt-debacles: De la Parra gooit het allemaal op de brandstapel. Schurend, persoonlijk, confronterend - en bovenal hilarisch. Make women come is een gefaald zelfhulpboek, een autobiografische roman en een vrijheidsmanifest.
*het woord bitch wordt hier gebruikt op de feministische ge-reapproprieerde manier: vrouwelijke hond, teef of gewoon vrouw. -
- 62%
Thomas werd geboren met een andere naam in een ander lichaam. Wanneer hij besluit te worden zoals hij zich voelt, lopen de reacties sterk uiteen. Mevrouw Krabbenborg, zijn manager, steekt haar mening niet onder stoelen of banken en schept er plezier in steeds weer te benadrukken hoe ingewikkeld het is. Dennis van de IT verwelkomt hem met open armen in team XY. En zijn moeder geeft trots voor de tweede keer in zijn leven zijn naam op bij de gemeente. Wanneer zijn transitie achter de rug is, besluit Thomas dat hij klaar is met de vooringenomen reacties, en gooit het roer om. Hij begint een nieuwe baan op een plek waar niemand weet van zijn verleden, maar zelfs dan gaat het niet allemaal vanzelf. Want het hokjesdenken zit er diep in, bij de meeste mensen.
In 'The Office'-achtige scènes schetst Van der Meer met de nodige hilariteit een eerlijk beeld van hoe het is om in transitie te gaan en hoe de omgeving daarop reageert, en legt daarbij de vinger op de zere plek: uiteindelijk willen we allemaal toch graag gewoon normaal zijn, en bepaalt dat voor een deel ons gedrag naar anderen toe.
