De avant-garde van de jaren vijftig sprak erover en wilde ernaartoe: het Gooise buitenhuis Jagtlust dat in die jaren uitgroeide tot een artistieke vrijplaats van on-Hollandse allure. Schrijvers en kunstenaars als Remco Campert, Gerard Reve en Peter Vos, met als middelpunt de even geheimzinnige als betoverende dichteres Fritzi Harmsen van Beek, brachten hier samen met een groep rijkeluisjongeren de verbeelding aan de macht. Alles kon, niets was onmogelijk: exorbitante feesten, gepassioneerde liefdes, ongebreidelde creativiteit en experimenten met vrije seks, drugs en alcohol, ver voordat de seksuele revolutie en vernieuwingsdrang van '68 alle burgerlijke normen en waarden op de helling zouden zetten. 'Je stampte met je voet op de grond en het was feest', aldus Campert. Maar ook aan dit feest kwam een einde, en toen bleek dat niet iedereen even welgevaren was bij de prachtige chaos die Jagtlust heette.
Kim en Rutger doen waar anderen alleen van dromen: ze gaan met hun dochter Peru een halfjaar zeilen in de Caraïben. Maar het is niet alleen zon, zee en zuidenwind. Het is ook 24/7 niet aan elkaar kunnen ontsnappen, en dat zorgt al snel voor spanningen binnen het gezin. Dan slaat tijdens een zwarte nacht op zee het noodlot toe.
Vanaf dat moment is ruzie geen optie meer. Ze hebben elkaar nodig. Om te overleven.
In Aspen, Colorado, in 1941, neemt skiester Rachel Brewster deel aan de Nationale Kampioenschappen Slalom. Little Ray, zoals ze wordt genoemd, komt niet eens in de buurt van het podium. Maar wél slaagt ze in een andere missie: zwanger worden. Terug thuis in New England wordt Little Ray skileraar.Haar zoon, Adam, groeit op in een familie die spot met conventies, maar die ook alle vragen ontwijkt naar haar bewogen verleden. Jaren later, op zoek naar antwoorden, volgt Adam het spoor terug naar Aspen. In hotel Jerome, waar hij is verwekt, komt hij geesten uit het verleden op het spoor. Het zijn niet de eerste, noch de laatste geesten die hij zal ontmoeten.In De laatste skilift gaat Irving terug naar de plaatsen van zijn jeugd. Het is zijn meest persoonlijke boek, en volgens Irving zelf zijn laatste `grote' roman.
Tijdens een broeierige zomer schuimen twee pubermeisjes de straten van een vervallen dorpje af, hoog in de bergen van Noord-Tenerife. Ze delen de straat met schurftige honden, gebedsgenezeressen en bosheksen, verlangen naar het onbereikbare strand, vluchten weg voor een vuilbekkende grootmoeder en eten zoveel ze kunnen terwijl ze dromen van de liefde en dun zijn. En altijd ligt achter hen, aan het oog onttrokken door een grijze nevel, de slapende vulkaan.
De tienjarige vertelster - door haar beste vriendin Isora liefkozend shit genoemd - houdt zielsveel van haar vriendin, die brutaal is en geen angst kent. Ze zou net als zij willen zijn, haar willen opeten, in haar willen verdwijnen. Maar aan het einde van de zomer is alles anders.
Ezelsbuik is een verslavend spervuur van taal: Andrea Abreu weeft straattaal, songteksten, MSN-taal en landschapsbeschrijvingen aaneen, met een uitzonderlijke eigen stem.
'Een boek dat je van de eerste tot de laatste bladzijde wegblaast, als een golf die je op het eerste gezicht misschien hebt onderschat. Zonder waarschuwing, met een ongekende kracht. Er zijn goede debuten en er zijn zeer goede debuten, maar zo'n debuut als dit bestond eigenlijk nog niet.' Der Spiegel
'Een van de meest opwindende, inventieve en verfrissend zeldzame literaire vondsten.' El País
'Ezelsbuik is geschreven in een krachtige literaire taal. Een ongezouten en onbevooroordeeld portret van armoede. Het leven op zijn rauwst.' Irene Vallejo, schrijver van Papyrus
Drie jonge mannen maken een documentaire over een charismatische kluizenaar die op Lammassaari woont, het `Schapeneiland', dicht bij het centrum van Helsinki. In korte tijd verdwijnen twee van de drie mannen, en als het lichaam van een van hen wordt gevonden in een nabijgelegen natuurreservaat komt de politie in actie. Rechercheur Jan Leino en zijn team worden op de zaak gezet.
