Verwen je moeder of jezelf met deze ebooks voor 4,99!
-
`Moeder en pen' is het langverwachte vervolg van Mensje van Keulen op de dagboeken `Alle dagen laat' en `Neerslag van een huwelijk'. We volgen Van Keulen in de jaren 1979-1983, pal na haar scheiding en de geboorte van haar zoon. Ze is een meer dan gevierd schrijver en houdt zich staande als alleenstaande moeder, als schrijver en als vrouw.
Liefde speelt een grote rol in deze jaren, de onvoorwaardelijke liefde voor het kind, het verdriet over de beëindigde liefde, de vluchtige liefde voor de mannen die haar pad kruisen en een nieuwe liefde. Van Keulen schrijft over de jaren '70 en '80, maar het levert vragen op waar vrouwen en schrijvers ook vandaag de dag mee worstelen. `Moeder en pen' verduidelijkt de wispelturige nasleep van een falend huwelijk, de strijd om te kunnen blijven schrijven en de keus om als alleenstaande ouder verder te gaan - zoals altijd is Mensje van Keulen immer actueel. -
De almacht van de priester, het gezinsgeluk van de jaren vijftig: het waren de idealen van het Rijke Roomse Leven waarmee Jos Palm werd opgevoed. Maar toen kwamen de vernieuwing en verwarring van de jaren zestig, de katholieke kerk begon na te denken en dat was de nagel aan de doodskist van het geloof. Het was voor de gewone gelovigen alsof er geen God meer was, geen hemel en geen `meneer pastoor'. Tot overmaat van ramp zagen ze hun kinderen achter nieuwe, aardse goden aanlopen.
Pas met de dood voor ogen wordt er soms weer gebeden, een weesgegroetje om het 'goed' te maken. -
- 50%
De moeder van Annegreet van Bergen was vijfentachtig, weduwe en werd geplaagd door een opeenstapeling van kwalen. Ze wilde euthanasie, maar dat verzoek werd afgewezen. Haar dochter hielp haar met sterven en schreef na afloop het boek dat ze destijds graag zelf had willen hebben.
In 'Mijn moeder wilde dood' vertelt Annegreet van Bergen (auteur van 'Gouden jaren') indringend over de doodswens van haar moeder en over haar eigen ervaringen. Daarnaast brengt ze in kaart welke vijf wegen -' van euthanasie tot pil van Drion - naar een humane, zelfgekozen dood kunnen leiden. Dit gebeurt op basis van aangrijpende en ontroerende verhalen van nabestaanden, aangevuld en van commentaar voorzien door deskundigen. Ook geeft ze praktische adviezen.
'Mijn moeder wilde dood' is een breed, uiterst toegankelijk en indrukwekkend overzicht van de manieren waarop oude of doodzieke mensen zelf voor de dood kunnen kiezen, voor het eerst geschreven vanuit het standpunt van de betrokkenen
zelf. -
Paul Theroux' geboortegrond Cape Cod en een ongelukkig gezin met zeven kinderen dat heel erg lijkt op het gezin waarin hij opgroeide vormen het decor van zijn nieuwe roman 'Moederland'. Theroux richt zijn waarnemersogen en -oren op een Tolstojaanse familie waarin moeder de scepter zwaait. Voor de buitenwereld is ze het toonbeeld van vroomheid, nijverheid en vlijt. Voor haar echtgenoot en zeven kinderen is ze de egoïstische, kleinzielige alleenheerser over Moederland, de koningin die regeert met een succesvol verdeel-en-heersbeleid. Terwijl de jaren voorbij sjokken, en moeder tot ieders verbijstering de honderd nadert, proberen de kinderen zich met wisselend succes aan haar wurggreep te ontworstelen.
'Moederland' is een scherp portret van het narcisme van een ouder - en hoe dit een gezin te gronde dreigt te richten. -
De jaren tachtig van de vorige eeuw, men heeft nog geen term voor een nieuw samengesteld gezin. Over hen die het leven anders en elders wensen te proberen wordt gesproken als over hoeren en bedriegers.
Martine, eindelijk gescheiden, vraagt zich af of nu zal blijken of zij alsnog gemaakt mag zijn voor het geluk. We volgens haar tijdens de eerste vakantie die ze doorbrengt met haar minnaar en Jimmy, haar elfjarige zoon die zich ineens opgescheept ziet met een deugdzame stiefvader en zich een verrader voelt ten aanzien van zijn echte vader. Stilaan wordt duidelijk dat de dag onafwendbaar is waarop Martine zal moeten kiezen tussen haar geliefde en haar kind.
Eigengereide en compromisloze manier van schrijven. Groot stilist, meedogenloze blik. NRC Handelsblad
De nieuwe roman van de hipste en toegankelijkste schrijver van het moment. Humo
Dimitri Verhulst is een schrijver met begrip voor de falenden, authenticiteit en een scherpe pen. De Standaard der Letteren
Een literaire lefgozer, dat is Dimitri Verhulst ongetwijfeld. Als schrijver vindt hij zichzelf met elk boek opnieuw uit. De Morgen
Dimitri Verhulst is wat je zegt een literaire hit. Ook en dat telt bij de jeugd. HP/De Tijd -
Wie wil er nog moeder worden?
Christien Brinkgreve, Egbert Velde
- Atlas contact
- 9 Januari 2010
- 9789045703404
Sinds de pil is zwanger worden en een kind krijgen geen vanzelfsprekendheid meer. Vrouwen kunnen zelf het tijdstip bepalen waarop ze zwanger willen worden, maar dat blijkt niet eenvoudig. Want ze zijn bang met een kind hun positie en vrijheid te verliezen of hun carri te onderbreken. Mannen willen vaak eerst een zekere financi basis. En de biologische klok tikt door. Soms is het te laat als eindelijk de beslissing voor een kind genomen is. Intussen daalt het bevolkingsaantal, neemt de vergrijzing toe en wordt kinderopvang beschouwd als een individueel probleem. Is dit nu emancipatie?
Sociologe Christien Brinkgreve en hoogleraar voortplantings-geneeskunde Egbert te Velde stellen zich samen op tegen het jarenlange beleid dat emancipatie van vrouwen louter benadert als een economisch streven: hoe vrouwen deel te laten nemen aan de arbeidsmarkt. Er wordt geen recht gedaan aan de verschillen tussen mannen en vrouwen. Vrouwen modelleren hun leven naar dat van mannen, en bezwijken onder de eisen van carri en moederschap. Gezamenlijk analyseren de auteurs hoe het zover gekomen is, om beter zicht te krijgen op de toekomst. Want zijn bio-technologische ingrepen het antwoord op de vergrijzing? Is kinderen krijgen een zaak van man en vrouw - of gaat het ons allen aan?
Wat betekent gelijkheid van man en vrouw eigenlijk? En zijn we niet verstrikt geraakt in de eisen die we onszelf en elkaar stellen?
AUGUSTUS