Voormalig journaliste Saana Havas hoort over de verdwijningen op Lammassaari en ze besluit een true-crimepodcast te beginnen om de zaak te bestuderen. In eerste instantie wijst alles op een ongeluk, of misschien zelfmoord, maar dan vinden ze een aanwijzing dat de man is vermoord en komen ze op het spoor van iemand die jaagt op jonge mannen en op zoek is naar een nieuw slachtoffer.
Als het spoor doodloopt is het spectaculaire en los te lezen vervolg op Als de koning sterft. Elina Backman is een van de beste Finse thrillerschrijvers van dit moment.
Beste boek van het jaar volgens 'De Morgen' en 'de Volksrant'
Winnaar van de Prix Goncourt 2021
Als de jonge Senegalese, in Parijs woonachtige schrijver Diégane Faye een legendarische literaire klassieker uit 1938 in handen krijgt, móét hij de mysterieuze schrijver ervan zien te vinden. Deze T.C. Elimane werd na de verschijning van zijn roman als `de zwarte Rimbaud' gevierd, maar na een schandaal en de daaropvolgende racistisch getinte haatcampagne is hij van de aardbodem verdwenen. De labyrintische zoektocht naar Elimane zal Diégane tachtig jaar later naar Senegal, Frankrijk en Argentinië voeren, in een verslavend verhaal dat verweven is met de complexe erfenis van het kolonialisme.
"De lezer wordt als in een kermisatractie heen en weer geslingerd en komt er als herboren uit."
Aan de rand van een dal in Lazio vindt Lili eindelijk haar Air-Francekoffertje terug. Eruit vallen de levens van haar voormoeders, van Alma, Elly en Sylvia. Vrouwen die, net als zijzelf, pioniers waren op allerlei terreinen: de letteren, de journalistiek, de film. Hoe komt het dat hun namen in de geschiedenis nauwelijks voorkomen?
Aan de hand van brieven, dagboeken, foto's en documenten leren we de vijf vrouwen kennen. Wat hebben ze veel voortgebracht: de boeken van Alma Bimmermann, de brieven van Elly Berkhout, de gouden jaren van de Haagse Post onder leiding van Sylvia Brandts Buys, de films van Lili Veenman. Tegelijkertijd doemt een droevig beeld op van de Nederlandse emancipatie. Deze vrouwen leefden naast Aletta Jacobs, Marga Klompé en de dolle mina's. Maar in het dagelijks leven van Alma en haar dochters bleven mannen het middelpunt van het universum. De vrouwen mochten al dankbaar zijn dat ze hun satellieten waren. Ook als hun prestaties opmerkelijker waren dan die van hun echtgenoot, ook als zij hem met haar geld moesten redden, altijd bleef hun bloei `in het verborgene', zoals een van de vrouwen zei.
Jutta Chorus volgt de vrouwelijke lijn door de geschiedenis en hervindt een fonkelend oeuvre dat anderhalve eeuw beslaat.
Sicilië, eind negentiende eeuw. Barnaba Carbonaro groeit op in grote armoede. Op jonge leeftijd begint hij te werken in de productie van citrusvruchten. Sicilië is een traditionele plek waar familie het hoogste aanzien heeft, maar tegelijkertijd begint de wereld door de industrialisatie drastisch te veranderen. Barnaba verlangt dan ook naar avontuur en handel.
Als Barnaba voor zaken in München is, ontdekt hij algauw dat de Duitsers hunkeren naar zuidvruchten en vitaminen. Door zijn humor en moed groeit Barnaba uit tot een gerespecteerd citrushandelaar, gedreven door een onverzadigbaar verlangen. Barnaba krijgt vierentwintig kinderen, verdient een fortuin en verliest alles.
De stad Taroesa ligt 101 kilometer buiten Moskou, ver genoeg om in de Sovjettijd te dienen als een plaats waar voormalige politieke gevangenen en andere 'ongewensten' zich mochten vestigen. Gelegen tussen het machtscentrum en de provincie is Taroesa de perfecte plek om een Rusland te observeren dat, in de woorden van Maxim Osipov, 'veel veranderd is in de loop van vijf jaar, maar in twee eeuwen eigenlijk helemaal niet'.
Deze nieuwe verzameling korte verhalen en schetsen van de Russische meester van de bitterzoete humor, dramatische ironie en aangrijpende inzichten in het hedendaagse leven, wint in dit tijdsgewricht nog dagelijks aan urgentie. Osipov lezen is het diep peilen van de condition humaine.
Bedrog, politieke druk, discriminatie, armoede en drank, alom tegenwoordige corruptie, de toenemende noodzaak om te emigreren en de angst om je huis te verlaten, evenals generatieconflicten, zijn op dezelfde manier verweven in dit werk als in het leven van Osipovs mede-Russen.
'Zijn verhalen zijn een genadeloze diagnose van het Russische leven.' Svetlana Alexijevitsj (Nobelprijs voor Literatuur 2015)
In 1848 ontvlucht Henry O'Toole aan het door hongersnood geteisterde Ierland en vertrekt hij naar Amerika. Als rondtrekkende smid belandt hij op Jubilee Plantation in Virginia. Daar ontmoet hij Sarah, een tot slaaf gemaakte dienstmeid die lijdt onder de gevaarlijke eisen en grillen van haar witte meesters, en haar plaats in de pikorde van de medeslaven moet vinden. De aantrekkingskracht tussen Henry en Sarah is groot, maar ook gevaarlijk. Zal hun liefde sterk genoeg zijn om de beperkingen van een maatschappij, waarin hun relatie als illegaal en immoreel wordt gezien, te overwinnen?
Misschien bestaan er geen mooie oplossingen voor de grote uitdagingen in het leven, of bondige antwoorden op de moeilijke vragen, maar Michelle Obama gelooft dat we allemaal de tools kunnen vinden en toepassen die ons zullen helpen om ons succesvol aan te passen aan veranderingen en tegelijkertijd standvastig te blijven, terwijl we met de stroom meegaan. In Het licht in ons gaat ze open en eerlijk het gesprek aan met de lezer en behandelt ze vragen waarmee velen van ons worstelen: hoe bouwen we langdurige en eerlijke relaties op? Kunnen we kracht en verwantschap ontdekken in onze verschillen? Hoe pakken we onze gevoelens van onzekerheid of hulpeloosheid aan? Wat doen we als we het gevoel krijgen dat het allemaal te veel begint te worden?
Michelle Obama deelt haar persoonlijke ervaringen en biedt originele inzichten over verandering, uitdaging en kracht, waaronder haar overtuiging dat als we het licht in ons laten stralen voor anderen, we ook de rijkdom en mogelijkheden van de wereld om ons heen kunnen verlichten, zodat we diepere waarheden ontdekken en nieuwe wegen vinden om ons te ontwikkelen. Ze put uit haar ervaringen als moeder, dochter, echtgenote, vriendin en first lady als ze ons vertelt welke gewoonten en principes ze heeft ontwikkeld om allerlei obstakels in het leven te overwinnen. En die verworven wijsheid helpt haar steeds weer om te 'worden' wie ze is. Ze gaat dieper in op haar waardevolste methoden zoals 'vriendelijk beginnen', 'erboven uitstijgen' en met vertrouwde vrienden en mentors een 'keukentafel' opzetten. Met haar kenmerkende humor, openhartigheid en betrokkenheid behandelt ze ook onderwerpen die te maken hebben met ras, gender en zichtbaarheid, waarbij ze de lezer aanmoedigt om angsten te overwinnen, kracht te vinden in saamhorigheid en stoutmoedig te leven.
'Als we in staat zijn ons eigen licht te ontdekken, krijgen we ook het vermogen om het te gebruiken,' schrijft Michelle Obama. Het licht in ons is een waardevolle verzameling indrukwekkende verhalen en diepzinnige adviezen die de basis zal vormen van gesprekken. Maar ook zal het de lezer inspireren om zijn eigen leven onder de loep te nemen, zijn bron van vreugde te ontdekken en in een turbulente wereld betekenisvolle relaties aan te gaan.
Op zondag 13 oktober 2019 verliet ik de boerderij waar ik jarenlang vastzat en stapte een café in Ruinerwold binnen. Op dat moment maakte ik me definitief los uit de geloofswereld van mijn vader, die mij vijfentwintig jaar lang in zijn macht had.
In 'Wij waren, ik ben. Weg uit Ruinerwold' beschrijf ik mijn leven. Mijn vaders geloof en overtuigingen waren mijn realiteit: naar school ging ik niet, ik bestond niet eens voor de buitenwereld, en ik had geen vrienden. Er waren alleen de geesten die om ons heen dwaalden en waarmee we praatten. Bidden was onze enige redding, God zat altijd in mijn hoofd.
Dan komen de eerste scheurtjes in mijn geloof, en dat worden er geleidelijk steeds meer. Het internet is de sleutel voor mijn ontwikkeling. Ik zoek een weg naar de vrijheid voorbij schuld, angst, verdriet, onzekerheid. Maar wanneer mijn gedachten eindelijk vrij zijn, voel ik me meer opgesloten dan ooit. Ik wil weg uit de boerderij waar ik samen met mijn familie verborgen voor de buitenwereld leef. Maar wie gaat mij helpen?
- Israel van Dorsten